Αλλαγή φύλου στην εσωστρέφεια του ΚΚΕ...

Με έναν κλώνο, πιστό αντίγραφο της, παραμένει παρούσα από τα παρασκήνια η σιδηρά κυρία του Περισσού...

Από την "Συντακτική μας Ομάδα"

Δεν περιμέναμε και πολλά πράγματα από ένα κόμμα που έχει μπει εδώ και πολλά χρόνια στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ξεκομμένο από την σημερινή πραγματικότητα, συνεχίζει έναν απομονωτικό δρόμο εσωστρέφειας και αντικοινωνικής συμπεριφοράς (λες και για όλα φταίνε όλοι οι άλλοι), στην μακρόχρονη ιστορία του, γιατί πρέπει να δικαιωθεί ιστορικά χωρίς την "οπορτουνιστική" αριστερά, εκτός βεβαίως της επιτυχούς, πράγματι μεταγραφής από την καραμανλική δεξιά, της Λιάνας Κανέλλη.
Έφυγε η Αλέκα από το προσκήνιο και μπαίνει στο παρασκήνιο της ηγεσίας. Πίσω από τον μπερντέ παίρνονται οι αποφάσεις και η Παπαρήγα, το ξέρει πολύ καλά αυτό.
Το σενάριο περίπου γνωστό:
Στην αρχή έπρεπε να ξεκαθαρίσει το τοπίο των "αντιφρονούντων" και στην συνέχεια το άλλοθι της νέας ηγεσίας με επικεφαλής Γραμματέα έναν οικονομολόγο που θα αντικαθιστούσε μία αρχαιολόγο (ίσως και ιστορικό) για εξωτερική χρήση, στα εσωτερικά η ίδια παλαιοκομματική αντίληψη για την δήθεν επανάσταση των καταπιεσμένων προλετάριων που στην αντίληψη τους φροντίζει "ιστορικά" η εσωτερική και η εξωτερική τρόικα να επιβεβαιώσει το "κομουνιστικό μανιφέστο".
Η απραξία του ΚΚΕ "συνωμοτεί" και για αυτήν την ιστορική εκδοχή με το να απαξιώνει κάθε δυναμική αντίδραση των αριστερών δυνάμεων εκτός κόμματος που πάνε να ανατρέψουν αυτή την ιστορική συγκυρία της προλεταριοποίησης του πληθυσμού. Δεν είναι φανταστικό σενάριο αυτό, όπως δεν είναι και η τακτική των δυνάμεων του ΚΚΕ εσ. (μέσα από συνιστώσες ΣΥΡΙΖΑ) για την πολιτική του "ώριμου φρούτου" που είχε επιλεγεί και από το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ.
Οι ιδεολογικές αυτές πρακτικές έχουν σαν συνέπεια να ξεπουλιέται η χώρα, να εξαθλιώνεται ο πληθυσμός και η αριστερά να περιμένει στη γωνία για να επωφεληθεί με την επαλήθευση της μαρξιστικής θεωρίας ή των λενινιστικών πρακτικών που 'έχουν καθοριστεί με πλήθος μελετών και εισηγήσεων από επιτροπές κομματικών σοφών και ινστρουχτόρων της κομουνιστικής αριστερά και το ασπρόμαυρο σχέδιο δύο λεπτών γυμνών κορμών δέντρου και παρακλάδων τους. ...

 Αλλά πάμε στα σημερινά της απόφασης σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των εφημερίδων, όπου ο Δημήτρης Κουτσούμπας αντικατέστησε την Αλέκα Παπαρήγα στη θέση του γενικού γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, μετά από ένα συνέδριο που έληξε μια μέρα νωρίτερα από το αναμενόμενο.
Η απερχόμενη γραμματέας Αλέκα Παπαρήγα εκλέχθηκε το 1991 και συμπλήρωσε 22 χρόνια στην ηγεσία ξεπερνώντας τον προηγούμενο γραμματέα Χαρίλαο Φλωράκη(17 χρόνια) και πλησιάζοντας το ρεκόρ του Νίκου Ζαχαριάδη(25).
Πολλοί έγραψαν ότι ο νέος ηγέτης του κόμματος "δεν έχει εκφράσει διαφορετικές απόψεις από αυτές της απερχόμενης γραμματέως", αλλά σημειώνουν ότι "η εκλογή του συμβολίζει την ανάδειξη στην ηγεσία μιας νεώτερης γενιάς στελεχών από αυτήν της κυρίας Παπαρήγα" που εμμέσως φορτώνεται με τις πρόσφατες εκλογικές ήττες και την πολιτική περιθωριοποίηση του ΚΚΕ, θα προσθέταμε και εμείς ως κακόπιστοι.
Με την ολοκλήρωση των εργασιών του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ δόθηκε από το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ η παρακάτω ανακοίνωση:
«Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ με την εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής, η οποία στην πρώτη της συνεδρίαση εξέλεξε Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ τον Δημήτρη Κουτσουμπά».
Έτσι απλά,  χωρίς κάποιες λογικές εξηγήσεις ή έστω να αιτιολογήσουν για λόγους της επίσπευσης των εργασιών του Συνεδρίου.

