Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Το σεξ είναι ένας σημαντικός παράγοντας στη ζωή του ανθρώπου. Αποτελεί έναν ωραίο τρόπο έκφρασης της αγάπης προς ένα άλλο άτομο. Το σεξ που οδηγεί στην αναπαραγωγή και την απόκτηση παιδιών είναι ο μόνος τρόπος για το είδος μας να διαιωνιστεί και αποτελεί μια ευκαιρία για τον άνθρωπο να επιτύχει την 'αθανασία' του, με την έννοια της αθανασίας των γονιδίων του και της συνέχισής του μέσω των απογόνων του. Παρόλο που το σεξ είναι απλό, ευχάριστο και απαραίτητο, περιορίζεται από ένα περίπλοκο σύστημα ηθικών αξιών, κοινωνικών εθίμων και ταμπού. Ο αυνανισμός αποτελεί ένα στοιχείο της ερωτικής ζωής του ανθρώπου και έχει υπάρξει ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά ταμπού.
Αυνανισμός
Η λέξη 'αυτοερωτισμός' χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον αυνανισμό. Αν και ο αυνανισμός ήταν καταδικαστέος στις περισσότερες κοινωνίες στο παρελθόν, και είχε αποτελέσει το αντικείμενο προλήψεων, ηθικής κριτικής και υπερβολικών ταμπού, στις μέρες μας έχει αρχίσει να διαφαίνεται μια αλλαγή της κοινωνικής στάσης απέναντι του.
Ο αυνανισμός θεωρείται ως μια μορφή σεξουαλικής ικανοποίησης, αλλά παρόλα αυτά, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν πολλά ταμπού γύρω από αυτόν.
Πληθώρα επιστημονικών ερευνών σε Ευρώπη και Αμερική δείχνουν ότι 90% των εφήβων και των ενηλίκων ανδρών καθώς και το 80% των εφήβων κοριτσιών και των γυναικών έχουν επιδοθεί στην πράξη του αυνανισμού. ...
Αν και συνήθως πρόκειται για μια μοναχική δραστηριότητα, συχνά συνοδεύεται από φαντασιώσεις σεξουαλικής δραστηριότητας που εμπλέκει τουλάχιστον ένα ακόμα πρόσωπο. Είναι σχετικά σπάνιο για κάποιον να προτιμάει να αυνανίζεται από το να έχει κανονική σεξουαλική ζωή με κάποιο άλλο άτομο.
Ο αυνανισμός δεν προκαλεί φυσιολογικά προβλήματα, όπως τονίζονταν παλαιότερα και η ψυχολογική σημασία του εξαρτάται από το πως βλέπει τον αυνανισμό το ίδιο το άτομο.
Αποδοχή των σεξουαλικών αισθημάτων μας
Αναπόφευκτα, είμαστε σεξουαλικά όντα: ήδη από τη βρεφική ηλικία τα αγόρια έχουν στύση και κατά την προσχολική ηλικία τρίβουν τον εαυτό τους στα επίμαχα σημεία. Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια για τα περισσότερα μικρά παιδιά είναι: 'πως γίνονται τα παιδιά;' Ένα άλλο μεγάλο μυστήριο για τα παιδιά είναι 'πως είναι τα αγοράκια/τα κοριτσάκια;'
Αλλά ακόμα κι αν ρωτήσει κανείς μια τάξη φοιτητών να σημειώσει σ' ένα φύλλο χαρτί ανώνυμα ένα μυστικό για το οποίο ντρέπονται, οι περισσότεροι θα δώσουν απαντήσεις σχετικά με το σεξ: 'αυνανίζομαι καθημερινά', 'έκανα έκτρωση', κλπ. Για προηγμένη κοινωνία, τελικά έχουμε πολλές προκαταλήψεις σχετικά με το σεξ.
Μαθαίνοντας από μικρή ηλικία ότι το σεξ είναι ταμπού
Στις βιομηχανικές κοινωνίες, το σεξ αποτελεί ταμπού από τη βρεφική ηλικία μέχρι την εφηβεία: 'μην αγγίζεις τον εαυτό σου', 'μη χαϊδεύεσαι', 'μη διαβάζεις πορνογραφικά περιοδικά', 'με λες άσχημες (με σεξουαλικά υπονοούμενα) λέξεις' κοκ.
