Σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα «Haaretz», η γνωριμία των δύο πρωθυπουργών, Παπανδρέου και Νετανιάχου, η οποία σύντομα έμελλε να ταράξει τις ισορροπίες στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, έγινε τυχαία στις 16 Φεβρουαρίου του 2010 στο φημισμένο ρεστοράν «Πούσκιν» στη Μόσχα. Το αποτέλεσμα της επίσκεψης του τότε πρωθυπουργού της Ελλάδας στη ρωσική πρωτεύουσα, εκείνες τις μέρες, είναι πια γνωστό: Μετά τη συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό (εκείνη την περίοδο) Πούτιν, η ελληνορωσική στρατηγική συνεργασία, την οποία επιχείρησε να θεμελιώσει η προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση (Καραμανλή), τοποθετήθηκε στον πάγο.
Αυτό που μάλλον πέρασε απαρατήρητο και ξεχάστηκε από τότε είναι ότι την επόμενη ακριβώς στιγμή της διάλυσης της ελληνορωσικής ενεργειακής συνεργασίας άρχισε - με την τυχαία (!) συνάντηση Παπανδρέου - Νετανιάχου - η ρυμούλκηση της Ελλάδας από τον αγαπημένο χωροφύλακα των Αμερικανών στη Μέση Ανατολή, το Ισραήλ. Διαβολική σύμπτωση...
Όπως έγραψε η «Haaretz», Παπανδρέου και Νετανιάχου δειπνούσαν χωριστά σε γνωστό εστιατόριο της ρωσικής πρωτεύουσας, όταν ο πρωθυπουργός (Νετανιάχου) τον αναγνώρισε, τον πλησίασε και του ζήτησε να δειπνήσουν μαζί. Κατά τη διάρκεια του δείπνου, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, συζητήθηκαν ζητήματα όπως το Ιράν, η ελληνική οικονομική κατάσταση και το Μεσανατολικό. Ο Νετανιάχου εξέφρασε την ανησυχία του στον Παπανδρέου ότι, μετά το Ιράν, και άλλα μουσουλμανικά κράτη θα στραφούν προς την ανάπτυξη πυρηνικών προγραμμάτων «με συνέπειες καταστροφικές για τον πλανήτη».
Κανείς, προφανώς, δεν γνωρίζει τι άλλο ενδεχομένως είπαν οι δυο πρωθυπουργοί κατά την τυχαία συνάντησή τους και το δείπνο τους στη Μόσχα. Όλοι, ωστόσο, γνωρίζουμε τι ακριβώς ακολούθησε ένα εξάμηνο μετά τη συνάντηση αυτή...
Αμερικανικό «προξενιό»
Στις αρχές Ιουλίου του 2010 δημοσιεύτηκε μία έκθεση του αμερικανικού ινστιτούτου αναλύσεων και «προβλέψεων» Stratfor, το οποίο - δικαίως ή αδίκως - έχει χαρακτηριστεί και ως «σκιώδης CIA», σχετικά με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η υπό οικονομική κατάρρευση Ελλάδα. Η έκθεση εκείνη, αφού προεξοφλούσε τη χρεοκοπία της Ελλάδας και (μακροπρόθεσμα) την έξοδό της από το ευρώ, τόνιζε ότι η χώρα είναι διπλωματικά πιο μόνη και από την τελευταία προεπαναστατική περίοδο (1820) και την προέτρεπε να αναζητήσει «προστάτη» για να επιβιώσει.
Τότε (8.7.2010) το «Π», σε αντίθεση με πολλούς άλλους που «έβλεπαν» προτροπή για υπαγωγή στη σκέπη της Τουρκίας, βασιζόμενο σε έγκυρη πληροφόρηση, είχε γράψει ότι το Stratfor απλώς «εκλαϊκεύει» τις αμερικανικές «οδηγίες», οι οποίες διαβιβάστηκαν από αρμόδια κανάλια της Ουάσιγκτον στην ελληνική κυβέρνηση για σφιχτό εναγκαλισμό με το Ισραήλ.
