Γράφει η Κασταλία
Με τη λήξη της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών και το αδιέξοδο που προέκυψε
αρκετοί αναρωτηθήκαν για τα αποτελέσματα της συζήτησης , χύθηκε πολύ μελάνι σε
αναλύσεις επί αναλύσεων και αναπτύχτηκαν τα γνωστά σενάρια και θεωρίες
συνωμοσίας θυμίζοντας πάντα πως ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές δεν παύει να
κυλά στις φλέβες μας άφθονο ελληνικό αίμα.
Για την «οικονομία» της σκέψης και να μην παρασυρθεί το μυαλό σε ανάλογα σενάρια αναφερόμαστε στην κακοδαιμονία ,την υστεροβουλία, και τις μόνιμες παθογένειες που χαρακτηρίζουν την φυλή μας στο πέρασμα των χρόνων.
Λογικές που πάντα προέτασαν την ιδιοτέλεια, την προσωπική ανέλιξη και επιτυχία ,έναντι του κοινού καλού , που υπηρετήσαν τις στενές κομματικές γραμμές δίχως ποτέ να μεριμνήσουν για τα συμφέροντα της πατρίδας μας .
Δεν θα ήταν σκόπιμο κάνοντας βουτιά στην ιστορία να αναζητήσουμε τα πολλά παραδείγματα που τεκμηριώνουν αυτήν την παθογένεια. ...
Ο πολίτης που βιώνει την βίαιη αλλαγή των συνθηκών της καθημερινότητας του, ο πολίτης τρομάζει στην σκέψη πως οι επικεφαλείς των κομματικών σχηματισμών που ο πρόεδρος της δημοκρατίας κάλεσε, αυτοί που συντελέσαν στην δημιουργία του προβλήματος δεν μπόρεσαν να συνεννοηθούν για την σωτήρια που κόπτωνται, δείχοντας οι ίδιοι να μην μπορούν να αντιληφθούν την σοβαρότητα της καταστασης και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων σκεπτόμενοι εθνικά όπως απαιτείται .
Η ύπαρξη εθνικού φρονήματος ταυτίζεται με την ομοψυχία, χαρτογραφούνται οι κοινοί στόχοι βασισμένοι σε ρεαλιστικές παραδοχές ενώ με τρόπο αυτό ομογενοποιείται η διαπραγμάτευση απέναντι στους δανειστές και διαφαίνεται προοπτική εξόδου από την κρίση και η κοινωνία ελπίζει και δεν εξεγείρεται.
Υποτίμησαν πάλι κοινωνία την και την άμεση αντίδραση της , στα πεπραγμένα που θέλουν ξανά να της φορτώσουν. Η αντίδραση έχει χαρακτηριστικά ειρηνικής επανάστασης, κίνησης δημιουργίας, και απελευθέρωσης, ανένταχτης σε κομματικούς ιστούς, δίχως να ποδηγετείτσαι από τους όψιμους επαναστάτες του συμβιβασμού και των συντεχνιών.
Το πλούσιο επιστημονικό δυναμικό από την άλλη γυρνά κυριολεκτικά την πλάτη σε πολιτικούς και καθεστοικία τάξη , μη συμβιβασμένο στην οσφυοκαμψία και σε πράξεις αφισοκόλλησης , αναζητώντας μετ' επιτάσεως την τύχη του στο εξωτερικό ,με την ΕΛΛΑΔΑ να αιμορραγεί χάνοντας ότι πολυτιμότερο έχει να επιδείξει.
Η εθνική αυτή απώλεια αυτή δεν φαίνεται να συγκινεί την άρχουσα τάξη , η οποία «συμπονεί» χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα προσεγγίζοντας αναιμικά την κατάσταση διότι γνωρίζει εκ των προτέρων ότι τα δικά της παιδιά θα είναι περισσότερο τολμηρά και θα κερδίσουν την θέση που τους αρμόζει επάξια στην κοινωνία.
