Η Κατερίνα Στανίση μίλησε στην εκπομπή "FTHISTV" για τα αρνητικά σχόλια που έχουν ειπωθεί για εκείνη στην διαφήμιση που πρωταγωνιστεί για γνωστή αλυσίδα παιχνιδιών.
"Τι τους πείραξε; Σερβιέτες διαφήμισα;
Γιατί τους πείραξε ξαφνικά η Στανίση; Δεν το κατάλαβα" σχολίασε...
Γράφει ο Εl Sito
Αυτή είναι η θέση και τα προϊόντα της καλλιτεχνικής της φαρέτρας. Αυτό ξέρει να κάνει καλά, αυτό πουλάει στις πίστες των καψουροτράγουδων και στα μπουζουκομάγαζα που συχνάζουν οι "πιατάδες" και οι συγχρωτισμένοι "γαρουφαλάκηδες" του μεταμεσονυκτίου... έως τα ξημερώματα, που κάποιοι μεροκαματιάρηδες ετοιμάζονται για τον επιούσιον.Ο κάθε ένας που αποκαλείται καλλιτέχνης και όσοι ακολουθούν αυτό το είδος της διασκέδασης είναι αποκλειστικό δικό τους θέμα, εάν δεν ενοχλούν και εάν δεν προκαλούν.
Οι δημόσιες συχνότητες είναι περιουσία του ελληνικού λαού και σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους (αλήθεια υπάρχουν ακόμη;) και με το ΕΣΡ υποτίθεται να τηρεί (Ιστορικό - Αρμοδιότητες - κλπ) αλλά όποιος ψάξει να βρει σχετικά με την δραστηριότητα μάλλον θα απογοητευθεί. ...
[Το Ε.Σ.Ρ. αποτελείται από επτά μέλη τα οποία επιλέγονται από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής και διέπονται από προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία. Τούτο σημαίνει ότι το Ε.Σ.Ρ. δεν ελέγχεται ούτε λαμβάνει εντολές από την κυβέρνηση, αλλά υπόκειται μόνο σε κοινοβουλευτικό έλεγχο, ενώ οι αποφάσεις του ελέγχονται από τα δικαστήρια.
Το ειδικότερο νομοθετικό πλαίσιο που αναφέρεται αμέσως ή εμμέσως στη λειτουργία και στις αρμοδιότητες του Ε.Σ.Ρ. βρίσκεται καταρχήν στον εκτελεστικό του Συντάγματος Ν. 3051/2002, στο Ν. 2863/2000 και στους νόμους που διέπουν τη λειτουργία της δημόσιας (Ν. 1730/1987) και της ιδιωτικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης (Νόμοι 3592/2007, 2328/1995, 2644/1998 και 3310/2005 και Προεδρικά Διατάγματα 109/2010, 77/2000 και 310/1996).
Επίσης, για την εσωτερική του λειτουργία εφαρμόζεται ο εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας του Ε.Σ.Ρ. που κυρώθηκε με την 20291/Ε/6.9.2002 Απόφαση του Υπουργού Τύπου και Μ.Μ.Ε.]
Αλλά ας πάμε στο ζητούμενο:
Άλλα κριτήρια έχει λ.χ. για τον Καραΐσκάκη
και άλλα για τα καψουροτράγουδα τύπου Στανίση και των ομοίων της...
Όσο για την εταιρεία πέτυχε το σκοπό της... μιας και η όλη βαβούρα έστω και αρνητική φθάνει να μας επηρεάζει όλους και μάλιστα τα μικρά παιδιά που εθίζονται σε αυτά τα ελεεινά ακούσματα και την τουρκοτσιφτετέλεια κουλτούρα της εποχής των δήθεν και των τοιούτων...
Εμείς ξεχωρίσαμε μία κριτική με την οποία συμφωνούμε στο γενικό σκεπτικό και την αναδημοσιεύουμε: "Ο Τάσος Θεοδωρόπουλος για Jumbo-Στανίση>
Όταν η νεοελληνική ασχήμια μετατρέπεται σε διαφημιστικό όνειρο του Αλμοντοβάρ!"
