γράφει ο Δημ. Αντωνίου, ιατρός
Πρόλογος: Στον διάλογο αυτό, θα αναφερθώ μόνο στη νομισματική πολιτική της ΕΕ, δεδομένου ότι μέχρι τώρα η ΕΕ είναι θεσμικά μόνο μια «νομισματική ομοσπονδία» κι όχι και πολιτική και οικονομική Ομοσπονδία, οι οποίες σε κάθε περίπτωση είναι στην κυριαρχική βούληση του κάθε κράτους-μέλους της ΕΕ.
Λένε και ρωτάνε οι αντίπαλοι του Ευρώ και του Νεοφιλελευθερισμού, ενώ ο έξυπνος φιλο-ευρωπαιστής Κευνσιανιστής απαντάει: 1) Με την ένταξή μας στο Ευρώ, δεν έχουμε στα χέρια μας την δική μας εθνική νομισματική πολιτική και συνεπώς δεν μπορούμε να το υποτιμήσουμε –όπως θα κάναμε με την δραχμή-ώστε να αυξηθούν οι εξαγωγές μας, να μειωθούν τα εμπορικά και δημοσιονομικά ελλείμματα.
Απάντηση: Λάθος και το ευρώ μπορεί να υποτιμηθεί με απόφαση της ΚτΕ και των οργάνων της ΕΕ (Κοινοβούλιο και Συμβούλιο). Επιπλέον, δεν έχουμε βέβαια στα χέρια μας την νομισματική πολιτική, αλλά με το κέρδος του ελεύθερου διεθνούς εμπορίου, υπηρεσιών και κεφαλαίων με σταθερή ισοτιμία νομίσματος. Και τα τρία στοιχεία ταυτόχρονα, ήτοι εθνική νομισματική πολιτική, σταθερή ισοτιμία και ελεύθερο εμπόριο δεν μπορούν να συνυπάρξουν ποτέ. Δώς μου τα δύο, αλλά χάνω το τρίτο.
2) Μα oι HΠA είναι «χαζές» που έχει ως «εθνικό νόμισμα» το δολάριο και το υποτιμά και βάζει και δασμούς στα εισαγόμενα προιόντα (προστατευτισμός)?
Απάντηση:
Λάθος! 2) Μα oι HΠA είναι «χαζές» που έχει ως «εθνικό νόμισμα» το δολάριο και το υποτιμά και βάζει και δασμούς στα εισαγόμενα προιόντα (προστατευτισμός)?
Απάντηση:
α) Οι ΗΠΑ είναι μια Ομοσπονδία (νομισματική και οικονομική) κρατών, όπως και η ΕΕ (νομισματική και σύντομα και οικονομική), συνεπώς το δολάριο για το κάθε ομόσπονδο κράτος των ΗΠΑ, είναι όπως το ευρώ σε εμάς!. Επιπλέον, το δολάριο είναι το μόνο διεθνές αποθεματικό νόμισμα, συνεπώς κι από την άποψη αυτή το δολάριο είναι ουσιαστικά ένα διεθνές νόμισμα, όπως θέλει να γίνει και τα ευρώ (και ουδέποτε θα μπορούσε να γίνει η δραχμή!!),
β) οι ΗΠΑ υποτιμούν de facto το δολάριο για να ωφεληθούν των παρακάτω ωφελημάτων, τα οποία είναι αποτέλεσμα-κυρίως-της διεθνούς φύσης του δολαρίου:
i) Επειδή το χρέος των ΗΠΑ αποπληρώνεται σε δολάρια (ως διεθνούς νομίσματος), η υποτίμηση δεν επιφέρει καμία επιβάρυνση του χρέους των, αντίθετα…
ii) η υποτίμηση του δολαρίου, προκαλεί εσωτερικό πληθωρισμό στις ΗΠΑ και έτσι απομείωση του δημόσιου χρέους των σε πραγματικές τιμές!,