Η κεντρική ιδέα είναι ότι κανείς κάνει σεξ όταν μεγαλώσει και όταν είναι ερωτευμένος/η. Όταν λοιπόν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου, υπάρχει η προσδοκία ότι το παρθένο άτομο (νέος ή νέα) θα λειτουργήσει άψογα, θα ξέρει τι να κάνει στο σύντροφό του, πως να έχουν και οι δύο οργασμό, κλπ. Εντελώς αβάσιμες προσδοκίες!
Όμως, όλοι ξέρουν ότι κάτι τέτοιο δε μπορεί να λειτουργήσει αν ήδη από μικρή ηλικία το παιδί μαθαίνει ότι το σεξ είναι κακό πράγμα και δεν έχει διδαχτεί κάποια βασικά πράγματα γι' αυτό. Τα νέα άτομα ξεκινούν τη σεξουαλική τους ζωή με ένα αντιφατικό μήνυμα σχετικά με το σεξ, επομένως υπάρχει ένα πέπλο ντροπής που καλύπτει πολλά πράγματα.
Παράδειγμα
Η μητέρα βλέπει τον τετράχρονο γιό της να τρίβει τα γεννητικά του όργανα πάνω από το παντελόνι του και τον ρωτάει 'τι κάνεις;' (φυσικά και ξέρει τι κάνει, παρόλα αυτά τον ρωτάει!)
Το αγοράκι απαντάει 'τίποτα'. (Ξέρει τι κάνει, αλλά ακόμα και στην ηλικία των τεσσάρων ετών αρνείται τις πράξεις του).
Η μητέρα αγνοεί εντελώς το ψέμα του και λέει: 'σταμάτα!'.
Το αγοράκι εμμέσως παραδέχεται την αλήθεια λέγοντας 'εντάξει' και χωρίς περαιτέρω αντιδράσεις, επιστρέφει στα παιχνίδια του.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει σχεδόν σε κάθε σπίτι και αξίζει τον κόπο να παρατηρήσει κανείς την έλλειψη ανοιχτής, ειλικρινούς, ξεκάθαρης επικοινωνίας. Το αγοράκι έμαθε ήδη ότι η πράξη του είναι τόσο 'φριχτή', τουλάχιστον στα μάτια της μητέρας του, που δεν εκφράζεται με λόγια.
Αποφεύγουν να συζητήσουν γιατί το αγοράκι αγγίζει τα γεννητικά του όργανα ή πόσο όμορφα νιώθει κάνοντάς το. Η μητέρα δεν παραδέχεται -πιθανόν ούτε στον εαυτό της- ότι το έχει κάνει ιδιαιτέρως και δεν ξεκαθαρίζει στο αγοράκι ότι το να δίνει κανείς ευχαρίστηση στον εαυτό του με αυτό τον τρόπο μπορεί να γίνει όταν είναι μόνο του, αλλά όχι δημοσίως.
Αντίθετα, το αγοράκι πρέπει να βγάλει μόνο του τα συμπεράσματά του από τη μπερδεμένη συζήτηση με τα αντιφατικά μηνύματα. Το συμπέρασμά του μπορεί να είναι οτιδήποτε: 'το να αγγίζομαι είναι κακό πράγμα', 'αν δε με δει κανένας, τότε δεν πειράζει', 'είμαι κακό παιδί και κάνω πολύ άσχημα πράγματα'.
Τα ταμπού και η σιωπή δημιουργούν μυστικά, μερικές φορές όμορφα, άλλοτε όμως άσχημα και βασανιστικά. Μια καλή συζήτηση και ειλικρίνεια είναι το καλύτερο αντίδοτο.
Η ψυχολογική διάσταση του αυνανισμού
Η θέση του αυνανισμού στη σεξουαλική ζωή του ανθρώπου είναι διαφορετική, ανάλογα με την ηλικία.