Οι απόψεις του νέου γραμματέα για την συνεργασία της αριστεράς, όπως διατυπώθηκαν σε ομιλία του σε κομματική εκδήλωση στην Καλλιθέα, στα τέλη Μαρτίου:

"Δεν υπάρχει βάση συνεργασίας με κόμματα που πρόκυψαν από διάσπαση οπορτουνιστική από το κόμμα μας, όπως είναι σήμερα το ΝΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ή ο ΣΥΝ, όλος ή ένα τμήμα του, το «αριστερό ρεύμα», ή το μέτωπο του Αλαβάνου, πιθανόν άλλα νέα κόμματα που μπορεί να προκύψουν – και δεν αποκλείεται τίποτα – από διαγραμμένους τα τελευταία χρόνια, μόνα τους ή σε συνεργασία με άλλους. Οπως το νέο σχήμα που εκκολάπτεται με ομάδες του Λαφαζάνη, του Αλαβάνου, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλων διαγραμμένων από το Κόμμα.... ο οπορτουνισμός πετάει συνεχώς κεφάλια σαν την Λερναία Υδρα, ακριβώς γιατί η εμφάνισή του, η ύπαρξή του, έχει και κοινωνικά αίτια. Η πάλη μαζί τους είναι συνεχής, είτε είναι δυνατός, είτε είναι αδύνατος κατά καιρούς". (δείτε εδώ το όλο κείμενο με την "ξύλινη" γλώσσα που θυμίζει Παπαρήγα)
Η επιλογή του Δημήτρη Κουτσούμπα δεν προκάλεσε ρίγη ενθουσιασμού στην βάση του ΚΚΕ.
Ο νέος γραμματέας είναι γνωστός για την διατύπωση θέσεων με ξύλινο και δογματικό τρόπο. .

Τέλος δείτε τους Γ.Γ. του ΚΚΕ

1918-1927
1) Νίκος Δημητράτος (1918-1922), 

2) Γιάννης Κορδάτος ( Φεβρουάριος - Νοέμβριος 1922) , 

3) Νίκος Σαργολόγος (Νοέμβριος 1922- Σεπτέμβριος 1923) , 

4) Θωμάς Αποστολίδης (1923- Δεκέμβριος 924), 

5) Παντελής Πουλιόπουλος (1924- Σεπτέμβριος 1925), 

6) Λευτέρης Σταυρίδης (1925-1926), 7) Παστίας Γιατσόπουλος (1926-1927).

1927-1957
1) Ανδρόνικος Χαϊτάς (Μάρτιος 1927-1931), 

2) Νίκος Ζαχαριάδης (1931 - 1941), 

3) Ανδρέας Τσίπας (1941), 

4) Γιώργης Σιάντος (1942-1945), 

5) Ν. Ζαχαριάδης (1945-1956), 

6) Απόστολος Γκρόζος (1956-57 πρόεδρος επικεφαλής συλλογικής ηγεσίας με ηγετικό δίδυμο τους Κ. Κολιγιάννη και Δ. Παρτσαλίδη).

1957-2013
1)Κώστας Κολιγιάννης (1957- 1972), 

2) Χαρίλαος Φλωράκης (1972-1989),

3) Γρηγόρης Φαράκος (1989 ?1991 με επίτιμο, αλλά ουσιαστικό πρόεδρο τον Χ. Φλωράκη),

4) Αλέκα Παπαρήγα (από το 1991 μέχρι σήμερα μ΄ επίτιμο πρόεδρο τον Χ. Φλωράκη ως το θάνατό του το 2005).

