Από την Γερμανία του Χίτλερ στην σύγχρονη Γερμανική κοινωνία

 Γράφει ο Αλέκος Ράπτης (epirusgate)
alekosrr@yahoo.gr

Από την δεκαετία του ΄90, ασχολούμαι με την ιστορική έρευνα που έχει να κάνει με τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε ο Γερμανικός Στρατός (Wehrmacht) , κατά των αμάχων, στα χωριά, στην Ήπειρο, κατά την διάρκεια του Β΄Π.Π.

Η ιστορική έρευνα αναφέρεται στην μνήμη, που άλλοτε είναι γραπτή και άλλοτε προφορική και είναι αυτή η ενότητα που αποτυπώνει σε όλο το εύρος τις θηριωδίες των Ναζί, κατά του άμαχου πληθυσμού.

Μια άλλη ενότητα εξίσου σημαντική είναι αυτή που έχει να κάνει με την κατάθεση γραπτών στοιχείων όπως αυτά εμφανίζονται μέσα από αρχειακές πηγές, στρατιωτικές αναφορές η ημερολόγια πολέμου, είναι αυτό το αρχειακό υλικό μέσα από το οποίο εκφράζονται οι σκέψεις των Γερμανών στρατιωτικών, εκείνη την περίοδο, αναφορικά με ελληνικό πληθυσμό στην διάρκεια της κατοχής.

Έτσι λοιπόν στην περιβόητη αναφορά του Κούρτ Βαλντχάιμ (Waldheim report), ο σφαγέας των Καλαβρύτων Γερμανός στρατηγός Λε Σουίρ (Karl von Le Suire) αναφέρει για τους Έλληνες:
«Ein Volk von Nichtstuenden, Schiber und Korrupteure” δηλαδή «Λαός από αεριτζήδες και διαφθορείς», ενώ συνεχίζοντας το υβρεολόγιο αναφέρει ότι είναι «Sauvolk», όταν το «Sau» είναι «το θηλυκό γουρούνι», δηλαδή «Λαός γουρουνιών».

Αντίστοιχη είναι και η περίπτωση του υπολοχαγού Ζίγκβαρτ Γκαίλερ, της 1ης ορεινής μεραρχίας ορεινών καταδρομών «Εντελβάις» στην Ήπειρο, ο οποίος έλεγε για τους Έλληνες: «Αυτό που παρατηρεί αμέσως κάποιος όταν πατήσει το πόδι του στο ελληνικό έδαφος είναι πως δεν συναντά σχεδόν πουθενά έναν πραγματικά ωραίο τύπο ανθρώπου που να θυμίζει ακόμα και κάτω από τη βρόμικη μάσκα ενός φτωχαδιάρη ορεινού αγρότη εκείνο τον Έλληνα άνθρωπο… το μόνο που βρίσκει είναι ένα σπάνιο πολύπλευρο συνονθύλευμα τρισάθλιων τύπων… έτσι γεννήθηκε ένας άθλιος λαός εμπόρων και διαβόητων απατεώνων… αυτά τα καθάρματα προσποιούνται ότι κάνουν ειρηνικά τη δουλεία τους στους αγρούς με το άροτρο και το σκαλιστήρι , αλλά πίσω από τον πρώτο θάμνο κρύβουν το τουφέκι τους, γιατί τουφέκια και σφαίρες εδώ έχει καθένας που μπορεί να χειριστεί όπλο…»

Η ανάγνωση αυτή όπως την παραθέτουμε σίγουρα οδηγεί τον αναγνώστη να εκφραστεί με ποικίλα συναισθήματα τα οποία πηγάζουν από την γνώση των τραγικών γεγονότων εκείνης της περιόδου, αλλά και από την βιωματική τραγικότητα σχεδόν μίας ολόκληρης γενιάς Ελλήνων που γνώρισε την Ναζιστική βαρβαρότητα.

Οι διάφορες ερμηνείες και οι συνειρμοί μας οδηγούν τελικά μέχρι το πρόσφατο εξώφυλλο στο γερμανικό περιοδικό «Focus» που χαρακτηρίζει τους Έλληνες σαν «Betruger in der Euro – familie» δηλαδή «Απατεώνες της Ευρώπης».

Έτσι λοιπόν από το παρελθόν της Ιστορίας διανύουμε την διαδρομή στην σύγχρονη πραγματικότητα και φτάνουμε σε μια δυναμική λόγου με εκφρασμένη υπεραντίδραση και «πατριωτικές εξάρσεις» που καταλήγουν στην προκειμένη περίπτωση στην εκτεταμένη αντιγερμανική υστερία , όπως αυτή εκφράστηκε πρόσφατα με ποικίλους τρόπους από όλους εμάς τους Έλληνες.

Όμως αυτό αποτελεί ένα εξώφυλλο, ενός περιοδικού και τίποτα άλλο, γιατί στην τρέχουσα αντίληψη η Ιστορία γράφεται μέσα από την ιστορική έρευνα με ερωτήματα και αιτήματα που το παρόν επιχειρεί να τα προβάλει στο παρελθόν και να τα απαντήσει μέσα από πολλές οπτικές γωνίες στην Ιστορικής θέαση του παρελθόντος.

