Ξεκίνησε η ρευστοποίηση του πολιτικού συστήματος.

Όλοι πια εκτιμούμε βάσιμα ότι η πορεία της «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» του κράτους, που έχει αποφασιστεί από μια «χούντα» από τις αρχές του 2009, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια προς την πλήρη χρεοκοπία σε ένα έως τρία χρόνια, εάν ενδιάμεσα δεν μπορέσει ο λαός να πετάξει έξω την τρόικα και τους ντόπιους «πραξικοπηματίες». 

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών είναι πυκνά, αλλά ταυτόχρονα και αντιφατικά και αποκαλυπτικά.

- Στο επίπεδο της βουλής έχουμε την αραγή συμπαράταξη του ΛΑΟΣ με το Pa-sok, περιμένοντας να παίξουν σε πιθανή «κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης» με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

- Εντός του «κυβερνώντος» κόμματος έχει συμβεί πραξικοπηματική αλλαγή πολιτικής από την ηγετική ομάδα. Οι περισσότεροι ψηφοφόροι του είναι οργισμένοι και «κοψοχέρηδες», τα μέλη και τα μικρομεσαία στελέχη του από αμήχανα έως οργισμένα. Η κατάσταση έχει φτάσει πολύ ψηλά και η αποστασιοποίηση χθες είναι μόνο η αρχή.

- Στη ΝΔ υπήρξε «συμφωνημένη» διαγραφή της Ντόρας, αφού η δική της αποχώρηση θα αποτελούσε ορατή «αποστασία» με όλες τις μνήμες του ’65
στην επιφάνεια, μες πιθανό αντάλλαγμα την μη αποχώρηση τώρα των πολιτικών της φίλων. Εξάλλου ο Α. Σαμαράς, παρά τη ρητορική του, δεν αγγίζει καθόλου τη θέση του ΔΝΤ στη χώρα, όπως και της ΕΚΤ, πολύ δε περισσότερο την «στάση πληρωμών» στους ντόπιους, ευρωπαϊκούς και διεθνείς τοκογλύφους.

- Και τα δύο κόμματα της «αριστεράς» – ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ και για διαφορετικούς λόγους και αιτίες – παρά τις αναγκαίες, δίκαιες και προβλέψιμες κριτικές τους, δεν έχουν τολμήσει καθαρά και ξάστερα να θέσουν το αναγκαίο πακέτο για μια άμεση νέα στροφή της χώρας πριν την κατάρρευση και πτώχευση:

1) Να μιλήσουν ανοικτά για κατοχή και κοινοβουλευτικού τύπου πραξικόπημα.

2) Να μιλήσουν για τη μόνη εναλλακτική πρόταση, που η αρχή της είναι μόνο η άμεση στάση πληρωμών στους τοκογλύφους για το «επαχθές χρέος».

3) Να θέσουν άμεσο στόχο για «λαϊκή εξουσία», χωρίς τα «σοβιετικά λάθη», με σειρά και άλλων άμεσων στόχων που αφορούν το Ευρώ, τις τράπεζες, την πραγματική οικονομία, τις διεθνείς συμμαχίες, την λαϊκή αυτοοργάνωση, την μετατροπή των συνδικαλιστικών αγώνων σε πολιτικούς, κλπ.

Ο λαός έδειξε στις 5 Μάη ότι κρατάει τις ελληνικές παραδόσεις της εθνικής και λαϊκής αντίστασης και δύναται, υπό όρους και προϋποθέσεις, να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Υπάρχουν όμως αρκετές ακόμα δυσκολίες που σύντομα θα ξεκαθαρίσουν:

α) Η φετιχοποίηση της ιδεολογικής αντι-βίας μιας μικρής ομάδας «μπάχαλων», που αν δεν απομονωθούν ιδεολογικά, πολιτικά και πρακτικά μπορούν «προβοκάρουν» θανάσιμα την εξέλιξη του κινήματος. Η απερισκεψία και η έμμεση αλλά απάνθρωπη δολοφονία τεσσάρων ανθρώπων στην Mar-Fin αποδεικνύει τον κίνδυνο μέσα από την καρδιά του κινήματος.

β) Η άγνωστη προς το παρόν στρατηγική που θα ακολουθήσουν ακροδεξιές οργανώσεις, διότι από άλλη οπτική, θα αντισταθούν στην κατοχή της χώρας από το ΔΝΤ (βλέπε Ουγγαρία).

γ) Το βάθος της απομόνωσης νεοδεξιών κύκλων που ήδη έχουν βγει στο κλαρί και προτείνουν άμεσα (Γιανναράς, Τέλογλου, κλπ) ή έμμεσα αναστολή άρθρων – διακιωμάτων του συντάγματος (απολύσεις μονίμων δημ. Υπαλλήλων, κατάργηση απεργιών, διαδηλώσεων, κλπ)...

H συνέχεια του άρθρου ΕΔΩ

==========================================

"O σιωπών δοκεί συναινείν"