Αλέκα Παπαρήγα: Η πρώτη γυναίκα αρχηγός κόμματος

Η Αλέκα Παπαρήγα γεννήθηκε στην Αθήνα στις 5 Οκτωβρίου του 1945. Γονείς της ήταν ο Νίκος και η Κική Δρόσου. Σπούδασε στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και κατόπιν εργάστηκε ως υπάλληλος σε επιχειρήσεις και ως εκπαιδευτικός. Το 1961 συμμετείχε στο Κίνημα Ειρήνης. Ήταν μέλος του γραφείου οργάνωσης της νεολαίας της Ε.Δ.Α. και γραμματέας του γραφείου Σπουδάζουσας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη. Το 1968 εντάχτηκε στο Κ.Κ.Ε. Το 1974 έγινε μέλος του γραφείου της Επιτροπής Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών και ασχολήθηκε με το γυναικείο κίνημα. Υπήρξε μεταξύ των ιδρυτικών μελών της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας και συμμετείχε στη διοργάνωση εκδηλώσεων για το Διεθνές Έτος της Γυναίκας.

Το 1978 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και το 1986 μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Στις 27 Φεβρουαρίου 1991 εξελέγη γενική γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, θέση στην οποία επανεξελέγη και από το επόμενο συνέδριο του κόμματος στις 26 Μαΐου 1996. Στο συνέδριο του 2009 που ολοκληρώθηκε στις 22 Φεβρουαρίου, εξελέγη για άλλη μια φορά γραμματέας του κόμματος. Ήταν η πρώτη γυναίκα γενική γραμματέας του Κ.Κ.Ε. και η πρώτη γυναίκα αρχηγός κόμματος στην Ελλάδα. Εκλέγεται βουλευτής Β΄ Αθηνών με το Κ.Κ.Ε. από τις εκλογές του 1993 μέχρι σήμερα.

Ποιος είναι Νέος Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας - Η νέα Κεντρική Επιτροπή

Ο νέος γενικός γραμματέας Δημήτρης Κουτσούμπας, γνωστός και ως «Χρούτσεφ του Περισσού» θεωρείτο από πολλούς ως ο εκλεκτός της πρώην πλέον γενικής γραμματέως Αλέκας Παπαρήγα, δεδομένου ότι μεταξύ τους διατηρείται και προσωπική φιλία.
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας γεννήθηκε στη Λαμία στις 10 Αυγούστου το 1955. Είναι παντρεμένος και έχει μια κόρη. Η οικογένειά του ήταν αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, με εκτελεσμένους από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής και από τα έκτακτα στρατοδικεία της περιόδου του εμφυλίου, με φυλακισμένους και εξορισμένους. Ο πατέρας του Αποστόλης Κουτσούμπας μέλος του ΚΚΕ πιάστηκε το 1945 στη Λάρισα, δικάστηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε για 8 χρόνια.
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας τέλειωσε το εξατάξιο γυμνάσιο τον Ιούνη του 1973, έδωσε εξετάσεις και πέτυχε στο Νομικό τμήμα του Πανεπιστήμιου της Αθήνας. Σπούδαζε δουλεύοντας παράλληλα σε διάφορες δουλειές, για να καλύψει τα έξοδα των σπουδών. Με τον ερχομό του στην Αθήνα, πιάνει επαφή με την παράνομη οργάνωση της ΚΝΕ, συμμετέχει στα γεγονότα του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 και οργανώνεται στην αντι-ΕΦΕΕ και την ΚΝΕ τον Δεκέμβρη του 1973, δουλεύοντας στην παρανομία μέχρι την μεταπολίτευση, το καλοκαίρι του 1974. Γίνεται μέλος του ΚΚΕ το Δεκέμβρη του 1974. Με απόφαση του ΚΣ της ΚΝΕ το καλοκαίρι του 1975 στέλνεται για κομματική δουλειά στην Οργάνωση της Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας ως μέλος του Γραφείου Περιοχής της ΚΝΕ. Ήταν αντιπρόσωπος στο 1ο Συνέδριο της ΚΝΕ.
Περνάει αποκλειστικά στην κομματική δουλειά το Φθινόπωρο του 1977, ως γραμματέας αχτίδας και στη συνέχεια γραμματέας της Νομαρχιακής Οργάνωσης Βοιωτιας. Από το 1979 είναι μέλος του Γραφείου Περιοχής Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας, με διάφορες χρεώσεις, όπως υπεύθυνος της εργατικής συνδικαλιστικής δουλειάς, καθοδηγητής Νομαρχιακών Οργανώσεων Βοιωτίας, Φθιώτιδας, Φωκίδας, Ευρυτανίας. Στην πορεία αναλαμβάνει Γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας, εκτός από διάστημα 21 μηνών που υπηρετεί τη στρατιωτική θητεία του σε Μεσολόγγι, Κομοτηνή και Λήμνο.
Στο 12ο Συνέδριο του ΚΚΕ τον Μάη του 1987 εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Στη διάσπαση του 1991, ως Γραμματέας της ΚΟ Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας και μέλος της ΚΕ, δίνει τη μάχη μαζί με άλλους συντρόφους για την υπεράσπιση του Κόμματος, των αρχών του, της κοσμοθεωρίας του, ενάντια στην διασπαστική, οπορτουνιστική ομάδα που πήγε στο ΣΥΝ.
Στο 13ο Συνέδριο εκλέγεται ξανά στην ΚΕ και στη Γραμματεία της με ευθύνη την καθοδήγηση ΚΟ, ενώ από τον Αύγουστο του 1991, αμέσως μετά την διάσπαση αναλαμβάνει υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της ΚΕ.
Τον Δεκέμβρη του 1991 στο 14ο Συνέδριο εκλέγεται μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ, με ευθύνη το Γραφείο Τύπου, τον πολιτισμό, στη συνέχεια τον 902, μέχρι τις πλημμύρες του 1994, οπότε και αναλαμβάνει υπεύθυνος από το ΠΓ για τις Οργανώσεις Θεσσαλονίκης, Κεντρικής Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας και Ανατολικής Μακεδονίας- Θράκης.
Στο 15ο Συνέδριο (Μάη του 1996) εκλέγεται μέλος του ΠΓ και αναλαμβάνει Διευθυντής του Ριζοσπάστη, χρέωση την οποία είχε για μια δεκαετία.
Στο 16ο Συνέδριο (Φλεβάρης 2000) και στο 17ο Συνέδριο (Φλεβάρης 2005) επανεκλέγεται στο ΠΓ και αναλαμβάνει υπεύθυνος των Διεθνών Σχέσεων του Κόμματος.
Στο 18ο Συνέδριο (Φλεβάρης 2009) αναλαμβάνει από το ΠΓ επικεφαλής της Γραμματείας της ΚΕ.

