Από τον Βασίλη Μπόνιο
Θλίψη, απέραντη θλίψη για τα παρόντα και τα μελλούμενα. Οι τρεις αρχηγοί και ο Στουρνάρας ταμπουρωμένοι το Μαξίμου και μερικές χιλιάδες πόδια ψηλότερα ο δορυφορικός κοριός να καταγράφει την συνομιλία τους.
-Το χαράτσι της ΔΕΗ, δεν πρέπει να χάσουμε την μάχη για το χαράτσι της ΔΕΗ. Η ζωή μου όλη για το χαράτσι της ΔΕΗ. Το χαράτσι της ΔΕΗ και τα μάτια μας...
Ήταν ο Στουρνάρας αυτός που μιλούσε με πάθος για το χαράτσι της ΔΕΗ. Για να πάρει στην συνέχεια την σκυτάλη ο πνευματικός του πατέρας. ...
-Μην ξεχνάτε ότι είναι δικό μου πνευματικό παιδί. Στον πλανήτη υπάρχουμε μόνο Εγώ και ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Ότι ήταν ο Άνθρωπος του Βιτρούβιου για τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι, είναι το Χαράτσι για μένα, τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Το Χαράτσι είναι ακριβώς εκείνο το σημείο που η Πολιτική συναντάει την Τέχνη και ο ηλεκτρισμός που παράγεται μετουσιώνεται σε Χαράτσι της ΔΕΗ. Αισθάνομαι τόση αυταρέσκεια για την εμπνευσή μου που μόνο ο Νάρκισσος και η Αφροδίτης (Αλ Σάλεχ) θα μπορούσε να με καταλάβει. Το Χαράτσι είναι ότι πιο παραγωγικό θα μπορούσε να εμπνευσθεί η φοβερή μηχανή του μυαλού μου. Όταν πέρασε σαν αστραπή από το μυαλό ένιωσα την ίδια ηδονή με τον Μάικλ Σουμάχερ πάνω σ΄εκείνο το κλάσμα δευτερολέπτου που του χάριζε τις νίκες. Δεν μπορώ να φαντασθώ πως θα ήταν η Ελλάδα του Μνημονίου χωρίς το Χαράτσι. Μόνο και μόνο γι΄αυτό αξίζω το χειροκρότημά σας...
Κάπου εκεί πήρε τον λόγο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.
-Πράγματι αγαπητοί φίλοι, το Χαράτσι της ΔΕΗ μόνο με τον Παρθενώνα θα μπορούσε να συγκριθεί. Είναι ένα ιστορικό επίτευγμα το οποίο οι κυβερνήσεις μας αφήνουν παρακαταθήκη στα παιδιά και τα εγγόνια μας. Το Χαράτσι της ΔΕΗ είναι μια ζωντανή απόδειξη της προσφοράς των Ελλήνων πολιτικών στην πατρίδα αλλά και της συμβολής μας στο ιστορικό γίγνεσθαι. Στο Χαράτσι της ΔΕΗ που εμπνεύστηκε πράγματι το φωτεινό μυαλό του Βαγγέλη, στηρίξαμε τα 3 αυτά χρόνια τις κυβερνήσεις μας. Χάρη στο χαράτσι της ΔΕΗ δεν χρειάσθηκε να απολύσουμε τα κομματικά μας παιδιά που έχουν διορίσει και εξακολουθούμε να διορίζουμε στο Δημόσιο. Χάρη στο Χαράτσι της ΔΕΗ δεν θα κλείσουμε κανέναν Οργανισμό από αυτούς που βολεύουμε τα κομματικά στελέχη που δεν καταφέρνουν να εκλεγούν βουλευτές. Το Χαράτσι της ΔΕΗ μας επιτρέπει να κρατάμε ανοιχτά τα κρατικά κανάλια για να βρίσκουν δουλειά ο Σπύρος Παπαδόπουλος, η Ανθή Σαλαγκούδη και 120.000 δημοσιογράφοι οι οποίοι φροντίζουν την επικοινωνία μας. Χάρη στο Χαράτσι της ΔΕΗ μπορούμε να δανειζόμαστε 400 δις τα οποία θα ξεχρεώσουμε όταν και ο τελευταίος Έλληνας εξαφανισθεί από προσώπου γης. Χάρη στο Χαράτσι της ΔΕΗ μπορούμε να δανειζόμαστε για να τα μοιράζουμε στην συνέχεια στην αγαπημένη μας διαπλοκή.
Διαμαρτύρονται κάποιοι γιατί δεν έχουμε Εθνικό Όραμα Εξόδου από την κρίση, κάποια συγκεκριμένη πρόταση τέλος πάντων. Ανοησίες! Δεν υπάρχει τίποτε πιο οραματικό από το Χαράτσι της ΔΕΗ. Ακόμη και η Ιταλική Μαφία δεν μπόρεσε να σκαρφισθεί έναν παρόμοιο φόρο «προστασίας». Ξεπεράσαμε σε έμπνευση ακόμη κι αυτή την Ιταλική Μαφία.
Όσο για την Δικαιοσύνη μην ανησυχείτε. Θα φροντίσει ο Χαράλαμπος...
Ήταν η σειρά του Φώτη Κουβέλη να καταθέσει άποψη στην κουβέντα των αρχηγών που βρισκόταν πλέον στην κορύφωσή της με την Μαρία Σπυράκη, έξω από το Μέγαρο να αγωνιά. Πράγματι ο Κουβέλης μίλησε με τον μοναδικό τρόπο που τον κάνει ξεχωριστό, απευθυνόμενος στον σερβιτόρο που περίμενε διακριτικά στην πόρτα πίσω τους.
