Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες…

Γράφει ο Δευκαλίων

Στις 20 Ιουλίου το Ελληνικό Δημόσιο εξέδωσε έντοκα γραμμάτια 3μηνης διάρκειας. Σύμφωνά με τα επίσημα στοιχεία το δημοπρατούμενο ποσό ήταν 1,5 δις ευρώ και τελικά αντλήθηκαν 1.950 δις ευρώ με απόδοση 4,05 % ενώ κατατέθηκαν προσφορές περίπου 5.777 δις ευρώ. 

Στις 21 Σεπτεμβρίου το Ελληνικό Δημόσιο εξέδωσε και πάλι έντοκα γραμμάτια 3μηνης διάρκειας. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το δημοπρατούμενο ποσό ήταν 300 εκατ. ευρώ και τελικά αντλήθηκαν 390 εκατ. ευρώ με απόδοση 3,98 % ενώ κατατέθηκαν προσφορές περίπου 1.874 δις ευρώ.

 

Όπως παρατηρούμε, στην παρούσα δημοπρασία αντλήθηκαν πολύ λίγα (σε σχέση με την προηγούμενη) χρήματα. Αυτό ερμηνεύει και την ελάχιστη και κατά 0,07 % μικρότερη απόδοση της σημερινής δημοπρασίας.  Όλοι καταλαβαίνουμε ότι εάν είχε αντληθεί ένα ποσό μεγαλύτερο, ή περίπου ίσο με αυτό της προηγούμενης δημοπρασίας, τότε η τελική απόδοση θα ήταν περίπου ίση, ή λίγο μεγαλύτερη από αυτήν που διαμορφώθηκε στην δημοπρασία του Ιουλίου,  αφού τότε ο ΟΔΔΗΧ θα ήταν αναγκασμένος να δεχθεί και ακριβότερες προσφορές. 

Ταυτόχρονα:

Η Ιρλανδία πούλησε ομόλογα 3ετούς διάρκειας ύψος 500 εκατ. ευρώ με απόδοση 4,76 % (προηγούμενη απόδοση 3,1 %) και 8-ετούς διάρκειας ύψους 1 δις ευρώ με απόδοση 6,02 % (προηγούμενη απόδοση 5,09 %)

Η Ισπανία πούλησε έντοκα 12μηνης και 18μηνης διάρκειας, με απόδοση για τα 12μηνης διάρκειας  1,908 % (προηγούμενη απόδοση 1,836 %) και για τα 18μηνης διάρκειας 2,146 % (προηγούμενη απόδοση 2,078 %).

Είναι γνωστό ότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και οι λεπτομέρειες στην δεδομένη περίπτωση είναι η ανοδική τάση των αποδόσεων-επιτοκίων.

Παρατηρούμε λοιπόν, από τα επίσημα στοιχεία αυτών των δημοπρασιών, ότι οι αποδόσεις αυξήθηκαν παρά τα προγράμματα σταθερότητας-λιτότητας που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών. ...

Τι πραγματικά συμβαίνει και οι επενδυτές ζητούν μεγαλύτερη απόδοση προκειμένου να δανείσουν έστω και πολύ μικρά ποσά και για μικρή χρονική διάρκεια κράτη της ΕΕ;

Η κρίση χρέους που ταλανίζει σήμερα την παγκόσμια οικονομία βαδίζει προς την πιο δραματική και έντονη φάση της. Ο λόγος; Οι νεοφιλελεύθεροι προϋπολογισμοί που εφαρμόσθηκαν κατά την διάρκεια του έτους, θα κριθούν πλέον όχι με βάσει εκτιμήσεις και επί μέρους πραγματικά στοιχεία, αλλά με βάσει τους υιοθετηθέντες στόχους και τα τελικά αποτελέσματα. Τότε θα γίνει φανερό ότι οι επιδιωκόμενοι (στην αρχή του έτους) ρυθμοί ανάπτυξης δεν επετεύχθησαν με αποτέλεσμα η κρίση χρέους να γίνεται πιο έντονη. Για τους πλέον συντηρητικούς αναλυτές το επόμενο 6μηνο (δ’ τρίμηνο 2010 & α’ τρίμηνο 2011), είναι το πλέον κρίσιμο για την διαμόρφωση της διεθνούς οικονομικής συγκυρίας. Πολλοί δε πιστεύουν ότι θα είναι η απαρχή της επόμενης φάσης μίας νέας και μεγαλύτερης ύφεσης (εξέλιξη “W”).

Απέναντι σε αυτά τα οπωσδήποτε ανησυχητικά οικονομικά δεδομένα (αύξηση αποδόσεων-επιτοκίων), η πολιτική ηγεσία των νέο-«σοσιαλιστών» αρκείται σε εκστρατείες δημοσίων σχέσεων σε ναούς του καπιταλισμού και σε πειθήνια αποδοχή των εντολών της Τρόικα.

Αρνείται την μοναδική λύση της αναδιάρθρωσης (επαναδιαπραγμάτευσης) του Δημόσιου Χρέους, που θα απαλλάξει την χώρα από τον βρόγχο των δανειστών. Έχουμε εξηγήσει πολλές φορές ότι η άρνηση της αναδιάρθρωσης (επαναδιαπραγμάτευσης) του Δημόσιου Χρέους είναι ουσιαστικά πολιτική που εξυπηρετεί κάποιες τράπεζες και μόνο αυτές.

Ταυτόχρονα αυτή η άρνηση καίει τα τελευταία αποθέματα της Ελληνικής Οικονομίας και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια την χώρα στην χρεοκοπία αφού είναι αδύνατον (ακόμα και ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου το παραδέχεται), να συνεχισθεί για πολύ καιρό ακόμα η καταβολή τόσο ακριβών επιτοκίων για την πληρωμή δόσεων του Δημόσιου Χρέους.

Έχουμε κατ’ επανάληψη αναφέρει το παράδειγμα της εμπνευσμένης και πατριωτικής δημοκρατικής πολιτικής ηγεσίας των Α. Παπανδρέου-Γ. Γεννηματά, που έσωσαν την χώρα από την χρεοκοπία το 1993, όταν και πάλι μία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανέλαβε να αντιμετωπίσει μία δημοσιονομική κρίση ίδια και χειρότερη με αυτήν που παρέλαβε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου το 2009.

Τότε, το 1993-1994, η χώρα γλύτωσε την χρεοκοπία και δεν συζητήθηκε ούτε κατ’ ελάχιστό η πιθανότητα προσφυγής στο ΔΝΤ. Σήμερα όμως η χώρα παραδόθηκε αμαχητί στους δημίους του διεθνούς καπιταλισμού.

Είναι γνωστό ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, αλλά εάν τύχει και επαναληφθεί τότε θα καταλήξει είτε σε φάρσα είτε σε τραγωδία.

Μάλλον σήμερα οδεύουμε προς την τραγωδία, αφού κάθε ημέρα οι λεπτομέρειες δείχνουν ότι η κατάσταση επιδεινώνεται. 

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"