Η FED θα γίνει ο βασικός μέτοχος της ΕΚΤ!

Γράφει ο Δευκαλίων

Πολλά είχαν γραφτεί για την σύνοδο κορυφής της ΕΕ που έγινε την Πέμπτη 8 και την Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011. Την χαρακτήρισαν ως την πιο κρίσιμη για την πορεία της ΕΕ και του Ευρώ, τελευταία ευκαιρία κλπ.

Ήταν όντως κρίσιμη και μία από τις τελευταίες ευκαιρίες;

Αυτό το ερώτημα θα προσπαθήσουμε να διερευνήσουμε στο σημερινό μας άρθρο.

Κατ’ αρχήν θα πρέπει να εξετάσουμε τον διεθνή οικονομικό περίγυρο. Η μείωση των ρυθμών ανάπτυξης στην Νοτιοανατολική Ασία, η διατήρηση της ανάπτυξης χωρίς ουσιαστική μείωση της ανεργίας στις ΗΠΑ και η αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης ύφεσης και υψηλής ανεργίας στην ΕΕ, είναι διεθνώς τα κύρια χαρακτηριστικά της παγκόσμιας οικονομικής συγκυρίας.

Πρώτη επίπτωση η «κρίση χρέους» που πλήττει τις ανεπτυγμένες οικονομίες του πλανήτη, η οποία εντείνεται και επαυξάνεται.

Γιατί;

Διότι ο λόγος (κλάσμα) Δημόσιο Χρέος των ανεπτυγμένων χωρών προς Ανάπτυξη των ανεπτυγμένων χωρών, αυξάνεται αντί να μειώνεται όπως είναι ο επιθυμητό από τους παγκόσμιους οικονομικούς χωροφύλακες (ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, ΟΟΣΑ, ΠΟΕ κλπ).

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Έχουμε εξηγήσει στο παρελθόν ότι αυτός ο λόγος (κλάσμα) μετά την διάσωση των τραπεζών από τα κράτη, εκτοξεύτηκε πάνω από το 100% και τείνει προς το 114%. Δηλαδή σε υπεραπλουστευμένες ερμηνείες: το χαρτονόμισμα των ανεπτυγμένων χωρών εκπροσωπεί μόνο χρέη και...

όχι και κάποια κέρδη. Ευνόητη λοιπόν και η απόφαση του Διεθνούς Οικονομικού Διευθυντηρίου ο λόγος αυτός να πέσει κάτω από το 100%.

Για να γίνει αυτό πρέπει να μειωθεί το δημόσιο χρέος (αριθμητής του κλάσματος) και να αυξηθεί το παγκόσμιο ΑΕΠ (παρανομαστής του κλάσματος). Όπως είδαμε όμως παραπάνω, ήδη ο λόγος το παγκόσμιο ΑΕΠ (παρανομαστής κλάσματος) συρρικνώνεται. Άρα και ανεξάρτητα με το τι θα γίνει με το δημόσιο χρέος (αριθμητή κλάσματος), ο λόγος του κλάσματος αντί να μικραίνει μεγαλώνει πάνω από το 100%. Η «κρίση χρέους» στην μαθηματική της άρα και στην δημοσιονομική της έκφραση οξύνεται.

Πως αντιμετωπίζουν αυτή την κρίση οι συντηρητικοί νεοφιλελεύθεροι σε ΕΕ και ΗΠΑ;

Περιορίζουν όπου μπορούν τις δαπάνες του κράτους (μείωση ελλειμμάτων που τροφοδοτούν το χρέος) μειώνοντας μισθούς, συντάξεις, δαπάνες κοινωνικού κράτους. Καλύπτουν αυτές τις ανάλγητες περικοπές με τον ευρύ και κοινά αποδεκτό τίτλο “μεταρρυθμίσεις”. Ταυτόχρονα χρηματοδοτούν την μείωση του Δημόσιου Χρέους μέσω ευρέων προγραμμάτων ιδιωτικοποιήσεων. Αυτή η πολιτική τελικά πετυχαίνει πρόσκαιρα να βελτιώσει ορισμένα δημοσιονομικά μεγέθη, αλλά τελικά προκαλεί μείζονος κλίμακας ύφεση που οδηγεί στην τελική αποτυχία αυτού του είδους δημοσιονομικά προγράμματα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα διάφορα μνημονιακής λογικής δημοσιονομικά προγράμματα που εφαρμόσθηκαν στην Ελλάδα τα τελευταία 2 χρόνια. Αρχικά κάποιοι στόχοι επιτεύχθηκαν, σήμερα όμως όλα βρίσκονται εκτός στόχων, πλήρης εκτροχιασμός αφού η ύφεση σπάει όλα τα κοντέρ και καλπάζει. Μοναδικός κερδισμένος οι τράπεζες που βλέπουν τα ομόλογα που έχουν στην διάθεση τους να συνεχίζουν να εξοφλούνται με τις τελευταίες πλέον ρανίδες αίματος της μεσαίας τάξης και οι κάθε λογής διεθνείς κερδοσκόποι που περιμένουν σαν τα κοράκια να αρπάξουν κάποιο κομμάτι από τις επικείμενες ιδιωτικοποιήσεις. Μεγάλος χαμένος. Ο Ελληνικός Λαός.

Πως αντιμετωπίζουν την κρίση οι προοδευτικοί αστοί σε ΗΠΑ και ΕΕ;

Προτείνουν και όπου μπορούν (ΗΠΑ) το εφαρμόζουν κι’ όλας, την ευρεία εκτύπωση χρήματος (ποσοτική χαλάρωση - quantitative easing). Χρηματοδοτούν με αυτό τον τρόπο με φθηνό χρήμα το τραπεζικό σύστημα, άρα εξ αντικειμένου και την παραγωγική οικονομία. Παρ’ ότι εφαρμόζεται κατά κόρον στις ΗΠΑ με πολύ καλά αποτελέσματα, στους ρυθμούς ανάπτυξης δεν πέτυχε να περιορίσει ούτε κατ’ ελάχιστον την ανεργία που είναι καρφωμένη με ελάχιστες αυξομειώσεις στην περιοχή του 9%.

