Ποιο είναι το μέλλον του πλανήτη. Κίνα, ο Νο.1 ύποπτος εμπρησμού της Παγκόσμιας Οικονομίας

Γράφει ο Δευκαλίων,

Χαμός σήμερα. Πρωί-πρωί επίθεση με πυροβόλα όπλα εναντίον των κεντρικών γραφείων της Νέας Δημοκρατίας στην Λ.Συγγρού. Τα ΜΜΕ ασχολούνται απολύτως φυσιολογικά ως κυρίως θέμα με αυτό το επεισόδιο αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την ψήφιση με την διαδικασία του κατεπείγοντος από την Βουλή των Ελλήνων ενός νομοσχεδίου. Ενός νομοσχεδίου που απεμπολεί την εξουσία του Ελληνικού Κράτους και της Ελληνικής δικαιοσύνης προς όφελος των ξένων δανειστών. Μνημονιακή υποχρέωση και αυτή. 

Τέλος έχουμε μία «περίεργη» υπόθεση παρακολούθησης του Προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων κ.Π.Καμένου από άντρα των κρατικών υπηρεσιών ασφαλείας.

Η στήλη όμως θα αντισταθεί στις προκλήσεις της επικαιρότητας και θα τηρήσει την υπόσχεση της να συνεχίσει να παρουσιάζει αναλυτικά όλες τις παραμέτρους που επηρεάζουν και καθορίζουν κατ’ αρχάς την διαμόρφωση της παγκόσμιας οικονομικής πραγματικότητας και την εξέλιξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας σήμερα θα παρουσιασθεί το δεδομένο Κίνα.  
Ως γνωστόν η Κίνα μετά την μετάλλαξη του οικονομικού της συστήματος από ακραία κρατικό-κομμουνιστικό σε ακραία καπιταλιστικό πάντα βέβαια κάτω από την σκέπη και την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας παρουσίασε ραγδαίους ρυθμούς ανάπτυξης. Οι ραγδαίοι ρυθμοί ανάπτυξης στην μετά-κομμουνιστική Κίνα ήταν και παραμένει αποτέλεσμα του πακτωλού των διεθνών επενδύσεων.

Παράγωγο αποτέλεσμα αυτής της ανάπτυξης ήταν και παραμένει ένα πλεονασματικό εμπορικό ισοζύγιο υπέρ της Κίνας το οποίο κατά κύριο λόγο τροφοδοτεί και χρηματοδοτεί το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ και δευτερευόντως το Ευρωπαϊκό. Συγκεκριμένα τα πλεονάζοντα εμπορικά έσοδα διατίθενται και χρησιμοποιούνται για να αγοράζονται από την Κεντρική Τράπεζα της Κίνας κυρίως Αμερικάνικα Κρατικά Ομόλογα και δευτερευόντως Ευρωπαϊκά Κρατικά Ομόλογα. ...

Ουσιαστικά κύρια οι ΗΠΑ και δευτερευόντως οι χώρες της ΕΕ χρειάζονται την Κίνα για να πουλούν κρατικά ομόλογα αλλά ταυτόχρονα και η Κίνα χρειάζεται της ΗΠΑ και την ΕΕ για να πουλά φθηνά βιομηχανικά προϊόντα που παράγονται στα κινέζικα εργοστάσια που κατασκευάστηκαν από διεθνείς επενδυτές. Αν μειωθεί η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών στις ΗΠΑ και την ΕΕ θα πουληθούν λιγότερα κινέζικα βιομηχανικά προϊόντα και θα έχουν πρόβλημα τα κινέζικα εργοστάσια άρα οι ξένοι επενδυτές που επένδυαν σε αυτά. 
Αν η Κίνα αρνηθεί να συνεχίσει να χρηματοδοτεί το Χρέος των ΗΠΑ και χωρών της ΕΕ τότε αυτές οι χώρες θα χρεοκοπήσουν και τα ομόλογα των χωρών αυτών που έχουν στα χρηματοκιβώτια τους οι κινέζικες τράπεζες θα χάσουν την αξία τους και η κινέζικη οικονομία θα έχει μείζον πρόβλημα. Ουσιαστικά η Κίνα είναι υποχρεωμένη να χρηματοδοτεί τις χώρες της Δύσης για να διατηρήσει το επίπεδο ζωής άρα και κατανάλωσης των κατοίκων των χωρών αυτών αλλά και το αξιόχρεο των χωρών αυτών.

Εντελώς εκλαϊκευμένα. Οι κινέζοι εργάτες δουλεύουν με όρους παντελώς απάνθρωπους για να ζουν καλά οι δυτικές κοινωνίες και μία περιορισμένη αριθμητικά σε σχέση με το μέγεθος της χώρας μετά-κομμουνιστική κινέζικη νομενκλατούρα.

Όμως αυτή η φούσκα δεν είναι δυνατόν να συνεχισθεί επ’ άπειρον. Σε παγκόσμιο επίπεδο αυτή η φούσκα έχει ονομασθεί το σύνδρομο της Κίνας. Παρομοιάζεται έτσι πολύ επιτυχημένα ο κίνδυνος για την παγκόσμια οικονομία από ένα σκάσιμο της κινέζικης οικονομίας.

Η στήλη κατά το παρελθόν έχει παρουσιάσει αναλυτικά όλα τα προαναφερόμενα δίνοντας ταυτόχρονα και τις προθέσεις και επιδιώξεις της ηγεσίας της μετά-Κομμουνιστικής Κίνας. Προθέσεις και επιδιώξεις που επικεντρώνονταν σε ένα στόχο. Στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου των κινέζων μέσω κυρίως του τραπεζικού δανεισμού. Με αυτό τον τρόπο η ηγεσία της μετά-κομμουνιστικής Κίνας φιλοδοξούσε να διατηρήσει την παραγωγή αμείωτη την παραγωγή στα κινέζικα εργοστάσια αφού θα είχε δημιουργήσει μία ατελείωτη μάζα καταναλωτών. Την υπό δημιουργία Κινέζικη Μεσαία Τάξη.

Όμως αυτός ο στόχος απέτυχε. Η παραγωγή στα κινέζικα εργοστάσια πέφτει γιατί η Δύση εξ αιτίας των μονόπλευρων προγραμμάτων λιτότητας δεν καταναλώνει όσο κατανάλωνε στο παρελθόν.

Ουσιαστικά η μετά-κομμουνιστική ηγεσία της Κίνας άργησε να υιοθετήσει τον στόχο για την χρηματοδότηση της δημιουργίας και ανάπτυξης της μεσαίας τάξης. Την πρόλαβε η κρίση στις κοινωνίες της Δύσης.  Η ανάπτυξη στη Κίνα αναμένεται για το 2012 και 2013 να πέσει από τους συνήθεις ρυθμούς 8%-9% περίπου στο 6%.

Όμως αυτή η πτώση σημαίνει πολλά και αρνητικά για την παγκόσμια κρίση χρέους. Αρχίζει το σύνδρομο της Κίνας; Θα δούμε. Για να συνεχισθεί η ανάπτυξη στην Κίνα με τους ραγδαίους παλαιότερους ρυθμούς χρειάζεται για πάρα πολλούς λόγους φθηνό πετρέλαιο. Άρα τα οράματα της μετά-κομμουνιστικής ηγεσίας της Κίνας για παγκόσμια κυριαρχία μπορούν να περιμένουν. Μέχρι τότε ένα είναι το σίγουρο.

Κίνα, ο Νο.1 ύποπτος εμπρησμού της Παγκόσμιας Οικονομίας

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"