Η Κεντρική Επιτροπή που εξέλεξε το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ (με αλφαβητική σειρά) είναι:
1. Αβραμόπουλος Κώστας

2. Αλέπης Πέτρος

3. Αρβανιτάκης Δημήτρης

4. Αρβανιτάκης Διονύσης

5. Βαγενάς Ελισσαίος

6. Βαρδαλής Σάκης
7. Γκιόκας Γιάννης

8. Γκιώνης Θέμης

9. Γόντικας Δημήτρης

10. Δημουλάς Τηλέμαχος

11. Ζάχαρης Δημήτρης

12. Ζιώγας Κώστας

13. Ηλιόπουλος Παναγιώτης

14. Κανταρτζής Αχιλλέας

15. Καπέτη Θεανώ

16. Καραθανασόπουλος Νίκος

17. Κατροδαύλη Ελένη

18. Κατσώτης Χρήστος

19. Κουμπούρης Δήμος

20. Κουρκούνης Νίκος

21. Κουτσούμπας Δημήτρης

22. Κωνσταντινίδης Θεοδόσης

23. Κωτσαντής Σήφης

24. Λαμπρινού Μαρία

25. Λουκάς Στέφανος

26. Λυμπερίδης Ζήσης

27. Μαϊλης Μάκης

28. Μαμάης Βασίλης

29. Μανουσογιαννάκης Γιάννης

30. Μανωλάκου Διαμάντω

31. Μαρίνος Γιώργος

32. Μαρούδας Ρίζος

33. Μηλιαρονικολάκη Ελένη

34. Μπασδέκης Κώστας

35. Μπάτσικας Κώστας

36. Μπέλλου Ελένη

37. Μπούτας Βαγγέλης

38. Νταγκουνάκης Γιώργος

39. Παναγιωτακοπούλου Χριστίνα

40. Παντελάκη Ελπίδα

41. Παπαδάκης Κώστας

42. Παπαδόπουλος Μάκης

43. Παπαλεωνίδας Δημήτρης

44. Παπαρήγα Αλέκα

45. Παπασταύρου Κύριλλος

46. Παρασκευάς Κώστας

47. Παφίλης Θανάσης

48. Πέρρος Γιώργος

49. Πρωτούλης Γιάννης

50. Ράζου Λουίζα

51. Σκιαδιώτης Γιώργος

52. Σοφιανός Νίκος

53. Τασιούλας Γιάννης

54. Τζαβάρας Δημήτρης

55. Τζίμας Θανάσης

56. Τούσσας Γιώργος

57. Τσατσούλη Τασία

58. Τσιαπλές Τάσος

59. Τσιμπόγλου Σάββας

60. Φειδάκη Καίτη

61. Χαρίτος Γιώργος

62. Χιώνης Θοδωρής

63. Χριστάνης Νίκος




Το 19ο Συνέδριο εξέλεξε επίσης την Κεντρική Επιτροπή Οικονομικού Ελέγχου την οποία αποτελούν οι:



