"Ο νεκρός δεδικαίωται"... Με τους ζωντανούς - νεκρούς όμως τι γίνεται;

Γράφει ο Εl Sito,

Το "σίβυλλα" έγραψε: "Πέθανε ένας βουλευτής που είχε υπερψηφίσει ΟΛΑ τα μνημόνια καταστροφής των ελλήνων πολιτών και την παράδοση της πατρίδας μας σε ξένα συμφέροντα! Τουλάχιστον ο ίδιος σεβασμός μ’ αυτόν που θα έπρεπε να δείξουν (ΜΜΕ, δημοσιογράφοι, ιστολόγια, πολιτικοί…) στους συμπολίτες μας που έφυγαν (αυτοκτόνησαν, κάηκαν από μαγκάλι, πείνα, εξαθλίωση, κρύο…) λόγω της πολιτικής του αποθανόντος…"

-  Αποθέωσαν τον Καραμανλή στη κηδεία Νάκου...

Ε… δεν αντέξαμε!

Συνηθίζεται, όπως γράφεται στη wikipedia: "Τα μνημόσυνα να είναι πανάρχαιο έθιμο. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως με δεήσεις, θυσίες και προσφορές ήταν δυνατόν να πετύχουν την συγνώμη των Θεών για τα αμαρτήματα των νεκρών (Ιλιάδα Ι 497). Υπήρχαν μάλιστα και ιερείς αγύρτες που επισκέπτονταν τις οικίες των πλουσίων, ισχυριζόμενοι πως είχαν από τους θεούς την εξουσία να συγχωρούν τις αμαρτίες "ζώντων και νεκρών" με κατάλληλες γι΄ αυτές ιεροτελεστίες και θυσίες (Πλάτων "Πολιτείαι" Β' 364)."
Εδώ όμως αναφερόμαστε σε έναν νεκρό που όχι μόνο ψήφισε, αλλά και με την πολιτική του στάση υπεραμύνθηκε και τα τρία μνημόνια που εκτός της πτώχευσης ενός λαού έχει καταμετρήσει και πάνω από 3500 θύματα (πριν την απαγόρευση της κοινοποίησης).
Αλλά η σημερινή ημέρα επιβάλλει το ανθρωπίνως αδύναμο... για αυτό και εμείς δεν θα σχολιάσουμε παραπέρα, ει μη μόνον ως επιβάλλεται κατά τα ειωθότα: "Παν αμάρτημα το παρ’ αυτού πραχθέν εν λόγω ή έργω ή διανοία, ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός, συγχώρησον ότι ουκ έστιν άνθρωπος, ος ζήσεται και ουχ αμαρτήσει, συ γαρ μόνος εκτός αμαρτίας υπάρχεις, η δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εις τον αιώνα, και ο νόμος σου αλήθεια..."

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"