Ένας διεθνούς φήμης «έντιμος διανοούμενος», όπως τον αποκαλεί ο Νόαμ Τσόμσκι, φτάνει στην Αθήνα την επόμενη εβδομάδα. Ο αμερικανοεβραίος αντισιωνιστής διανοητής και συγγραφέας Norman Finkelstein θα παραβρεθεί σε εκδήλωση για την κατοχή και την αντίσταση στην Παλαιστίνη, καλεσμένος της Δικτύωσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση και του Συλλόγου Al-Awda*. O κ. Finkelstein μίλησε στο tvxs.gr για τις προοπτικές ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή, τα ισραηλινά σχέδια, αλλά και τη στάση της ελληνικής διπλωματίας.
Συνέντευξη στην Κατερίνα Κιτίδη
Τους τελευταίους τρεις μήνες, μετά τη λήξη του ισραηλινού μορατόριουμ στους εποικισμούς, οι συνομιλίες Ισραηλινών-Παλαιστινίων έχουν διακοπεί εντελώς. Υπάρχει ελπίδα για δίκαιη λύση του Παλαιστινιακού μέσω συνομιλιών στο εγγύς μέλλον;Η απάντηση είναι «όχι», αν κοιτάξεις τα γεγονότα πέρα απ’ τη ρητορεία. Το 1993, το έτος που οι περισσότεροι θεωρούν αρχή του τρέχοντος σταδίου της ειρηνευτικής διαδικασίας, στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη υπήρχαν 250.000 Εβραίοι έποικοι. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, το 2010, ο αριθμός τους διπλασιάστηκε, φτάνοντας τις 500.000. Σύμφωνα με οργανώσεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το Ισραήλ έχει προσαρτήσει το 43% της Δυτικής Όχθης για τους εποικισμούς. ...
Επομένως, δεν πρόκειται για ειρηνευτική διαδικασία, αλλά για διαδικασία προσάρτησης. Η ειρηνευτική διαδικασία είναι απλώς η βιτρίνα, πίσω από την οποία προχωρά η διαδικασία προσάρτησης. Κάθε φορά που το Ισραήλ δέχεται κριτική για τους εποικισμούς, η συνηθισμένη απάντηση είναι ότι αυτά τα ζητήματα πρέπει να τεθούν υπό διαπραγμάτευση στην ειρηνευτική διαδικασία. Οι συνομιλίες, λοιπόν, κατά την άποψή μου, είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε να επιτρέπουν στο Ισραήλ να συνεχίζει τη διαδικασία προσάρτησης.
Πώς μπορεί, τότε, να τεθεί τέλος στη διαδικασία προσάρτησης και στην κατοχή;
«Ο Θεός βοηθά εκείνους που βοηθούν τους εαυτούς τους» λέει μια έκφραση που ίσως υπάρχει στα ελληνικά. Ο μόνος τρόπος για να εμποδίσει κάποιος αυτή τη διαδικασία είναι η κινητοποίηση του πληθυσμού στις κατεχόμενες περιοχές και των πολλών υποστηρικτών τους σε όλο τον πλανήτη, με ένα συνεκτικό σχέδιο για την ανατροπή της κατοχής. Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή, οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν ηγεσία, η οποία θα δεσμευθεί για την κινητοποίηση του πληθυσμού. Η λεγόμενη Παλαιστινιακή Αρχή είναι απλοί συνεργάτες των Ισραηλινών, που επιτρέπουν τη διαδικασία προσάρτησης καθώς λαμβάνουν μεγάλα χρηματικά ποσά και ιδιαίτερα προνόμια. Η ηγεσία της Χαμάς είναι ακόμη αφοσιωμένη σε αυτό που αποκαλεί αντίσταση, με την οποία εννοεί τη βίαιη σύγκρουση με το Ισραήλ. Είναι μία αντίσταση που δεν έχει καμία προοπτική επιτυχίας.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει προοπτική να καλυφθεί σύντομα αυτό το κενό ηγεσίας. Απλώς, οι άνθρωποι στο εξωτερικό μπορούν να βοηθήσουν αφενός να αποτραπούν τα χειρότερα κι αφετέρου να βελτιωθούν κάποια πράγματα. Για παράδειγμα, θεωρώ ότι είναι δυνατό να σπάσει ο αποκλεισμός της Γάζας, με κινήσεις όπως ο Στόλος της Ελευθερίας, αλλά όσον αφορά στην επίτευξη ανεξαρτησίας, δεν τη θεωρώ εφικτή με την απουσία ηγεσίας.
