Σήμερα έκλεισε ένας χρόνος από τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια.
Να θυμίσω πως λίγες μέρες πριν τον «φάνε λάχανο» οι πληρωμένοι
«επαναστάτες», είχα κλείσει συμφωνία μαζί του για συνεργασία στην
εφημερίδα που επρόκειτο να εκδώσει.
Η συνέχεια αυτής της ιστορίας
έδειξε, πως αυτοί που τον θέλανε «εκτός», κέρδισαν.
Περισσότερα αναφέρω
σε άρθρο μου στο Preza TV.
Μόλις ανέβει εκεί, θα σας δώσω link για να το διαβάσετε όσοι επιθυμείτε.
Η μετα-Γκιόλια εποχή στα blogs
Όταν ξέσπασε το
σκάνδαλο με τα στημένα παιχνίδια στο ποδόσφαιρο, θυμήθηκα μια… παλιά
και μικρή(;) περιπέτεια του Τρωκτικού. Το τότε ακμαίο blog επρόκειτο να
βγάλει στη φορά τη συνομιλία ενός παράγοντα μεγάλης ελληνικής ομάδας με
άγνωστο πρόσωπο (προσέξτε την ημερομηνία δημοσίευσης του post).
Ξάφνου η Google κλείνει για ακόμα φορά το Τρωκτικό, το οποίο υποσχέθηκε
πως θα επανέλθει στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά για αγνώστους λόγους δεν
πραγματοποίησε την απειλή του. Ότι και να υποθέσουμε, εικασία θα είναι.
Το παραπάνω περιστατικό ήταν μία… σταγόνα στον ωκεανό των αντιπαραθέσεων του συγκεκριμένου blog. Ενός blog που είχε πολλούς φίλους και πολλούς εχθρούς, αλλά απολάμβανε την καθολική αναγνώριση του μεγέθους του. Αυτό είναι αναμφισβήτητο. Και αποδείχτηκε –δυστυχώς- στην πράξη.
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως ο θάνατος του Γκιόλια προήλθε από δολοφόνους, πληρωμένους από άτομα που τα συμφέροντά τους θίχτηκαν από την ανέλιξη του Σωκράτη. Δε βρέθηκε ούτε καν ένα στοιχείο που να μου αλλάξει τη γνώμη. ...
Ούτε ένα!
Η Σέχτα εξαφανίστηκε, τα κλασσικά ΜΜΕ αδιαφόρησαν για τη δολοφονία, αφιερώνοντας λίγο χρόνο τις πρώτες «φρέσκες» μέρες μετά το συμβάν και μετά μην τον είδατε τον Παναή, πολλοί εκ των μεγαλοδημοσιογράφων που είδαν τα ονόματά τους στη λίστα των «επαναστατών» κυκλοφορούν χωρίς καν προσωπική ασφάλεια (ναι, δεν έχουν όλοι μπράβους) και απ’όσο γνωρίζω δεν έχει βγει ακόμα τελικό πόρισμα για την υπόθεση.
Να κλείσω, θέλοντας να παραθέσω μερικά πράγματα που παρατηρώ, ένα χρόνο μετά το θάνατο του Γκιόλια:
1. Πολλοί απλοί bloggers που τον υποστήριζαν (ανιδιοτελώς ή μη) δεν τον ξέχασαν και τον τιμούν σε κάθε ευκαιρία.
2. Τα blogs που είχαν γίνει μόδα κάποια στιγμή, έχω την εντύπωση πως αρχίζουν να φθίνουν. Όχι σε ποιότητα, αλλά σε μεράκι και βαθμό απασχόλησης των κατόχων τους. Πολλοί αποσύρθηκαν και άφησαν τις θέσεις τους στα επαγγελματικά sites ή στα blogs – ασπίδες των διάφορων επιτηδείων δημοσιογράφων.
3. Έχω την αίσθηση πως ο Γκιόλιας άφησε μια παρακαταθήκη: Την εναντίωση του κόσμου στους μεγαλοδημοσιογράφους της τηλεόρασης, αν και κατά κάποιο τρόπο άνηκε κι αυτός στον τομέα τους. Φέτος, πιο πολύ από κάθε φορά, ο κόσμος έχει εξαγριωθεί με τα δελτία ειδήσεων και τους παρουσιαστές τους. Πριν βγει στον αέρα, δεν υπήρχε αυτή η οργή. (Επαναλαμβάνω πως αυτή την αίσθηση έχω).
