Η πολιτική συμμορία του λαθρονόμου, δεν αγάπησε το λαθρομετανάστη κατευθυνόμενο εισβολέα, αλλά μίσησε θανάσιμα την Ελληνική κοινωνία και έθεσε σε εφαρμογή ένα ύπουλο και πολυπλόκαμο σχέδιο γενικευμένης εθνοκτονίας της...
«Κάποιοι μέσα στο κόμμα χύνουν δηλητήριο για τα στελέχη του…» Με αυτή τη διαπίστωση υποδέχτηκε ο μεγάλος δάσκαλος, το διαχρονικό παράδειγμα αγνού Κομμουνιστή, ο ασυμβίβαστος αγωνιστής του λαού μας ο Νίκος Πλουμπίδης, τις ανακοινώσεις του Π.Γ της Κ.Ε, όταν το ΚΚΕ τον αποκήρυξε, αμέσως μετά τη σύλληψη του Ν. Μπελογιάννη, στα πέτρινα χρόνια της μετεμφυλιοπολεμικής Ελλάδας.
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Σήμερα 60 χρόνια μετά, και παραφράζοντας τα λόγια του μεγάλου δασκάλου, δε θα ήταν υπερβολή να πούμε πως: «Κάποιοι μέσα στο κόμμα ποτίζουν με δηλητήριο το δέντρο της πολιτικής του…» με αφορμή την πεισματική επιμονή μέρους της ηγεσίας του ΚΚΕ στη χρεοκοπημένη και παντελώς απαξιωμένη πολιτική της λαθρολαγνείας.
Με αφορμή την πρόσφατη ομόφωνη απόφαση του ΣτΕ, που απέρριψε ως αντισυνταγματικό το λαθρολάγνο και εθνοκτόνο έκτρωμα των Παπανδρέου – Ραγκούση...
Διαβάζουμε στο σημερινό Ριζοσπάστη άρθρο του Κ. Πασακυριάκου, πατενταρισμένου πλέον εργολάβου της λαθρολαγνείας τα εξής:
«Η αντιδραστική σκοταδιστική απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας που βασίζεται στο κριτήριο του «δικαίου του αίματος», δηλαδή την καταγωγή από Έλληνες γονείς, ως απαραίτητο κριτήριο για να χορηγηθεί η ελληνική ιθαγένεια, έχει «ανοίξει» μια μεγάλη συζήτηση για το θέμα των μεταναστών και των δικαιωμάτων τους…
Είναι γεγονός ότι αυτή η απόφαση, που καταργεί το νόμο Ραγκούση, είναι επικίνδυνη. Καλλιεργεί και στρώνει το έδαφος για αντιλήψεις ρατσιστικές. Δηλαδή ποιες είναι άραγε οι αξίες που πρέπει να ασπαστεί ένας μετανάστης που ζει και εργάζεται στη χώρα μας για πολλά χρόνια, για να μπορέσει το παιδί του να αποκτήσει την ιθαγένεια; Μήπως αυτές που επικαλούνται οι χρυσαυγίτες για να κάνουν δολοφονικές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών...;
Αυτή είναι η μία πλευρά. Η άλλη, εξίσου σοβαρή, είναι ολόκληρη η λογική που διέπει το νόμο Ραγκούση. Εκείνο το νομοσχέδιο αφορούσε μόνο ένα τμήμα των μεταναστών και δεν αντιμετώπιζε σε καμία περίπτωση το μεταναστευτικό ζήτημα στο σύνολό του. Η κατεύθυνσή του ήταν η χειραγώγηση και η ενσωμάτωση των μεταναστών στις κυρίαρχες «αξίες» της κοινωνίας της εκμετάλλευσης (π.χ. ειδικά τεστ, συστατικές επιστολές Ελλήνων πολιτών, ρυθμίσεις που παραπέμπουν σε ένα είδος σύγχρονου «πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων» για να μπορεί να αποδοθεί ιθαγένεια κ.ά.). Και αυτό μέσα σε συνθήκες άγριου κυνηγητού με απάνθρωπες επιχειρήσεις, συλλήψεις, φυλακίσεις, μαζικές απελάσεις, εργοδοτική και κρατική βία σε βάρος τους.