iii) λόγω του ότι το δολάριο είναι διεθνές αποθεματικό νόμισμα, η de facto υποτίμησή του, προκαλεί και διεθνή πληθωρισμό! με αποτέλεσμα να προκαλείται ένας «διαφορικός» πληθωρισμός, μεταξύ των ΗΠΑ και των άλλων κρατών, υπέρ των ΗΠΑ. Αυτό δίνει την δυνατότητα στις ΗΠΑ να μην μετακυλύουν όλο το ποσοστό της υποτίμησης στον, προκαλούμενο από την υποτίμηση, πληθωρισμό. Αυτό με την σειρά του δίνει την δυνατότητα στην κυβέρνηση των ΗΠΑ μεγαλύτερης αναπτυξιακής πολιτικής (μεγαλύτερη πτώση επιτοκίων κι αύξησης μισθών, πάντα σε ρυθμό μικρότερο του πληθωρισμού. Επιπλέον, ο προκαλούμενος αυτός διεθνής πληθωρισμός, προκαλεί απομείωση των χρέους (debt) των δανειστριών κρατών (Ελλάδα) αποπληρωτέο σε άλλα (πλην δολαρίου) νομίσματα (ευρώ). Αυτό επιφέρει μια αναδιανομή πλούτου υπέρ των φτωχών και χρεωμένων κρατών (Ελλάδα) (σημειωτέον ότι οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος οφειλέτης στο κόσμο κι όχι δανειστής),
iv) όλα τα παραπάνω (βi-βiii) προκαλούν μια ροή διεθνών κεφαλαίων προς τις ΗΠΑ, με τα οποία καλύπτουν τα εμπορικά των και δημοσιονομικά ελλείμματα και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών,
v) μειώνουν το εμπορικό των έλλειμμα, με την αύξηση των εξαγωγών, ενώ για την μείωση των εισαγωγών, δεν ενδιαφέρονται και πολύ, διότι οι ΗΠΑ είναι κυρίως εξαγωγική οικονομία, ενώ ενεργειακά είναι αυτάρκης!,
γ) οι ΗΠΑ δεν ασκούν προστατευτισμό!. Έχουν δημιουργήσει ζώνη ελεύθερου εμπορίου με τα 2/3 της Αμερικανικής Ηπείρου (ΝΑFTA) και την επεκτείνουν και άρχισαν ήδη και τις διαδικασίες και με την Ευρώπη. Άλλωστε και η Ευρώπη ασκεί προστατευτισμό έναντι των ΗΠΑ και της Κίνας, με την έννοια αυτή!
Από τα παραπάνω, ιδιαίτερα τους λόγους που αναφέρονται στην παρ, βi-βiii, είναι προφανές ότι το ευρώ μπορεί στο μέλλον να επιτύχει τουλάχιστον ορισμένα από αυτά τα πλεονεκτήματα με μια υποτίμησή του, εάν καταφέρει να γίνει, όπως το δολάριο κι αυτό (το ευρώ) διεθνές αποθεματικό νόμισμα (εν πολλοίς το έχει επιτύχει), ενώ η δραχμή, ως «εθνικό» (αλλά όχι διεθνές) νόμισμα, ουδέποτε θα μπορούσε…αντίθετα, η υποτίμησή της θα επέφερε –τουλάχιστον σε μεγάλο χρονικό διάστημα- τα αντίθετα ακριβώς αποτελέσματα.
Σημ. Δεν είμαστε ευρωληγούρηδες, παραθέτουμε αυστηρά τα επιστημονικά-οικονομικά δεδομένα.
Απάντηση: Ναι, αλλά και μια υποτίμηση της δραχμής, θα επέφερε τα ίδια αποτελέσματα –έστω προσωρινά- φτωχοποίησης του ελληνικού λαού, αν και πρέπει να ομολογήσω ότι η υποτίμηση θα ήταν τελικά προς όφελος της οικονομίας (υπό ορισμένες συνθήκες βέβαια), ενώ η σημερινή λιτότητα κι εσωτερική υποτίμηση του νέο-φιλελευθερισμού στην Ελλάδα, αποσκοπεί κυρίως στην συγκράτηση του πληθωρισμού και στην δι` αυτού του τρόπου διατήρηση της πραγματικής αξίας (αγοραστικής δύναμης) των δανείων που μας έχουν χορηγήσει οι ξένοι δανειστές (δημόσιο χρέος της Ελλάδος). Αυτός είναι ο πραγματικός σκοπός της εσωτερικής υποτίμησης κι όχι ο προβαλλόμενος για την βελτίωση –δήθεν-του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας, το οποίο ποτέ δεν μπορεί να ισοσκελισθεί λόγω της επιβαλλόμενης ύφεσης, λόγω της λιτότητας!