Στις μικρές ηλικίες φαίνεται ότι είναι 'η μόνη λύση', όπως λένε πολλοί έφηβοι και των δύο φύλων και η συχνότητα του αυνανισμού είναι συχνή, από πολλές φορές την εβδομάδα μέχρι καθημερινή.
Ενώ υπάρχουν κάποιες ενοχές, ωστόσο το άτομο αντιλαμβάνεται ότι με αυτό τον τρόπο εκτονώνει μια φυσιολογική ανάγκη. Ο 'μοναχικός έρωτας' είναι η εναλλακτική του στον έρωτα (και σεξ) με παρτενέρ, ο οποίος/οποία αν υπήρχε θα είχε σαφώς προτιμηθεί.
Όσο μεγαλώνει η ηλικία του ατόμου και οι ερωτικές/σεξουαλικές εμπειρίες του, προτιμάται η σύναψη ολοκληρωμένων σχέσεων. Ιδιαίτερα όταν το άτομο έχει ικανοποιητική σεξουαλική ζωή, περιορίζει τον αυνανισμό στις στιγμές που δεν έχει το σύντροφό του και τον/την επιθυμεί.
Ο αυνανισμός φαίνεται να αποτελεί έναν μηχανισμό 'ψυχολογικής αποσυμπίεσης', πράγμα το οποίο ισχύει για όλες τις ηλικίες, όπως επίσης και για τα δύο φύλα. Δεν είναι κάτι 'καλό' ή 'κακό' από μόνος του, αλλά εξαρτάται από το πως λειτουργεί στη ζωή του ατόμου και πως εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο των επιθυμιών και των σχέσεων που συνάπτει αυτό το άτομο.
Ο αυνανισμός κάνει καλό...5 λόγοι που το αποδεικνύουν!
Ο αυνανισμός, πλέον, δεν αποτελεί ταμπού. Δεν προκαλεί ούτε τύφλωση, ούτε κώφωση, ούτε πρέπει να νοιώθεις ένοχος όταν αυτοικανοποιείσαι όπως πίστευαν παλιά. Στις μέρες μας, είναι επιστημονικά και κοινωνικά αποδεκτό, πως ο αυνανισμός αποτελεί μια πράξη εντελώς φυσιολογική και ακίνδυνη, τόσο για τη σωματική όσο και για την ψυχική υγεία. Η αυτοικανοποίηση, άλλωστε , βοηθάει στην ανακάλυψη της σεξουαλικότητας καθώς και στην ανακούφιση των σεξουαλικών μας αναγκών. Μάλιστα, ο αυτοερωτισμός, όπως λένε οι ειδικοί, είναι πιο υγειές και απο το να βουρτσίζεις τα δόντια σου κάθε πρωί καθώς έχει πολλές ευεργετικές επιδράσεις στον οργανισμό.
Πιο συγκεκριμένα:
1) Προλαμβάνει τον καρκίνο! Μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Αυστραλία το 2003 απέδειξε πως οι άνδρες που εκσπερμάτωναν πάνω απο πέντε φορές την εβδομάδα είχαν κατά ένα τρίτο λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο του προστάτη. Η ασθένεια αυτή προκαλείται απο τις τοξίνες που συσσωρεύονται στο ουρογεννητικό σύστημα των ανδρών. Έτσι με τη σεξουαλική επαφή ή την αυτοικανοποίηση, διώχνετε τις βλαβερές τοξίνες απο τον οργανισμό σας.
2) Σε κάνει πιο "σκληρό" ! Όσο μεγαλώνετε και τα χρόνια περνάνε είναι λογικό να ατονούν οι μύες ακόμα και στη συγκεκριμένη περιοχή. Το τακτικό σέξ, όμως ή ακόμα και ο αυνανισμός δουλεύουν συνέχεια τους μύες και έτσι προλαμβάνουν τη στυτική δυσλειτουργία ή την ακράτεια. Στόχος, σύμφωνα με τους ειδικούς είναι να ικανοποιείστε οπωσδήποτε 3 με 5 φορές την εβδομάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.