-Ένα ουίσκι με πάγο, σε παρακαλώ...
Αυτό ήταν. Μια ακόμη οραματική σύσκεψη των αρχηγών είχε μόλις ολοκληρωθεί.
Χιλιάδες μίλια μακριά ο Αλέξης Τσίπρας αγκάλιαζε την αγαπημένη του Περιστέρα, καθώς της ψιθύριζε:
-Σ΄αυτό το ξενοδοχείο που είμαστε τώρα κάποτε κοιμήθηκε ο Τσε. Ήρθαμε εδώ, στην μακρινή Βραζιλία, για να πάρουμε δυνάμεις για το επόμενο ταξίδι μας. Θέλω η ζωή μας να είναι ένα διαρκές ταξίδι. Ένα ονειρεμένο επαναστατικό ταξίδι καθώς αν δεν ταξιδέψεις να ζυμωθείς με τους ανθρώπους δεν μπορείς να συγκινήσεις τα πλήθη. Όταν με το καλό γίνω πρωθυπουργός θα ταξιδεύουμε ακόμη πιο πολύ, θα κάνουμε διαρκώς διακοπές για να ανοίγει το φωτεινό μυαλό μου. Και μην ανησυχείς: όσο εμείς θα ταξιδεύουμε στον κόσμο θα αφήνω στο πολύτιμο πόδι μου τον Δραγασάκη, όπως ο Ανδρέας τον Κουτσόγιωργα. Έχω όραμα, εγώ για την Ελλάδα κορίτσι μου...
Κάπως έτσι αγαπητοί φίλοι περνάνε την ζωή τους οι πολιτικοί ηγέτες μας. Βουτηγμένοι στην αγωνία για το μέλλον της πατρίδας καθώς είναι, βλέπουν την ακίνητη περιουσία τους να αυγατίζει, τις καταθέσεις τους να πολλαπλασιάζονται με ένα μαγικό τρόπο. Όσο πιο πολύ αγωνιούν, τόσο πιο πολύ πλούσιοι γίνονται. Με κάποιο τρόπο η αγωνία των Ελλήνων πολιτικών για την πατρίδα μας είναι η πιο κερδοφόρα αγωνία του κόσμου. Αγωνία και τάλαρο, ρε πούστη μου.
Ως εδώ, φτάνει πια.
Όχι, αυτό το «ως εδώ», δεν το είπαμε εμείς, οι Έλληνες πολίτες, όπως οφείλαμε. Το είπαν οι δανειστές μας αλλά και η πραγματικότητα.
Καθώς περνάει ο καιρός θα νοτίζει ως το μεδούλι η μοναδική και αμείλικτη αλήθεια που δεν είναι άλλη από αυτή που λέει ότι πήραμε τα τελευταία δανεικά.
Από δω και στο εξής, όσα χρόνια κι αν περάσουν, πάπαλα. Τα δανεικά τελειώσαν. Τώρα έρχονται μόνο αίμα και δάκρυα, περισσότερο αίμα και δάκρυα. Για δεκαετίες ολόκληρες.
Όσο πιο νωρίς, ο καθένας από μας, πει στον εαυτό του την αλήθεια που μας κρύβουν τόσο πιο αφυπνιστικό θα είναι το σοκ που θα υποστούμε. Λεφτά τέλος σε μια χώρα που εξακολουθεί να είναι παραδομένη στην διαπλοκή, παλαιά και νέα.
Σε μια χώρα με διαπλεκόμενη πολιτική ηγεσία.
Δεν υπάρχει κόμμα στο ελληνικό κοινοβούλιο που να μην διαπλέκεται νοσηρά με κάθε είδους συμφέροντα. Όσο τα συγκεκριμένα κόμματα και οι συγκεκριμένοι πολιτικοί πρωταγωνιστούν στην πολιτική ζωή του τόπου, τόσο πιο πολύς θα είναι ο φόρος αίματος και δακρύων που θα πληρώνουμε.
Και αν ως τώρα βιώναμε τα προεόρτια της τραγωδίας, ελάτε όλοι μαζί να βιώσουμε από δω και στο εξής όλο το μεγαλείο της. Και καθώς οι σάρκες μας έχουν πάρει φωτιά και λιώνουν στην άσφαλτο, κάπου στο βάθος ακούγονται οι φωνές του Κουβέλη, του Στουρνάρα, του Βενιζέλου, του Σαμαρά να τραγουδάνε τον Εθνικό Ύμνο του Χαρατσιού της ΔΕΗ. Χιλιόμετρα μακριά ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει πάνω στην υδρόγειο σφαίρα στην Περιστέρα, τον επόμενο προορισμό της περιπλάνησής τους στον κόσμο.
Καταμεσής του Αιγαίου, ο υπουργός Άμυνας Πάνος Παναγιωτόπουλος τηλεφωνεί ενθουσιαμένος στο πρωθυπουργό του, για να του μεταφέρει να κοιμάται ήσυχος, μια και η πατρίδα βρίσκεται στα στιβαρά χέρια του.
Στην θάλασσα, δίπλα του, παρελαύνουν τα πτώματα των πνιγμένων μεταναστών, που είτε νεκροί, είτε ζωντανοί περνάνε καθημερινά κατά χιλιάδες τα σύνορα της καλά φυλασσόμενης πατρίδας του λεοντόκαρδου υπουργού.
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.