Γιάννης Σαρηγιάννης, 26/3/02 / "Σε καιρό ειρήνης ο στρατός δρα ως απεργοσπαστικός μηχανισμός..." κ. Παπανδρέου θα το δούμε και αυτό;

"Η κυβέρνηση έχει έτοιμο σχέδιο επιστράτευσης των βυτιοφόρων μετά τις 11 το πρωί και είναι αποφασισμένη να βγάλει βυτιοφόρα του στρατού να μπουν στη διαδικασία του εφοδιασμού βενζίνης.
Ακραία λύση που όμως είναι έτοιμη για εφαρμογή..." (nonews)
.
.

Σχόλιο:  Η πιο στυγνή δικτατορία είναι αυτή που είχε προεκλογικά την μεγαλύτερη  λαϊκή αποδοχή. Βέβαια η επόμενη εκλογή δεν θα δώσει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, αλλά τώρα επιβεβαιώνεται η άποψη πανηγυρικά, που λέγεται στις γειτονιές και τα καφενεία: Μετά το δακτυλίδι Σημίτη, οι εντολές από την Αμερική, για να εφαρμοστεί εκείνη η αντιλαϊκή πολιτική που ο ανίκανος Καραμανλής αδυνατούσε να εφαρμόσει.
.
Βλέποντας την παραπάνω ανάρτηση, μου ήρθε στο νου, αυτά που έλεγε ο Γιάννης Σαρηγιάννης!!! Πότε; ...μα το σωτήριο έτος 2002, έτος Σημίτη.

Το αναδημοσιεύω ολόκληρο, έτσι για την ιστορία, υπογραμμίζοντας τα σημερινά τερτίπια της ομάδας Παπανδρέου. : 

Νάσος
.

Στις 26/3/02 καλούμαι να υπηρετήσω στον ελληνικό στρατό. Επειδή η μόνη σχέση που θέλω να έχω με κάθε είδους "υπηρεσία" και στρατό είναι εχθρική, δηλώνω δημόσια την άρνησή μου να καταταγώ. ...

Τα σύνορα και η πατρίδα που με καλούν να φυλάξω δεν τα αναγνωρίζω. Τα έθνη, οι θρησκείες και οι γραμμές στο χάρτη που χωρίζουν τη γη σε "δική μας" και των άλλων, είναι μια ακόμη εφεύρεση για τον διαχωρισμό των ανθρώπων σε κοπάδια που βλέπουν σαν εχθρό το ένα τ΄ άλλο, αντί να στρέφονται στους πραγματικούς εχθρούς, τα μικρά και μεγάλα αφεντικά τους. 

Είναι ένας ακόμη μηχανισμός για να επιτευχθεί η εθνική ενότητα ενάντια στην ταξική αλληλεγγύη, για να αισθάνονται οι προλετάριοι ότι έχουν περισσότερα κοινά με τ΄ αφεντικά τους παρά μεταξύ τους, μόνο και μόνο γιατί έτυχε να γεννηθούν σε διαφορετικά μέρη, ακόμα και αν αυτά απέχουν λίγα μέτρα.

Ο στρατός είναι ένας καταπιεστικός μηχανισμός, που λειτουργεί πολύμορφα προς όφελος των αφεντικών και του κράτους τους. 

Μέσα στο ίδιο το κράτος, έρχεται να συμπληρώσει τα μαθήματα υπακοής και υποταγής στην εξουσία που προσφέρει το σχολείο, προετοιμάζοντας τον καθένα να γίνει ένας πειθήνιος εργάτης, που δέχεται ως δεδομένες τις εξουσιαστικές σχέσεις που διέπουν αυτήν την κοινωνία. Διδάσκει τον σεξισμό, την φαλλοκρατία, την θεοποίηση του ανδρισμού, την απομόνωση απο το άλλο φύλο, και δείχνει την γυναίκα ως αντικείμενο χρήσης ή υποκείμενο υπεράσπισης και μόνο. 

 Σε καιρό ειρήνης ο στρατός δρα ως απεργοσπαστικός μηχανισμός και ως φθηνή εργατική δύναμη, ενώ σε περιόδους εσωτερικής έντασης στρέφεται ανοιχτά ενάντια σε κάθε ανταγωνιστική κίνηση ως κατασταλτικός μηχανισμός. 

 Έξω απο τα όρια του κράτους, είτε ως στρατός κατοχής, είτε ως "ειρηνευτική δύναμη", κάνει φανερό το πιο σκληρό πρόσωπό του. Καθήκον του η υπεράσπιση των συμφερόντων των αφεντικών, τόσο στο μεταξύ τους ανταγωνισμό, όσο και ενάντια στους προλετάριους. Δεν είναι μόνο οι προφανείς συνέπειες ενός πολέμου, οι σφαγές αμάχων, οι καταστροφές υποδομών. Βιασμοί, δουλεμπόριο γυναικών, καταλήστευση των εδαφών τα οποία κατέχει, μόλυνση από "έξυπνα όπλα" με συνέπειες για πολλές γενιές είναι μερικά μόνο από τα "συνοδευτικά" μιας στρατιωτικής εκστρατείας. 

Την τελευταία δεκαετία, ο ελληνικός στρατός ακολουθεί βήμα βήμα την επέκταση του ελληνικού ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια, τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και όπου αλλού έχουν συμφέρον τα ελληνικά αφεντικά και οι μικροί ή μεγάλοι σύμμαχοί τους. Προστατεύει τις επενδύσεις τους στις οικονομικά ή και στρατιωτικά κατεχόμενες χώρες, συμμαχώντας και βοηθώντας συχνά την υπάρχουσα ελίτ σ΄ αυτές ή εγκαθιστώντας καινούργιες, φίλα προσκείμενες στα συμφέροντά τους, ομάδες στην εξουσία. Στο όνομα της ελευθερίας της αγοράς ή της "ειρήνευσης", εκπαιδεύει και εξοπλίζει αστυνομίες και στρατούς για να έχει κάποιον ν΄ αφήσει στο πόδι του όταν πια αποσυρθεί, ώστε να συνεχίσει απρόσκοπτα η εκμετάλλευση των προλεταρίων. 

Η νέα τάση προς τη δημιουργία ενός μισθοφορικού στρατού στην ελλάδα δεν μειώνει την σημασία της άρνησης στράτευσης. Στη συνολική άρνηση του στρατού και της λογικής του, βασικό ρόλο παίζει η άρνηση με κάθε τρόπο και μέσο της υποχρεωτικής θητείας. Ακόμα και όταν αυτή όμως εκλείψει, πρέπει να εφευρεθούν καινούργιοι τρόποι δράσης ενάντια στο στρατό, μιας δράσης η οποία είναι μέρος έτσι κι αλλιώς μιας συνολικότερης στάσης ενάντια σε κάθε είδους εξουσία και καταπίεση. 

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"