Γιῶργος Σεφέρης - Ὁμιλία κατὰ τὴν ἀπονομὴ τοῦ Νόμπελ Λογοτεχνίας [Σχόλιο: ΠΟΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ Ο ΑΠΟΔΗΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ;]

Ἔχουμε πολλὰ τέρατα νὰ καταστρέψουμε. 

Ἂς συλλογιστοῦμε τὴν ἀπόκριση τοῦ Οἰδίποδα."

"Τούτη τὴν ὥρα αἰσθάνομαι πὼς εἶμαι ὁ ἴδιος μία ἀντίφαση. Ἀλήθεια, ἡ Σουηδικὴ Ἀκαδημία, ἔκρινε πὼς ἡ προσπάθειά μου σὲ μία γλώσσα περιλάλητη ἐπὶ αἰῶνες, ἀλλὰ στὴν παροῦσα μορφή της περιορισμένη, ἄξιζε αὐτὴ τὴν ὑψηλὴ διάκριση. Θέλησε νὰ τιμήσει τὴ γλώσσα μου, καὶ νὰ - ἐκφράζω τώρα τὶς εὐχαριστίες μου σὲ ξένη γλώσσα. Σᾶς παρακαλῶ νὰ μοῦ δώσετε τὴ συγνώμη ποὺ ζητῶ πρῶτα -πρῶτα ἀπὸ τὸν ἑαυτό μου.

Ἀνήκω σὲ μία χώρα μικρή. Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο ἀγαθὸ παρὰ τὸν ἀγώνα τοῦ λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου. Εἶναι μικρὸς ὁ τόπος μας, ἀλλὰ ἡ παράδοσή του εἶναι τεράστια καὶ τὸ πράγμα ποὺ τὴ χαρακτηρίζει εἶναι ὅτι μας παραδόθηκε χωρὶς διακοπή. Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα δὲν ἔπαψε ποτέ της νὰ μιλιέται. Δέχτηκε τὶς ἀλλοιώσεις ποὺ δέχεται καθετὶ ζωντανό, ἀλλὰ δὲν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Ἄλλο χαρακτηριστικὸ αὐτῆς τῆς παράδοσης εἶναι ἡ ἀγάπη της γιὰ τὴν ἀνθρωπιά, κανόνας της εἶναι ἡ δικαιοσύνη. Στὴν ἀρχαία τραγωδία, τὴν ὀργανωμένη μὲ τόση ἀκρίβεια, ὁ ἄνθρωπος ποὺ ξεπερνᾶ τὸ μέτρο, πρέπει νὰ τιμωρηθεῖ ἀπὸ τὶς Ἐρινύες.

Ὅσο γιὰ μένα συγκινοῦμαι παρατηρώντας πῶς ἡ συνείδηση τῆς δικαιοσύνης εἶχε τόσο πολὺ διαποτίσει τὴν ἑλληνικὴ ψυχή, ὥστε νὰ γίνει κανόνας τοῦ φυσικοῦ κόσμου. Καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς διδασκάλους μου, τῶν ἀρχῶν τοῦ περασμένου αἰώνα, γράφει: «... θὰ χαθοῦμε γιατί ἀδικήσαμε ...». Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἀγράμματος. Εἶχε μάθει νὰ γράφει στὰ τριάντα πέντε χρόνια τῆς ἡλικίας του. Ἀλλὰ στὴν Ἑλλάδα τῶν ἡμερῶν μας, ἡ προφορικὴ παράδοση πηγαίνει μακριὰ στὰ περασμένα ὅσο καὶ ἡ γραπτή. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ ποίηση. Εἶναι γιὰ μένα σημαντικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Σουηδία θέλησε νὰ τιμήσει καὶ τούτη τὴν ποίηση καὶ ὅλη τὴν ποίηση γενικά, ἀκόμη καὶ ὅταν ἀναβρύζει ἀνάμεσα σ᾿ ἕνα λαὸ περιορισμένο. Γιατί πιστεύω πὼς τοῦτος ὁ σύγχρονος κόσμος ὅπου ζοῦμε, ὁ τυραννισμένος ἀπὸ τὸ φόβο καὶ τὴν ἀνησυχία, τὴ χρειάζεται τὴν ποίηση. Ἡ ποίηση ἔχει τὶς ρίζες της στὴν ἀνθρώπινη ἀνάσα - καὶ τί θὰ γινόμασταν ἂν ἡ πνοή μας λιγόστευε; Εἶναι μία πράξη ἐμπιστοσύνης - κι ἕνας Θεὸς τὸ ξέρει ἂν τὰ δεινά μας δὲν τὰ χρωστᾶμε στὴ στέρηση ἐμπιστοσύνης. ...

