Λιβύη - Ποια η Οδύσσεια και ποια η Ιθάκη....

Γράφει ο Γιώργος Σαρρής

Βομβαρδισμοί σε όλα τα μέτωπα, αλλά και μπέρδεμα όλων των μέχρι τώρα δεδομένων είναι αυτό που συμβαίνει στη Λιβύη.
Η εξέγερση που μέχρι τώρα γοήτευε και είχε όλα τα δίκια  και την πλειοψηφία του λαού με το μέρος της(τουλάχιστον έτσι φαινόταν), είναι πολύ πιθανό οτι θα χάσει ένα μεγάλο μέρος από τη λάμψη της κάτω από το βάρος της επέμβασης μιας περιεργης συμμαχίας που φυσικά έχει σκοπό τα πετρέλαια.
Ειναι μάλλον σίγουρο ότι ειδικά αυτοί που δέχονται τη βροχή των δυτικών βομβαρδισμών και μέχρι τώρα βρίσκονταν κοντά στην πλευρά των εξεγερμένων, θα αισθάνονται περίεργα και φυσικά πολύ δύσκολα θα δέχονται να συμμαχήσουν συναισθηματικά με τους "Δυτικούς σταυροφόρους".
Το ίδιο περίεργα, αν και σίγουρα ανακουφισμένοι, θα νοιώθουν και οι ίδιοι οι εξεγερμένοι που ήδη θα σκέφτονται πως θα σωθούν στη συνέχεια από τους σωτήρες τους.  ...
Το καθεστώς  παίζει το τελευταίο του χαρτί, μπαίνοντας στο ρόλο του κυνηγημένου και του θύματος και επιδιώκοντας στο βάθος, αν όχι να ανατρέψει το σκηνικό -πραγμα που φαίνεται πολυ δύσκολο- τουλάχιστον να βάλει τους Δυτικούς στο δικό του γήπεδο και πιέζοντας να εξασφαλίσει ένα μεγάλο κομμάτι της χώρας με τις 120 φυλές και ίσως έτσι την ασφάλεια και ένα μεγάλο μέρος απο τα  προνόμια της οικογένειας Καντάφι και όσων μοιράζονται μαζί της τόσα χρόνια την εξουσία στη Λιβύη.
Το μέλλον δείχνει για την ώρα εμφύλια σύγκρουση μέχρις εσχατων και με απρόβλεπτες συνέπειες για όσους με τον ένα η τον άλλο τρόπο εμπλέκονται. Και αυτοί που εμπλέκονται είναι σχεδόν όλοι αφού οι εξελίξεις στη Λιβύη είναι πιθανό να επηρρεάσουν τις εξελίξεις και στις υπόλοιπες Αραβικές χώρες, όπως επίσης τις τιμές του πετρελαίου αλλά και τα "σημεία ισορροπίας" στις διάφορες χώρες της Δυσης που συμμετέχουν στους βομβαρδισμούς.
Το γεγονός οτι η Τουρκία κρατάει αυτή την στάση άρνησης απέναντι στην επέμβαση προσπαθώντας να προστατέψει την εικόνα της στα μάτια των Αράβων, αλλά και τα ναι-όχι και πάλι ναι του Αραβικού συνδέσμου δείχνουν το πόσο ευμετάβλητη μπορεί να είναι η αίσθηση που έχουν οι λαοί της περιοχής.
Βέβαια το να δημιουργηθεί ένα Παναραβικό μέτωπο εναντίον των "Σταυροφόρων" λόγω Λιβύης δεν είναι  πιθανό. Ομως σε συνδυασμό και με κάποια άλλη επέμβαση των Αμερικανών στην περιοχή του Κόλπου, αν απειληθούν και εκεί οι πετρελαικές εγκαταστάσεις από έναν καθόλου απίθανο σιιτικό ξεσηκωμό σε Μπαχρέιν και Σαουδική Αραβία, θα μπορούσαμε να πούμε πως τίποτα δεν αποκλείεται. Ως γνωστό στο μεν Μπαχρέιν η πλειοψηφία των κατοίκων είναι σιίτες ενω ο Βασιλιάς και η διακυβέρνηση σουνιτική, στην δε Σ.Αραβία η σιιτική μειοψηφία που καταπιέζεται άγρια στα ανατολικά , έχει στην περιοχή της έναν πολύ μεγάλο αριθμό πετρελειοπηγών...Ας μην ξεχνάμε ότι το επίσης σιιτικό Ιράν δεν είναι αδιάφορο σε όσα συμβαίνουν στη γειτονιά του.Εννοείται οτι ο έλεγχος της ροής του πετρελαίου από τον Κόλπο προς τις ΗΠΑ και τις χώρες της Δυσης, κυριολεκτικά "απαγορεύεται" να αμφισβητηθεί. Αν δηλαδή συνέβαινε κάποια εξέγερση στην Σ.Αραβία από σιίτες που θα υποστηριζόταν από άλλους ομόθρησκούς τους σε Ιραν, Ιρακ κλπ. οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα επενέβαιναν αμέσως και χωρίς προσχήματα, χειρότερα από ότι έγινε στην περίπτωση του Ιράκ, αφού τοτε θα απειλούταν με κατάρρευση και το δολλάριο και η παγκόσμια οικονομία.

Τέλος είναι κι αυτο το περίεργο όνομα "Αυγή της Οδύσσειας" που δημιουργεί συνειρμούς παράξενους. Η Οδύσσεια κρατησε δέκα χρόνια ως γνωστό, ενω εδω στην περίπτωσή μας κανείς δεν γνωρίζει την Ιθάκη. Αν η Ιθάκη των Αμερικανοευρωπαίων είναι οι πετρελαιοπηγές τότε βρισκόμαστε μπροστά σε μια τρομερή ομολογία εγκλήματος και βέβαια στην αρχή ενός πολύ μεγάλου και πολύ μπλεγμένου κουβαριού.

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"