Άλλοι κατά ευφημισμό αναλυτές , επιδεικνύουν σπουδή στην εξεύρεση λύσεων , καταθέτοντας προτάσεις «ρηξικέλευθες»- που ποτέ δεν εφήρμοσαν στα χρόνια άσκησης της εξουσίας από τους ίδιους για την ανατροπή τής κρίσης του καπιταλισμού…
Οι ίδιοι γνωρίζουν πως ο επικεφαλής της ομοσπονδιακής τράπεζας αποθεμάτων (FED) , καταθέτοντας τον προβληματισμό του για την παγκόσμια κρίση , ανέφερε πως αίτιό είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, και η μονολιθική προσέγγιση στις αρχές του . Οι αγορές κατά την κρίση του πρώην διευθυντικού στελέχους δεν αυτορυθμίστηκαν, τα αποτελέσματα τους δεν εμπεριείχαν την κοινωνική δικαιοσύνη, και δεν οδήγησαν την υποσχόμενη σε ευημερία λαούς και πολίτες.
Ακούει κανείς αυτήν την κραυγή;
Για την «οικονομία» της σκέψης και να μην παρασυρθεί το μυαλό σε ανάλογα σενάρια αναφερόμαστε στην κακοδαιμονία ,την υστεροβουλία, και τις μόνιμες παθογένειες που χαρακτηρίζουν την φυλή μας στο πέρασμα των χρόνων.
Λογικές που πάντα προέτασαν την ιδιοτέλεια, την προσωπική ανέλιξη και επιτυχία ,έναντι του κοινού καλού , που υπηρετήσαν τις στενές κομματικές γραμμές δίχως ποτέ να μεριμνήσουν για τα συμφέροντα της πατρίδας μας .
Δεν θα ήταν σκόπιμο κάνοντας βουτιά στην ιστορία να αναζητήσουμε τα πολλά παραδείγματα που τεκμηριώνουν αυτήν την παθογένεια. ...
Ο πολίτης που βιώνει την βίαιη αλλαγή των συνθηκών της καθημερινότητας του, ο πολίτης τρομάζει στην σκέψη πως οι επικεφαλείς των κομματικών σχηματισμών που ο πρόεδρος της δημοκρατίας κάλεσε, αυτοί που συντελέσαν στην δημιουργία του προβλήματος δεν μπόρεσαν να συνεννοηθούν για την σωτήρια που κόπτωνται, δείχοντας οι ίδιοι να μην μπορούν να αντιληφθούν την σοβαρότητα της καταστασης και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων σκεπτόμενοι εθνικά όπως απαιτείται .
Η ύπαρξη εθνικού φρονήματος ταυτίζεται με την ομοψυχία, χαρτογραφούνται οι κοινοί στόχοι βασισμένοι σε ρεαλιστικές παραδοχές ενώ με τρόπο αυτό ομογενοποιείται η διαπραγμάτευση απέναντι στους δανειστές και διαφαίνεται προοπτική εξόδου από την κρίση και η κοινωνία ελπίζει και δεν εξεγείρεται.
Υποτίμησαν πάλι κοινωνία την και την άμεση αντίδραση της , στα πεπραγμένα που θέλουν ξανά να της φορτώσουν. Η αντίδραση έχει χαρακτηριστικά ειρηνικής επανάστασης, κίνησης δημιουργίας, και απελευθέρωσης, ανένταχτης σε κομματικούς ιστούς, δίχως να ποδηγετείτσαι από τους όψιμους επαναστάτες του συμβιβασμού και των συντεχνιών.
Το πλούσιο επιστημονικό δυναμικό από την άλλη γυρνά κυριολεκτικά την πλάτη σε πολιτικούς και καθεστοικία τάξη , μη συμβιβασμένο στην οσφυοκαμψία και σε πράξεις αφισοκόλλησης , αναζητώντας μετ' επιτάσεως την τύχη του στο εξωτερικό ,με την ΕΛΛΑΔΑ να αιμορραγεί χάνοντας ότι πολυτιμότερο έχει να επιδείξει.
Η εθνική αυτή απώλεια αυτή δεν φαίνεται να συγκινεί την άρχουσα τάξη , η οποία «συμπονεί» χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα προσεγγίζοντας αναιμικά την κατάσταση διότι γνωρίζει εκ των προτέρων ότι τα δικά της παιδιά θα είναι περισσότερο τολμηρά και θα κερδίσουν την θέση που τους αρμόζει επάξια στην κοινωνία.
