Τελικά ποίος ρίχνει νερό στο μύλο των κερδοσκόπων;

 Γράφει ο Δευκαλίων

Κατ’ αρχάς ζητάμε συγνώμη από τους αναγνώστες μας. Στον χθεσινό Δευκαλίωνα αναφέρονταν λανθασμένα ότι στην σελίδα 75 του ΜΠΔΣ περιέχονταν ο πίνακας 3.10. Το ορθό είναι ότι ο Πίνακας 3.10 ήταν περιεχόμενο της σελίδας 76.

Στην συνέχεια θα ήταν χρήσιμο σήμερα να ασχοληθούμε με τους οίκους αξιολόγησης. Η αιτία προφανής. Η πρόσφατη υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της χώρας από την S & P.

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι διεθνώς αποδεκτοί οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης είναι τρεις: S & P, Moody’s και Fitch. Αυτοί οι τρείς οίκοι αξιολογούν κρατικές οικονομίες, τράπεζες και εταιρείες, με συγκεκριμένα κριτήρια και τις κατατάσσουν σε κλίμακες με διαφορετικές ονομασίες ανά εταιρεία, αλλά με όμοια περίπου πιστοληπτική δυνατότητα για την ίδια π.χ. χώρα.

Είναι αλήθεια ότι στην περίπτωση της χρηματοπιστωτικής κρίσης οι οίκοι αξιολόγησης δεν πρόβλεψαν ούτε κατά διάνοια την έλευση της κρίσης και τις συνεπακόλουθες χρεοκοπίες. Αντίθετα αξιολογούσαν με την υψηλότερη δυνατή κλίμακα τις επενδυτικές τράπεζες που χρεοκόπησαν (π.χ. Lehman Brothers).

Πάμε τώρα στην περίπτωση της Ελλάδας. Οι τρεις οίκοι έχουν κατατάξει την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις πιστοληπτικής αξιολόγησης, λόγω των...

προβλημάτων που κάθε ημέρα αναδεικνύονται στην διαχείριση του χρέους. Θα πει κάποιος καλοπροαίρετος «Και ποιοι είναι αυτοί οι οίκοι, που αξιολογούν και κατατάσσουν την χώρα μας στις τελευταίες θέσεις;».

Ανεξάρτητα από τις επίσημες δηλώσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων εναντίον των οίκων αξιολόγησης, η πραγματικότητα είναι παντελώς διαφορετική. Όλες, μα όλες οι Κεντρικές Τράπεζες αποδέχονται τις αξιολογήσεις των τριών οίκων αξιολόγησης. Δηλαδή ο πολύς και τρομερός κ. Ζ. Κ. Τρισέ, Διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο οποίος ως γνωστόν επιτίθεται με σφοδρότητα εναντίον των οίκων αξιολόγησης, αποδέχεται ταυτόχρονα τις εν λόγω αξιολογήσεις κρατικών ή εταιρικών ομολόγων, προκειμένου να τα πάρει σαν ενέχυρα.

Απόλυτα εύλογη αυτή η αποδοχή. Οι κυβερνήσεις των κρατών και οι Διοικήσεις των Κεντρικών Τραπεζών αποδέχονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία ως κυρίαρχη οικονομική λογική, τον απόλυτο και άκρατο νεοφιλελευθερισμό. Παραχωρούν δηλαδή την οικονομική εξουσία στις περιβόητες αγορές. Πως κατάφεραν οι πολιτικοί να παραχωρήσουν το δικαίωμα εκτύπωσης, διανομής και κυκλοφορίας χρήματος στους ιδιώτες και να απολέσουν την δυνατότητα να ελέγχουν την οικονομία, είναι ένα τεράστιο θέμα το οποίο κάποια στιγμή στο μέλλον θα εξετάσουμε.

