Ο δημοσιογράφος Christian Rickens θέλει να στείλει ένα σαφές μήνυμα ότι αυτό το πακέτο βοήθειας των 130 δισ. ευρώ για κανένα λόγο δεν θα πρέπει να καταβληθεί και συνεχίζει «Σίγουρα, η Ελλάδα θα εξακολουθήσει για πολλά χρόνια - αν όχι δεκαετίες - να χρειάζεται την αλληλεγγύη των άλλων χωρών της ΕΕ, και η Γερμανία δεν πρέπει να αρνηθεί μια τέτοια βοήθεια. Είναι πιθανό επίσης ότι η Ευρώπη για τα επόμενα χρόνια, θα χρειαστεί να δώσει πολύ περισσότερα χρήματα στην Αθήνα από τα 130 δισ. ευρώ που συζητούνται στις Βρυξέλλες.
Το λάθος δεν είναι το ύψος των νέων δανείων αλλά ο τρόπος διάσωσης της χώρας. Η διάσωση δεν είναι προσαρμοσμένη στις ανάγκες των Ελλήνων πολιτών, αλλά στους «νόμους» των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών. Αυτό, που στην πράξη συχνά σημαίνει τραπεζικά συμφέροντα».
Στην συνέχεια ο δημοσιογράφος αναφέρει:
«Πώς αλλιώς θα μπορούσε να εξηγηθεί το γεγονός ότι περίπου το ένα τέταρτο του πακέτου δεν θα φθάσει ποτέ στην Αθήνα, αλλά θα πάει άμεσα προς τους διεθνείς πιστωτές της χώρας; περίπου 30 δισεκατομμύρια ευρώ θα δοθούν στους κατόχους του ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου για να ενθαρρυνθούν να μετατρέψουν τα παλιά τους ομόλογα σε νέους τίτλους. Με τον τρόπο διατηρείται η ψευδαίσθηση ότι η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε – και ότι η ανταλλαγή είναι εθελοντική. Έξυπνα τροφοδοτείται στο χρηματοπιστωτικό κλάδο, ο φόβος ότι μια ενδεχόμενη ήττα των Ελλήνων, θα προκαλέσει μια καταστροφική αλυσιδωτή αντίδραση.
Περίπου μένουν άλλα εκατό δισεκατομμύρια ευρώ. Αλλά ακόμα και αυτό το ποσό δεν θα δοθεί στην Ελλάδα για να πρέπει να σταθεί στα πόδια της, αλλά θα πάνε για την αποπληρωμή μέρους του χρέους της …»
Παραλληλίζοντας την Ελλάδα ως μια άρρωστη αγελάδα συμπεραίνει ότι δεν μπορείς να πάρεις άλλο γάλα. Χαρακτηρίζει σουρεαλιστική την πολιτική συζήτηση των τελευταίων ημερών, η οποία αφορά το επιθυμητό επίπεδο του χρέους των 120% ΑΕΠ το 2020, ενώ όπως φαίνεται θα κυμανθεί τελικά στο 129%. Διερωτάται. Πως είναι δυνατό κάποιος να προβλέψει με ακρίβεια εννέα ποσοστιαίων μονάδων το χρέος μια χώρας μετά από οκτώ χρόνια και «αναφωνεί», αυτό ούτε η Γερμανία, μπορεί να το κάνει πόσο δε μάλλον η Ελλάδα, με μία οικονομία υπό κατάρρευση, με στατιστικά που βασίζονται σε τέτοιου είδους προβλέψεις. Τελικά αυτά ανήκουν στη σφαίρα της μαύρης μαγείας Στην πραγματικότητα, βέβαια, η Ελλάδα είναι ήδη σε κατάσταση πτώχευσης. Η χώρα δεν χρειάζεται ένα κούρεμα των 70%, αλλά το 100% να σταθεί πάλι στα πόδια της.