Το φαινόμενο «jobless recovery” (σε ελεύθερη μετάφραση: ανάπτυξη με ανεργία) σαν δολοφονικός υιός δημιουργεί φλεγμονή (ανεργία) με συνεπακόλουθο πυρετό (κοινωνικές εντάσεις) και οδηγεί σε θάνατο τον ασθενή (και σε αυτή την λύση αφανισμός με ηπιότερους ρυθμούς της μεσαίας τάξης) και σε κατάρρευση το οικονομικό σύστημα.

Οι δύο προαναφερόμενες και περιληπτικά αναφερόμενες συνταγές για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης συγκεράζονται στην πρόσφατη απόφαση της ΕΕ. Σκλήρυνση των δημοσιονομικών πολιτικών με έλεγχο και έγκριση των εθνικών προϋπολογισμών από υπερεθνικά όργανα (ΕΕ, ΕΚΤ). Απόφαση απόλυτα συμβατή με την συντηρητική νεοφιλελεύθερη λογική που περισσεύει ανάμεσα στους κόλπους της ΕΕ. Ταυτόχρονα όμως και το πρώτο βήμα για την εφαρμογή πολιτικής ποσοτικής χαλάρωσης-quantitative easing. Διότι πως μπορεί να εφαρμοσθεί μία τέτοια πολιτική αν πρώτα δεν επιβληθούν ενιαίοι δημοσιονομικοί κανόνες σε όλη την ΕΕ; Ένα ακόμα σημείο που ενισχύει το αμέσως προηγούμενο συμπέρασμα.

Ο σχετικά καλύτερος συντονισμός και ενίσχυση των μηχανισμών παρέμβασης (EFSF-έκτακτος & ESM-μόνιμος) στην αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. Γίνεται φανερό από αυτή την παράμετρο της απόφασης ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν προσδοκούν θεαματικά αποτελέσματα από αυτούς τους μηχανισμούς. Απλά τους οργανώνουν καλύτερα και τους ενισχύουν μερικώς, για να είναι ασφαλείς μέχρι την στιγμή που οι μηχανές εκτύπωσης φρέσκου χρήματος θα πάρουν μπροστά.

Έτσι ερμηνεύεται και η κίνηση της Μ. Βρετανίας, αλλά και αρκετών άλλων χωρών κυρίως επιρροής των ΗΠΑ (Σουηδία, Τσεχία, Δανία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ουγγαρία), να διαφωνήσουν και να παρεμβάλουν προσκόμματα με την επιβολή κοινών δημοσιονομικών κανόνων και διαδικασιών ελέγχων που προωθούσαν Γαλλία και Γερμανία.

Ο παγκόσμιος νομισματικός πόλεμος μαίνεται πλέον μέσα στους κόλπους της ΕΕ. Το δολάριο θα πρέπει να είναι στο τέλος της κρίσης το μόνο αποθεματικό νόμισμα παγκοσμίως. Γι’ αυτό το ευρώ πρέπει να συνεχίσει να ταλανίζεται από μείζονος κλίμακας εσωτερικές αντιθέσεις. Ιδιαίτερα τώρα που αναμένεται να πάρουν μπροστά οι μηχανές εκτύπωσης χρήματος.

Έτσι εξηγείται και η πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου.

Σύμφωνα με την παλαιότερη θέση της στήλης, χωρίς να υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος ενέπλεξε την χώρα σε αυτόν τον νομισματικό πόλεμο (επιτήρηση από ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ-Μνημόνια κλπ). Ουσιαστικά και σε πρώτη ανάγνωση ενίσχυσε την πολιτική της φράου Μέργκελ που επεδίωκε μέσα από πρόσκαιρες επικοινωνιακές εκρήξεις να υποτιμά το ευρώ έναντι του δολαρίου. Μαζί με την family Clinton, προστάτευε και αυτός με τον δικό του τρόπο τα συμφέροντα του διεθνούς εβραϊκού χρηματιστηριακού κεφαλαίου (G. Soros) που είχε τοποθετηθεί σε ευρώ.

Τώρα όμως ήρθε η ώρα του λογαριασμού! Τα πράγματα φθάνουν στα άκρα και η FED (κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ) δεν παίζει! Είναι πανίσχυρη, αφού λειτουργεί έχοντας πίσω της μία άρτια και δοκιμασμένη νομοθεσία (Σύνταγμα των ΗΠΑ) και τον μεγαλύτερο και ισχυρότερο στρατό του πλανήτη. Είναι η μεγαλύτερη και πλουσιότερη τράπεζα παγκοσμίως, αφού έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα σε χρυσό.

Θα επιβάλει λοιπόν τελικά την θέληση της και θα ελέγξει νομισματικά την κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο!

Πως θα το πετύχει αυτό;

Με πολιτικό αντάλλαγμα την άρση των αντιρρήσεων της Μ. Βρετανίας και των υπολοίπων χωρών στα σχέδια του Γάλλου-Γερμανικού άξονα για την σωτηρία της “μικρής” ΕΕ και με επικοινωνιακό-οικονομικό δέλεαρ στην κοινή γνώμη και την αστική τάξη των χωρών της ΕΕ, την πολεμική σύρραξη και επιβολή της Pax Americana στην Μέση Ανατολή.

Με αυτή την μεθόδευση η FED θα γίνει ο βασικός μέτοχος της ΕΚΤ!

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"