Γράφει ο Δευκαλίων
Με αυτό το κεντρικό σύνθημα ο Γιώργος Παπανδρέου έδωσε την προεκλογική μάχη των περσινών ευρωεκλογών. Όλοι θυμόμαστε την βλακώδη πολιτική επιχειρηματολογία που επιστράτευσε η ΝΔ εκείνη την περίοδο προκειμένου να αντιπαρατεθεί πειστικά με αυτή την ιδεολογικό-πολιτική θέση. Χαρακτηρίζουμε δε βλακώδη την πολιτική επιχειρηματολογία της ΝΔ διότι η ορθότητα αυτής της θέσης επαληθευόταν καθημερινά στην συνείδηση του μέσου Έλληνα που έβλεπε καθημερινά το επίπεδο ζωής του να επιδεινώνεται λόγω της νέο-φιλελεύθερης πολιτικής που ακολουθούσε η ΝΔ. Ουσιαστικά τότε η ΝΔ επεδίωκε να πείσει ότι το «μαύρο» ήταν «λευκό» και μοιραία ηττήθηκε, πρώτα ιδεολογικά και πολιτικά και στο τέλος και εκλογικά.
Ένα χρόνο μετά ο Γιώργος Παπανδρέου έχοντας αφαιρέσει αυτήν την ιδεολογικό-πολιτική θέση από την κυβερνητική πολιτική υιοθετεί και υλοποιεί μία ακραία νέο-φιλελεύθερη οικονομική πολιτική επικαλούμενος την εξαναγκαστική δέσμευση που ανέλαβε η κυβέρνηση του και συνεπακόλουθα και η Χώρα από το περιβόητο μνημόνιο. Προβάλει δε την θεωρία του εξαναγκασμού προκειμένου να δικαιολογήσει την ιδεολογική και πολιτική στροφή. Είναι όμως έτσι;
Σίγουρα όχι εάν θεωρήσουμε και εντάξουμε την Ελληνική Δημοσιονομική Κρίση στην παγκόσμια οικονομική κρίση, που μαίνεται από την άνοιξη του 2007 και αυτήν την περίοδο διανύει την δεύτερη φάση της.. Με απλά λόγια η Ελληνική Δημοσιονομική Κρίση δεν ήταν ένα μοναδικό αρνητικό οικονομικό φαινόμενο που εμφανίστηκε ξαφνικά σε μία ευνοϊκή παγκόσμια οικονομική συγκυρία. Αντίθετα η Ελληνική Δημοσιονομική Κρίση ήταν μία από τις πολλές εστίες που αναδεικνύονταν εκείνη την εποχή και συνέθεταν το πρόβλημα της παρούσας δεύτερης φάσης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που ονομάζεται διεθνώς κρίση χρέους. ...
Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου είχε την επιλογή να δανειστεί από τις αγορές (θυμίζουμε ότι τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο-Μάρτιο 2010 το Ελληνικό Δημόσιο δανείστηκε άνετα και με επιτόκια περίπου ίσα η λίγο μεγαλύτερα από αυτά που δανείζεται μέσω του μνημονίου περίπου 10 δις ευρώ ενώ του προσφέρθηκαν συνολικά και άλλα 25 δις ευρώ) όσα χρήματα απαιτούνταν για τις ανάγκες εκτέλεσης του προϋπολογισμού 2010. Κέρδιζε έτσι τον χρόνο που χρειάζονταν ώστε να εντάξει την Ελληνική Δημοσιονομική Κρίση στο συνολικότερο διεθνές οικονομικό πρόβλημα. Πολιτική που ακολούθησαν η Ιταλία η Ισπανία και η Πορτογαλία. Πολιτική που δικαιώθηκε εν μέρει την άνοιξη του 2010 με την έγκριση της οικονομικής βοήθειας των 750 δις ευρώ από την ΕΕ. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής που ακολούθησαν η Ιταλία η Ισπανία και η Πορτογαλία είναι να μην αντιμετωπίζουν σήμερα το φάσμα της μεγάλης και παρατεταμένης ύφεσης αλλά και σαφώς ηπιότερες οικονομικές συνέπειας για τα μεσαία και λαϊκά εισοδήματα.
Συνεπώς η υπέρ-προβολή σήμερα της θεωρίας του εξαναγκαστικού προκειμένου να δικαιολογηθεί η προσφυγή στο ΔΝΤ και η απεμπόληση προοδευτικών ιδεολογικών-πολιτικών θέσεων δεν πείθει.
=========================="O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.