Λίγες μέρες αργότερα (22.7.2010) ο Γ. Παπανδρέου βρισκόταν στο Ισραήλ – πρώτη επίσημη επίσκεψη πρωθυπουργού της Ελλάδας ύστερα από την αναγνώριση της χώρας αυτής από τον... Μητσοτάκη. Από τότε, την πρώτη επίσημη ελληνοϊσραηλινή επαφή κορυφής, άρχισε να γίνεται ξεκάθαρο ότι η οικονομική και πολιτική αδυναμία της Ελλάδας τη μετατρέπει, εξαιτίας μιας ανίκανης ηγεσίας και της έλλειψης στοιχειώδους στρατηγικού σχεδιασμού, σε άθυρμα και πιόνι σε μία σκακιέρα στην οποία παίζονται όλο και πιο μεγάλα παιχνίδια. Κάπως έτσι η κυβέρνηση Παπανδρέου:
♦ Τον Μάιο του 2010 κουβάλησε τον Ερντογάν και το ασκέρι των 100 και βάλε επιχειρηματιών, οι οποίοι θα «επενδύσουν» και θα βοηθήσουν τη χώρα στη δύσκολη οικονομική κατάσταση που βρίσκεται.
♦ Τον Ιούλιο κατέστησε τη χώρα πρόθυμο πιόνι και τη μετέτρεψε σε μοχλό για την άσκηση πίεσης, ώστε η Τουρκία να σταματήσει ή να περιορίσει το φλερτ με τον «άξονα του κακού» (Ιράν και Ρωσία πρωτίστως).
Η Ελλάδα στον... άξονα
Η διαδικασία της ελληνοϊσραηλινής προσέγγισης υπήρξε «ακαριαία». Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και ο Ισραηλινός ομόλογός του Μπέντζαμιν Νετανιάχου συναντήθηκαν σε «ιδιαίτερα θερμό» κλίμα στο Τελ Αβίβ (22.7.2010). Στις δημόσιες ανακοινώσεις υπογραμμίστηκαν οι δυνατότητες συνεργασίας των δύο χωρών σε όλα τα επίπεδα. Στο παρασκήνιο των συναντήσεων η ελληνική αντιπροσωπεία βομβαρδίστηκε από συγκεκριμένες, επεξεργασμένες και έτοιμες προτάσεις για συμφωνίες, οι οποίες στόχευαν ξεκάθαρα στη συγκρότηση της ελληνοϊσραηλινής στρατιωτικής συνεργασίας.
Θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι από την πλευρά της η κυβέρνηση του Ισραήλ κράτησε έναν υψηλό ρυθμό επαφών και συναντήσεων με την Ελλάδα. Αυτός ο εξαντλητικός ρυθμός οδήγησε έναν μήνα αργότερα (μέσα στον Δεκαπενταύγουστο του 2010) τον πρωθυπουργό Νετανιάχου στην Αθήνα, με μία πλήρη και συγκεκριμένη ατζέντα για τη σύσφιξη των σχέσεων των δύο χωρών. Η επίσκεψη Νετανιάχου στην Αθήνα είχε στόχο να αξιοποιήσει το ελληνικό πιόνι στο θερμό διπλωματικό «παιχνίδι» που εξελίσσεται μεταξύ Ισραήλ - Τουρκίας - ΗΠΑ.
Όσο κι αν προσπάθησε το Μαξίμου να υποβαθμίσει την άφιξη του Νετανιάχου, δεν το κατάφερε. Μπορεί να την όρισε για τις 16 Αυγούστου, όταν παραδοσιακά οι Έλληνες δεν βλέπουν, δεν διαβάζουν και δεν ακούνε ειδήσεις, όμως λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο. Διότι το Ισραήλ, τρεις ημέρες πριν από την άφιξη του Νετανιάχου στην Αθήνα, οργάνωσε ενημέρωση υψηλής έντασης, ώστε η είδηση να «παίζει» πρώτη σε όλα τα μεγάλα διεθνή μέσα, με εκτενείς αναφορές και αναλύσεις για τη «σημασία της επίσκεψης».
Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η επίσκεψη Νετανιάχου στην Αθήνα, η Άγκυρα - με μαστίγιο και καρότο - έσπευσε να υπενθυμίσει στην ελληνική κυβέρνηση τη σημασία των ελληνοτουρκικών σχέσεων:
♦ Διέρρευσε την πρόθεσή της να επανεξετάσει το πάγιο αίτημα για άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης...
♦ Ανήγαγε τη θεία λειτουργία στην Τραπεζούντα σε σημαντική υποχώρηση και δείγμα καλής θέλησης προς τη χώρα μας και την Ε.Ε. Ζήτησε, ωστόσο, ως αντάλλαγμα την όσο το δυνατόν πιο σύντομη λειτουργία μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα.
♦ Την ίδια στιγμή, όμως, έδωσε εντολή στον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Ντερβίς Έρογλου να σκληρύνει τη στάση του στις συνομιλίες με την κυπριακή κυβέρνηση αποσύροντας όλες τις προτάσεις από το τραπέζι και αφήνοντας εμβρόντητο όχι μόνο τον Χριστόφια, αλλά και τον ειδικό διαμεσολαβητή του ΟΗΕ.
Από την πλευρά του το Ισραήλ, αξιοποιώντας τις διεθνείς προσβάσεις του, φρόντισε να βρεθούν οι αμερικανοτουρκικές τριβές στο προσκήνιο της επικαιρότητας ακριβώς τη στιγμή που ολοκληρωνόταν το ειδύλλιο Αθήνας - Τελ Αβίβ με την επίσκεψη του Νετανιάχου στην Ελλάδα και τις συναντήσεις του με τον Γ. Παπανδρέου:
♦ Την ημέρα της άφιξης Νετανιάχου η εφημερίδα «Financial Times» δημοσίευσε την «προειδοποίηση» που απηύθυνε ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα στον Ερντογάν ότι, αν δεν αλλάξει στάση προς το Ισραήλ και το Ιράν, θα παγώσει τις πωλήσεις όπλων προς την Τουρκία. Θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι η διαρροή από τους «Financial Times» αφορούσε συνομιλία Ομπάμα - Ερντογάν που έγινε στις... 20 Ιουνίου 2010, στο πλαίσιο της συνόδου του G20. Δηλαδή δύο μήνες νωρίτερα.
♦ Πάντως, θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η... «απειλή» προς την Τουρκία δεν αφορούσε τους θηριώδεις εξοπλισμούς της. Αφορούσε μία ειδική τουρκική «παραγγελία» μη επανδρωμένων αεροπλάνων, χρήσιμων στον πόλεμο κατά των Κούρδων ανταρτών.
♦ Κάτι που επίσης αξίζει να επισημανθεί είναι ότι ακριβώς την ημέρα της επίσκεψης Νετανιάχου στην Αθήνα (και λίγες μέρες μετά την απόπειρα δολοφονίας του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ στις 4 Αυγούστου) το Ιράν ανακοίνωσε ότι θα ανοίξει και τρίτο εργοστάσιο εμπλουτισμού ουρανίου.
♦ Λίγες μέρες πριν από την άφιξη Νετανιάχου στην Αθήνα γινόταν γνωστή από τον πρώτο αντιπρόεδρο της ιρανικής κυβέρνησης Μοχαμάντ -Ρεζά Ραχίμι η πρόθεση του Ιράν, εξαιτίας των διεθνών κυρώσεων προς τη χώρα του, την προσεχή περίοδο να πάψει να συναλλάσσεται σε δολάρια και ευρώ (δύο «βρόμικα νομίσματα»).
Ο ρόλος της Ελλάδας
Και η Ελλάδα; Πού βρίσκεται σε αυτήν τη δαιδαλώδη διπλωματική εξίσωση; Τι ρόλο θα παίξει σε περίπτωση βομβαρδισμού του Ιράν από το Ισραήλ; Σε ποιον συμμαχικό άξονα... κρέμεται; Η απάντηση, προφανώς, βρίσκεται στις συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας- Ισραήλ... Τι ακριβώς συνεπάγονται αυτές οι συμφωνίες, αν συμπεριλαμβάνουν μυστικά παραρτήματα και τι αυτά προβλέπουν, δεν είναι προς το παρόν γνωστό.
