του Νίκου Κοτζιά,
Η ιστορία παίζει παιχνίδια.
Το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής δεν μπορούσε να ξεφύγει από τα δίκτυα της διαλεκτικής της. Στο συντηρητικό στρατόπεδο η ΝΔ κατάφερε να αυξήσει τους ψήφους της κατά 11%.
Η δημοκρατική συμμαχία εξαφανίστηκε.
Το ΛΑΟΣ δεν μπορεί να πάει πιο κάτω. Τα δύο φιλελεύθερα κόμματα άθροισαν τις απώλειές τους, παρά τις προοπτικές τους.
Η εξάντληση των αποθεμάτων της συντηρητικής παράταξης είναι φανερή.
Η νίκη της ΝΔ εύκολα μπορεί να αποδειχτεί πύρρειος.
Πολιτικά, η νέα κυβέρνηση είναι πιθανότατο να επιδείξει σύντομα αυταρχισμό και θα δούμε την Χρυσή Αυγή στο ρόλο της «ακραίας γροθιάς» του συστήματος.
Το ΠΑΣΟΚ διαβάζει τα αποτελέσματα από μία οπτική εκβιαζόμενης αισιοδοξίας, αφού δεν έχασε εκ νέου πολλά, «μόλις» 1%, σε αντίθεση με ότι συνέβη στις 6 Μαΐου. Υπάρχει, όμως, και μια πιο ορθολογική ανάγνωση του αποτελέσματος, ότι έδειξε, δηλαδή, ότι η βαριά ήττα του ΠΑΣΟΚ του Μαΐου δεν ήταν συγκυριακή, αλλά έχει στρατηγικό χαρακτήρα, αφού επαναλήφθηκε σε δύο συνεχόμενες εκλογές.
Ο Σύριζα ήταν ο παράλληλος νικητής των εκλογών της Κυριακής, μαζί με την ΝΔ. Η συνεχιζόμενη μεγάλη αύξηση των ποσοστών του δείχνει ότι έπιασε την φλέβα μεγάλου τμήματος των λαϊκών στρωμάτων που υποφέρουν από την κρίση και την πολιτική μονόπλευρης λιτότητας. Δεν μπόρεσε, όμως, να κερδίσει την πρώτη θέση για μια σειρά από λόγους:
Ο κύριος, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι είχε μείνει από συμμαχίες, ενώ δεχόταν συνεχείς επιθέσεις. Ενώ, ταυτόχρονα, γίνονταν ασκήσεις εκφοβισμού και εκβιασμού σε εν δυνάμει ψηφοφόρους του.
Οι ασκήσεις αυτές είχαν μια σχετική επιτυχία χάρη στο γεγονός ότι ΔημΑρ και ΚΚΕ συντάχθηκαν με το δικό τους τρόπο σε αυτή την ατμόσφαιρα. Ρόλο έπαιξαν, βέβαια οι πολιτικές-οργανωτικές αδυναμίες του. Η εν μέρει Βαβέλ απόψεων.
Τέλος το γεγονός ότι σε ένα βαθμό αγνόησε τα νέα επιχειρήματα της απέναντι πλευράς, όπως εκείνο σύμφωνα με το οποίο «το βαθύ ΠΑΣΟΚ» είχε τάχα προσχωρήσει στο Σύριζα, επιχειρήματα που τα παρήγαγε ότι πιο βαθύ και σκοτεινό υπάρχει στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ.
Τέλος, υποχώρησε ο προγραμματικός-αντιμνημονιακός λόγος του στην προσπάθεια απάντησης του διλήμματος «ευρώ ή δραχμή». Δίλημμα που ο ξένος παράγοντας προσπάθησε να επιβάλλει και το οποίο υιοθέτησαν αριστερές δυνάμεις που θεωρούν εαυτόν ως αυθεντικούς ερμηνευτές του Κ.Μαρξ. Αν είναι κάτι που δίδαξε μεθοδολογικά ο Κ.Μαρξ με την ανάλυση του εμπορεύματος και της εμπορευματικής παραγωγής στον πρώτο τόμο του κεφαλαίου είναι ότι σε κάθε «ιστορική στιγμή», υπάρχει ένα αντικείμενο πάλης που συμπυκνώνει όλες τις αντιθέσεις.
Ανάλογα σήμερα, τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις συμπυκνώνουν το σύνολο των προβλημάτων της χώρας και τις απαντήσεις που δίνουν οι κυρίαρχες δυνάμεις σε αυτά (όπως μονόπλευρη λιτότητα, άνιση κατανομή εισοδημάτων, περιορισμός κυριαρχίας, παραβίαση κανόνων δημοκρατίας, προβλήματα ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας κοκ).
Ο Σύριζα είναι ένας μεγάλος νικητής και ας μην ήταν έτοιμος να κυβερνήσει, ιδιαίτερα λόγο της έλλειψης μιας πραγματικής συμμαχικής δύναμης με την οποία θα μπορούσε να αντισταθεί καλύτερα στις πολυμέτωπες επιθέσεις.
Η συγκέντρωση δυνάμεων γύρο από τον Σύριζα συνοδεύεται από την συρρίκνωση άλλων δυνάμεων που αντιτάχθηκαν στο μνημόνιο.
Το ΚΚΕ έμεινε, με δική του ευθύνη, το μισό.
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες που κατάφεραν να σταθεροποιηθούν στο πολιτικό σκηνικό, παρόλα αυτά γνώρισαν μια σημαντική μείωση δυνάμεων.
Η ΔημΑρ συμπεριφέρθηκε προεκλογικά περισσότερο ως κεντρώο κόμμα ανάμεσα στο μπλοκ των μνημονιακών και των αντιμνημονιακών.
Το γεγονός είναι ότι επειδή ο Σύριζα ταυτίστηκε με την αντιμνημονιακή μάχη, κέρδισε ψήφους από αυτό τον χώρο, ενώ ο χώρος βρέθηκε σε υποχώρηση.
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.