Κλείνοντας το άρθρο του ο Christian Rickens ζητά για την Ελλάδα ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ αποπληρωμής και όχι αυταπάτες και επισημαίνει: «Τα περισσότερα από τα πολλά κορυφαία στελέχη που απασχολούνται στη ζώνη του ευρώ με την Ελλάδα, γνωρίζουν αυτή την απλή αλήθεια. Μερικοί απ’ αυτούς, συμπεριλαμβανομένης της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης τα συζητάνε όταν κλείσουν οι πόρτες. Φυσικά, τα 130 δισ. ευρώ δεν λύνουν το πρόβλημα. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αγοράσουν χρόνο. Χρόνο μέχρι οι χρηματοοικονομικές αγορές να σταθεροποιηθούν, στο βαθμό που μπορούν να χειριστούν την πραγματική πτώχευση της Ελλάδα, χωρίς μια αλυσιδωτή αντίδραση».
Το έγκριτο γερμανικό περιοδικό καταλήγει: «…Αλλά πότε θα είναι αυτή η στιγμή αν δεν είναι τώρα; Από το περασμένο φθινόπωρο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, πλημμύρισε κυριολεκτικά με τα χρήματα τις εμπορικές τράπεζες. Η Ισπανία και η Ιταλία, οι δύο γίγαντες της υποχώρησης της ζώνης του ευρώ έχουν νέους ηγέτες που είναι δεσμευμένοι να είναι οικονομικά αξιόπιστοι. Όπως και οι περισσότερες άλλες χώρες της ΕΕ με το σύμφωνο δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Αν οι ευρωπαίοι πολιτικοί διαισθάνονται τις ευθύνες που έχουν για αυτή την κρίση, θα πρέπει να δηλώσουν τώρα αυτό που όλοι γνωρίζουν ήδη: Η Ελλάδα κατέρρευσε. Έτσι, το σύνολο του χρέους της χώρας θα πρέπει να διαγραφεί.
Τα 130 δισ. ευρώ, η Ελλάδα πρέπει να τα πάρει οπωσδήποτε. Αλλά σε μια άλλη μορφή. Αντί για την επιβράβευση των κερδοσκόπων για τα παιχνίδια τους, τα χρήματα θα ήταν καλύτερο να δοθούν για την ανοικοδόμηση της οικονομίας. Μάρσαλ σχέδιο αποπληρωμής και όχι αυταπάτη!»
Επιμέλεια-μετάφραση: Επιμηθέας / Spiegel On line
First things first: this commentary isn't directed against Greece.
It's got nothing to do with all the talk in Germany about Greek citizens
not paying their taxes, Greek civil servants who don't work or Greek
politicians who break their promises. This commentary has a clear and
simple message: The second Greek bailout of €130 billion ($172 billion)
that euro zone finance ministers are expected to agree on Monday
afternoon should not be paid out.
Sure, Greece will need help from the other European Union member states
for years, possibly even decades, and Germany shouldn't refuse that
help. Europe will likely end up pumping far more money into Greece in
the coming years than the fresh aid now being discussed in Brussels.
The mistake isn't the size, but the construction of the bailout
package. It isn't geared to the requirements of the people of Greece but
to the needs of the international financial markets, meaning the banks.
How else can one explain the fact that around a quarter of the package won't even arrive in Athens but will flow directly to the country's international creditors? The holders of Greek government bonds are to get some €30 billion as an incentive to convert their old paper into new bonds. The aim is to keep alive the illusion that Greece isn't bankrupt -- after all, the creditors are voluntarily forgiving part of the debt. The financial sector is cleverly manipulating the fear that a Greek bankruptcy would trigger a fatal chain reaction.
That leaves €100 billion. But that too isn't geared to what Greece needs in order to get back on its feet. It's linked to an estimate of how much debt the Greek economy can bear without collapsing. International technocrats agree that with debts amounting to 120 percent of gross domestic product, the country can just about go on servicing its debt. That's the level at which the cow can go on supplying milk without dying of exhaustion. So 120 percent became the goal.
Surreal Forecasts
In the last few days there has been a surreal political debate about whether the €130 billion will get Greece down to the desired debt ratio of 120 percent of GDP or if it will be stuck at 129 percent -- in 2020, let's not forget. Predicting the debt level of an economy eight years down the road to within nine percentage points: that's usually not even possible in Germany. In Greece, with its collapsing economy and not especially reliable statistical system, such forecasts are deep in the realm of black magic.
