Η αλήθεια για τα «ληγμένα» τρόφιμα...

Γράφει ο Γιάννης Ζαμπετάκης 

Επίκουρος Καθηγητής Χημείας Τροφίμων ΕΚΠΑ

zabetakis.net μέσω "σίβυλλα"

Στη χώρα της φαιδρής πορτοκαλιάς, έχουμε φτάσει στα τέλη του 2012 και

ακόμα δεν έχουμε βρει ως επιστημονική και παραγωγική κοινότητα μιας

«ευνομούμενης» χώρας (που θέλει να λέγεται και «ευρωπαϊκή»…) αν το

παστεριωμένο γάλα μπορεί να έχει 5, 10 ή… 25 μέρες διατηρησιμότητας.

Κι όμως το ερώτημα «πόσες μέρες μπορεί να διατηρηθεί το γάλα;» είναι

τόσο απλό για έναν επιστήμονα τροφίμων όσο είναι το «πόσο κάνει 2 φορές

το 10;» για ένα παιδάκι της Τρίτης Δημοτικού (ο γιος μου γελά όταν

ακούει κάτι τόσο εύκολο)…

Ανάλογα γέλια θα ακούγονταν και από τους επιστήμονες τροφίμων σχετικά με το γάλα!

Πέρα από τις «διαφωνίες των γαλακτοπαραγωγών με το ΥπΑΝ» που διαβάζω, αυτό που πρέπει να εξετάσουμε μια και καλή

είναι τούτο: να μελετήσουμε τα...

πιο πρόσφατα βιβλιογραφικά δεδομένα καθώς και την ευρωπαϊκή νομοθεσία, να ορίσουμε ποιο είναι το αποδεκτό
μικροβιακό φορτίο στο παστεριωμένο γάλα και ποια όρια αποδοχής τού
θέτουμε.

Σε όλη την Ευρώπη, το παστεριωμένο γάλα έχει διατηρησιμότητα 10 ολόκληρες ημέρες, ενώ εδώ μόνο 5! Άρα ή οι Ευρωπαίοι αυτοδηλητηριάζονται ή κάτι στραβό γίνεται στη χώρα μας. Κι επειδή μου φαίνεται απίθανο να αυτοδηλητηριάζονται μαζικά οι «κουτόφραγκοι», μάλλον κάτι άλλο γίνεται…

Το ελληνικό γάλα σίγουρα δεν είναι τόσο πιο πολύ επιβεβαρυμένο σε ολική μικροβιακή χλωρίδα σε σχέση με το ευρωπαϊκό. Άρα, είναι πραγματικά άτοπο να έχουμε στην Ελλάδα μόνο 5 μέρες shelf life αντί 10. Το πρόβλημα δεν είναι επιστημονικό, αλλά καθαρά πολιτικό. Αλλά κρατώντας το πενθήμερο ως διατηρησιμότητα, μένει «κλειστή» η αγορά, μειώνεται ο ανταγωνισμός και εν τέλει χαμένος είναι ο τελικός καταναλωτής, μιας και πληρώνει το τελικό προϊόν έως και δυο φορές πάνω από τον μέσο Ευρωπαίο… Και μετά μας φταίει η τρόικα και όχι το κακό μας το κεφάλι…

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"