Η επανάληψη παίζεται σε μισοάδειες αίθουσες!

Γράφει ο Δευκαλίων

Έχουμε πολλές φορές από αυτήν εδώ την στήλη αναφέρει ότι οι διαφοροποιήσεις βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ουδόλως επηρεάζουν τον Γιώργο Παπανδρέου και την υπό αυτόν ηγετική ομάδα. Αντιθέτως εντάσσονται στον επικοινωνιακό σχεδιασμό τους, αφού συντείνουν το κλίμα αστάθειας και αυξάνουν τον φόβο και τον πανικό των Ελλήνων. Το σκηνικό είναι πλέον γνωστό και έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές.

Ο εκβιασμός!

• Επειδή αντιδρούμε, φωνάζουμε και λέμε πράγματα που δεν πρέπει: «Δεν θα πάρουμε την δόση» και «θα χρεοκοπήσουμε».

Αυτομάτως το μέρος αυτό της κοινωνίας που ακόμα είτε διατηρεί κάποιο ανεκτό επίπεδο ζωής, είτε πιστεύει ματαίως ότι θα επανέλθει γρήγορα στο προηγούμενο επίπεδο, είτε φοβάται και μαζεύεται. Οι κοινωνικές αντιδράσεις περιορίζονται μόνο στο μέρος αυτό της κοινωνίας που έχει συνειδητοποιήσει ότι με αυτήν την πολιτική και με αυτή την κυβέρνηση δεν υπάρχει σωτηρία. Και έτσι το παιχνίδι κερδίζονταν μέχρι σήμερα για τον Γιώργο Παπανδρέου και την υπό αυτόν ηγετική ομάδα.

Θα γίνει και αυτήν την φορά το ίδιο; Θα έχουμε και πάλι την ίδια κατάληξη;

Δεν είμαστε προφήτες, ούτε διεκδικούμε την δυνατότητα της εξ αποκαλύψεως απόλυτης γνώσης. Θα ορίσουμε λοιπόν τα πραγματικά δεδομένα και θα προσπαθήσουμε να φτάσουμε σε ένα λογικό συμπέρασμα.

Κατ’ αρχήν θα σταθούμε στο πραγματικό έλλειμμα του 2010, που πάντα σύμφωνα με τις αρμόδιες στατιστικές αρχές τείνει να διαμορφωθεί περίπου στο 10,5% του ΑΕΠ. Δηλαδή, ακόμα και ο στόχος του Ελλείμματος δεν βγήκε, παρ’ όλες τις αιματηρές περικοπές που επέβαλε η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου. Προσέξτε δεν βγήκε ο στόχος του Ελλείμματος ως ποσοστό του ΑΕΠ και όχι αριθμητικά. Εκεί υπήρξε επιτυχία περίπου 100%.

Τι είχαμε πει εδώ και πολύ καιρό, ότι η ύφεση θα τινάξει το περιβόητο μνημόνιο στο αέρα; Και δυστυχώς και πάλι επαληθευόμαστε. ...

Δεύτερο σημείο που πρέπει να σταθούμε, είναι η επέκταση της κρίσης χρέους. Πέρσι τέτοια εποχή… Μοναδικό θύμα της κρίσης χρέους ήταν η Ελλάδα. Εφέτος έχουν ήδη ακολουθήσει η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Και ακολουθούν μεγαλύτερες ευρωπαϊκές οικονομίες, όπως η Ισπανία και η Ιταλία. Και όλα αυτά ενώ στον νομισματικό πόλεμο το δολάριο (άρα και οι αμερικανικές εξαγωγές) επικρατούν κατά κράτος.

Τέλος, στο εσωτερικό πεδίο οι αντί-μνημονιακές δυνάμεις είναι πολιτικά δικαιωμένες, ισχυρότερες και τείνουν να υιοθετήσουν -με κοινό πλέον πολιτικό στόχο- την επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους. Και σε αυτό το σημείο (επαναδιαπραγμάτευση) θα σταθούμε λίγο περισσότερο, αφού εκεί βρίσκεται και η ουσία του προβλήματος.

Από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο είχαμε δηλώσει δημόσια ότι το χρέος είναι υπέρογκο και πνίγει οποιαδήποτε αναπτυξιακή πολιτική, διότι οι πληρωμές για τόκους είναι τεράστιες και συνεπώς δεν υπάρχουν κονδύλια για αναπτυξιακές δαπάνες. Το αποδείξαμε με αριθμούς και σήμερα έρχονται επώνυμα οικονομικά ινστιτούτα και επιφανείς πολικοί της ΕΕ να το επιβεβαιώσουν.

Από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο είχαμε αποδείξει με στοιχεία και αριθμούς, ότι οι εισροές από το περιβόητο μνημόνιο δεν επαρκούσαν για την εξυπηρέτηση του χρέους και σήμερα δειλά-δειλά αναφέρεται από επίσημα χείλη ότι για το 2012 χρειάζονται ακόμα 25 δις ευρώ, πέραν των εισροών του περιβόητου μνημονίου, για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, τα οποία η χώρα πρέπει να τα βρει από τις αγορές. Αλλά την ίδια στιγμή όλοι παραδέχονται ότι πολύ δύσκολα η χώρα θα μπορέσει να βγει στις αγορές, ακόμα και το 2012, αφού η ύφεση το 2011 θα είναι τρομερή.

Άρα φθάνουμε στην κορύφωση του Ελληνικού Δημοσιονομικού Δράματος, το πολύ σε ένα χρόνο από σήμερα.

Ποιες είναι οι λύσεις;

Ένα νέο μνημόνιο για το 2012, που θα εντάσσει στην χώρα στον προσωρινό ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης (EFSF), ή επαναδιαπραγμάτευση του χρέους.

Ποια λύση θα επιλεγεί δεν είναι θέμα του Γιώργου Παπανδρέου και της υπό αυτόν ηγετικής ομάδας. Είναι πρόβλημα της φράου Μέργκελ. Εάν η Γερμανική Οικονομία πηγαίνει καλά, τότε θα υπάρξει λύση μέσω του προσωρινού μηχανισμού στήριξης (EFSF). Ένα όχι; Τότε This is the problem. Και όπως είπαμε ο νομισματικός πόλεμος δεν εξελίσσεται καλά για την Γερμανία.

Με λίγα και απλά λόγια. Εάν η Ευρωπαϊκή (Γερμανική) Οικονομία πηγαίνει καλά και η κρίση χρέους έχει περιοριστεί στις τρεις χώρες (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία), τότε θα βρεθεί κάποια λύση που θα περιέχει δάκρυα και αίμα για τον λαό και σωτηρία για τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Εάν όμως οι δύο προαναφερόμενοι παράμετροι έχουν επιδεινωθεί, τότε Good Bye and Good luck Mr. President… Κι οι Ευρωπαϊκές Τράπεζες ας πάρουν και κάποιες ζημιές, προέχουν οι εξαγωγές της BMW και της Mercedes.

Προς το παρόν βλέπουμε να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας, για μία ακόμα φορά, ο ίδιος κακοπαιγμένος εκβιασμός. Μόνο που αυτήν την φορά οι «πρόθυμοι» και οι «προσκυνημένοι» είναι σαφώς λιγότεροι. Στον κινηματογράφο η πρώτη έκδοση κόβει τα πολλά εισιτήρια. 

Τις περισσότερες φορές η επανάληψη παίζεται σε μισό-άδειες αίθουσες!

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"