Είναι προφανές πως τόσο οι απόψεις που υποστηρίζουν ότι η εύκολη απόδοση ιθαγένειας είναι δήθεν προοδευτική εξέλιξη, όσο και εκείνες που θεωρούν εθνική μειοδοσία την απόδοσή της σε «μη Έλληνες το γένος», είναι εξίσου επικίνδυνες για την εργατική τάξη και το λαό. Η πρώτη εκφράζει τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου, η δεύτερη τον εθνικισμό. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου αντιδραστικού νομίσματος.
Μοναδική προοδευτική διέξοδος βρίσκεται στον κοινό αγώνα της εργατικής τάξης, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, γλώσσα, θρήσκευμα, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, τους κεφαλαιοκράτες και κάθε είδους πολιτικούς εκφραστές τους.
Σε αυτό το πλαίσιο το ταξικό εργατικό κίνημα παλεύει για:
•Νομιμοποίηση των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, ιδιαίτερα όσων ανέπτυξαν ισχυρούς δεσμούς (με μακρόχρονη παραμονή, δημιουργία οικογένειας κλπ). Κατάργηση των παραβόλων, αποσύνδεση της ανανέωσης της άδειας διαμονής από σύμβαση εργασίας και ένσημα. Απόδοση ίσων δικαιωμάτων εργασίας, εκπαίδευσης, υγείας, πρόνοιας.
•Χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων σε όσους μετανάστες έχουν προορισμό άλλες χώρες της ΕΕ, μα παραμένουν εγκλωβισμένοι εδώ εξαιτίας του «Δουβλίνου ΙΙ» και της Συνθήκης Σένγκεν. Χορήγηση ασύλου ή άλλης μορφής επικουρικής διεθνούς προστασίας, με διαδικασίες γρήγορες και αξιόπιστες, στους διωκόμενους για τις προοδευτικές απόψεις και τη δράση τους από ιμπεριαλιστικά κέντρα και αντιδραστικά καθεστώτα, όπως και στα θύματα ιμπεριαλιστικών πολέμων, επεμβάσεων, υποκινούμενων εμφύλιων συρράξεων.
•Το δικαίωμα απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας με πολιτογράφηση, που πρέπει να εξετάζεται με αντικειμενικά κριτήρια, όχι με κριτήρια υποταγής στο αστικό πολιτικό σύστημα και ψηφοθηρίας. Το δικαίωμα των μεταναστόπουλων να γράφονται στα δημοτολόγια, να μην υπολείπονται σε βασικά δικαιώματα από τα υπόλοιπα παιδιά, να παίρνουν ελληνική ιθαγένεια εφόσον το επιθυμούν μετά την ενηλικίωσή τους.»
Το παραπάνω λοιπόν νεφέλωμα πολιτικής σκέψης, κάποιοι επιμένουν να το βαφτίζουν αυθαίρετα ως «προοδευτική πολιτική». Αυτό λοιπόν το δικαίωμα δεν τους το αναγνωρίζουμε. Γιατί δεν τους αναγνωρίζουμε το δικαίωμα…
Ούτε να ασελγούν πάνω στην επαναστατική ιδεολογία…
Ούτε να λαθροχειρούν αυθαιρετώντας στη μεθοδολογία της πολιτικής της διαχείρισης…
Και φυσικά δεν τους αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να την χειραγωγούν ματαιοπονώντας, προκειμένου να εμφανίσουν ως δικαιωμένες, πολιτικές πρακτικές που χρεοκόπησαν τόσο στη ζώσα πολιτική όσο και στην ίδια την ιστορία του εργατικού κινήματος. Και βεβαίως δε τους αναγνωρίζουμε το δικάιωμα να περιθωριοποιούν μέσα στο ΚΚΕ την εθνική ανησυχία, συναίσθημα πού είναι διάχυτο στα μέλη και τα στελέχη του.
