Πριν 2-3 χρόνια διαπίστωσα ότι το μεγαλύτερο κείμενο των προσωκρατικών, το «Περι Φύσεως» του Παρμενίδη ήταν σχεδόν αμετάφραστο. Το κείμενο αυτό, το οποίο απετέλεσε τη βάση του σχεδιασμού του κόσμου των Ιδεών του Πλάτωνα και του μηχανισμού της λογικής του Αριστοτέλη (άσχετα εάν ο τελευταίος δεν αποδεχόταν το τελικό αποτέλεσμα) παρουσίαζε δυσκολία κατανόησης διότι δεν είχε εντοπιστεί το πλάνο της συλλογιστικής του συγγραφέα, δηλαδή, στο πού κατευθυνόταν η σκέψη του. Παρά ταύτα, του προσέδωσε το δισυπόστατο τίτλο του «ϊδρυτή της μεταφυσικής λογικής» κατά τον Ράσελ ή του ιδρυτή του ορθολογισμού και της μεταφυσικής κατ’ άλλους. Πού κατευθυνόταν όμως η σκέψη του Παρμενίδη;
Πάνω σε αυτό το ερώτημα αποφάσισα να αφιερώσω μερικούς μήνες με 2-3 χιλιάδες ώρες περισυλλογής, να σπάσω κυριολεκτικά το κεφάλι μου για να το εντοπίσω, όπου βίωσα μια κατάσταση την οποία περιγράφω στο βιβλίο «Το Φως του Παρμενίδη» η οποία επέφερε την αποκάλυψη: «Ο Παρμενίδης σκεφτόταν τη σκέψη του…». Μετά από αυτό, η μετάφραση βγήκε ακόμα και στο κόμμα, πιστή στις λέξεις οι οποίες κολλούσαν από μόνες τους σε σημείο που έκανα απλώς την επαλήθευση. Μετά από αυτό, ήταν θέμα χρόνου να γραφτεί ένα δεύτερο βιβλίο, το «Σπουδή στον Παρμενίδη», ερμηνεύοντάς τον Ελεάτη ποιητή και στοχαστή κατά ενότητα και στίχο....
Διαβάστε τη συνέχεια στην Επικοινωνία
=========================="O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.