Απέναντι στον διάδοχο γιο, ο διάδοχος... (σω)γαµπρός

 Λήμμα: Σώγαμπρος στο ΠαΣοΚ, το οποίο ουδέποτε ηγάπησε, πολύ συχνά βρήκε αχώνευτο και ορισμένες φορές περιφρόνησε (αλλά και καβάλα στο οποίο έκανε μια συναρπαστική, διάβολε, πολιτική διαδρομή!), ο Κώστας Σημίτης, δύο και τρεις φορές αποπεμφθείς υπουργός του Ανδρέα Παπανδρέου, αναδειχθείς σε ηγέτη με την ψήφο φόβου των συντρόφων του μη και χάσουν την εξουσία, δύο φορές ψηφισμένος από τον λαό πρωθυπουργός, είχε, έχει και θα έχει κάθε δικαίωμα να γράφει και να δημοσιεύει.

Λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται... άλλοτε ως φάρσα και άλλοτε ως τραγωδία. 

Αν μεταφερθούμε πίσω στο χρόνο για 4 χρόνια και κάτι μήνες περίπου διαπιστώνουμε ότι ο ηττηθείς (σω)γαμπρός δεδικαίωται.

Ήταν η μάχη του άρχοντα του σημιτικού δακτυλιδιού ή η μητέρα των μαχών του  διάδοχου γιου απέναντι στον... (σω)γαµπρό του κινήματος.

Η ιστορία γνωστή όπως και κάποια κατατοπιστικά κείμενα παραμένουν στη μνήμη μας και στο αρχείο μας ως υποβοηθητικές πηγές για την ορθή κρίση μας.


Ένα χαρακτηριστικό από αυτά τα κείμενα ντοκουμέντα είναι και αυτό που ακολουθεί:

ΣΣ:  Δημοσιεύτηκε στη ΓΑΛΕΡΑ

http://galera.gr/magazine/modules/articles/article.php?id=909

Από δω και πέρα αρχίζει η πολιτική κριτική.
ΔΕΝ έχουμε κανένα πρόβλημα με τα ονόματα αλλά με τις πολιτικές συμπεριφορές. 

Νάσος

Ο Ε. Βενιζέλος δεν είναι κανά ορφανό τής πολιτικής. Έχει πίσω του τη δική του –έστω και εξ αγχιστείας– πανίσχυρη οικόγενεια.

Γεννηµένος την πρωτοχρονιά του 1957, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, θεωρεί τον εαυτό του τον καλύτερο... µποναµά για την πολιτική ζωή τού τόπου και ειδικά για το ΠΑΣΟΚ, του οποίου φιλοδοξεί να γίνει αρχηγός, τόσο πολύ ώστε δεν διστάζει να αυτοχαρακτηρίζεται ως «µελλοντικός ηγέτης». Και από το ύψος αυτό να προσφέρει ελεήµονα τη συγχώρεσή του προς το απολωλός πρόβατο που τον φραπέδιασε.
Ο «µελλοντικός ηγέτης» ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδροµία ως «σφοδρός πολέµιος τότε του ΠΑΣΟΚ», αρχικώς ως συνδικαλιζόµενος φοιτητής –ήταν ό ένας από τους δύο εκπροσώπους τής φοιτητικής παράταξης της ΕΚ-ΝΔ τού Γεωργίου Μαύρου στη διοίκηση της ΕΦΕΕ– και αργότερα, το 1976, ως ο «πληθωρικός νεολαίος» τής «Σοσιαλιστικής Πρωτοβουλίας», κόµµατος που είχαν συστήσει οι Γ. Α. Μαγκάκης και Δ. Τσάτσος που είναι και ο µέντοράς του στο συνταγµατικό δίκαιο –και από τους πρώτους που έσπευσαν να στηρίξουν την υποψηφιότητά του.
Η σχέση του µε το ΠΑΣΟΚ προέκυψε µετά την παραποµπή τού Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο, όταν ο Δ. Τσάτσος τον συνέστησε ως «κελεπούρι» στον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Αντώνη Λιβάνη, για την οµάδα νοµικής υποστήριξης του Ανδρέα. Και είναι αλήθεια ότι µε τις γνώσεις και την ευγλωττία του κυριάρχησε σε αυτή την οµάδα και απέσπασε τον θαυµασµό, αλλά και την ευγνωµοσύνη τού ιδρυτή τού «Κινήµατος».