1. Βλόντζος Θανάσης

2. Κακουλίδου Χρύσα

3. Κροκίδη Λίνα

4. Κολοβός Χρήστος

5. Νάνος Γιώργος

6. Παναγής Γιώργος

7. Χώτος Γιάννης

Διαβάστε όλη τη "ιστορική" ομιλία και σημειώστε τα κοινά γνωρίσματα με την Αλέκα...
Το Κόμμα μας έχει συγκεντρώσει δεκαετίες τώρα, ιδιαίτερα τα τελευταία 20 χρόνια, τεράστια εμπειρία, τόσο θετική, που την αξιοποιούμε δημιουργικά, ενσωματώνοντάς την στις αποφάσεις μας, στις επεξεργασίες μας, στις θέσεις μας, όσο και αρνητική που τη μελετάμε, κάνουμε διορθωτικές κινήσεις, βελτιώνουμε τη δουλειά μας, ξεπερνάμε τις αδυναμίες μας. Μέσα στις οργανώσεις, διεξάγεται πλατιά ελεύθερη συζήτηση των κομματικών ζητημάτων, ασκείται συντροφική κριτική και εκτίμηση των γεγονότων της κομματικής ζωής και δράσης. Το Κόμμα μας αξιοποιεί σήμερα, επωφελείται όσο αυτό είναι δυνατόν, από τις συνθήκες της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, για όσο γίνεται πιο αναλυτική συζήτηση του προβληματισμού των κομματικών μελών και στελεχών, των φίλων του Κόμματος. Με διεξοδική συζήτηση για μήνες μέσα στις οργανώσεις μας προσυνεδριακά, με αφορμή άλλα γεγονότα, συνδιασκέψεις, συσκέψεις, και άλλα, κάτι που δεν το έχουν πετύχει όλα μαζί τα υπόλοιπα κόμματα, που έχουν στη διάθεσή τους περισσότερα μέσα, και χρηματικά και υλικά και άλλα, που έχουν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, έχουν τον Τύπο και τα άλλα ΜΜΕ με το μέρος τους.
Εμείς υποστηρίζουμε και αποδείχνουμε ότι όλα τα άλλα κόμματα, εκτός από το επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης, λένε ψέματα, όταν επικαλούνται τη δημοκρατία. Δεν έχουν δικαίωμα να βάζουν στο στόμα τους το ΚΚΕ, την ώρα που όλο αυτό το συνονθύλευμα των οπορτουνιστών και η ηγεσία τους δεν ρωτάνε κανένα από τα μέλη τους, δε λειτουργούν οι οργανώσεις τους, στοιχίζονται γύρω από πρόσωπα με βάση την τηλεοπτική εικόνα και το σταρ σύστεμ, φραξιονίζουν συνεχώς και αλληλοϋπονομεύονται όλη την ώρα και άλλα γνωστά. Οσοι σύντροφοι και φίλοι παρασύρονται από τις κραυγές τους, ακόμα και κάποιων ελάχιστων μέσα στο Κόμμα, αλλά κυρίως πρώην, πρέπει να ξέρουν ότι: η υπεράσπιση από μέρους τους μιας πλαδαρής, όχι γερά συσπειρωμένης κομματικής οργάνωσης, η εχθρότητά τους από την ιδέα της οικοδόμησης του κόμματος από τα πάνω προς τα κάτω και από τα κάτω προς τα πάνω, που την ονομάζουν γραφειοκρατική, η εχθρότητά τους προς κάθε ιδέα συλλογικότητας, ελέγχου, πειθαρχίας, η τάση τους προς την αυτονομία, την ύπαρξη τάσεων και άλλα ενάντια στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, οδηγούν σε ένα κόμμα που με μαθηματική ακρίβεια θα γίνει υποχείριο της αστικής τάξης, θα ενσωματωθεί, θα μεταλλαχθεί, θα διαλυθεί. Το κομματικό σώμα έχει τεράστια πείρα πλέον, αλλά και γνώση βαθιά των αρχών μας και αυτές θα υπερασπιστεί και υπερασπίζεται όπως φαίνεται και από την όλη προσυνεδριακή διαδικασία που ολοκληρώνεται με το Συνέδριό μας στις 11 έως 14 Απρίλη. Ηδη, οι Θέσεις της ΚΕ έχουν υπερψηφιστεί από την συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των χιλιάδων μελών του Κόμματος στις ΚΟΒ, καθώς και των μελών της ΚΝΕ, βρίσκουν την αποδοχή των φίλων του ΚΚΕ.