Αλλά αυτή την χρονική στιγμή η κατάσταση είναι η εξής… Οι πολιτικές ηγεσίες, ως πιστοί οπαδοί και θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού, παραχώρησαν την οικονομική εξουσία στις αγορές. Μα, στις αγορές κυρίαρχο ρόλο κατέχουν οι οίκοι αξιολόγησης. Άρα προς τι οι λεκτικές επιθέσεις των πολιτικών στους οίκους αξιολόγησης; Είναι τουλάχιστον κοροϊδία για τα μάτια του κόσμου.

Επανερχόμενοι στην περίπτωση της Ελλάδας θα πρέπει να επισημάνουμε μερικά σημεία που όντως πρέπει να τύχουν πλήρους και ενδελεχούς ερμηνείας. Όλες οι παρεμβάσεις των οίκων αξιολόγησης τον τελευταίο 1,5 χρόνο ήταν αρνητικές για την Ελλάδα και εξυπηρέτησαν τους περίφημους «κερδοσκόπους», που έχουν χάσει το πουκάμισο τους και από πάνω έχουν την ατυχία να τους σημαδεύει το πιστόλι που αποκτήσαμε μετά από την επιτυχημένη πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου.

Χωρίς να σημαίνει ότι οι οίκοι αξιολόγησης βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία από τους περίφημους «κερδοσκόπους», είναι πάρα πολλές οι συμπτώσεις για τις θεωρήσει κανείς τυχαίες. Και σίγουρα αν υπάρχει αμαρτωλή σχέση, δεν θα ήταν δυνατόν να την αποκαλύψει ο άσημος και ταπεινός Δευκαλίων.

Το κυρίως όμως πρόβλημα βρίσκεται σε μία άλλη κορυφή του τριγώνου. Ποιος δίνει την δυνατότητα στους οίκους αξιολόγησης να συντάσσουν τεκμηριωμένες κριτικές για τα προβλήματα της Ελληνικής Οικονομίας. Διότι, για παράδειγμα, τι λέει η αιτιολογική έκθεση της S&P για την τελευταία υποβάθμιση: «Η υποβάθμιση αντανακλά την άποψή μας ότι υπάρχει σημαντικά υψηλότερη πιθανότητα μίας ή περισσότερων χρεοκοπιών, όπως ορίζεται από τα κριτήριά μας για πλήρη και έγκαιρη αποπληρωμή, σε σχέση με τις προσπάθειες των πιστωτών να καλύψουν το χρηματοδοτικό κενό της Ελλάδας».

Δηλαδή σε απλά Ελληνικά. «Εμείς (η S&P) ως εταιρεία ορίζουμε μερικά κριτήρια τα οποία καθορίζουν μία πλήρη και έγκαιρη αποπληρωμή. Όποιος δεν πληρεί αυτά τα κριτήρια θεωρείται πάντα από εμάς (την S&P) χρεοκοπημένος παρά τις προσπάθειες των πιστωτών να καλύψουν το κενό χρηματοδότησης, σε περιπτώσεις όπως αυτή της Ελλάδας»

Φυσιολογικά, το Α και Ω κριτήριο, για να μην θεωρηθεί κάποιος χρεοκοπημένος, είναι να μπορεί να έχει έγκαιρα τις μελλοντικές πληρωμές των δόσεων του στην διάθεση του. Αυτό ακριβώς είναι και σήμερα το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα. Αφού οι εισροές από το μνημόνιο για το 2012 δεν επαρκούν για να καλύψουν τις λήξεις του 2012. Και αυτό επικαλούνται και οι οίκοι αξιολόγησης που μας υποβαθμίζουν.

Από πότε φωνάζαμε ότι δεν φτάνουν οι εισροές από το περιβόητο μνημόνιο για να καλυφθούν οι λήξεις του χρέους; Τουλάχιστον από τον Νοέμβριο του 2010. Και τι απάντηση παίρναμε από τους γκαιμπελίσκους του Μαξίμου και του ΔΝΤ; Ότι όσοι δεν πιστεύουν στο μνημόνιο είναι περίπου προδότες!

Τελικά ποίος ρίχνει νερό στο μύλο των κερδοσκόπων;

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"