Ειλικρινής φιλία (το καινούριο με τον Τοτό).

Πρίν από δύο χρόνια περίπου, ως νεοφώτιστος στον κόσμο των BLOGS, ( Πάντως το Δημοτικό των BLOGS , δεν το έβγαλα ακόμη), έστειλα αυτό το έγγραφο του 1954, σε κάποιους. Το δημοσιοποίησαν. Σήμερα, το ξαναβρήκα μπροστά μου στον υπολογιστή. Έχουμε και λέμε.

            Συμβαίνουν απίστευτα πράγματα στον τόπο μας σήμερα. Απίστευτα, αυτά που μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε. Έτσι νομίζουμε. Τα απίστευτα, είναι αυτά που δεν γνωρίζουμε. Που γίνονται, δρομολογούνται, συμφωνούνται και υπογράφονται. Και μη μου πεί κανείς ότι Εσωτερική ή εξωτερική πολιτική, είναι αυτά που μας σερβίρουν τα ΜΜΕ. Όλα συμφωνούνται και παίρνουν σάρκα και οστά, στο παρασκήνιο. Στις αφανείς συναντήσεις επισήμων ή εντεταλμένων. Συναντήσεις ανα την υφήλιο ετερόκλητων προσώπων, που από πρώτη ματιά, δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους. Το δράμα είναι όταν είσαι αδύναμος. Γενικώς. Πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά, γεωστρατηγικά και βάλε. Τότε εκτελείς απλώς και εύχεσαι μόνον να είναι …τρυφεροί μαζί σου όταν σε βιάζουν ομαδικά. Γίνεται όμως και βιασμός και τρυφερότητα;.

            Το έγγραφο που προανέφερα, έχει ημερομηνία 17 Μρτίου 1954 και πάει στα Δημοτικά σχολεία της Βέροιας. Προφανώς και αφορά όλη την χώρα, με ανάλογες εγκυκλίους (Το πρωτότυπο, είναι στα χέρια του γράφοντος). Θυμίζω ότι ένα χρόνο μετά, το 1955, «ξήλωσαν» τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης. «Παραγγέλλει» λοιπόν ο σχολικός επιθεωρητής, τώρα που θα γιορτάσουν στο σχολείο την 25^η Μαρτίου… «όπως αποφευχθεί παν ό,τι  αμέσως ή εμμέσως θα ηδύνατο να θίξη την ευαισθησίαν του Τουρκικού Έθνους προς το οποίον μας συνδέει νυν ειλικρινής φιλία».    Ακόμη αναφέρει … « Επίσης δέον να αποφεύγεται πάσα πρόκλησις και κατά του ετέρου συμμάχου του τριμερούς συμφώνου της Γιουγκοσλαυίας».

            Σε σχέση με τα σημερινά δρώμενα, όλη η επιστολή του 1954, αναφέρει μόνον απίστευτα. Ναι αγαπητοί μου. Το 1954, μας συνέδεε ειλικρινής φιλία και το 1955, κλάψαμε φριχτά. Σήμερα αυτιοικανοποιούμαστε με Ερζερούμ, κοινές μπίζνες, χορούς και επαφές του ιδίου επιπέδου του 1954. Η υπόθεση «Βαριοπούλα» στην Τουρκία, είναι σημερινή, η αρπακτική διάθεση στο Αιγαίο, επίσης. Δεν χρειάζεται να αναφέρω πολλά. Μια ξεχασμένη εγκύκλιος, τα λέει όλα. Καρμπόν είναι οι καταστάσεις. Να μην αναφέρω βέβαια το Τριμερές Σύμφωνο και τι πληρώνουμε τώρα.

            Διεθνώς, ίδια είναι η κατάσταση, όπως στον δικό μας καθημερινό μικρόκοσμο. Στις επιχειρήσεις μας, στις σχέσεις μας, ακόμη και στα προνήπια. Το ήσυχο, το άκακο, το αδύναμο παιδάκι, θα τις τρώει συνέχεια. Και όταν το πάρουν χαμπάρι και άλλα παιδάκια, θα είναι ο καρπαζοεισπράκτορας. Αν σε δουν στην δουλειά σου αδύναμο, στην επιχείρησή σου με προβλήματα, θα σε πατήσουν. Και αυτοί θα είναι οι επιτυχημένοι. Ας πούμε, σήμερα, ακούμε ότι οι… αγορές ανεβάζουν και κατεβάζουν επιτόκια δανείων, επιβάλουν μνημόνια κλπ. Τι στο καλό είναι οι αγορές; Μήπως δεν είναι η διεθνής οικονομική, και όχι μόνον, συμμορία; Είναι όμως οι επιτυχημένοι. Μήπως δεν είναι επιτυχημένοι Υπουργοί, Βουλευτές και παρατρεχάμενοι; Και βέβαια είναι. Οι μιζαδόροι, οι κοινοί εγκληματίες, που ωστόσο έχουν ασυλία. Στον μικρόκοσμό μας η συμμορία και συμμωρία, να κάνει πολιτική. Που τους ενοχλεί ο επαγγελματίας θεατρίνος (Γκλέτσος) που κάνει αποτελεσματική πολιτική, ενώ αυτοί ως επαγγελματίες πολιτικοί της κακιάς ώρας, να κάνουν τους ερασιτέχνες θεατρίνους. Καλό και ευχής έργο θα ήταν η φιλία στις σχέσεις μας, μεταξύ των λαών κλπ. Θεάρεστο. Εκτός από τις ευχές όμως, υπάρχει και η πραγματικότητα που λέει ότι η ζωή είναι σκληρή. Λέει ότι σαν κοπρίτες, επιλέγουμε τους αρχικοπρίτες να «παίξουν μπάλα». Με λίγα λόγια ηθελές τα και παθές τα.

Φτάνει για σήμερα. Η εγκύκλιος τα λέει όλα. Τι μπορούμε να κάνουμε; Τι να τα πω; Τζάμπα θα πάνε. Η συλλογική μνήμη και δράση, είναι το ζητούμενο. Μέχρι τότε, σκάσε και κολύμπα. Πιέστον. Πως το λένε;

ΓΝΩΣΤΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"