Καλώς ή κακώς, η εντύπωση που είχα κι έχω για τον Γκιόλια είναι θετική. Επρόκειτο μάλιστα να συνεργαστούμε στην εφημερίδα που θα άνοιγε. Μιλήσαμε λίγες εβδομάδες πριν τη δολοφονία του και είχαμε ορίσει ραντεβού για τις λεπτομέρειες. Η τύχη όμως είχε άλλα σχέδια.
Ο Θεός να δίνει δύναμη στη γυναίκα του και τα παιδιά του.
==========================Το παραπάνω περιστατικό ήταν μία… σταγόνα στον ωκεανό των αντιπαραθέσεων του συγκεκριμένου blog. Ενός blog που είχε πολλούς φίλους και πολλούς εχθρούς, αλλά απολάμβανε την καθολική αναγνώριση του μεγέθους του. Αυτό είναι αναμφισβήτητο. Και αποδείχτηκε –δυστυχώς- στην πράξη.
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως ο θάνατος του Γκιόλια προήλθε από δολοφόνους, πληρωμένους από άτομα που τα συμφέροντά τους θίχτηκαν από την ανέλιξη του Σωκράτη. Δε βρέθηκε ούτε καν ένα στοιχείο που να μου αλλάξει τη γνώμη. ...
Ούτε ένα!
Η Σέχτα εξαφανίστηκε, τα κλασσικά ΜΜΕ αδιαφόρησαν για τη δολοφονία, αφιερώνοντας λίγο χρόνο τις πρώτες «φρέσκες» μέρες μετά το συμβάν και μετά μην τον είδατε τον Παναή, πολλοί εκ των μεγαλοδημοσιογράφων που είδαν τα ονόματά τους στη λίστα των «επαναστατών» κυκλοφορούν χωρίς καν προσωπική ασφάλεια (ναι, δεν έχουν όλοι μπράβους) και απ’όσο γνωρίζω δεν έχει βγει ακόμα τελικό πόρισμα για την υπόθεση.
Να κλείσω, θέλοντας να παραθέσω μερικά πράγματα που παρατηρώ, ένα χρόνο μετά το θάνατο του Γκιόλια:
1. Πολλοί απλοί bloggers που τον υποστήριζαν (ανιδιοτελώς ή μη) δεν τον ξέχασαν και τον τιμούν σε κάθε ευκαιρία.
2. Τα blogs που είχαν γίνει μόδα κάποια στιγμή, έχω την εντύπωση πως αρχίζουν να φθίνουν. Όχι σε ποιότητα, αλλά σε μεράκι και βαθμό απασχόλησης των κατόχων τους. Πολλοί αποσύρθηκαν και άφησαν τις θέσεις τους στα επαγγελματικά sites ή στα blogs – ασπίδες των διάφορων επιτηδείων δημοσιογράφων.
3. Έχω την αίσθηση πως ο Γκιόλιας άφησε μια παρακαταθήκη: Την εναντίωση του κόσμου στους μεγαλοδημοσιογράφους της τηλεόρασης, αν και κατά κάποιο τρόπο άνηκε κι αυτός στον τομέα τους. Φέτος, πιο πολύ από κάθε φορά, ο κόσμος έχει εξαγριωθεί με τα δελτία ειδήσεων και τους παρουσιαστές τους. Πριν βγει στον αέρα, δεν υπήρχε αυτή η οργή. (Επαναλαμβάνω πως αυτή την αίσθηση έχω).
Καλώς ή κακώς, η εντύπωση που είχα κι έχω για τον Γκιόλια είναι θετική. Επρόκειτο μάλιστα να συνεργαστούμε στην εφημερίδα που θα άνοιγε. Μιλήσαμε λίγες εβδομάδες πριν τη δολοφονία του και είχαμε ορίσει ραντεβού για τις λεπτομέρειες. Η τύχη όμως είχε άλλα σχέδια.
Ο Θεός να δίνει δύναμη στη γυναίκα του και τα παιδιά του.
Σχετικά:
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.