Η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής κοινωνίας πρέπει να βασισθεί στην αύξηση της παραγωγικότητάς μας (ΑΕΠ/εργάσιμη ώρα) κι όχι στην υποτίμηση της δραχμής, δηλ. όχι στην φθήνεια και απαξία της ανθρώπινης εργασίας και φτώχειας μας. Αύξηση της ανταγωνιστικότητας, με «συγκριτικό μας πλεονέκτημα» την φθήνεια της εργασία και την φτώχεια μας, είναι αδιανόητη.
4) Μα δεν μπορούμε εμείς να ανταγωνιστούμε την παραγωγικότητα των βορείων κρατών, με αποτέλεσμα το σταθερό ευρώ να καθίσταται ασύμφορο για την οικονομία μας, πλήττει την ανταγωνιστικότητά μας και οδηγεί στην ύφεση και χρέη.
4) Μα δεν μπορούμε εμείς να ανταγωνιστούμε την παραγωγικότητα των βορείων κρατών, με αποτέλεσμα το σταθερό ευρώ να καθίσταται ασύμφορο για την οικονομία μας, πλήττει την ανταγωνιστικότητά μας και οδηγεί στην ύφεση και χρέη.
Απάντηση: Σωστά, αλλά…η λύση δεν είναι να φύγουμε από το ευρώ, αποδεχόμενοι την ανικανότητά μας και την μόνιμη παραμονή μας σε επίπεδα χαμηλής παραγωγικότητα και μιζέριας αποκλεισμένη από την ευημερούσα ευρώπη, αλλά, αντίθετα να προσπαθήσουμε να αυξήσουμε την παραγωγικότητά μας και δι αυτής την ανταγωνιστικότητά μας κι όχι να υποστηρίζουμε την τελευταία δια της απαξίωσης, ευτέλειας και φθήνειας της ανθρώπινης εργασίας, αποτελέσματα της ανταγωνιστικής υποτίμησης της δραχμής. Αύξηση της ανταγωνιστικότητας, με «συγκριτικό μας πλεονέκτημα» την φθήνεια της εργασία και την φτώχεια μας, είναι αδιανόητη.
Άλλωστε, η Ελλάδα είναι από το 2000 σε πρόγραμμα «σύγκλισης της παραγωγικότητας» (πριν μπεί στο επόμενο πρόγραμμα «σύγκλισης της ανταγωνιστικότητας) με ευρωπαικά χρηματοδοτικά κεφάλαια, τα οποία τα «φάγαμε» εντελώς. 500 δις. ευρώ έχουν κατατεθεί από το 1980 στην Ελλάδα από την Ευρώπη…αυτή φταίει λοιπόν για την κατάστασή μας?
5) Ορισμός: Η Συνθήκη της Λισσαβώνας θα αναφέρεται ως «Συνθήκη» και το Καταστατικό της Κεντρικής Ευρωπαικής Τράπεζας ΚΕΤ-ECB) ως «Καταστατικό»
Η ΚΕΤ απαγορεύει στο Καταστατικό της (αρ. 21.1 του Καταστατικού και αρ. 123.1 της Συνθήκης) να δανείζει τις κυβερνήσεις με υπεραναλήψεις (overdraft) κι άλλες πιστωτικές διευκολύνσεις (νομισματική επέκταση) κι έτσι δεν λειτουργεί ως «δανειστής τελευταίας καταφυγής», με αποτέλεσμα, τα ελλείμματα να καλύπτονται μόνο από εξωτερικό δανεισμό με δυσβάσταχτους όρους (υψηλά επιτόκια).
5) Ορισμός: Η Συνθήκη της Λισσαβώνας θα αναφέρεται ως «Συνθήκη» και το Καταστατικό της Κεντρικής Ευρωπαικής Τράπεζας ΚΕΤ-ECB) ως «Καταστατικό»
Η ΚΕΤ απαγορεύει στο Καταστατικό της (αρ. 21.1 του Καταστατικού και αρ. 123.1 της Συνθήκης) να δανείζει τις κυβερνήσεις με υπεραναλήψεις (overdraft) κι άλλες πιστωτικές διευκολύνσεις (νομισματική επέκταση) κι έτσι δεν λειτουργεί ως «δανειστής τελευταίας καταφυγής», με αποτέλεσμα, τα ελλείμματα να καλύπτονται μόνο από εξωτερικό δανεισμό με δυσβάσταχτους όρους (υψηλά επιτόκια).