H σύγχρονη Γερμανία
Θεωρώ ότι η σύγχρονη Γερμανία έχει απαλλαγεί από την σκοτεινή εποχή του Ναζιστικού παρελθόντος. Είχα την τύχει να συνεργαστώ και να γνωρίσω τους καλύτερους Γερμανούς ιστορικούς ερευνητές της σύγχρονης μεταπολεμικής Γερμανίας τα τελευταία δέκα χρόνια.

Θα ήθελα να μνημονεύσω τον αλησμόνητο Γερμανό ιστορικό ερευνητή Χέρμαν Φράνκ Μάγερ, (Herman – Frank Meyer) που τόσα έχει προσφέρει στην έρευνα για τις βαρβαρότητες που διέπραξε ο γερμανικός στρατός την Ήπειρο, όταν πριν από μερικά χρόνια βρεθήκαμε στην μαρτυρική Μουσιωτίτσα και ανεβήκαμε στο τόπο θυσίας στο Σπιθάρι, στους εκτελεσμένους. 

Και ύστερα στο καφενείο, να ρωτά ο Μάγερ με τρεμάμενη φωνή γεμάτη άγχος από τα γεγονότα, τον τότε 11 χρονο Νίκο Αναγνώστου πως τον ντουφέκισαν οι Γερμανοί στο πρόσωπο και εγώ να προσπαθώ μέσα στην συγκίνηση, να μεταφράσω το πώς και το γιατί της βαρβαρότητας.

Θα πρέπει να αναφέρω τον Γερμανό ιστορικό και ερευνητή Χριστόφορο Σμίνκ Γουσταύο, (Christoph Schminck Gustavus), την ευγενική αυτή μορφή που βρεθήκαμε μαζί στους μαρτυρικούς Λυγκιάδες, προσπαθώντας να καταγράψει τις μαρτυρίες με τον επιζώντα τον Μπαμπούσκα, που περιέγραφε πως ο Γερμανός στρατιώτης αφού σκότωσε εξ΄επαφής τη μάννα του, τον χτύπησε με ξιφολόγχη στη πλάτη μες την αγκαλιά της νεκρής μάνας του.

Να αναφερθώ στον Γερμανό ερευνητή και δημοσιογράφο της γερμανικής κρατικής τηλεόρασης Χάνς Ρούντιγκερ Μίνοου, (Hans Rudiger Minow) ο οποίος αφού του έστειλα ιστορικό ερευνητικό υλικό για τους Λυγκιάδες ανέλαβε την πρωτοβουλία και το παρουσίασε στην πόλη του Ντόρτμουντ παρουσία των πολιτικών αρχών της πόλης μέσα σε μια κατάμεστη αίθουσα από μαθητές των Λυκείων της πόλης.

Να επιδώσω τα συγχαρητήρια στον ακέραιο κρατικό λειτουργό της Γερμανικής Εισαγγελίας του Ντόρτμουντ (Dortmund), Ούλριχ Μάας,(Uhlrich Maas), που ερευνά τα Ναζιστικά εγκλήματα πολέμου κατά του άμαχου πληθυσμού, και στον οποίο αφού κατέθεσα το αποδεικτικό υλικό της έρευνάς μου για την Ήπειρο, μετά από τηλεφωνική επικοινωνία και ανταλλαγή αλληλογραφίας εκ μέρους του, έλαβα την διαβεβαίωση για την προώθηση του σχετικού φακέλου για την Ήπειρο στην Γενική εισαγγελία του Μονάχου η οποία ασχολείται με τα εγκλήματα κατά αμάχων από τον γερμανικό στρατό στην διάρκεια του Β΄Π.Π.

Είναι αυτοί οι «Γερμανοί», αυτοί και τόσοι άλλοι «Γερμανοί», που αγαπούν την Ελλάδα και μερικές φορές ίσως πιο καλύτερα από εμάς, σκέφτονται και γράφουν για την σύγχρονη Ελληνική Ιστορία και καταθέτουν τις ιστορικές τους απόψεις που για μας τους Νεοέλληνες κάποιες ενότητες της Ιστορίας αποτελούν «ταμπού» και αξεπέραστα ζητήματα.

Πιστεύω ότι θα πρέπει επιτέλους να απεμπλακούμε από τις κάθε είδους «πατριωτικές εξάρσεις» και τις διάφορες υπερφίαλες παρεμβάσεις που μας κάνουν «εθνικά υπερήφανους» και γι΄αυτό το λόγο θα πρέπει να εκφραστούμε αρνητικά απέναντι σ΄αυτές τις ακραίες φωνές που μιλάνε και στοχεύουν σε αψήφιστες ενέργειες.

Ποτέ στο παρελθόν όσες φορές το πράξαμε δεν είχαμε και την καλύτερη αντιμετώπιση με τους συμμάχους και εταίρους μας στα διεθνή φόρα.

Εξάλλου υπάρχουν και πιο πολιτισμένοι τρόποι ούτως ώστε η διαμαρτυρία μας για το «Focus» να έχει αποκλειστικούς αποδέκτες τους ίδιους Γερμανούς σχολιαστές στο συγκεκριμένο περιοδικό.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"