Παρατήρησαν, τὸν περασμένο χρόνο γύρω ἀπὸ τοῦτο τὸ τραπέζι, τὴν πολὺ μεγάλη διαφορὰ ἀνάμεσα στὶς ἀνακαλύψεις τῆς σύγχρονης ἐπιστήμης καὶ στὴ λογοτεχνία. Παρατήρησαν πὼς ἀνάμεσα σ᾿ ἕνα ἀρχαῖο ἑλληνικὸ δράμα καὶ ἕνα σημερινό, ἡ διαφορὰ εἶναι λίγη. Ναί, ἡ συμπεριφορὰ τοῦ ἀνθρώπου δὲ μοιάζει νὰ ἔχει ἀλλάξει βασικά. Καὶ πρέπει νὰ προσθέσω πὼς νιώθει πάντα τὴν ἀνάγκη ν᾿ ἀκούσει τούτη τὴν ἀνθρώπινη φωνὴ ποὺ ὀνομάζουμε ποίηση. Αὐτὴ ἡ φωνὴ ποὺ κινδυνεύει νὰ σβήσει κάθε στιγμὴ ἀπὸ στέρηση ἀγάπης καὶ ὁλοένα ξαναγεννιέται. Κυνηγημένη, ξέρει ποὺ νἄ ῾βρει καταφύγιο, ἀπαρνημένη, ἔχει τὸ ἔνστικτο νὰ πάει νὰ ριζώσει στοὺς πιὸ ἀπροσδόκητους τόπους. Γι᾿ αὐτὴ δὲν ὑπάρχουν μεγάλα καὶ μικρὰ μέρη τοῦ κόσμου. Τὸ βασίλειό της εἶναι στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς γῆς. Ἔχει τὴ χάρη ν᾿ ἀποφεύγει πάντα τὴ συνήθεια, αὐτὴ τὴ βιομηχανία. Χρωστῶ τὴν εὐγνωμοσύνη μου στὴ Σουηδικὴ Ἀκαδημία ποὺ ἔνιωσε αὐτὰ τὰ πράγματα, ποὺ ἔνιωσε πὼς οἱ γλῶσσες, οἱ λεγόμενες περιορισμένης χρήσης, δὲν πρέπει νὰ καταντοῦν φράχτες ὅπου πνίγεται ὁ παλμὸς τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ποὺ ἔγινε ἕνας Ἄρειος Πάγος ἱκανὸς νὰ κρίνει μὲ ἀλήθεια ἐπίσημη τὴν ἄδικη μοίρα τῆς ζωῆς, γιὰ νὰ θυμηθῶ τὸν Σέλλεϋ, τὸν ἐμπνευστή, καθὼς μᾶς λένε, τοῦ Ἀλφρέδου Νομπέλ, αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ μπόρεσε νὰ ἐξαγοράσει τὴν ἀναπόφευκτη βία μὲ τὴ μεγαλοσύνη τῆς καρδιᾶς του.

Σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, ποὺ ὁλοένα στενεύει, ὁ καθένας μας χρειάζεται ὅλους τοὺς ἄλλους. Πρέπει ν᾿ ἀναζητήσουμε τὸν ἄνθρωπο, ὅπου καὶ νὰ βρίσκεται.

