23 Aπριλίου 1941 - 23 Απριλίου 2010: Αναπόφευκτες συγκρίσεις...

Τραγική ειρωνεία της τύχης; Κακόγουστο αστείο; Ιστορική άγνοια; 

Συνειδητή επιλογή; Δύσκολο να απαντήσει κανείς..

Στις 23 Απριλίου 2010, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανακοινώνει και επίσημα την υπαγωγή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έστω και με τη «μερική συμμετοχή» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ήταν πάλι 23 Απριλίου, αλλά το 1941, όταν ένας άλλος Γιώργος, ο Γεώργιος Τσολάκογλου, διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού και αργότερα πρώτος δωσίλογος πρωθυπουργός της κατεχόμενης Ελλάδας, υπέγραφε στη Θεσσαλονίκη το οριστικό πρωτόκολλο συνθηκολόγησης του Ελληνικού Στρατού στις Γερμανικές δυνάμεις. Την ίδια ημέρα η επίσημη ελληνική κυβέρνηση[1] εγκατέλειπε την Αθήνα. Μερικές ημέρες αργότερα, τα τότε μέσα μαζικής ενημέρωσης, φρόντιζαν να ενημερώσουν τον ελληνικό λαό για τα δεδομένα της νέας εποχής. Βέβαια, δεν άργησε να τα αντιληφθεί και ο ίδιος, σε όλο τους το μεγαλείο, το χειμώνα της ίδιας χρονιάς:

«Από της Νορβηγίας μέχρι του Ταινάρου και από των Πυρηναίων μέχρι των παρυφών της Ουκρανίας υπάρχει δι’ όλους τους λαούς της Ευρώπης απόλυτος ταυτότητα εις τας πολιτικάς και άλλας συνθήκας της υπάρξεώς των. Αυτό δεν το λέγομεν προς παρηγορίαν μας. Τα λέγομεν διά να τονίσωμεν την βασικήν κατά την γνώμην μας αλήθειαν που δεν πρέπει ποτέ να φεύγη από τα μάτια μας, ότι δηλαδή τα ελληνικά προβλήματα που εδημιουργήθησαν […] δεν ημπορούν να αντιμετωπισθούν παρά εις το πλαίσιο της Νέας Ευρωπαϊκής πραγματικότητος. Πρέπει να καταλάβουμε ότι εφεξής αποτελούμεν μέρος ενός εκτεταμένου ηπειρωτικού συνόλου του οποίου όλα τα τμήματα θα έχουν αναποφεύκτως κοινότητα κατευθύνσεων και προπαντός κοινότητα συμφερόντων, οικονομικών και άλλων. Αυτή η ηπειρωτική σύλληψις της υποστάσεώς μας πρέπει να αποτελέση το πλαίσιον μέσα εις το οποίον θα κινηθούμε. Η τύχη μας είναι εφεξής αρρήκτως συνδεδεμένη προς την τύχην της γηραιάς Ηπείρου της οποίας αποτελούμεν τη νοτιοανατολικήν εσχατιάν».[2]

Σήμερα, 69 χρόνια μετά, δεν μπορούμε παρά να κάνουμε τις αναπόφευκτες συγκρίσεις. Δεν πιστεύουμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, ή για την ακρίβεια: «Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Την πρώτη φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη ως φάρσα», όπως έλεγε και ο πάντα επίκαιρος Μαρξ. Πάντως, είτε πρόκειται για τραγωδία, είτε πρόκειται για φάρσα, κάποιοι θα πληρώσουν ακριβά τις κυβερνητικές επιλογές. Τουλάχιστον εάν δεν επιλέξουν να αντισταθούν. Όπως τότε.

Κώστας Ευθυμίου

 [1] «Άπαντες οι υπουργοί, ο Διοικητής και ο Υποδιοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος και μερικοί κρατικοί επίσημοι και μη λειτουργοί, οι πλείστοι με τας οικογενείας των- γυναίκες, τέκνα, πενθερές, κουβερνάντες- και τας αποσκευάς των- μπαούλα, βαλίτσες και τουαλέτες, τσάντες με ρουχισμό, μερικοί με παιχνίδια των παιδιών των και κάποιοι με τα χρυσαφικά των. Ο Βασιλεύς και ο κ. Τσουδερός ανεχώρησαν αεροπορικώς περί τα ξημερώματα της 23ης Απριλίου, αφού αφήκαν και από μίαν προκήρυξιν προς τον Λαόν διά να του εξηγήσουν την προς την Κρήτην απομάκρυσίν των».

Σπ. Λιναρδάτος, Ο πόλεμος του 1940-41 και η μάχη της Κρήτης, εκδ. Διάλογος, τ. Β', σ. 296.

[2] Εφημερίδα «Ελεύθερο Βήμα» 29/4/1941 αναδημοσίευση από την εφ. Ριζοσπάστης, 8/4/2001, σ. 10.

stasi

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"