Είναι κλασική περίπτωση χαλκέντερου και εργασιοµανούς, µε υψηλό δείκτη ευφυΐας και εκπληκτικό αµάλγαµα µεθοδικότητας και παρορµητισµού. Ο εξ απαλών ονύχων υπέρµετρος αυτοθαυµασµός και οι φιλοδοξίες του, συχνά τον οδηγούν σε εκδήλωση προκλητικού ύφους. Οι δε επιδιώξεις του υπονοµεύονται από το ασυγκράτητο του χαρακτήρα του.
Ως επιστήµονας είναι πράγµατι αυτοδηµιούργητος. Έκτιζε µε πείσµα τη δική του σταδιοδροµία την ίδια περίοδο κατά την οποία ο πατέρας του –δικηγόρος τής Θεσσαλονίκης– τερµάτιζε άδοξα τη δική του, έχοντας διαγραφεί από τον Δικηγορικό Σύλλογο για «ατιµωτικά αδικήµατα» οικονοµικής φύσεως. Πράγµα που δεν ξέχασε ποτέ του ο Ευάγγελος. Διό και, όπως αποκάλυψε παλιότερα στο «Ποντίκι» ο Κώστας Παπαϊωάννου, µια από τις πρώτες πράξεις τού κ. Βενιζέλου, όταν έγινε υπουργός Δικαιοσύνης, ήταν να φροντίσει για την αποκατάσταση του πατέρα του.
Τα γραφόµενα σε διάφορες ιστοσελίδες –που δηµοσιεύθηκαν και στην «Καθηµερινή»– ότι είχε άλλο, δυσώνυµο επώνυµο και ότι το άλλαξε, είτε ο πατέρας του είτε ο ίδιος, τα έχει κατηγορηµατικά διαψεύσει, επικαλούµενος τα µητρώα τής περιοχής Καρυστίας, από όπου κατάγεται και όπου το επώνυµο Βενιζέλος δεν είναι ασυνήθιστο.

Ενώ όµως σαν επιστήµονας χρωστά την προβολή του στην πραγµατικά εξαιρετική κατάρτισή του, ως πολιτικός δεν είναι τόσο αυτοδηµιούργητος όσο θέλει να εµφανίζεται. Μπορεί ο Γιώργιος Παπανδρέου να διεκδικεί να παραµείνει στην ηγεσία τού ΠΑΣΟΚ κληρονοµικώ δικαιώµατι, αλλά και ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν είναι κανένα πολιτικό... ορφανό. Έχει κι αυτός την κληρονοµιά του. Όχι εξ αίµατος, αλλά εξ αγχιστείας. Η σύζυγός του Βασιλική ή Λία είναι κόρη τού Απόστολου Μπακατσέλου, της γνωστής Οικογενείας που κυριαρχεί στην οικονοµική και πολιτική ζωή τής Θεσσαλονίκης και γενικότερα του βορρά και αδελφή τού προέδρου του Επιµελητηρίου Θεσσαλονίκης, Δηµήτρη Μπακατσέλου, που είναι το µεγάλο αφεντικό τής Μεταλλουργίας «Πυραµίς». (Έχουµε πείρα εµείς... και στα πολιτικά µαγειρέµατα).

Βέβαια, όλο το συµπεθεριό του ανήκει πολιτικά στη Νέα Δηµοκρατία –γι’ αυτό και θα βρείτε Μπακατσέλο επικεφαλής τής ΔΕΘ, του Μεγάρου Μουσικής κλπ. Αλλά δεν αφήνει αβοήθητο τον γαµπρό του, αφού δεν παύει να είναι ένα καλό και «βαρύ χαρτί», στο οποίο η οικογένεια, µε τις πολυσχιδείς δραστηριότητες, εξακολουθεί να επενδύει, παρά την κρίση στις σχέσεις τού Ευάγγελου µε την Λία.
Ανάµεσα στους σηµαντικότερους συγγενείς του είναι ο Αλέξανδρος Μπακατσέλος, συνεταίρος µε τον ΔΟΛ (Λαµπράκης-Ψυχάρης) και τον «Πήγασο» (Μπόµπολας) στην «Εκδοτική Βορείου Ελλάδος» που εκδίδει την µόνη, πια, ισχυρή εφηµερίδα στη Θεσσαλονίκη, τον «Αγγελιοφόρο», το περιοδικό Close UP και έχει στην ιδιοκτησία της τον «Φίλιππο», το µεγαλύτερο τυπογραφείο των Βαλκανίων, στο Κιλκίς. Είναι ο ίδιος που είχε ιδρύσει και την τράπεζα «Εγνατία» και δεν κρύβει τις στενές του σχέσεις µε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Η µητέρα όλων των εταιρειών
Το Διοικητικό Συµβούλιο της «Εκδοτικής Βορείου Ελλάδος»:

Πρόεδρος
Χρήστος Λαµπράκης
Αντιπρόεδρος
Γεώργιος Μπόµπολας
Διευθύνων Σύµβουλος
Αλέξανδρος Μπακατσέλος
Αν. Διευθύνων Σύµβουλος
Νικόλαος Μπακατσέλος
Μέλη
Δαµιανός Χατζηκόκκινος
Παναγιώτης Χρυσικάκης
Φώτιος Μπόµπολας
Αλέξιος Σκαναβής
Γεώργιος Μπακατσέλος
Μέτοχοι
Δηµοσιογραφικός Οργανισµός
Λαµπράκη Α.Ε.: 33,33%,
Πήγασος Εκδοτική
και Εκτυπωτική Α.Ε.: 33,33%
Δελφίνι ΑΕ: 33,33%


==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"