Το τρέιλερ του «American Radical», ενός ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του Norman Finkelstein
Πέρα απ’ τη στάση των απλών πολιτών στο εξωτερικό, πώς κρίνετε εκείνη των κυβερνήσεων;Αφενός υπάρχουν τα έγγραφα κι αφετέρου οι πράξεις. Το ιστορικό των έγγραφων δεσμεύσεων της διεθνούς κοινότητας δεν είναι κακό. Κάθε χρόνο, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θέτει σε εκλογή ένα ψήφισμα για την «Ειρηνική Επίλυση της Παλαιστινιακής Διαμάχης» και κάθε χρόνο συμβαίνει το ίδιο: από τη μία βρίσκεται όλος ο πλανήτης κι απ’ την άλλη οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και μερικά νησιά του Νότιου Ειρηνικού. Η διεθνής κοινότητα υποστηρίζει την επίλυση της διαμάχης με την επιστροφή στα σύνορα του 1967, τη δίκαιη αντιμετώπιση του ζητήματος των προσφύγων, καθώς και την αναγνώριση του δικαιώματος των Παλαιστίνιων για ανεξάρτητο κράτος με ολόκληρη τη Δυτική Όχθη, τη Γάζα και την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα. Όταν όμως πρόκειται για δράση, η διεθνής κοινότητα φέρεται σαν η σύγκρουση Ισραήλ και Παλαιστίνης να είναι αμερικανική ιδιοκτησία και σαν να μην έχει κανείς το δικαίωμα να υποδεικνύει στις ΗΠΑ τι να κάνουν και πώς θα το κάνουν. Αυτό θυμίζει τη στάση της απέναντι την αμερικανική επέμβαση στη Λατινική Αμερική. Επομένως, ενώ θεωρητικά η διεθνής κοινότητα βρίσκεται στο σωστό δρόμο, όταν πρόκειται για δράση αφήνει τις ΗΠΑ να κάνουν ό,τι θέλουν.
Μετά την αιματηρή επίθεση στο Στόλο της Ελευθερίας, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε τη σύσφιξη των σχέσεών της με το Ισραήλ. Αυτή η στάση μπορεί να έχει έστω και μία θετική συνέπεια για οποιοδήποτε κράτος;
Νομίζω ότι είναι μία εξέλιξη που η κυβέρνησή σας θα μετανιώσει, δεδομένου μάλιστα ότι υπήρξε και περίοδος στα τέλη του ’80 που ο ελληνικός πληθυσμός ήταν ιδιαίτερα γνωστός για την υποστήριξή του στους Παλαιστινίους. Η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας παίζει απλώς ένα παιχνίδι, καθώς το Ισραήλ επαναπροσδιορίζει τις σχέσεις του στην περιοχή και απομακρύνεται από την Τουρκία. Χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως απειλή για την Τουρκία, λέγοντας ότι «εάν χαλάσεις τις σχέσεις σου με εμάς, έχουμε πάντα την επιλογή να συνεργαστούμε με την ελληνική κυβέρνηση». Αυτό δεν αποτελεί ιδιαίτερη απειλή για την Τουρκία, καθώς αυτή τη στιγμή είναι ανερχόμενη δύναμη, με σχετικά ακμάζουσα οικονομία και η τοπική της επιρροή αυξάνεται –αντίθετα η ελληνική οικονομία παρακμάζει και η επιρροή της στην περιοχή μειώνεται. Η Ελλάδα, λοιπόν, δεν αποτελεί ισχυρή απειλή για την Τουρκία, αλλά το Ισραήλ τη χρησιμοποιεί ως διαπραγματευτικό χαρτί στη σχέση του με την Τουρκία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.