Το βιντεο του συλλαλητήριου της 23 Φλεβάρη- Ενας λαός στους δρόμους με τα ίδια συνθήματα: "Τέρμα πια οι αυταπάτες ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες"

Γράφει ο Γιώργος Σαρρής

Κάτι που έγινε τυχαία, έχει όμως τη σημασία του ειναι πως στο βίντεο της τρομερής αυτής διαδήλωσης το πρωτο και το τελευταίο σύνθημα που ακούγονται είναι τα ίδια ακριβώς, μόνο που τη μια φορά το λένε στο κομμάτι του ΠΑΜΕ, ενώ την άλλη στην πλευρά των άλλων αριστερών δυνάμεων.
"Τέρμα πια οι αυταπάτες η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες".
Κοινά συνθήματα, κοινά ζητούμενα, ίδιος πόνος.

Στιγμές ανατριχίλας 
Πότε θα γίνει πια κατανοητό ότι η κοινή δράση είναι όχι μόνο αναγκαία, αλλά ο μόνος δρόμος;

Στο Συνταγμα ενας αριθμός από μπλοκ έχει ήδη ανεβει στη Βουλή όταν αρχίζει η γνωστή ιστορία. Μερικές πέτρες, μερικές μολότωφ και στη συνεχεια μια βροχή από δακρυγόνα, κροτου λάμψης και χημικά. Τα ΜΑΤ κάνουν ντου ξαφνικό στη Γεωργίου του Α και ο κόσμος μπαίνει στην Καραγιωργη Σερβίας με κίνδυνο αφου μες το στενό δρομακι σπρωχνονται 100άδες που έρχονται απ την πλατεία.
Στη γωνία Καραγιώγη Σερβίας και Βουλής μια ομάδα μηχανοκίνητοι Δελτάδες στρίβουν μαρσάροντας προς τα κάτω με σκοπό να δημιουργήσουν πανικό για να διωξουν άτακτα και να τρομοκρατήσουν τον κόσμο που προσπαθει να αποφύγει τα χημικά. Ειναι 4 ή 5 μηχανές που όμως επειδή ο κόσμος ειναι πάρα πολύς αποκόβονται σε δυαδες. Ο κοσμος τους γιουχαρει και κάποιος ορμαει και ριχνει τον ένα. Πολλοί φωναζουν όχι, όχι αλλά κάποιοι πέφτουν πάνω του.Οι 2 μηχανες φευγουν αλλά οι άλλες δυο ειναι εγκλωβισμενες μεσα σε εκατονταδες χωρις τροπο να ξεφυγουν. Ο ενας αστυνομικός προσπαθει να ξεφύγει και ο άλλος πάει να βοηθήσει. Γονατιζουν κατω βγαζουν τα όπλα τους κι αρχίζουν να πυροβολούν στον αέρα μεσα στο στενό! Ειμαι στα 5 μετρα μακρια, ακούω τους πυροβολισμους, γυρναω και βλέπω τη λαμψη στα όπλα τους. Φευγω απο τη Βουλής προς Σταδίου. Δεν  εχω ιδεα από όπλα.Δεν ξερω αν εριχναν άσφαιρα η πραγματικα πυρα. Λεω ότι ειδα και άκουσα. Φρικη. 
Φθανω σχεδον πίσω απ την Παλια Βουλή 50μ πιο πέρα. Σε 2 λεπτα ακούω πίσω μου φωνες."Ειμαστε άνθρωποι ρε, ειμαστε άνθρωποιιιι.." Ειναι μια δασκάλα γυρω στα 30 με ένα παλτο που έχει γινει κιτρινοπρασινο σχεδον το μισο, από δακρυγόνο που έχουν ρίξει πάνω της εξ επαφής! Ειναι σοκαρισμένη, εξοργισμένη, ουρλιάζει, όμως δεν κλαίει ..."Δεν ειμαι κουνούπι, δεν ειμαι κουνούπι, δεν ειμαι κουνούπι....ειμαι άνθρωπος,,,γιατι με ψεκάζουν κοίταααα..." μου λέει με κατι ματια κατακόκκινα..."ξεσηκωθείτε όλοι μωρέεεε..."
Δεν ξερω τι να της πω, την πιανω απ τους ώμους και την αγκαλιαζω.
Φευγω προς Σταδίου για να γυρίσω Συνταγμα...

giorgossarris

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"