ΠΟΙΟ ΤΟ PLAN B ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ?...ΤΑ ΕΞΗΣ ΠΟΛΛΑ PLAN As (ισχύουν και για την Ελλάδα). Το παραμύθι του «Μονόδρομου» («μονόδρομοι υπάρχουν μόνο στα Μεταφυσικά-Θρησκευτικά πλαίσια ως «δόγματα», ποτέ όμως στην πραγματική ζωή και επιστήμη…κι αυτό…«εξ` ορισμού).

Γράφει ο Δημ. Αντωνίου, ιατρός

Eισαγωγή: To πρόβλημα της Κύπρου δεν είναι τα δημοσιονομικά (της κυβέρνησης) ελλείμματα και το δημόσιο χρέος, όπως ισχύει για την Ελλάδα, αλλά είναι πρόβλημα των τραπεζών, όμοιο με αυτό της Ιρλανδίας και Ισλανδίας.
Συνεπώς, το πρόβλημα εστιάζεται στον τρόπο ανακεφαλοποίησης των κυπριακών τραπεζών, για τις ζημίες ύψους 5.8 δις. ευρώ που υπέστησαν από την παράλογη έκθεσή των σε τοξικά προϊόντα, στο αδυσώπητο και άπληστο κυνήγι του κέρδους και το ελληνικό PSI. Τα χρήματα της ανακεφαλοποίησης (όπως συνέβη και στην Ελλάδα), κατά τον νόμο, καλύπτουν μόνο τα ΒΑΣΙΚΑ κεφάλαια των τραπεζών κι απαγορεύεται –εκ του νόμου- να χορηγηθούν ως δάνεια κλπ. Πως λοιπόν ανακεφαλοποιήθηκαν οι τράπεζες?
Στην Ελλάδα διαλέχθηκε η επιβάρυνση όλων των ελλήνων, δεδομένου ότι οι ζημίες των τραπεζών καλύφτηκαν από την Κυβέρνηση (έμμεσα δια του ESM), δηλ. οι ζημίες των τραπεζών έγιναν «δημόσιο χρέος», το οποίο θα το πληρώσουμε όλοι μαζί αδιακρίτως δια μέσου της φορολογίας.
Στην Κύπρο, διαλέχθηκε αρχικά από το Eurogroup, οι τραπεζικές ζημίες να καλυφθούν από τους ίδιους τους καταθέτες των τραπεζών.

Τι άλλο όμως θα μπορούσε να γίνει?...Ότι θα προτείνων παρακάτω, ισχύει και για την Ελλάδα και την Κύπρο, σχετικά με την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών, αλλά και για την δυνατότητα της συναφούς κάλυψης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων της Ελλάδος, για χάρη των οποίων μπήκαμε στα Μνημόνια. Τα προτεινόμενα παρακάτω μέτρα προβλέπονται από την Συνθήκη της Λισσαβώμας (Ευρωσύνταγμα) και το Καταστατικό της ECB (Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας) και δεν είναι υποκειμενικέ δικές μου γνώμες και προτάσεις. Οι λόγοι που επικεντρώνομαι σε λύσεις εντός της ΕΕ, είναι αφενός επειδή πιστεύω ότι τελικά θα βρεθεί λύση εντός της ΕΕ κι αφετέρου να δείξω, ότι ενώ λύσεις αποδεκτές και φιλολαικές υπάρχουν στα θεσμικά κείμενα την ΕΕ, οι εφαρμοζόμενες πολιτικές των «λύκων» και των «αμνών» τα διαστρεβλώνουν απαράδεκτα.

Ορισμός: Η Συνθήκη της Λισσαβώνας θα αναφέρεται ως «Συνθήκη» και το Καταστατικό της Κεντρικής Ευρωπαικής Τράπεζας ECB) ως «Καταστατικό»

ΛΥΣΕΙΣ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ:

Α) Ανακεφαλοποίηση των Τραπεζών της Κύπρου (χωρίς κούρεμα των καταθέσεων)
Με δημιουργία δημοσιονομικών ελλειμμάτων και δημόσιου χρέους:

Η (κυπριακή) κυβέρνηση καλύπτει τις τραπεζικές ζημίες (ανακεφαλοποίηση) δια της απευθείας χρηματοδότησής των από τον κρατικό προυπολογισμό, μετατρέποντας τις τραπεζικές ζημίες σε δημόσιο χρέος και ταυτόχρονα κρατικοποιώντας τις τράπεζες. Τα δημοσιονομικά ελλείμματα, στην συνέχεια, καλύπτονται:
 α) είτε με εσωτερικό (ή εξωτερικό) δανεισμό της κυπριακής κυβέρνησης (έκδοσης εσωτερικών ή εξωτερικών ομολόγων της κυβέρνησης), είτε με την φορολογία των πολιτών (αύξηση εσόδων) και μείωση δημοσιονομικών δαπανών. Τα προκύπτοντα δημοσιονομικά ελλείμματα και δημόσιο χρέος δεν προκαλούν δημοσιονομικό πρόβλημα στην Κύπρο ή την ΕΕ, δεδομένου των χαμηλών δημοσιονομικών ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους της Κύπρου (6% και 48% του ΑΕΠ αντίστοιχα),
β) δια μιας νομισματικής επέκτασης (κοπή νέου χρήματος) από την Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου!, η οποία αγοράζει απευθείας-στην πρωτογενή αγορά- ομόλογα της κυπριακής κυβέρνησης. Ο προκαλούμενος εθνικός και ευρωπαικός πληθωρισμός είναι μηδενικός, δεδομένης της επικρατούσας πανευρωπαικής ύφεσης και των επιπέδων των εθνικών ΑΕΠ κάτω από το μέγιστο δυνατόν επίπεδό των. Ήδη αυτό εφαρμόζεται από την ECB για την Ισπανία και Ιταλία, χωρίς ανώτατο χρηματοδοτικό όριο (πλαφόν) (βλ. παρακάτω).

