Οι ΗΠΑ "χρεοκοπούν" τη Δευτέρα! [Το Tea Party απειλεί (ξανά) με χρεοκοπία τις ΗΠΑ]

Τον Αύγουστο του 2011, μερικούς μόλις μήνες μετά τη δολοφονία του Οσάμα Μπιν Λάντεν και έναν χρόνο πριν από τις προεδρικές εκλογές της 6ης Νοεμβρίου του 2012, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρέθηκαν αντιμέτωπες με το φάσμα της χρεοκοπίας. Ή μάλλον, της στάσης πληρωμών, για να είμαστε περισσότερο ακριβείς.
Ήταν η εποχή της μεγάλης και καθημερινής αγωνίας, καθώς το Tea Party το οποίο είχε καταφέρει να επιβάλλει ολοκληρωτικά την ατζέντα του στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, αρνείτο να συναινέσει στην αύξηση του ορίου δανεισμού της αμερικανικής οικονομίας. Κάτι που είχε ως πρακτικό αποτέλεσμα ένα συνεπές και πολυήμερο φλερτ με τη χρεοκοπία.
Κι αν ακόμη όμως εκείνη η ακραία εξέλιξη αποφεύχθηκε, δεν συνέβη το ίδιο με τις παράπλευρες συνέπειές της. Έκτοτε, οι ΗΠΑ έμειναν πίσω σε επίπεδο αξιοπιστίας έναντι των αγορών, Οίκοι Αξιολόγησης που ελέγχονται πολιτικά από την Ουάσινγκτον δεν δίστασαν να απειλήσουν με υποβάθμιση τις προοπτικές της αμερικανικής οικονομίας, και έμεινε το δίδυμο Τίμοθι Γκάιτνερ-Μπεν Μπερνάνκι να δίνει τη μάχη με τον κακό εαυτό του πολιτικού συστήματος της τελευταίας εναπομείνασας υπερδύναμης.
Μετά την επανεκλογή του Μπαράκ Ομπάμα, και καθώς ο Αμερικανός Πρόεδρος αναζητεί τον διάδοχο του Τίμοθι Γκάιτνερ στην ελεύθερη αγορά, ενώ και ο Μπεν Μπερνάνκι έχει ανακοινώσει ότι θα αποχωρήσει στα τέλη του 2013 από τη Fed, το… βουνό που έχουν μπροστά τους οι Αμερικανοί λέγεται “δημοσιονομικός γκρεμός”.
Ο Λευκός Οίκος δεν μπορεί να τα βρει με τη Βουλή των Αντιπροσώπων η οποία ελέγχεται από τους Ρεπουμπλικανούς, για το θέμα της αύξησης της φορολογίας των πλουσίων, ενώ και η Γερουσία η οποία ελέγχεται από τους Δημοκρατικούς έχει τα…
θέματά της.
Ο Μπαράκ Ομπάμα αναγκάστηκε να διακόψει τις διακοπές του στη Χαβάη, τον τόπο καταγωγής του, και να αφήσει μόνες εκεί τη Μισέλ Ομπάμα και τις κόρες τους, ώστε να επιστρέψει στην Ουάσινγκτον και να επιχειρήσει να βρει λύση στο αδιέξοδο.
Ένα αδιέξοδο το οποίο επιδεινώθηκε απόψε ως προς τις επικοινωνιακές διαστάσεις του, καθώς ο υπουργός Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ δήλωσε ότι τη Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου οι ΗΠΑ φτάνουν και εξαντλούν το ανώτατο όριο δανεισμού για την οικονομία τους.
Κάτι που σημαίνει ότι την Τρίτη 1η Ιανουάριου, η Ουάσινγκτον θα μπορούσε να κηρύξει, τεχνικά έστω… στάση πληρωμών. Σε γράμμα που έστειλε στο Κογκρέσο ο Τίμοθι Γκάιτνερ, επισημαίνει ρητώς ότι αν δεν βρεθεί συμβιβαστική λύση στο θέμα του “δημοσιονομικού γκρεμού”, το υπουργείο Οικονομικών θα προωθήσει μέτρα προσωρινής αναβολής της ημερομηνίας κατά την οποία οι ΗΠΑ θα κηρύξουν στάση πληρωμών έναντι των συμβατικών υποχρεώσεών τους.
Τα καλύτερα… έρχονται, δηλαδή, και οι πολιτικές ισορροπίες στις ΗΠΑ δοκιμάζονται για άλλη μια φορά. Όπως και όρια των αντοχών όλων των πρωταγωνιστών αυτού του πολιτικού και οικονομικού δράματος.

