Στεφανία Λυγερού: Μαύρος υπέροχος καιρός!!!

Γράφει η Στεφανία Λυγερού

Στην εποχή προ ορυμαγδού ένα πράγμα που μου έδινε στα νεύρα ήταν η περιγραφή του καιρού. 

Ότι, μα ότι καιρό κι αν έκανε, ήταν πολύ μεγάλο πρόβλημα (είχα γράψει τότε κάτι αστείο*).
Όταν ξύπνησα είχε μαύρα σκοτάδια έξω, σε αλλοτινές εποχές δεν θα μου έκανε καρδιά να σηκωθώ από το κρεβάτι. Σήμερα λατρεύω τη μαυρίλα, όπως λατρεύω και την βροχή (καλά την βροχή από πάντα την λάτρευα).
 Μέχρι και την αφόρητη ζέστη λάτρεψα φέτος, και παρακαλούσα να κρατήσει όσο περισσότερο γιατί σκεφτόμουν τους άστεγους τον χειμώνα.
 Αλλά και τώρα που χειμωνιάζει θα λατρέψω και το κρύο γιατί θα μας δώσει την αφορμή να στήσουμε φωτιές έξω, να βρεθούμε με συμπάσχοντες, να έρθουμε κοντά, για να το αντέξουμε.
Την εποχή που κανένας καιρός δεν μας έκανε, δεν δίναμε αξία σε τίποτα, δεν εκτιμούσαμε ότι είχαμε, θεωρούσαμε τα πάντα δεδομένα. 
Όλα τα ιδιώματα άχρηστου ανθρώπου δηλαδή (άχρηστου = που ζει χωρίς λόγο, έτσι, για να είναι γεμάτος ο πλανήτης). 
Σήμερα που δίνουμε σημασία στα πάντα, δεν προσπερνάμε τίποτα, δεν υπάρχει καν η έννοια του δεδομένου… ζούμε άξια! 
Και το πάθαμε όχι συνειδητά, ήταν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ του ορυμαγδού.
 Ξαναγίναμε άνθρωποι «κατά λάθος», αλλά/και (το μαγικό της υπόθεσης) ΟΛΟΚΛΗΡΗ η φάρα των ανθρώπων (άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, το ζήτημα είναι ότι όλοι στον αυτό δρόμο βαδίζουμε). ...

Θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα με κάποιον άλλον τρόπο, η ανθρωπότητα στο σύνολό της από άχρηστοι άνθρωποι, με ανούσια ζωή, να αποκτήσουν λόγο ύπαρξης, να Ζουν -με την σπουδαία έννοια της λέξης; 

Δεν θα μπορούσε να γίνει με κανέναν άλλον τρόπο!

Νιώθω ευλογημένη (τυχερή) που ζω σήμερα και βιώνω βήμα-βήμα την αναγέννηση του Ανθρώπου -με την σπουδαία του έννοια.


* Έχω μια απορία χρόνια τώρα σχετική με τον καιρό, πώς θα έπρεπε να είναι για να είναι αποδεκτός;

Το καλοκαίρι έχει ζέστη, μας ζαλίζουν για το πόσο άθλιος είναι ο καιρός. Αν βρέξει θα μας λένε τι καιρός είναι αυτός καλοκαιριάτικο. Αν έχει κρύο τα ίδια, ανεπίτρεπτος καιρός για την εποχή.

Το φθινόπωρο έχει συννεφιά και βρέχει, ξανά μανά, τι άθλιος καιρός είναι αυτός. Αν είχε ζέστη, θα μας έλεγαν μα πότε θα χειμωνιάσει πια, πάει χάθηκαν οι εποχές, καταστράφηκε ο πλανήτης.

Το χειμώνα τα ίδια (αντίστοιχα με του καλοκαιριού), την άνοιξη τα ίδια (αντίστοιχα με του Φθινοπώρου).

Ήθελα να ήξερα αν πήγαινε ο καιρός να τους ρωτήσει τι θα ήθελαν να κάνει για να μείνουν ικανοποιημένοι, τι θα του έλεγαν;

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"