Χωρίς την δημιουργία δημοσιονομικών ελλειμμάτων και δημόσιου χρέους:

1) Με την αγορά τραπεζικών ομολόγων απ` ευθείας από την ECB (νομισματική επέκταση, κοπή νέου χρήματος). Ήδη αυτό γίνεται με τις Ισπανικές Τράπεζες. Ο προκαλούμενος εθνικός και ευρωπαικός πληθωρισμός είναι μηδενικός, δεδομένης της επικρατούσας πανευρωπαικής ύφεσης και των επιπέδων των εθνικών ΑΕΠ κάτω από το μέγιστο δυνατόν επίπεδό των. Ο μηχανισμός αυτός απαιτεί προγράμματα δημοσιονομικής και χρηματοπιστωτικής πειθαρχίας και σταθερότητας («Μνημόνια»). Ήδη η ECB έχει προυπολογίσει 1.5 τρις. ευρώ για την διάσωση των τραπεζών στην Ευρώπη. Δεν μπορεί να διαθέσει άραγε 5.8 δις. για τις Κυπριακές τράπεζες? Για να αποφευχθεί όμως ο «ηθικός κίνδυνος» μπορεί να επιλεγεί ο εξής τρόπος:

2) Έμμεση διάσωση και χρηματοδότηση των τραπεζών από την ECB, η οποία χρηματοδοτεί τον ESM (*) κι αυτός με την σειρά του απευθείας τις τράπεζες, παίρνοντας μετοχές των και καθιστάμενος ταυτόχρονα ο ιδιοκτήτης των, χωρίς μετακύλιση του ποσού διάσωσης στο δημόσιο χρέος (στον κρατικό προυπολογισμό του ενδιαφερομένου κράτους, δηλ. της Κύπρου). Κι αυτός ο τρόπος συνιστά μια (έμμεση) νομισματική επέκταση (κοπή νέου χρήματος από την ECB).

Αυτό έγινε και στην Ελλάδα, με την πρόσφατη ανεκεφαλοποίηση των τραπεζών των 50 δις. ευρώ, με την διαφορά όμως ότι στην Ελλάδα, τα δάνεια του ESM για την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών, μετακυλήθηκαν στο δημόσιο χρέος αποπληρωτέο από τους έλληνες πολίτες!, με την έκδοση ισόποσων ομολόγων από το ελληνικό κράτος στα χέρια του ESM.

(*) ESM: European Stabilization Mechanism: Κοινό Ευρωπαικό Ταμείο, για την διάσωση τραπεζών και χωρών με προβλήματα σταθερότητας (κάτι σαν τον ΔΝΤ).

Το ερώτημα που προκύπτει εδώ είναι το εξής: Mα πώς είναι δυνατόν να εφαρμοστούν οι παραπάνω λύσεις, που απαιτούν χρηματοδοτική παρέμβαση της ECB, δεδομένου ότι αυτή απαγορεύεται από το Καταστατικό της (αρ. 21.1 του Καταστατικού και αρ. 123.1 της Συνθήκης), το οποίο απαγορεύει η ECB «να δανείζει τις κυβερνήσεις με υπεραναλήψεις (overdraft) κι άλλες πιστωτικές διευκολύνσεις» (κάλυψη των δημοσιονομικών των ελλειμμάτων δια νομισματικής επέκτασης). Η απαγόρευση αυτή συνεπάγεται ότι η ECB δεν μπορεί να λειτουργήσει ως «δανειστής τελευταίας καταφυγής», με αποτέλεσμα, τα δημοσιονομικά ελλείμματα να καλύπτονται μόνο από εξωτερικό δανεισμό με δυσβάσταχτους όρους (υψηλά επιτόκια).
Απάντηση: α) Λάθος, το άρθρο 14.4 του Καταστατικού της η ECB και το άρ. 123.2 της Συνθήκης, επιτρέπουν στις εθνικές κεντρικές τράπεζες να λειτουργούν κατά παρέκκλιση του άρ. 21.1 του Καταστατικού της ECB και να ασκούν μια επεκτατική νομισματική πολιτική και συνεπώς να λειτουργούν ως «δανειστές τελευταίας καταφυγής», δυνατότητα που μπορεί να ακυρωθεί μόνο με αυξημένη πλειοψηφία των 2/3 του ΔΣ της ECB.