Απάντηση:
α) Λάθος, στο άρθρο 14.4 του Καταστατικού της η ΚΕΤ και στο άρ. 123.2 της Συνθήκης (*) επιτρέπει στις εθνικές κεντρικές τράπεζες να λειτουργούν κατά παρέκκλιση του άρ. 21.1 του Καταστατικού ασκούν μια επεκτατική νομισματική πολιτική και να λειτουργούν ως «δανειστές τελευταίας καταφυγής», δυνατότητα που μπορεί να ακυρωθεί μόνο με αυξημένη πλειοψηφία των 2/3 του ΔΣ της ΚΕΤ.
β) με το αρ. 21.3 του Καταστατικού, εξαιρούνται από τους περιορισμού των άρ. 21.1 του Καταστατικού και του αρ. 123.1 της Συνθήκης, τα πιστωτικά ιδρύματα που ανήκουν στο δημόσιο!, τα οποία αντιμετωπίζονται από την ΚΕΤ και τις εθνικές κεντρικές τράπεζες ως ιδιωτικά !! (αρ. 3, 14.4,18, 19, 20, 21.3, 28, 29, 30.1, 30.2, 30.3, 32).
Παράδειγμα η Γερμανική τράπεζα Kfw, η οποία δανείζεται με το βασικό επιτόκιο της ΚΕΤ (0.75% τώρα) και είτε καλύπτει τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος της Γερμανίας, είτε δανείζει τις άλλες χώρες με πολύ υψηλότερο επιτόκιο (4.25% στην Ελλάδα με το 1ο Μνημόνιο!). Γιατί δεν το κάνουν και οι ελληνικές κυβερνήσεις αυτό?...γιατί είναι εθελόδουλοι…
(*) όπως και στο αρ.42 της Συνθήκης για την ενίσχυση της γεωργικής παραγωγής.
γ) ήδη η ΚΕΤ αγοράζει απεριόριστα από την πρωτογενή αγορά ομόλογα της Ισπανικής και Ιταλικής κυβέρνησης, κατά παρέκκλιση των αρ. 21.1 του Καταστατικού και του αρ. 123.1 της Συνθήκης, όπως ακριβώς κάνει και η FED των ΗΠΑ επί 5 χρόνια τώρα!, η οποία αγοράζει κρατικά ομόλογα αξίας 85 εκατ. δολαρίων κάθε μήνα !
δ) Η ΚΕΤ χρηματοδοτεί το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα της Ελλάδος, δια της έμμεσης χρηματοδότησής της του ΕSM (EFSF), κατά παρέκκλιση των αρ. 21.1 του Καταστατικού και αρ. 123.1 της Συνθήκης.
ε) Η ΚΕΤ επιτρέπει στις εθνικές κυβερνήσεις να εγγυώνται (με ομόλογα εγγύησης) στην ΚΕΤ, την δανειοδότηση από την τελευταία, των εθνικών ιδιωτικών τραπεζών, οι οποίες με την σειρά των, δανείζουν τις κυβερνήσεις των, καλύπτοντας τα ελλείμματά των. Αυτός είναι ένας-ανεπίσημος-αλλά σημαντικός τρόπος έμμεσης (τριγωνικής) χρηματοδότησης των εθνικών κυβερνήσεων και νομισματικής επέκτασης από την ΚΕΤ !
ε) Στο άρθρο 21.2 του καταστατικού της, η ΚΕΤ επιτρέπει την λειτουργία της ως fiscal agent. Τα κέρδη από την λειτουργία της αυτή τα μοιράζει στα κράτη-μέλη (αρ.32 του Καταστατικού).