Γνωστό είναι όμως ότι η Πολεμική Αεροπορία του Ισραήλ, μετά την κατακρήμνιση των σχέσεων της χώρας αυτής με την Τουρκία, βρήκε τον απαραίτητο εναέριο χώρο για την πραγματοποίηση των απολύτως απαραίτητων ασκήσεων αεροπορικών
επιδρομών, σαν αυτές που ενδεχομένως θα εξαπολύσει κατά του Ιράν.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι διευκολύνσεις για την εκπαίδευση της ισραηλινής αεροπορίας στον ελληνικό εναέριο χώρο πρόσφερε και η προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ. Η τεραστίων διαστάσεων αεροπορική άσκηση «Ένδοξος Σπαρτιάτης», που έγινε στο Αιγαίο το 2008, ήταν ενδεικτική. Εκατό οπλισμένα ισραηλινά αεροσκάφη απογειώνονταν από βάσεις του Ισραήλ, έφθαναν μέχρι το πεδίο βολής Κρανέας, έξω από τη Λάρισα, και επέστρεφαν στις βάσεις τους ανεφοδιαζόμενα στον αέρα και καθοδηγούμενα από ιπτάμενα ραντάρ. Το σενάριο χαρακτηρίστηκε - και ήταν - εξομοίωση αεροπορικών επιθέσεων κατά του Ιράν. (...)
Παιχνίδι για δυνατούς παίκτες
♦ Αποτελεί, άραγε, ειρωνεία της «τύχης» ότι το Καστελόριζο, απ’ όπου ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, σε πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση, παρέδωσε τη χώρα στα χέρια του ΔΝΤ, αποτελεί το απώτατο ανατολικό άκρο της χώρας, το οποίο μάλιστα εφάπτεται σε μία περιοχή όπου εξελίσσεται ένα τεραστίων διαστάσεων ενεργειακό παιχνίδι;
♦ Είναι άραγε τυχαίο ότι σε αυτήν την ευρύτερη λωρίδα θάλασσας περί το Καστελόριζο, όπως ενημερώθηκε η ελληνική κυβέρνηση από αρμόδιες ρωσικές υπηρεσίες (αποκάλυψη του «Π», 10.2.2010), υπάρχουν σοβαρότατες ενδείξεις για την ύπαρξη κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου;
♦ Συνδέεται με όλα αυτά το γεγονός ότι κατ’ απαίτηση της Ουάσιγκτον προχώρησε τάχιστα από το καλοκαίρι του 2010 η ελληνοϊσραηλινή συνεργασία - συμμαχία;
Ανεξάρτητα από την απάντηση που μπορεί να δοθεί στις παραπάνω ερωτήσεις, το βέβαιο είναι ότι στην περιοχή εξελίσσεται ένα παιχνίδι για «μεγάλους παίκτες». Η διανομή (και η διακίνηση προς τις αγορές) των ενεργειακών πόρων της περιοχής της ανατολικής Μεσογείου δημιουργεί τριβές και ανταγωνισμούς μεταξύ παραδοσιακών «φίλων», όπως οι ΗΠΑ, η Τουρκία και το Ισραήλ.
♦ Η Ουάσιγκτον διακρίνει τις τουρκικές φιλοδοξίες για χάραξη μιας σχετικά αυτόνομης πολιτικής που θα της διασφαλίσει τον ρόλο της τοπικής υπερδύναμης.
♦ Το Ισραήλ, πυρηνική δύναμη άρρηκτα διασυνδεδεμένη με τα αμερικανικά συμφέροντα, δεν είναι διατεθειμένο να επιτρέψει την εις βάρος του αύξηση της επιρροής της Άγκυρας.
Μέσα σε αυτό το μεγάλο παιχνίδι τι έπραξε η κυβέρνηση της χρεοκοπημένης σήμερα Ελλάδας; Ανέβασε τη χώρα στο παλλόμενο σχοινί των τοπικών ανταγωνισμών προσπαθώντας ίσως να αποφύγει τη νομοτελειακή κατάληξη μιας τέτοιας προσπάθειας: την πτώση...
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.