Σε εφαρμογή λοιπόν των παραπάνω εξαιρέσεων του άρ.21.1 του Καταστατικού της ECB:

α) Η ECB ήδη αγοράζει απεριόριστα από την πρωτογενή αγορά ομόλογα της Ισπανικής και Ιταλικής κυβέρνησης, κατά παρέκκλιση των αρ. 21.1 του Καταστατικού και του αρ. 123.1 της Συνθήκης, όπως ακριβώς κάνει και η FED των ΗΠΑ επί 5 χρόνια τώρα!, η οποία αγοράζει κρατικά ομόλογα αξίας 85 εκατ. δολαρίων κάθε μήνα !

β) Η ECB χρηματοδοτεί το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα της Ελλάδος, δια της έμμεσης χρηματοδότησής της του ΕSM (EFSF), κατά παρέκκλιση των αρ. 21.1 του Καταστατικού και αρ. 123.1 της Συνθήκης.

γ) Η ECB επιτρέπει στις εθνικές κυβερνήσεις να εγγυώνται (με ομόλογα εγγύησης) στην ECB, την δανειοδότηση από την τελευταία, των εθνικών ιδιωτικών τραπεζών, οι οποίες με την σειρά των, δανείζουν τις κυβερνήσεις των, καλύπτοντας τα ελλείμματά των. Αυτός είναι σημαντικός τρόπος έμμεσης (τριγωνικής) χρηματοδότησης των εθνικών κυβερνήσεων και νομισματικής επέκτασης από την ECB!

Και για την πληρότητα του άρθρου:

δ) με το αρ. 21.3 του Καταστατικού της ECB, εξαιρούνται από τους περιορισμού των άρ. 21.1 του Καταστατικού και του αρ. 123.1 της Συνθήκης, τα πιστωτικά ιδρύματα που ανήκουν στο δημόσιο!, τα οποία αντιμετωπίζονται από την ECB και τις εθνικές κεντρικές τράπεζες ως ιδιωτικά !! (αρ. 3, 14.4,18, 19, 20, 21.3, 28, 29, 30.1, 30.2, 30.3, 32). Παράδειγμα η Γερμανική τράπεζα Kfw, η οποία δανείζεται με το βασικό επιτόκιο της ECB (0.75% τώρα) και είτε καλύπτει τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος της Γερμανίας, είτε δανείζει τις άλλες χώρες με πολύ υψηλότερο επιτόκιο (4.25% στην Ελλάδα με το 1ο Μνημόνιο!). Γιατί δεν το κάνουν και οι ελληνικές κυβερνήσεις αυτό?...

ε) Ήδη μελετάται-μετά την ενοποίηση του ελέγχου των εθνικών τραπεζών από την ECB εντός του 2013- η έκδοση ευρωομολόγων (Eurobonds), eurobills και redemption funds, για την χρηματοδότηση από την ΕΕ, των δημοσιονομικών χρεών των κρατών-μελών της ΕΕ.

ΛΥΣΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ:

Είναι προφανές, ότι οι παραπάνω παρεμβάσεις της Kεντρικής Τράπεζας της Κύπρου για την διάσωση των κυπριακών τραπεζών, θα είναι πολύ ευκολότερη στην περίπτωση εξόδου της Κύπρου από το Ευρώ, συνυπολογιζομένων βέβαια και των συνεπειών της εξόδου.

ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΥΣΗ:

Κάντο όπως η Ισλανδία. Δεν ανακεφαλοποιείς τις τράπεζες, αυτές χρεοκοπούν, μπαίνουν σε εκκαθάριση, με προτεραιότητα την εξόφληση των ημεδαπών πολιτών.

Η ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΗ ΛΥΣΗ (δυστυχώς): Θα είναι ένα μίγμα, κουρέματος των καταθέσεων, πώληση κρατικών περιουσιακών στοιχείων, τιτλοποίηση κι έκδοση αντιστοίχων ομολόγων, των προσδοκομένων εσόδων από τον ορυκτό πλούτο (ομόλογα συνδεδεμένα με τους υδρογονάνθρακες), εξωτερικό δανεισμό (από την Ρωσία?), για την εξεύρεση του ΤΕΡΑΤΩΔΟΥΣ ποσού των 5.8 δις.!! Και γιατί αυτή η λύση κι όχι οι λύσεις που προβλέπονται στα θεσμικά κείμενα της ΕΕ, όπως τα ανέλυσα παραπάνω? Μα γιατί δεν υπάρχουν ηγέτες με Ήτα ΚΕΦΑΛΑΙΟ…θα μπορούσαν αυτά να γίνουν εάν Πρωθυπουργοί της Ελλάδος ήταν ο Κων/νος Καραμανλής ο Μέγας και ο Α. Παπανδρέου?

Δημ. Αντωνίου, ιατρός

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"