Η πολιτική αλλά και η ηθική λογική λέει ότι ένας ηγέτης που έχει μόλις κερδίσει τις εκλογές, για δεύτερη φορά στην καριέρα του, και μάλιστα με πανηγυρικό τρόπο, είναι εύλογο να έχει μπροστά του μια περίοδο χάριτος αλλά και αναγνώρισης της πρωτοκαθεδρίας του έναντι του λοιπού πολιτικού προσωπικού. Ειδικά όταν ο ηγέτης αυτός είναι ο πλανητάρχης Μπαράκ Ομπάμα.
Φαίνεται ωστόσο ότι τέτοιες… λεπτομέρειες δεν συγκινούν το Tea Party. Την ακραία συνιστώσα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, που επηρεάζει καθοριστικά τη χάραξη και εφαρμογή της πολιτικής στρατηγικής του GOP. Τη “φράξια” του Έρικ Κάντορ, της Σάρα Πέιλιν, της Μισέλ Μπάκμαν και όλων εκείνων των Ρεπουμπλικανών που “διάβασαν” λάθος τις διδαχές και την ιστορία του κόμματός τους. Δεν έχουν φυσικά σχέση με τον Ρόναλντ Ρήγκαν, ούτε καν με τον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο. Είναι ακραίοι κήρυκες του λαϊκισμού, που βρίσκουν πρόθυμο ακροατήριο σε μια κοινωνία με βαθιές διαιρέσεις και συγχύσεις. Μια κοινωνία που δοκιμάζεται από την κρίση την οποία προκάλεσε το 2008 η “προγραμματισμένη” κατάρρευση της Lehman Brothers.
Μετά την επανεκλογή του, ο Μπαράκ Ομπάμα έθεσε ως κεντρικό στόχο την “τακτοποίηση” της μεγάλης εκκρεμότητας της εσωτερικής οικονομικής κρίσης. Προτείνοντας ένα μείγμα νέας φορολογικής πολιτικής και στοχεύσεων, που… ενοχλεί τους πιο πλούσιους Αμερικανούς. Το… χιλοτραγουδισμένο 1%, για το οποίο ακόμη και ο “πατερούλης” Γουόρεν Μπάφετ έχει παραδεχθεί ότι θα πρέπει να φορολογηθεί κατά τρόπο δίκαιο, φοβούμενος την έκρηξη της μεσαίας τάξης, η οποία δοκιμάζεται κυρίως και βαθιά από την κρίση.
Ο Πρόεδρος Ομπάμα μίλησε σήμερα με τους ηγέτες των Δημοκρατικών στη Γερουσία Χάρι Ριντ, και των Ρεπουμπλικανών στη Βουλή των Αντιπροσώπων Τζον Μπένερ, με τον δεύτερο να μην δείχνει ιδιαίτερα χαρούμενος για την πρόθεση του Λευκού Οίκου να αυξήσει τη φορολογία στους πλουσίους.
Το τι λέει ο Τζον Μπένερ ωστόσο, μάλλον έχει λιγοστή σημασία. Εκείνο που μετράει είναι το τι λέει ο Έρικ Κάντορ, επικεφαλής της συνιστώσας του Tea Party. Και ο Κάντορ είπε σήμερα ότι κανένας Ρεπουμπλικανός βουλευτής δεν εξελέγη για να αυξήσει τους φόρους προς τους πλουσίους. Δηλαδή τους… χορηγούς τους.
Η ακραία επιθετική ρητορική του Έρικ Κάντορ θυμίζει έντονα τις αλήστου μνήμης στιγμές που ζήσαμε τον Αύγουστο του 2011. Τότε που το Tea Party κόντεψε να οδηγήσει τις ΗΠΑ σε στάση πληρωμών και τεχνική χρεοκοπία, με τη σθεναρή άρνησή του να συναινέσει σε αύξηση του ορίου δανεισμού της οικονομίας της Ουάσινγκτον.
Η επανάληψη της Ιστορίας είναι, ως γνωστόν… τραγωδία. Και η σημερινή συγκυρία είναι η χειρότερη δυνατή για να επιβεβαιωθεί αυτό το αξίωμα.

 ysterografa

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"