Άλλοι κατά ευφημισμό αναλυτές , επιδεικνύουν σπουδή στην εξεύρεση λύσεων , καταθέτοντας προτάσεις «ρηξικέλευθες»- που ποτέ δεν εφήρμοσαν στα χρόνια άσκησης της εξουσίας από τους ίδιους για την ανατροπή τής κρίσης του καπιταλισμού…
Οι ίδιοι γνωρίζουν πως ο επικεφαλής της ομοσπονδιακής τράπεζας αποθεμάτων (FED) , καταθέτοντας τον προβληματισμό του για την παγκόσμια κρίση , ανέφερε πως αίτιό είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, και η μονολιθική προσέγγιση στις αρχές του . Οι αγορές κατά την κρίση του πρώην διευθυντικού στελέχους δεν αυτορυθμίστηκαν, τα αποτελέσματα τους δεν εμπεριείχαν την κοινωνική δικαιοσύνη, και δεν οδήγησαν την υποσχόμενη σε ευημερία λαούς και πολίτες.
Ακούει κανείς αυτήν την κραυγή;
Έχει να κάτι εποικοδομητικό σε αυτόν τον προβληματισμό;
Μήπως είναι καλό να πάρουμε τα άρματα απέναντι στον μοχθηρό
τραπεζίτη;
Να κηρύξουμε στάση πληρωμών διότι έχουμε μια παραγωγική οικονομία
στηριζόμενη σε ένα δημόσιο τομέα πυλώνα της βιώσιμης ανάπτυξης;
διότι η επιστημονική ενασχόληση με την πρωτογενή τομέα, και οι πρότυποι
ακομμάτιστοι συνεταιρισμοί, σε συνδυασμό με την υποβοηθητική από το κράτος
υποστήριξη σε εεπιστημονικό δυναμικό σε παραγωγικές επιχειρήσεις μας κάνουν να
αισθανόμαστε αυτάρκεις;
ή μήπως διαθέτουμε ισχυρή βιομηχανία και επιχειρήσεις εντάσεως εργασίας με
εξαγωγικό χαρακτήρα διαθέτοντας χαρακτηριστικά υψηλής τεχνολογίας που
δημιουργούν θετικό πρόσημο στο εμπορικό ισοζύγιο;
Ερωτήματα που ήταν καλό να απασχολήσουν του ς αρχηγούς πριν επιδοθούν μετά
από την λήξη του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών στις γνωστές κορώνες για το
συμμάζεμα ή την προοπτική επέκτασης του κομματικού τους μαγαζιού. Θα ήταν καλό
να ακουστούν σκέψεις από αυτούς που με τις αποφάσεις τους δεν οδήγησαν σε αυτήν
την παθογένεια, όποιοι δούλεψαν και καταξιώθηκαν, όποιους για την προσφορά τους
κοινωνία και η αγορά τίμησαν εξελίσσοντας τους , όποιοι απέδωσαν ως όφειλαν φόρο
ως αλληλεγγύη και δεν το απέκρυψαν ως όψιμη «άμυνα» απέναντι στο κράτος, όποιοι
ανταποκρίθηκαν στο ηθικό κάλεσμα της ιστορίας δίχως την ομπρέλα, την ασφάλεια ,
το ήπιο περιβάλλον, την ευχάριστη ατμόσφαιρα, και τούς παχυλούς μισθούς φορέων
διοίκησης των δημοσίων οργανισμών.
Είναι παγκόσμια πρωτοτυπία να αποτελούν ερωτήματα σφυγμομετρήσεων ανησυχίες για το αν ήταν καλό ή όχι να στελεχώσουν θέσεις ευθύνης πρόσωπα καταξιωμένα από την κοινωνία . Η δημιουργική πορεία, η είσοδος στις αγορές του εξωτερικού ,τα πρότυπα συστήματα διοίκησης που εφάρμοσαν , η σχέση ισορροπίας και σεβασμού με το προσωπικό τους, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης που διατήρησε και επέκτεινε τα σχήματα που διοικήσαν ,και η δημιουργικότητα και σε αντίθεση με την η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα μπορούν να αποτελέσουν λύσεις του προβλήματος και αποτελεί επικίνδυνη πολυτέλεια η μη αξιοποίησης τους .