6) Οι όροι του Μάαστριχτ για καθορισμό ανωτάτου πλαφόν δημοσιονομικών ελλειμμάτων μέχρι 3% του ΑΕΠ και Δημόσιου Χρέους μέχρι 60% του ΑΕΠ, επαναφέρουν τον κανόνα του χρυσού, με όλες τις ιστορικά δυσμενείς συνέπειες που περιγράψαμε. Απάντηση: Ήδη οι όροι και τα όρια αυτά έχουν ελαστικοποιηθεί, όπως γνωρίζουμε όλοι, από τον Μάρτιο του 2005. Το πλαφόν του 3% και 60% επί του ΑΕΠ, του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους αντίστοιχα, διατηρούνται, αλλά τώρα η απόφαση για να κηρυχθεί μια χώρα σε κατάσταση υπερβολικού ελλείμματος (αρ.126 της Συνθήκης), λαμβάνονται υπ` όψη παράμετροι όπως, η πορεία του κυκλικά προσαρμοσμένου κεντρικού ευρωπαικού προυπολογισμού, το ύψος του χρέους, η διάρκεια της ύφεσης και της αργής ανάπτυξης, και η πιθανότητα το έλλειμμα να σχετίζεται με τις διαρθρωτικές αλλαγές για την αύξηση της παραγωγικότητας (structural deficit). Οι κανόνες αυτοί, μέρος του Stability and Growth Pact (SGP)(1998) αποφασίστηκαν στο Συμβούλιο των Υπουργών τις 22-23 Μαρτίου 2005, ενώ και το SGP τροποποιήθηκε ως Six Pack το 2011.
7) H ΚΕΤ, είναι ανεξάρτητη (αρ. 7, 9 του Καταστατικού και 127-133 της Συνθήκης), να εποπτεύει την σταθερότητα των τιμών και την σταθερότητα της ισοτιμίας του ευρώ (αρ. 2, 3, 25, 31 του Καταστατικού και αρ. 3 και 129 της Συνθήκης). Η περιοριστική νομισματική της ΚΕΤ καθορίζεται με τα άρ. 2, 3, 18, 19, 20, 21.1, 28, 29, 30.1, 30.2, 30.3, 32, δια των οποίων καθορίζεται η παρεχόμενη της εθνικές κεντρικές τράπεζες ρευστότητα (νομισματική επέκταση) ανάλογη του ΑΕΠ των χωρών των!
Απάντηση: Μερικώς λάθος: H ΚΕΤ δεν είναι και τόσο ανεξάρτητη !
Σύμφωνα με το άρ. 40 του Καταστατικού και του αρ. 129.3 της Συνθήκης, μεταξύ άλλων, τα άρ. 18,19, 32 του Καταστατικού (σημαντικά για την ρευστότητα) μπορούν να αλλαχθούν με απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου, με πρόταση του Συμβουλίου και της Επιτροπής !
Εξ άλλου, το Καταστατικό παρατίθεται σε Πρωτόκολλο που προσαρτάται στην Συνθήκη (αρ. 129.2 της Συνθήκης και γενικότερα τα αρ. 127-133).
Αντίστροφα: Κατά το άρ.41 του Καταστατικού και του αρ. 129.4 (και 127.4) της Συνθήκης, η ΕΕ υιοθετεί (adopt) –μεταξύ άλλων –και τα εξής άρθρα του Καταστατικού, που επίσης είναι σημαντικά για την εφαρμοζόμενη νομισματική πολιτική της ΚτΕ: αρ. 4, 19, 20. 28, 29, 30.
Συνεπώς η νομισματική πολιτική της ΚΕΤ, ουσιαστικά βρίσκεται υπό την κυριαρχία της Πολιτικής.
8) Η οικονομική πολιτική της ΕΕ είναι Νέο-φιλελεύθερη.
Απάντηση: Λάθος. Η ΕΕ, στην παρούσα μορφή της, ασκεί μια Μονεταριστική (περιοριστική) πολιτική, η οποία μπορεί άριστα να εφαρμοστεί και μέσα σε μια Κευνσιανή πολιτική, ή ακόμα και σε Σοσιαλδημοκρατική πολιτική, εκάστου κράτους-μέλους της.
Η Κευνσιανή δημοσιονομική πολιτική, δεν αποκλείει μια Περιοριστική Νομισματική πολιτική (αρ. 119 της Συνθήκης). Και η πρώτη ανήκει στην κυρίαρχη αρμοδιότητα των εθνικών κρατών-μελών της ΕΕ.
9) Για την μέθοδο, διαχείριση και συνέπειες μιας ενδεχόμενης επιστροφής μας στην δραχμή, διαβάστε το 4ο μέρος της τετραλογίας με τίτλο: «Grexit….»
Συμπέρασμα: Ο Ευρωπαικός Μονεταρισμός, έξυπνα ενεργώντας, υιοθέτησε πολλές από τις αρχές του Κευνσιανισμού, αποκτώντας έτσι μια ουσιαστική –αν και αμφίβολα ειλικρινή- «φιλολαική» μορφή.