Τι έλυσε το 15ο Συνέδριο;
Το κεντρικό ζήτημα της στρατηγικής, δηλαδή, ποια αντίθεση θα λύσει η κοινωνική επανάσταση, ποια τάξη θα πάρει την εξουσία, το λύσαμε ακόμα από το 15ο Συνέδριό μας το 1996. Βέβαια, είναι περίεργο το γεγονός ότι όσοι υπεραμύνονται του 15ου Συνεδρίου στον προσυνεδριακό διάλογο, αποκρύπτουν το ζήτημα αυτό, κάνουν σαν να το έχουν ξεχάσει. Σε εκείνο το Συνέδριο, καθορίστηκε ότι στην εποχή μας – εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό – η πάλη των τάξεων κατευθύνεται στην επίλυση της βασικής αντίθεσης της κοινωνίας ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Οτι η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική, με κινητήριες δυνάμεις της επανάστασης την εργατική τάξη ως ηγέτιδα δύναμη, τη φτωχή αγροτιά, τα καταπιεσμένα μικροαστικά στρώματα της πόλης. Το 15ο Συνέδριο προχώρησε στην επεξεργασία, με βάση το τότε επίπεδο ωριμότητας του Κόμματος, τη μελέτη των εξελίξεων στην Ελλάδα, τη γραμμή συγκέντρωσης δυνάμεων για την κοινωνική επανάσταση, την πολιτική συμμαχιών.
Υπάρχει πλούσια πείρα από την απόσπαση της τακτικής από τη στρατηγική, με σοβαρές και πολλές φορές δραματικές επιπτώσεις στο εργατικό κίνημα, ιδιαίτερα στις χώρες που θεωρούνται ηγετικές δυνάμεις του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος, όπου πολύ έγκαιρα, εδώ και πολλά χρόνια, η αστική τάξη κατάφερε, με τη βοήθεια του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού, να καταφέρει ένα μεγάλο χτύπημα, που φτάνει έως τις μέρες μας, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να «πάρουν ούτε ανάσα» τα κόμματα, το κίνημα εκεί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε στιγμή – πράγμα που το κάνουν κάποιοι σύντροφοί μας που έγραψαν και στον προσυνεδριακό διάλογο – ότι στις χώρες αυτές ενσωματώθηκαν, μεταλλάχθηκαν τα Κομμουνιστικά Κόμματα, τα οποία μάλιστα είχαν κατακτήσει ισχυρές θέσεις στο κίνημα με αντανάκλαση στα κοινοβούλια των χωρών τους.
Κι όλα αυτά βέβαια, πάντα στο φόντο της επικρατούσας άποψης των δύο σταδίων της επαναστατικής διαδικασίας, στην άποψη ότι υπάρχει ένα ενδιάμεσο πολιτικό σύστημα εξουσίας, που δεν είναι ούτε αστικό, ούτε σοσιαλιστικό. Βλέπουμε στον προσυνεδριακό διάλογο, αλλά κυρίως στο διαδίκτυο, διάφορους, που περιδιαβαίνουν μάλιστα και κάνουν διαλέξεις, υπερασπιζόμενοι δήθεν το 15ο Συνέδριο και τις αποφάσεις του, φευγάτοι οι περισσότεροι σήμερα από το Κόμμα και άλλοι με το ένα πόδι στο Κόμμα και με το άλλο αλλού, να ξεχνάνε σκόπιμα, ότι τότε, στον προσυνεδριακό διάλογο, οι ίδιοι είχαν πολεμήσει το 15ο Συνέδριο, «υπεράσπιζαν» θέσεις προηγούμενου Συνεδρίου, του 10ου, το 1978, υπεράσπιζαν την αναγκαιότητα ύπαρξης σταδίων. Σε τελευταία ανάλυση, πάντα κάτι εύρισκαν για να φρενάρουν επεξεργασίες του Κόμματος, πραγματικούς εκσυγχρονισμούς και μελέτη ουσιαστική της πείρας που θα το οδηγούσαν με σταθερή πυξίδα στην επαναστατική του τροχιά, στο λόγο ύπαρξης και δράσης του, στη βάση των εξελίξεων και των νέων μεγαλύτερων αναγκών της ταξικής πάλης. Αλλά είπαμε. Αυτός είναι ο οπορτουνισμός, συνώνυμος του τυχοδιωκτισμού και της εμπάθειας.