Η επιτέλεση του ιερού καθήκοντος σωτηρίας της πατρίδος, δεν πρέπει να αναλώνεται σε υπαρξιακές αναζητήσεις, ούτε από την άλλη να δοθεί λευκή επιταγή σε τεχνοκράτες, διότι τα κύρια τους χαρακτηριστικά δεν διακρίνονται από αισθήματα ματαιοδοξίας και ελπίδα για συμμετοχή στην βίβλο του ιστορικού του μέλλοντος για τα τεκταινόμενα και την ανιδιοτελή προσφορά τους στην παύση των υφεσιακών καταστάσεων στην ΕΛΛΑΔΑ του 2011 , ενώ η αποτελεσματικότητα τους δεν προσμετράτε με επαίνους, τίτλους και εύσημα .
Χρειάζεται συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων, η σωστή αποτίμηση της υψηλής προστιθέμενης αξίας των στοιχείων που θα κληθούν να διαχειριστούν , η διακριτική παρακολούθηση από τον πολίτη στην διαχείριση του χαρτοφυλακίου τους, και ο ουσιαστικός ρόλος ανεξάρτητων αρχών που διακριθήκαν για την αποτελεσματικότητα τους σε παρόμοιες καταστάσεις , μαζί με τον ο έλεγχος από φορείς που εγγυώνται την νομιμότητα και διαφάνεια του εγχειρήματος, θα βοηθήσει στην επιτυχή έκβαση του εγχειρήματος.
Στις δύσκολες τούτες στιγμές για τον τόπο πρέπει τα κόμματα να βρουν κοινούς τόπους και σημεία σύγκλισης , ώστε η διαπραγμάτευση για την σωτηρία της ‘χώρας να πάρει τα χαρακτηριστικά εθνικής προσπάθειας και να επιλέξουν μαζί τους καταλληλότερους που θα στελεχώσουν την κρατική μηχανή .
Να είναι βέβαιοι οι πολιτικοί αρχηγοί πως όταν αυτοί σταθούν ως οφείλουν στο ύψος των περιστάσεων οι πολίτες μπορούν να διαπιστώσουν από μόνοι τους ποια συνταγή η ποιο μείγμα πολιτικής θα επαναφέρει χαμόγελα αισιοδοξίας στο σημερινό πολικό , οικονομικό ,κοινωνικό και αξιακό τέλμα .
Ο «αγανακτισμένος» ζητά να νιώσει ξανά «μέτοχος» στην απονομή της κοινωνικής δικαιοσύνης, να δει τους θεσμούς να λειτουργούν , να σταματήσει η ατιμωρησία και να εμπεδωθεί στην οικονομία κλίμα ανάπτυξης και ανταγωνισμού, επομένως , μείωση των φορολογικών συντελεστών στις επιχειρήσεις και ευέλικτος /φιλικός προς το επιχειρείν μη γραφειοκρατικός δημόσιος τομέας .
Κοινωνικά αγαθά όπως η υγεία και η παιδεία δεν πρέπει να αποτελέσουν ξανά προνόμια των λίγων , και η πολιτικοί εφόσον , επαναπροσδιορίσουν ουσιωδώς την σχάση τους απέναντι την δημοκρατία, έχοντας αίσθημα πατριωτισμό και ευθύνης στην κοινωνία που τους ανέθρεψε , να επαναφέρουν μαζί με την βοήθεια του υψηλού σε επίπεδο και φρόνημα επιστημονικού δυναμικού την χαμένη της πατρίδας μας αξιοπρέπεια ...
