Γράφει ο Στάθης Διομήδης
Είναι προφανές ότι το μεγαλύτερο οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η εκρηκτική αύξηση της ανεργίας. Τον Νοέμβριο του 2012, με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η ανεργία έφθασε στο 27%. Αυτό σημαίνει ότι σχεδόν χίλιοι άνθρωποι την ημέρα περνούν το κατώφλι της ανεργίας. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός, πως η μεγάλη πλειοψηφία συγκαταλέγεται στους μακροχρόνια άνεργους.
Δεν υπάρχει βόμβα μεγαλύτερης ισχύος στα θεμέλια μιας κοινωνίας. Ακόμη χειρότερο είναι το γεγονός, ότι όποιος χάσει την εργασία του αδυνατεί να ξαναβρεί δουλειά, καθώς έχει σχεδόν παγώσει η οικονομική δραστηριότητα στη χώρα και οι μόνες συναλλαγές που γίνονται είναι οι απολύτως απαραίτητες.Μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια μνημονίων, σχεδόν ενάμιση εκατομμύριο Έλληνες είναι άνεργοι, με αποτέλεσμα ένα σημαντικό μέρος του λαού, πλέον, να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Επίσης, η αδυναμία για εύρεση εργασίας δημιουργεί τάσεις φυγής στο εξωτερικό κυρίως στους νέους ηλικίας 18 έως 28 ετών.
Όμως, το πρόβλημα είναι πολύπλευρο. Αγγίζει όλες τις δομές της κοινωνίας. Για κάθε έναν εργαζόμενο που περνάει στην ανεργία, αυτομάτως αυτό σημαίνει ότι δε θα είναι σε θέση ν’ ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του στο κράτος, στις τράπεζες και στις ΔΕΚΟ. Δε θα είναι σε θέση να καλύψει βασικές του ανάγκες διατροφής και περίθαλψης, αλλά την ίδια στιγμή δε θα μπορεί να προσφέρει στην οικογένειά του τα προς το ζην. Η ραγδαία αύξηση καρδιολογικών προβλημάτων και εγκεφαλικών, η αύξηση της θνησιμότητας και οι δεκάδες αυτοκτονίες, λόγω της οικονομικής κρίσης, επιβεβαιώνουν με τον τραγικότερο τρόπο της συνέπειες αυτής της πολιτικής, που έχουν επιλέξει οι δανειστές μαζί με την τρικομματική κυβέρνηση. ...
Η ανεργία δημιουργεί όμως κι άλλου είδους προβλήματα. Όταν οι γονείς πέφτουν χαμηλά στα μάτια των παιδιών τους και χάνουν την αξιοπρέπεια τους, τότε το πρόβλημα μεγεθύνεται τρομακτικά. Ευτυχώς όμως, ο θεσμός της οικογένειας έχει ισχυρές βάσεις στην χώρα μας. Είναι ο θεσμός που σώζει τη μεγάλη πλειοψηφία αλλά και που δίνει δύναμη στον καθέναν. Ένα άλλο σημαντικό τμήμα στήριξης των ανέργων και όσων αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης είναι η αλληλεγγύη, που εκδηλώνεται εμπράκτως μέσα στην κοινωνία μας.
Ο μεγαλύτερος εχθρός όμως του άνεργου αλλά και της ελληνικής οικογένειας είναι η κυβερνητική πολιτική και οι «επιταγές» των δανειστών με πρώτο βιολί το Γερμανικό επεκτατισμό. Όπως καθημερινώς αποδεικνύεται, ένας από τους… ΜΗ διακηρυγμένους στόχους των εμπνευστών του μνημονίου και αυτών που το εφαρμόζουν σχεδόν τρία χρόνια τώρα, είναι η εξαθλίωση του λαού και η άμεση φτωχοποίηση του.
Η νέα τάξη πραγμάτων στην Ελλάδα που εκφράζεται μέσα από την κυβερνητική πολιτική, δείχνει καθημερινά το σκληρό της πρόσωπο και την αυταρχική πολιτική που έχει επιλέξει. Αυτή η στρατηγική έχει στόχο τον Ελληνικό λαό. Δεν είναι τυχαίο ότι τα μόνα προγράμματα που προχωρούν ταχέως και χωρίς ιδιαίτερη γραφειοκρατία είναι όσα προγράμματα αφορούν τη φτώχεια.
Οι βασικές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης διογκώνουν το πρόβλημα και ουσιαστικά δημιουργούν καθημερινά ορδές ανέργων. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι είμαστε λίγο πριν τη διάλυση του κοινωνικού ιστού της χώρας. Βρισκόμαστε σε κομβικό σταυροδρόμι τόσο πολιτικά όσο και κοινωνικά. Οι αντοχές τελειώνουν και εάν δε ληφθούν άμεσα μέτρα, τότε τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα.
Πρόσφατα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε μεταξύ άλλων ότι: «Οι αντοχές των Ελλήνων έχουν εξαντληθεί. Θα είμαστε μπροστά σε μια κοινωνική έκρηξη, αν πιέσουμε το λαό να δώσει περισσότερα». Αυτή και μόνο η δήλωση ανησυχίας του Προέδρου της Δημοκρατίας δείχνει πως η κατάσταση στη χώρα μας έχει φθάσει στο απροχώρητο.
Η μόνη δημοκρατικά αποδεκτή λύση, είναι ή ανατροπή της σημερινής πολιτικής, με μια νέα αντιμνημονιακή κυβέρνηση ευρείας πλειοψηφίας, που θα πει ΑΛΗΘΕΙΕΣ, θα έχει εθνικό σχέδιο με στρατηγική την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική δικαιοσύνη, όχημα το κοινωνικό κράτος, και στόχο τη θωράκιση των κοινωνικά αδυνάμων και όλων όσων αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες της καθημερινότητας. Με πρωταρχικό και κυρίαρχο στόχο δηλαδή, την επιστροφή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και την ανάταξη της διαλυμένης ψυχολογίας των πολιτών, άρα και την ανάταξη της οικονομίας και των παραγωγικών δομών.
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.