Είναι πάντα έξυπνος ο Καπιταλισμός…ηλίθιε Κομμουνιστή… Σε κλέβει….κάνε κι εσύ το ίδιο?...μπορείς?...αμφιβάλλω.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Η ΕΥΡΩΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΣΜΙΚΑ ΝΕΟ-ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ
Η Ευρώπη, είναι μια ανοιχτή νομισματική ένωση,
στην οποία τα κράτη-μέλη έχουν το κυριαρχικό δικαίωμα να ασκήσουν οποιαδήποτε οικονομική θέλουν. Αλλά και στην ακραία περίπτωση της μετατροπής της Ευρώπης σε μια οικονομική ομοσπονδία, η ακολουθούμενη πολιτική που θα ασκείται από την κεντρική ομόσπονδη κυβέρνηση, θα είναι αποτέλεσμα συσχετισμού δυνάμεων από όλα τα μέλη-κράτη της. Και σε κάθε περίπτωση, η εκάστοτε ασκουμένη πολιτική, θα ασκείται υπό την αίρεση της ανατροπής της από την επόμενη ομόσπονδη κυβέρνηση, όπως γίνεται και τώρα με τις εθνικές κυβερνήσεις.
Η Ευρώπη, στην παρούσα μορφή της, ανήκει εξ` ολοκλήρου-θεσμικά-στο κάθε μέλος κράτος της. Η Ευρώπη και το Ευρώ δεν ανήκει στους Γερμανούς και Βόρειους. Η Ευρώπη είναι και Ελληνική και το Ευρώ το Εθνικό μας νόμισμα. Οι (οικονομικές) πολιτικές ανήκουν κυριαρχικά στο κάθε κράτος-μέλος. Η νομισματική ενοποίηση ασκείται από την ΕΕ μόνο «κατά δοτή αρμοδιότητα», δηλ. «κατά παραχώρηση δικαιώματος υπό την κυριαρχική αίρεση» του κάθε κράτους-μέλους. Η νομισματική πολιτική δεν έχει χρώμα πολιτικό, σύμφωνα με το Καταστατικό της ΕκΤ! Μπορεί να είναι Μονεταριστική (περιοριστική), ή Επεκτατική (Κευνσιανή) και Σοσιαλδημοκρατική. Τα αντίθετα είναι ψεύδη αδαών.
Στην Συνθήκη της Λισσαβώνας δεν περιέχονται Νέο-φιλελεύθερα Μνημόνια και Νέο-φιλελεύθερες πολιτικές. Αυτά επιβλήθηκαν από ξένους δανειστές, κατά παράβαση των Ευρωπαικών Συνθηκών, του Διεθνούς και Εθνικού μας δικαίου. Η Ευρώπη είναι το σπίτι μας κι όποιος παραβιάζει τους κανόνες συγκατοίκησης τον διώχνουμε από το σπίτι μας…δεν φεύγουμε εμείς. Από το 1970 (τουλάχιστον) ο ελληνικός λαός αναζητά το ευρώ και την ενωμένη Ευρώπη έμπρακτα....όμως, αναζητά την Ευρώπη των Συνθηκών που υπογράψαμε, όχι την Ευρώπη της Μέρκελ. Πρέπει να διαφυλάξουμε τα ευρωπαικά κεκτημένα μας κι όχι να φύγουμε και να αφήσουμε λάφυρα στην Μέρκελ τις θυσίες μας τόσων χρόνων...Να φύγουν αυτοί από το Ευρώ, όχι εμείς. Δεν το βάζουμε στα πόδια, διωγμένοι, ηττημένοι, αποτυχημένοι, γονατιστοί και εξευτελισμένοι. Να φτιάξουν το ΝordEuro και…στο διάολο (δείτε σε λίγες μέρες, την πλήρη σχετική μου μελέτη).
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΝΕΟ-ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ? Ο ΚΕΥΝΣ ΚΑΙ Ο ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ?