Equally outlandish are the calls by Greece's creditor nations for a rise in Greek budget savings to €3.3 billion from €3 billion as a precondition for paying out aid. If only the solution to the Greek problem hinged on €300 million more or less! Given the many spurious pledges and creative accounting measures the Greek austerity program consists of, that sum can surely be dismissed as irrelevant.
In truth, Greece has of course been bankrupt for a long time. The country doesn't need debt forgiveness of 70 percent, it needs a 100 percent debt cut if it is ever to recover. This sick cow won't be producing any milk for years to come.
Most of the countless officials dealing with the Greek problem in the euro zone are well aware of this simple truth. Some of them, including people in the German government, privately admit that the €130 billion won't solve the problem. It's only about buying time, they say. Time until the financial markets have stabilized to such an extent that they can weather a Greek default without a disastrous chain reaction. Without bank insolvencies, without domino effects through credit default swaps and without an explosion of bond yields in the euro zone's other ailing economies.
Marshall Plan Needed
But when will that moment be reached if not now? Since last autumn, the
European Central Bank has been showering banks with liquidity. Spain
and Italy, the two wobbling giants of the euro zone, have new government
leaders who have made credible pledges to reduce debt. Most of the
other EU states are similarly committed to budget discipline through the
EU's fiscal compact. And the problem with the credit default swaps
isn't as serious as the banking lobby keeps claiming.
If the European politicians have a shred of faith in all the work
they've done in the two years since the breakout of the euro crisis,
they should now admit what everyone already knows: Greece is bankrupt
and all the country's debts should be forgiven.
Greece should nevertheless get the €130 billion. But the money should be paid in another form. Instead of rewarding financial speculators for their high-risk deals, the money should flow into the reconstruction of the Greek economy. A new Marshall Plan is needed, rather than a manic insistence on debt repayments.
==========================How else can one explain the fact that around a quarter of the package won't even arrive in Athens but will flow directly to the country's international creditors? The holders of Greek government bonds are to get some €30 billion as an incentive to convert their old paper into new bonds. The aim is to keep alive the illusion that Greece isn't bankrupt -- after all, the creditors are voluntarily forgiving part of the debt. The financial sector is cleverly manipulating the fear that a Greek bankruptcy would trigger a fatal chain reaction.
That leaves €100 billion. But that too isn't geared to what Greece needs in order to get back on its feet. It's linked to an estimate of how much debt the Greek economy can bear without collapsing. International technocrats agree that with debts amounting to 120 percent of gross domestic product, the country can just about go on servicing its debt. That's the level at which the cow can go on supplying milk without dying of exhaustion. So 120 percent became the goal.
Surreal Forecasts
In the last few days there has been a surreal political debate about whether the €130 billion will get Greece down to the desired debt ratio of 120 percent of GDP or if it will be stuck at 129 percent -- in 2020, let's not forget. Predicting the debt level of an economy eight years down the road to within nine percentage points: that's usually not even possible in Germany. In Greece, with its collapsing economy and not especially reliable statistical system, such forecasts are deep in the realm of black magic.
Equally outlandish are the calls by Greece's creditor nations for a rise in Greek budget savings to €3.3 billion from €3 billion as a precondition for paying out aid. If only the solution to the Greek problem hinged on €300 million more or less! Given the many spurious pledges and creative accounting measures the Greek austerity program consists of, that sum can surely be dismissed as irrelevant.
In truth, Greece has of course been bankrupt for a long time. The country doesn't need debt forgiveness of 70 percent, it needs a 100 percent debt cut if it is ever to recover. This sick cow won't be producing any milk for years to come.
Most of the countless officials dealing with the Greek problem in the euro zone are well aware of this simple truth. Some of them, including people in the German government, privately admit that the €130 billion won't solve the problem. It's only about buying time, they say. Time until the financial markets have stabilized to such an extent that they can weather a Greek default without a disastrous chain reaction. Without bank insolvencies, without domino effects through credit default swaps and without an explosion of bond yields in the euro zone's other ailing economies.
Marshall Plan Needed
Greece should nevertheless get the €130 billion. But the money should be paid in another form. Instead of rewarding financial speculators for their high-risk deals, the money should flow into the reconstruction of the Greek economy. A new Marshall Plan is needed, rather than a manic insistence on debt repayments.
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.