Ὅταν στὸ δρόμο τῆς Θήβας, ὁ Οἰδίπους συνάντησε τὴ Σφίγγα, κι αὐτὴ τοῦ ἔθεσε τὸ αἴνιγμά της, ἡ ἀπόκρισή του ἦταν: ὁ ἄνθρωπος. Τούτη ἡ ἁπλὴ λέξη χάλασε τὸ τέρας. Ἔχουμε πολλὰ τέρατα νὰ καταστρέψουμε. Ἂς συλλογιστοῦμε τὴν ἀπόκριση τοῦ Οἰδίποδα."

Σχόλιο: ΠΟΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ Ο ΑΠΟΔΗΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ;
Γιά να σωθεί η πατρίδα μας χρειάζεται ΗΓΕΤΕΣ, όχι μηδενικά, όπως οι διεφθαρμένοι πολιτικοί-κομματικοί ''καραγκιόζηδες'' που έχει σήμερα.
''Οι ηγέτες ενδιαφέρονται γιά τις επόμενες γενιές. Οι πολιτικοί ενδιαφέρονται γιά τις επόμενες εκλογές'' (Σαρλ Ντε Γκολ)

Η Ελλάδα, έχει κράτος απόλυτα διεφθαρμένο, εκνευριστική γραφειοκρατία, υπολειτουργούσα ''Δικαιοσύνη'', νεόπλουτους πολιτικούς με ''ατιμωρησία, ασυλία και παραγραφή''... 'Εχει γιά ''πρόεδρο Δημοκρατίας'' έναν γραφικό υπερήλικα πλουσιοπάροχα αμοιβόμενο που τον ''κράζει'' ο λαός, έχει γιά πρωθυπουργό διορισμένο δουλοπρεπή τραπεζίτη κι έχει γιά αρχηγούς κομμάτων ''επαγγελματίες'' εξουσιομανείς, παπατζήδες.
(Αφού ο λαός της Ελλάδας τους ψηφίζει και ΔΕΝ αντιδρά στα αίσχη, καλά να πάθει. 'Οπως κατάντησε, αυτοί του πρέπουν για ηγέτες)

- Θυμίζουμε ότι αρχές 2011 η ελληνική κυβέρνηση είχε εξαγγείλει ''πανηγυρικά'' την έκδοση ''Ομόλογου της Διασποράς'' γιά 3 δισ. ευρώ, με αρχή από τις ΗΠΑ, Φθινόπωρο 2011. Ουδέποτε έγινε πραγματικότητα, επειδή οι Ομογενείς είπαν ''ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε''.
- Θυμίζουμε ότι τα χρήματα των Ομογενών γιά βοήθεια στους συνέλληνες (σεισμοί σε Θεσσαλονίκη και Καλαμάτα, πυρκαγιές δυτ. Πελοπόννησο 2007 κ.ά.) ΚΛΑΠΗΚΑΝ από τις διεφθαρμένες ελληνικές κυβερνήσεις και ουδέποτε χρησιμοποιήθηκαν γιά τον σκοπό που στάλθηκαν.

Ο γραφικός και ολίγιστος ''πρόεδρος'' της ελληνικής Κλεπτοκρατίας, γνωστής και ως ''Δημοκρατία'', Καρ. Παπούλιας, με εντυπωσιακή ελαφρότητα, καλεί τους Απόδημους 'Ελληνες (που ίσως θεωρεί ''κάφρους'') να...επενδύσουν στην Ελλάδα, δηλαδή να χάσουν με...σιγουριά τις οικονομίες τους !

Nα γιατί καταστράφηκε η Ελλάδα: Ανεύθυνοι-ασοβάρευτοι υπουργοί-''καραγκιόζηδες''...
Μιχάλης Χρυσοχοίδης: ''Δεν διάβασα το μνημόνιο, γιατί είχα άλλες υποχρεώσεις... δεν ήταν δική μου δουλειά να μελετήσω το μνημόνιο''. (24 Ιαν.'12, σε ραδιοφ. σταθμό Αθήνας)
Μιχάλης Χρυσοχοίδης: ''Δεν με ενδιαφέρει πως θα ονομάζεται το κράτος των Σκοπίων''... ("Το Βήμα")

kalami

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"