Μέλους Δ.Σ. του «ΠΡΑΤΤΩ».
(Μέρος Β’)
Συνεχίζοντας την προσέγγιση του φαινομένου της τρομοκρατίας, πέραν του ιδεολογικού χαρακτήρα αυτής, που αναλύθηκε στο πρώτο μέρος, το στοιχείο που εντυπωσιάζει, είναι το γεγονός, ότι τα αποτελέσματα της δράσης των ενόπλων ομάδων, αυτών, μάλιστα, που αυτοαποκαλούνται ως «επαναστατικές», είναι αντιστρόφως ανάλογα με τους διακηρυγμένους στόχους τους.
Η ιστορική ανάλυση και εμπειρία δείχνει ότι, όχι μόνο δεν αποσταθεροποιούν το Αστικό Κράτος και το καπιταλιστικό σύστημα, όπως «θεωρητικά» επιδιώκουν, αλλά, αντίθετα, αποτελούν ισχυρό νομιμοποιητικό παράγοντα για την ενίσχυση των πιο σκληρών κατασταλτικών μηχανισμών και λειτουργιών του Αστικού Κράτους, μέσα από την προώθηση και νομιμοποίηση του αυταρχισμού και της κρατικής τρομοκρατίας, στο όνομα της κοινωνικής ασφάλειας. Τόσο στην Γερμανία, όσο και στην Ιταλία, για την αντιμετώπιση της πολιτικής βίας ανασύρθηκαν οι πιο αντιδραστικοί νόμοι από το ναζιστικό και φασιστικό ποινικό «οπλοστάσιο», προς όφελος του Αστικού Κράτους και των ιδεολογικών και κατασταλτικών μηχανισμών του και, αντίστοιχα, σε βάρος της κοινωνίας και των μαζικών προοδευτικών κινημάτων. Αυτόν τον κίνδυνο αντιμετωπίζει και η Ελληνική κοινωνία, όπου τα φαινόμενα αυταρχισμού και κρατικής βίας, στην σημερινή μνημονιακή «αποικιοκρατική» πολιτική, βρίσκονται στο άμεσο προσκήνιο, έχοντας μάλιστα, λάβει και «στρατηγικό» χαρακτήρα για το σύστημα παρακμής, που κυβερνά την Χώρα, το οποίο εμπεριέχεται στο σύνθημα «λεφτά δεν υπάρχουν, κράτος όμως, ισχυρό υπάρχει». Η κρατική βία, είναι προφανές ότι έχει ως άμεσο στόχο την χειραγώγηση του Λαού ενάντια στην μνημονιακή πολιτική της εκποίησης της Χώρας στο διεθνές και ντόπιο κερδοσκοπικό παρασιτικό κεφάλαιο και την κοινωνική σκληρή νεοφιλελεύθερη ταξική πολιτική σε βάρος του εργαζομένου Λαού. ...
Η δικαιολόγηση του «μέσου» της ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ («ηθικότητα» της υποκριτικής επίκλησης για ασφάλεια) γίνεται με σαφή και έντονο περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών, για την επίτευξη του αληθινού σκοπού, που είναι η ενίσχυση του ΚΡΑΤΟΥΣ σε βάρος της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, για την χειραγώγηση και ευνουχισμό της άμυνας και της αντίστασης στην άνευ όρων παράδοση της Χώρας.
Έτσι, τα αποτελέσματα της ατομικής πολιτικής βίας (τρομοκρατίας) μπορούν να συνοψισθούν ως εξής:
Πρώτον, συνεισφορά στις κατασταλτικές επεμβάσεις του Κράτους και δυνάμωμα των κατασταλτικών μηχανισμών του, που ως μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα έχουν τον αποπροσανατολισμό και την εξουδετέρωση των μαζικών κινημάτων.
Δεύτερον, αρνητική και «ευνουχιστική» επίδραση στις αριστερές πολιτικές δυνάμεις, αφού τις αναγκάζει να γίνονται υπερασπιστές εν μέρει του Κράτους και, έτσι, χάνουν τη φυσιογνωμία τους και την πολιτική τους έκφραση για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό του αστικού κράτους και της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Τρίτον, ενισχυτική λειτουργία στο πολιτικό σύστημα του καπιταλισμού, που υποφέρει από βαθιά κρίση, κοινωνικής και πολιτικής νομιμοποίησης, αφού χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο νομιμοποίησης ανάμεσα στο Κράτος και την κοινωνία των πολιτών, στην βάση της κοινωνικής ασφάλειας.
Συμπερασματικά, από την μέχρι τώρα εμπειρία και τη δράση των τρομοκρατικών οργανώσεων στη δυτική Ευρώπη, στην Χώρα μας, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, αποδεικνύεται ότι το φαινόμενο αυτό χρησιμοποιήθηκε από τις οικονομικές ολιγαρχίες στις επιμέρους Χώρες, για ισχυροποίηση των κατασταλτικών μηχανισμών του Κράτους και των πολιτικοοικονομικών ολιγαρχιών και περιορισμό των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και των Λαών.
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.