Καλό Ταξίδι … καλέ μου άνθρωπε

Γράφει ο Δευκαλίων

Κάτι δεν πάει καλά την φετινή άνοιξη. Προχθές μόλις έφυγε ο Λάκης Σάντας, ένας αγαπημένος μεγάλος που διάλεξε να ζήσει την ζωή του μέσα στην ανωνυμία παρ’ όλη την μεγάλη του προσφορά και σήμερα ακόμα ένα θλιβερό νέο μας συντάραξε όλους.

Έφυγε ο ένας πολύ μεγάλος, ένας άνθρωπος που χάρισε απλόχερα το πιο δύσκολο πράγμα το γέλιο, και το χάρισε σε μια πολύ δύσκολη εποχή, τότε που η Ελλάδα πάλευε να σηκωθεί όρθια και να επουλώσει τις πληγές ενός εμφύλιου πολέμου. Δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα. Σε μία εποχή, την μετά-εμφυλιοπολεμική, που οι μνήμες αφορούν μόνο νεκρούς και καταστροφές και η πιο ελπιδοφόρα σκέψη για το μέλλον είναι ένα σπιτάκι σε κάποιο από τα νέα προάστια που ξεπηδούν γύρω από την πρωτεύουσα, ένας απλός Έλληνας από το Νέο Φάληρο, ταλαιπωρημένος και ο ίδιος από τα δεινά της κατοχής και του εμφυλίου, σπρωγμένος ίσως από κάποιο παιχνίδι της μοίρας σηκώνεται όρθιος και χαρίζει σε όλους εμάς το γέλιο. Δεν είναι εύκολο πράγμα να κάνεις τον άλλο να γελάσει. Πρέπει να έχεις το θείο χάρισμα και ο Θανάσης Βέγγος το είχε με το παρά πάνω.

Προικισμένος κωμικός έχει ταυτόχρονα κατανοήσει και πόσο κρίσιμος και σύνθετος είναι ο ρόλος του στην διαμόρφωση μίας κοινωνίας που μόλις ξαναβρίσκει τον δρόμο της μετά από μία πολύχρονη αδελφοκτόνα διαμάχη. Δομεί και διδάσκει χαρακτήρα πάνω σε ξεκάθαρα Ελληνικά Πρότυπα. ...Η αλληλεγγύη, η ευγένεια και η ανοχή απέναντι στον συνάνθρωπο, η πίστη και η προσήλωση στον φίλο και πάνω απ’ όλα η διακωμώδηση των νέο-εισερχόμενων εκείνη την εποχή καταναλωτικών προτύπων συνθέτουν τον χαρακτήρα που ο Θανάσης Βέγγος προβάλει μέσα από τις κωμωδίες του. Οι κινηματογραφικές αίθουσες γεμίζουν και οι βασανισμένοι άνθρωποι γελούν αλλά και ταυτόχρονα διδάσκονται ήθος και ψυχική ευγένεια.

Όλοι όσοι ζήσαμε εκείνη την ωραία εποχή, έχουμε να φέρουμε στην μνήμη μας μόνο ευχάριστες στιγμές. Ίσως γιατί, η δύναμη του ανθρώπινου νου πετά στον κάλαθο των αχρήστων και προσπερνά τα δυσάρεστα, ίσως γιατί, ότι πραγματικά καλό συνέβη στους περισσότερους από εμάς συνέβη εκείνη την ωραία εποχή που οι σχέσεις και οι συμπεριφορές είχαν κώδικα τιμής, ίσως γιατί, τι να θυμηθείς από τα σύγχρονα; Την εθνική ντροπή του ΔΝΤ;

Ίσως για όλα αυτά μαζί, ίσως για κάτι άλλο που δεν μπορώ να συλλάβω και να περιγράψω σε λιγόλογο κείμενο. Η ψυχή μπουκώνει και τα λόγια δεν βγαίνουν εύκολα.

Ένα είναι βέβαιο. Η απώλεια του Θανάση Βέγγου σηματοδοτεί το τέλος μία σελίδας Ελληνισμού. Ο μεγάλος κωμικός που έφυγε έγραψε και σφράγισε μόνος του αυτή την σελίδα. Σελίδα ευγένειας ήθους και προσφοράς. Για όλα όσα έκανες για εμάς καλέ μου Θανάση σε ευχαριστούμε.

Καλό Ταξίδι … καλέ μου άνθρωπε. 

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"