Και δε τους τα αναγνωρίζουμε όλα τα παραπάνω, γιατί πρόκειται για ένα σύμπλεγμα πολιτικής σκέψης που:
Ιδεολογικά αφυδατώνει την επαναστατική ιδεολογία από το ουσιαστικό περιεχόμενο της αναφορικά με τη διαχείριση αυτού του προβλήματος, ενώ...
Πολιτικά συμπιέζει τη δράση του Κ.Κ σε έναν επικίνδυνο σεχταρισμό, που ευτελίζει στα μάτια της κοινωνίας αξίες που θα έπρεπε να την ενεργοποιούν, αποδομεί τους διαύλους της επικοινωνίας του Κ.Κ μαζί της, και σε τελευταία ανάλυση συνιστά και μια κοντόφθαλμη εμμονή σε μια προσέγγιση του ζητήματος που είναι και ιδεολογικά, και πολιτικά αλλά και ιστορικά λαθεμένη.
Ως τέτοια λοιπόν - όσο και αν αυτή αφορά σε ένα συγκεκριμένο και επιμέρους ζήτημα - αλλά και το γεγονός ότι το ζήτημα αυτό δεν είναι ήσσονος σημασίας, αλλά και όλα αυτά σε συνάρτηση με άλλες χρόνιες αγκυλώσεις στην προσέγγιση της πολιτικής, που δεν είναι της παρούσης να αναφερθούμε... Μετατρέπει τον προοδευτικό πολιτικό λόγο σε αποκρουστικό λόγο για τον απλό καθημερινό άνθρωπο,
Ενισχύει ανταγωνιστικά και επικίνδυνα αντανακλαστικά και συναισθήματα,
Τροφοδοτεί με διεισδυτική δυνατότητα τον πραγματικά ρατσιστικό λόγο, και κοντολογίς...
Έχει τη δική του αρνητική συμβολή στις πολιτικές διεργασίες στον τόπο.
Όσο λοιπόν και αν κάποιοι αρνούνται να αποκρυπτογραφήσουν τη γλώσσα των αριθμών, και το ίδιον εκλογικό αποτέλεσμα μιλά από μόνο του, αλλά κι η θεαματική άνοδος του νεοναζισμού στην Ελλάδα, έχει αιτίες που την τροφοδότησαν. Και αυτές δεν είναι φυσικά η γοητεία των πολιτικών του αξιών. Αλλά η απέχθεια της κοινωνίας σε ένα άθλιο ιδεολόγημα που κάποιοι επιμένουν πεισματικά να βαφτίζουν "προοδευτική και αριστερή" πρόταση.
Ας έρθουμε τώρα και στην ουσία…
Η πατρίδα μας δεν αποτέλεσε τυχαία προορισμό κάποιων μεταναστευτικών ροών γενικά. Και φυσικά δεν υπήρξε δέκτης μεταναστευτικών ροών που να αντιστοιχίζονται με οποιαδήποτε άλλη ιστορική περίοδο σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Αποτέλεσε στόχο πολιτικών, εθνικών, οικονομικών και νεοταξίτικων κέντρων κατευθυνόμενης ισλαμικής μετανάστευσης από ολόκληρη την υφήλιο. Τα σύνορά της βιάστηκαν... Καταλύθηκε η κυριαρχία της... Εντάχθηκε χωρίς να το θέλει στα κυρίαρχα συστατικά μιας μεγάλης γεωπολιτικής και σαρκικής μπίζνας, που όμοιά της δεν έχει γνωρίσει ο πλανήτης από καταβολής του.
Η "αντιιμπεριαλιστική" προσέγγιση λοιπόν από μόνη της δεν αρκεί (όχι γιατί δεν υφίσταται, αλλά γιατί απλά δεν αρκεί) ούτε για την ερμηνεία, ούτε πολύ περισσότερο για την αντιμετώπιση ενός πολυδιάστατου προβλήματος, που άπτεται πρωτίστως της γεωπολιτικής και… τριτευόντως ( και βάλε) της ταξικής των πραγμάτων προσέγγισης, σε μια χώρα άλλωστε που δεν αποτελεί και τη Γη της Επαγγελίας για την απασχόληση των κατατρεγμένων.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι το ψωμί, η δουλειά και δεκάδες άλλα. Σε καμία όμως περίπτωση το δικαίωμα του "εκλέγειν και εκλέγεσθαι" δε είναι ανθρώπινο δικαίωμα.
Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι είναι πολιτικό – κυριαρχικό δικαίωμα και καμία λαθροχειρία, καμία επαναστατική θεωρία, καμία προοδευτική πολιτική δεν μπορεί να το μετονομάσει σε ανθρώπινο δικαίωμα.
Άλλο πράγμα λοιπόν το ανθρώπινο δικαίωμα και διαφορετικό πράγμα η μεγάλη βρωμιά με το λαθρεμπόριο της ελληνικής ταυτότητας και της ελληνικής ιθαγένειας που έβγαλε στο σφυρί η πολιτική συμμορία του λαθρονόμου.
Ας αφήσουμε λοιπόν τα παραμύθια της Χαλιμάς περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και ας βρούμε το θάρρος να καταγγείλουμε το εθνοκτόνο σχέδιο που χορογραφημένα προώθησε η πολιτική συμμορία του λαθρονόμου, που δεν αγάπησε το λαθρομετανάστη κατευθυνόμενο εισβολέα αλλά μίσησε θανάσιμα την Ελληνική κοινωνία και έθεσε σε εφαρμογή ένα ύπουλο και πολυπλόκαμο σχέδιο γενικευμένης εθνοκτονίας της.
Ποια «χειραγώγηση» και ποια «ενσωμάτωση των μεταναστών στις κυρίαρχες «αξίες» της κοινωνίας της εκμετάλλευσης» και που διάβολο την είδες στο έκτρωμα για τους Παπανδρέλληνες βρε λεβέντη μου Πασακυριάκο???
Αυτό κατάλαβες εσύ από το πνεύμα και το γράμμα του νεοταξίτικου εκτρώματος???
Αυτό είδες να βιώνει ο κάτοικος του Αγίου Παντελεήμονα που παρέδωσες σούμπητο στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής???
Γι αυτές τις αξίες φαντάζεσαι ότι συναγωνίζονται μαζί σου οι antifa, οι «ανθρωπιστές του Soros και των λοιπών παρατηρητηρίων με Δημητράδες, Βαλιανάτους και Σια???
Τίποτε στο διάβολο δεν κατάλαβες από το βρώμικο παιχνίδι που παίζεται σε βάρος της πατρίδας σου και που βγάζει τη γλώσσα στον δήθεν επαναστατικό Ουμανισμό σου???
Κι έπειτα ποιος σου είπε ρε φίλε ότι εγώ διαφωνώ… ότι η κοινωνία μας από τη φύση της διαφωνεί με την άποψη πως: «Η διέξοδος βρίσκεται στον κοινό αγώνα της εργατικής τάξης, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, γλώσσα, θρήσκευμα, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, τους κεφαλαιοκράτες και κάθε είδους πολιτικούς εκφραστές τους»
Ποιος σου είπε όμως ότι το πιστοποιητικό της συμφωνίας μου με την πιο πάνω αλήθεια, θα το κατακτήσω υποκλινόμενος στα σχέδια της πολιτικής συμμορίας του λαθρονόμου, ή πολύ περισσότερο με το να πλειοδοτήσω στη συλλογιστική της???
Ποιος σου είπε ότι η πεμπτουσία αυτής της αρχής – της πολύ σημαντικής και σπουδαίας – βρίσκεται στην αποδοχή της νεοταξίτικης βιομηχανίας Παπανδρελλήνων, και σε μια Ελλάδα τρικολόρε εθνικά, πολιτισμικά, θρησκευτικά και αξιακά???
Και τέλος από πού προκύπτει ρε φιλαράκο ότι εσύ είσαι πιο δημοκράτης και περισσότερο κομμουνιστής από μένα???