Πουθενά δε επιβεβαιώθηκε η γραμμή των σταδίων

Σήμερα, όμως, υπάρχει αρκετή πείρα, γνώση. Πουθενά δεν επιβεβαιώθηκε ιστορικά, ούτε στη χώρα μας, ούτε διεθνώς, ότι αυτή η γραμμή των δύο σταδίων, της συμμετοχής σε αστικές κυβερνήσεις ή άλλης διαχείρισης, όπως κι αν ονομάζονται, ότι δικαιώθηκε, ότι πέτυχε, ότι έστω άνοιξε την επαναστατική διαδικασία για την αλλαγή της κοινωνίας. Στην Ελλάδα, δυόμισι φορές συνέβη αυτό. Το 1944, με την κυβέρνηση εθνικής ενότητας μετά την κατοχή, όταν ο οπλισμένος λαός υπό την καθοδήγηση του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, συμμετείχε σε κυβέρνηση με άλλες αστικές, μικροαστικές δυνάμεις και αναγκάστηκε να αποχωρήσει σε σύντομο χρονικό διάστημα. Κυβέρνηση που έγινε και αυτή το όχημα για να πάρει ανάσα η αστική τάξη της χώρας και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα – σύμμαχοί της, ώστε να μπορέσουν σε συνέχεια να επιτεθούν στο λαϊκό κίνημα και να εδραιώσει τελικά την εξουσία τους, με ήττα του επαναστατικού κινήματος.
Η «μισή» φορά ήταν ήταν η κοινή εκλογική κάθοδος σε μέρος της επικράτειας της χώρας το 1963, με την Ενωση Κέντρου, το ένα από τα κόμματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, εν ονόματι της συνεργασίας των δημοκρατικών δυνάμεων για να μην έρθει η δεξιά. Συνεργασία που έδωσε την πλειοψηφία στην Ενωση Κέντρου, χωρίς συμμετοχή τότε της ΕΔΑ στην κυβέρνηση, που επίσης η κατάληξη είναι γνωστή. Το Κόμμα και η συμμαχία στην οποία συμμετείχε, το πλήρωσε ακριβά. Και η πιο πρόσφατη φορά ήταν αυτή του 1989, με τη συμμετοχή σε κυβερνήσεις συνεργασίας για ειδικό σκοπό, να μην παραγραφούν τα σκάνδαλα Κοσκωτά που έγινε στα πλαίσια του ενιαίου τότε ΣΥΝ, με τη ΝΔ τους 3 μήνες και με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ τους άλλους 4 μήνες. Κυβερνητική συμμετοχή που την πληρώσαμε και την πληρώνουμε ακριβά και πολιτικά ακόμα και σήμερα, για να μην πούμε τις αρνητικές επιπτώσεις που έφερε στις συνειδήσεις της εργατικής τάξης και πλατιών λαϊκών μαζών, τις αυταπάτες και συγχύσεις που δημιούργησε. Στο διεθνές κίνημα, πρόσφατο είναι το παράδειγμα του ΑΚΕΛ στην Κύπρο, η αρνητική πείρα από τη συμμετοχή σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, που δε δικαιολογείται ακόμα και με το επιχείρημα – πρόσχημα της προσπάθειας θετικής επίλυσης του εθνικού τους προβλήματος, δηλαδή της διχοτόμησης και της κατοχής μέρους της Κύπρου από την Τουρκία. Αποτέλεσμα ήταν όχι πρόοδος – ούτε ελάχιστη στο Κυπριακό – αλλά και βαθύτερη ένταξη και ενσωμάτωση στην ΕΕ, μέτρα μνημονίου, τρόικα και όλα τα γνωστά και μη εξαιρετέα τελευταία, στα οποία τοποθετήθηκε η ΚΕ του Κόμματος με αναλυτική της ανακοίνωση.

