Όταν τσακώνονται οι Ελέφαντες την πληρώνει το γρασίδι…

Γράφει ο Δευκαλίων

Η εβδομάδα που τελειώνει ήταν κατά την γνώμη μας ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Κατ’ αρχήν έγινε σαφές και στους πλέον ακραιφνείς νέο-φιλελεύθερους διεθνείς κύκλους ότι η κρίση χρέους σε πανευρωπαϊκή κλίμακα οξύνεται ενώ για τους εγχώριους ομολόγους τους είχαμε την διάψευση των όποιων ελπίδων για την κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου.

Συγκεκριμένα τα δημοσιονομικά προβλήματα της Γαλλίας τα οποία επισημάνθηκαν από αρνητική έκθεση της; Moody’s τα υψηλά επιτόκια δανεισμού της Ισπανίας και της Ιταλίας και η αδυναμία δανεισμού της Γερμανίας δεν είναι ειδήσεις τυχαίες. Δείχνουν ότι ο σημαντικότερος μετά τις ΗΠΑ πυλώνας του διεθνούς καπιταλισμού παραπατάει και είναι έτοιμος να καθίσει (ύφεση) για να ξεκουραστεί. Για όσους καταλαβαίνουν γεωοικονομία μία τέτοια εξέλιξη θα έχει άμεσες και καθοριστικές επιπτώσεις σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα την Ανατολική Ασία. Δηλαδή μείωση της βιομηχανικής παραγωγής εξαγωγών από Ανατολική Ασίας προς Ευρώπη ήτοι μείωση των ρυθμών ανάπτυξης. Θυμηθείτε το βασικό συμπέρασμα για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους. Θα πρέπει να μειωθεί το χρέος των ανεπτυγμένων χωρών στο 70-80% του αντίστοιχου ΑΕΠ. Πως θα γίνει ευκολότερα αυτό; Με...

ετήσια αύξηση του αντίστοιχου ΑΕΠ κατά 8%.

Σύμφωνα με τα προαναφερόμενα όμως έχουμε μείωση του ΑΕΠ των ανεπτυγμένων χωρών (τώρα σε αυτή την μείωση συμπεριλαμβάνονται και οι χώρες της νότιο-ανατολικής Ασίας που μέχρι σήμερα με τους φρενήρεις ρυθμούς ανάπτυξης αύξαναν η εξισορροπούσαν το παγκόσμιο ΑΕΠ) άλλο ένα πρόβλημα δηλαδή που δυσχεραίνει την επίλυση της κρίσης χρέους.

Για τους εγχώριους νέο-φιλελεύθερους που υποδέχτηκαν με αλαλαγμούς χαράς και αισιοδοξίας την ανάληψη της Πρωθυπουργίας από τον Λ. Παπαδήμο, η διάψευση των προσδοκιών ήταν ακόμα πιο οδυνηρή. Κατ’ αρχάς ο Πρωθυπουργός έδειξε με την πρώτη επίσκεψη του στο εξωτερικό ποιος είναι το αφεντικό και ποιόν ακούει. Ήτοι ότι πουν και αποφασίσουν τα Ευρωπαϊκά όργανα. Καλούσε από τις Βρυξέλες και την Φρανκφούρτη τον Αντώνη Σαμαρά να υπογράψει δήλωση μετανοίας. Δεν σκεφτόταν καν ότι ο Αντώνης Σαμαράς τον έκανε Πρωθυπουργό. Μέχρι εκεί έφθασε…

Άρα συμπέρασμα: Ανεξάρτητα από το τι συζητήθηκε και αποφασίσθηκε στα σαλόνια του Παλιού Ψυχικού στην μάχη «Κοινές εναντίον Προνομιούχων» ο Πρωθυπουργός τελικά θα ψηφίσει «Κοινές». Δηλαδή τον πλήρη αφελληνισμό σε εξευτελιστικές τιμές του Ελληνικού Τραπεζικού Συστήματος. Εκεί θα είναι και το προσεχές μεγάλο θέατρο του πολέμου στο εσωτερικό του κατεστημένου. Πως το εγχώριο κυρίαρχο πολιτικό-οικονομικό σύστημα θα επιτύχει να ελέγξει και να ποδηγετήσει τις εξελίξεις για να σώσει τις τράπεζες του από τον επελαύνοντα διεθνή καπιταλισμό.

Διασπώντας τα δύο μεγάλα κόμματα και δημιουργώντας ένα νέο -υπό π.χ. την Άννα Διαμαντοπούλου-, στο οποίο θα προσέλθουν νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί από την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, ένα είναι βέβαιο: Εμείς που δεν έχουμε να χάσουμε τίποτε άλλο πλέον θα μείνουμε παγερά αδιάφοροι στους σκυλοκαβγάδες τους.
Μην ξεχνάμε: Όταν τσακώνονται οι Ελέφαντες την πληρώνει το γρασίδι…

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"