Μήπως από το γεγονός ότι κάποιοι σύντροφοί σου στην άποψη, χρησιμοποιούσαν Πακιστανούς, Αλβανούς και λοιπές συνιστώσες του ψευτοδιεθνισμού σου, και σαν εργολάβοι θησαύριζαν πληρώνοντας χαμηλά μεροκάματα στην οικοδομή, κι εσύ σιωπούσες ζητώντας γενικά δικαιώματα αλλά μην τολμώντας να καταγγείλεις στα συνδικάτα τους αυτή την πασιφανέστατη αλήθεια και διεθνιστικότατη βρωμιά???
Και για να τελειώνουμε μια για πάντα με αυτό το παραμύθι. Οι εργάτες και οι εργαζόμενοι και πατρίδα έχουν… και από εθνικές αξίες εμφορούνται… και οφείλουν να τα υπερασπίζονται και τα δυό, έναντι κάθε Δούρειου Ίππου αλλά και κάθε Δούρειου …μουλαριού που τα επιβουλεύεται εμφανώς ή και δολίως.
Η ανοχή στο πατριδεμπόριο και στην εθνική ταυτότητα, ούτε επαναστατική πράξη είναι, ούτε επαναστατική πολιτική συνιστά.
Η ουσία λοιπόν του ζητήματος της ιθαγένειας, δεν είναι ούτε το να κάνεις με τη συγκατάθεσή σου τη χώρα σου ξέφραγο αμπέλι, ούτε να παραμυθιάζεις την κοινωνία με το αίτημα περί απόδοσης ταξιδιωτικών εγγράφων σε ανθρώπους που δεν είναι υπήκοοι της χώρας σου, και που δηλώνουν απλά το όνομα και την εθνικότητα που τους βολεύει.
Η ουσία της μεταναστευτικής πολιτικής βρίσκεται στην υποχρέωση σου να περιφρουρείς την εθνική σου ταυτότητα και τιμώντας την ιστορία και τη φυσιογνωμίας της, να πρωτοστατείς στην αλληλεγγύη των λαών. Και με τα λόγια σου… Και με τη στάση σου… Και με τη δράση σου… Εσύ ο Έλληνας πολίτης, με τον πολίτη της κάθε χώρας κόντρα στον πολίτη Beneton που βγαίνει από τα εργαστήρια της Νέας Τάξης για να διαιωνίσει την κυριαρχία των ισχυρών και την καθολική εκμετάλλευση σε βάρος των λαών ολόκληρου του πλανήτη.
Αυτή είναι επαναστατική πολιτική… Αυτό είναι το μεγαλείο της διεθνιστικής αλληλεγγύης…
Οι λοιπές φανφάρες, δε συνιστούν παρά τερατογενέσεις του διεθνισμού που τον αφυδατώνουν από την ουσία του, και τον παραδίδουν στους συκοφάντες που καιροφυλακτούν πρόθυμοι να τον λοιδορήσουν. Μόνο που αυτό που παραδίδουν και χλευάζεται, δεν είναι ο διεθνισμός, αλλά ο Φρανκενστάϊν που κατασκεύασαν όσοι επιδίδονται σε πολιτικές λαθροχειρίες.
Και δυστυχώς το δέντρο του νεοναζισμού στην Ελλάδα, ποτίστηκε και ανδρώθηκε στη βάση αυτών των αντιλήψεων. Γι αυτές τις αντιλήψεις λοιπόν φίλτατε Πασακυριάκο, η Ελληνική κοινωνία προφανέστατα και δε σε ευχαριστεί. Και αν ειλικρινά αναρωτιέσαι ποιος προσέφερε έστω και άθελα του Γην και Ύδωρ στο αυγό του φιδιού, δεν έχεις παρά να αναλογιστείς επί πρωθυπουργίας ποίου ουμανιστή θέριεψε ο Νεοναζισμός, και μετά ρίξε για καλό και για κακό και μια ματιά στον καθρέφτη, και ίσως αντιληφθείς πόσο "σθενάρα" τον... διευκόλυνες.
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.