Είναι παγκόσμια πρωτοτυπία να αποτελούν ερωτήματα σφυγμομετρήσεων ανησυχίες για το αν ήταν καλό ή όχι να στελεχώσουν θέσεις ευθύνης πρόσωπα καταξιωμένα από την κοινωνία . Η δημιουργική πορεία, η είσοδος στις αγορές του εξωτερικού ,τα πρότυπα συστήματα διοίκησης που εφάρμοσαν , η σχέση ισορροπίας και σεβασμού με το προσωπικό τους, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης που διατήρησε και επέκτεινε τα σχήματα που διοικήσαν ,και η δημιουργικότητα και σε αντίθεση με την η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα μπορούν να αποτελέσουν λύσεις του προβλήματος και αποτελεί επικίνδυνη πολυτέλεια η μη αξιοποίησης τους .
Η επιτέλεση του ιερού καθήκοντος σωτηρίας της πατρίδος, δεν πρέπει να αναλώνεται σε υπαρξιακές αναζητήσεις, ούτε από την άλλη να δοθεί λευκή επιταγή σε τεχνοκράτες, διότι τα κύρια τους χαρακτηριστικά δεν διακρίνονται από αισθήματα ματαιοδοξίας και ελπίδα για συμμετοχή στην βίβλο του ιστορικού του μέλλοντος για τα τεκταινόμενα και την ανιδιοτελή προσφορά τους στην παύση των υφεσιακών καταστάσεων στην ΕΛΛΑΔΑ του 2011 , ενώ η αποτελεσματικότητα τους δεν προσμετράτε με επαίνους, τίτλους και εύσημα .
Χρειάζεται συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων, η σωστή αποτίμηση της υψηλής προστιθέμενης αξίας των στοιχείων που θα κληθούν να διαχειριστούν , η διακριτική παρακολούθηση από τον πολίτη στην διαχείριση του χαρτοφυλακίου τους, και ο ουσιαστικός ρόλος ανεξάρτητων αρχών που διακριθήκαν για την αποτελεσματικότητα τους σε παρόμοιες καταστάσεις , μαζί με τον ο έλεγχος από φορείς που εγγυώνται την νομιμότητα και διαφάνεια του εγχειρήματος, θα βοηθήσει στην επιτυχή έκβαση του εγχειρήματος.
Στις δύσκολες τούτες στιγμές για τον τόπο πρέπει τα κόμματα να βρουν κοινούς τόπους και σημεία σύγκλισης , ώστε η διαπραγμάτευση για την σωτηρία της ‘χώρας να πάρει τα χαρακτηριστικά εθνικής προσπάθειας και να επιλέξουν μαζί τους καταλληλότερους που θα στελεχώσουν την κρατική μηχανή .
Να είναι βέβαιοι οι πολιτικοί αρχηγοί πως όταν αυτοί σταθούν ως οφείλουν στο ύψος των περιστάσεων οι πολίτες μπορούν να διαπιστώσουν από μόνοι τους ποια συνταγή η ποιο μείγμα πολιτικής θα επαναφέρει χαμόγελα αισιοδοξίας στο σημερινό πολικό , οικονομικό ,κοινωνικό και αξιακό τέλμα .
Ο «αγανακτισμένος» ζητά να νιώσει ξανά «μέτοχος» στην απονομή της κοινωνικής δικαιοσύνης, να δει τους θεσμούς να λειτουργούν , να σταματήσει η ατιμωρησία και να εμπεδωθεί στην οικονομία κλίμα ανάπτυξης και ανταγωνισμού, επομένως , μείωση των φορολογικών συντελεστών στις επιχειρήσεις και ευέλικτος /φιλικός προς το επιχειρείν μη γραφειοκρατικός δημόσιος τομέας .
Κοινωνικά αγαθά όπως η υγεία και η παιδεία δεν πρέπει να αποτελέσουν ξανά προνόμια των λίγων , και η πολιτικοί εφόσον , επαναπροσδιορίσουν ουσιωδώς την σχάση τους απέναντι την δημοκρατία, έχοντας αίσθημα πατριωτισμό και ευθύνης στην κοινωνία που τους ανέθρεψε , να επαναφέρουν μαζί με την βοήθεια του υψηλού σε επίπεδο και φρόνημα επιστημονικού δυναμικού την χαμένη της πατρίδας μας αξιοπρέπεια ...
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.