Καμιά επανάπαυση, ούτε εφησυχασμός

Το Κόμμα μας δεν κρύβει ότι ο στρατηγικός του σκοπός είναι η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας της εργατικής τάξης, η ανατροπή της αστικής εξουσίας. Με την πρότασή μας για τη Λαϊκή Συμμαχία, που κατευθύνεται στην πάλη για εργατική λαϊκή εξουσία, κάνει εκείνους τους απαραίτητους συμβιβασμούς, αφού δεν είναι δυνατόν να απαιτήσουμε η συμμαχία να συμφωνήσει με το δικό μας Πρόγραμμα. Δεν επιδιώκουμε, ακριβώς γιατί δεν έχουμε αυταπάτες, ούτε πετάμε στα σύννεφα, το Πρόγραμμα του ΚΚΕ να γίνει ατόφιο πρόγραμμα της συμμαχίας. Στην κατεύθυνση της πάλης θα συμφωνήσουν οι σύμμαχοι. Δεν είναι ίδια τα συμφέροντα του εργάτη με τον αυτοαπασχολούμενο ή τον αγρότη. Οι μεν θέλουν να φτάσουν την πάλη μέχρι την κατάργηση κάθε είδους ατομικής καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, οι δε θέλουν να την φτάσουν – ή τουλάχιστον αυτό κατανοούν μέχρι μια πορεία – έως την κατάργηση, την κοινωνικοποίηση μόνο των μονοπωλίων, της μονοπωλιακής καπιταλιστικής ιδιοκτησίας.
Ξεκαθαρίζουμε, επίσης, ότι το Κόμμα δε συμμετέχει ως κόμμα μέσα στη συμμαχία, αλλά μόνο μέσω των μελών και στελεχών του, των οπαδών του. Η συμμαχία δεν κατεβαίνει στις εκλογές ως ενιαίο σχήμα, αλλά τα κόμματα που μπορεί να δουλεύουν μέσα στη συμμαχία μέσω των μελών τους, κατεβαίνουν στις εκλογές το καθένα με το πρόγραμμά του. Αποκλείουμε την ενιαία κάθοδο, την ενιαία δομή, τα ενιαία σχήματα ανάμεσα σε πολιτικά κόμματα, έχουμε και γι’ αυτό πείρα μεγάλη από την ΕΔΑ, τον ΣΥΝ κ.λπ. Εάν υπάρξουν φυσικά τέτοια κόμματα, η συνεργασία μαζί τους γίνεται μέσα στα όργανα του κινήματος, στα ΔΣ, στα σωματεία και τους συλλόγους, στις επιτροπές αγώνα, μέσα στις γραμμές της συμμαχίας. Η βάση της συμμαχίας είναι μέσα στο λαό, απευθύνεται σε όλους τους εργάτες, τους υπάλληλους, τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους νέους, τις γυναίκες, ανεξάρτητα των πολιτικών τους πεποιθήσεων, με κριτήριο σε ποια τάξη ανήκουν, σε ποιο κοινωνικό στρώμα, κι όχι με κριτήρια που χρησιμοποιούν άλλες δυνάμεις για να μπερδεύουν, όπως ο διαχωρισμός σε δεξιούς και αντιδεξιούς, σε δεξιούς και αριστερούς, σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς σε μερκελικούς και αντιμερκελικούς κ.λπ.
Δεν υπάρχει βάση συνεργασίας με κόμματα που πρόκυψαν από διάσπαση οπορτουνιστική από το κόμμα μας, όπως είναι σήμερα το ΝΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ή ο ΣΥΝ, όλος ή ένα τμήμα του, το «αριστερό ρεύμα», ή το μέτωπο του Αλαβάνου, πιθανόν άλλα νέα κόμματα που μπορεί να προκύψουν – και δεν αποκλείεται τίποτα – από διαγραμμένους τα τελευταία χρόνια, μόνα τους ή σε συνεργασία με άλλους. Οπως το νέο σχήμα που εκκολάπτεται με ομάδες του Λαφαζάνη, του Αλαβάνου, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλων διαγραμμένων από το Κόμμα. Δε χρειάζεται εφησυχασμός, μην πούμε ότι ξεμπερδέψαμε άμα σοσιαλδημοκρατικοποιηθεί πλήρως ο ΣΥΡΙΖΑ ή γίνει κυβερνητική δύναμη και θα τον καταλάβει ο κόσμος και θα τον εγκαταλείψει αυτόματα και θα έρθει ως ώριμο φρούτο σε εμάς. Τα νέα αναχώματα σχεδιάζονται από σήμερα, γι’ αυτό να είμαστε βέβαιοι και προετοιμασμένοι. Αλλωστε, ο οπορτουνισμός πετάει συνεχώς κεφάλια σαν την Λερναία Υδρα, ακριβώς γιατί η εμφάνισή του, η ύπαρξή του, έχει και κοινωνικά αίτια. Η πάλη μαζί τους είναι συνεχής, είτε είναι δυνατός, είτε είναι αδύνατος κατά καιρούς. Δεν αρκεί μόνο να έχεις σωστή γραμμή, πρέπει συνειδητά συνεχώς να επαγρυπνούμε, να τον αντιπαλεύουμε.

Αποσπάσματα από την ομιλία σε συγκέντρωση του Κόμματος στο δημοτικό κινηματογράφο «Καλυψώ» της Καλλιθέας στο πλαίσιο της πολιτικής εξόρμησης που διοργάνωσε η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, με θέμα: 
«Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για την έξοδο από την κρίση σε όφελος του λαού».

πηγή rizospastis.gr

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"