γράφει ο Δημ. Αντωνίου, ιατρός
Ο απάνθρωπος Νέο-φιλελευθερισμός δέχτηκε απανωτά χτυπήματα πρόσφατα. Πρώτα με τις Ιταλικές εκλογές. Και δεύτερον, μέσα στο ίδιο το σπίτι της γέννησής του:
Στην Γερμανία, όπου η Bundesrat (η Άνω Βουλή) ψήφισε σήμερα 01-03-2013:
α) κατά του Συμφώνου Σταθερότητας κι Ανάπτυξης (SGP) (*), το Μερκελικό αυτό ευαγγέλιο της λιτότητας στην Ευρώπη (ψηφίστηκε το 2005 στην Ελλάδα) και
β) ψηφίζοντας κατώτατο μισθό 1400 ευρώ το μήνα, δύο μέτρα μαχαιριά στην καρδιά της νέο-φιλελεύθερης λιτότητας. Είχαν προηγηθεί η απόρριψη του SGP από την Αγγλία και Τσεχία το 2011 και η ανταρσία του Κάμερον κατά της ενισχυμένης «ομοσπονδοποίησης» της ΕΕ το 2013. Είναι γνωστή δε η αμφισβήτηση του Μερκελικού Νέο-φιλελευθερισμού από τον Ολλάντ και βεβαίως από τον Ομπάμα.
(*) SGP (1998) and Six Pack agreement (2011)
Οι εξελίξεις αυτές είναι κόλαφος κατά των εθελόδουλων ημεδαπών υπαλλήλων της Μέρκελ, οι οποίοι διακήρυσσαν προδοτικά ότι «δεν υπάρχει άλλος δρόμος» από την λιτότητα του νέο-φιλελευθερισμού. Είναι ταυτόχρονα και δικαίωση δική μας, που λέγαμε ότι η «Ευρώπη θεμελειακά και θεσμικά, δεν είναι Νέο-φιλελεύθερη», αλλά ανοιχτή σε όλες τις πολιτικές, Κευνσιανές Σοσιαλ-δημοκρατικές κλπ., οι οποίες ανήκουν κυριαρχικά στα ελεύθερα κράτη-μέλη της, εκτός αν μερικά εξ αυτών (όπως το δικό μας) κυβερνώνται από πουλημένους προδότες.
Ο Ευρωπαικός Ουμανισμός, των Πρωταγόρα (5ος αι. π.χ.), Μάιστερ Έκχαρτ (14ος αι), Νίκολας Κουζάνο (15ος αι.), Έρασμος (15ος-16ος αι.), Ούλριχ Φον Χούτεν (15ος-16ος αι), Γκαίτε, Σίλλερ, Σούμμαν και ο Πολιτικός Ουμανισμός των Κέυνς, Σούμαν, Αντεννάουερ, Ντε-Γκώλ, Μιτερράντ, Κόλ, επιστρέφει θριαμβευτικά…κρίμα που δεν ήμασταν εμείς οι πρωτοπόροι, εμείς οι γεννήτορες του ουμανισμού. Ας ακολουθήσουμε τουλάχιστον αξιοπρεπώς.
BΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Α:
1) Το «δόγμα Calvo»: H Μονομερής διαγραφή του εξωτερικού χρέους στο Ελληνικό και Διεθνές Δίκαιο-Η έννοια του Δημοσίου Συμφέροντος (δικό μου άρθρο, γράφει ο Δημ. Αντωνίου)
2) α) Grexit, δική μου μελέτη
http://www.policyexchange.org.
Συναφή άρθρα μου:
1) Πως καλύπτεται το δημοσιονομικό έλλειμμα
2. Πώς καλύπτεται το Δημοσιονομικό Έλλειμμα και το Δημόσιο Χρέος
α) http://enomenoi-ellines.blogspβ) http://enomenoi-ellines.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Β:
1. Θοδωρής Αθανασιάδης: «Aνατομία του Νεοφιλελευθερισμού», Πάτρα,
Εκδόσεις: CaptainBook.gr, 2012, online free book:
Treaty of Lisbon (Συνθήκη της Λισαβώνας στα Αγγλικά)
(Συνθήκη της Λισαβώνας στα Ελληνικά)
(Συνθήκη της Λισαβώνας στα Ελληνικά) (στην ένδειξη «τηλεφόρτωση»
ECB Stature (Καταστατικό της Ευρωπαικής Κεντρικής τράπεζας στα Αγγλικά)
ECB History and Functions in English
Έλεγχος κι έκδοση τραπεζογραμματίων από την ΕCB
(Καταστατικό της Ελληνικής Κεντρικής Τράπεζας)
Που θα με βρείτε:
https://www.facebook.com/
http://www.zoidosia.blogspot.gr/ (το blog μου)
https://www.elpida-politeias.
Δημ. Αντωνίου, τηλ. 22210-62743 και 697-3689364
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.