Αφορμή για την παραπάνω αναφορά μας μας την έδωσε ο κουλτουροκούλτουρος, Σταμάτης Κραουνάκης με τίτλο:
" Έξαλλος ο Σταμάτης Κραουνάκης υπερασπίζεται την 'Jumbo' Στανίση"
Δείτε περισσότερα εδώ:
Αντίσταση στην ποιότητα με Κατερίνα Στανίση , Jumbo και Με τον Οίκτο Να Ζήσω
και την περιβόητη διαφήμιση...
Καλή επΑνάσταση σύντροφοι...
ΥΣ και σχετικό:
Σύγχρονη Χούντα... Το τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου «Όταν γυρίσω θα τους γα...σω», είναι βασισμένο στα αυθεντικά λόγια του στρατηγού Γεώργιου Καραϊσκάκη, για την ταινία του Νίκου Καλογερόπουλου «Οι ιππείς της Πύλου». Το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο, όμως, που δεν έχει σοβαρότερα θέματα να ασχοληθεί, θα τιμωρεί όποιον το μεταδίδει.
Από την όμορφη Κυπαρισσία, όπου διαμένει μόνιμα τα τελευταία χρόνια σε έναν χώρο που έχει ανακαινίσει στο Τουριστικό, προκειμένου να τον λειτουργήσει σαν πολυχώρο πολιτισμού, ο ανατρεπτικός Νίκος Καλογερόπουλος στέλνει τα δικά του χαιρετίσματα στην εξουσία: «Εγώ τα έχω τραγουδήσει και τα έχω πει ξανά και ξανά και με το τραγούδι για τον Καραϊσκάκη, που το έχω γράψει από την ψυχή μου και δεν έχω ζητήσει καν δικαιώματα». Το γνωστό «Καραϊσκάκης», το «Άμα γυρίσω θα τους γα...σω», που έχει επιτύχει κάποια εκατομμύρια χτυπήματα, είχε τραγουδηθεί από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και φέρνει στο μυαλό τον αθυρόστομο ήρωα της Επανάστασης που δεν μάσαγε μπροστά στους κατακτητές.
«Ποιοι σύγχρονοι κατακτητές, καλέ; Δεν τους βλέπεις όλους αυτούς τους νενέκους, τους τροϊκανούς και τους Ευρωπαίους; Ένα μάτσο τεχνοκράτες χωρίς όραμα, ούτε ουσία. Μπροστά τους, ο Ζισκάρ ντ' Εστέν και οι όμοιοί του φαντάζουν εξτρεμιστές», λέει ο δημοφιλής ηθοποιός. (makeleio)
Σχετικό 2:
Ο Τάσος Θεοδωρόπουλος για Jumbo-Στανίση>Όταν η νεοελληνική ασχήμια μετατρέπεται σε διαφημιστικό όνειρο του Αλμοντοβάρ!
Όταν πρωτοείδα τη διαφήμιση των Jumbo με την Κατερίνα Στανίση ντυμένη κόκκινη τούρτα – λαμπατέρ πίστας, φρίκαρα. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Αυτό και μόνο θα έπρεπε να με υποψιάσει για την ιδιοφυία των δημιουργών της αλλά εγώ παρέμενα κολλημένος στην πρώτη ανάγνωση. Μια κουβέντα με ένα φίλο (για να μη στο παίζω και ιδιοφυής) μου άνοιξε αμέσως τα μάτια.
Απέναντι στην πιο τίμια καταγραφή της πραγματικότητας μιας χώρας. Πάσχα τσίκνα, παχύσαρκα παιδιά, κοιλαράδες γονείς, πλαστική καρέκλα, σκυλάδικα, χύμα φτηνό κρασί σε πλαστικά μπουκάλια και μαλλί κομμωτηρίου μαζί με φόρεμα τσαντίρι – Μπάκιγχαμ. Κι ένα τελευταίο πλάνο με ένα παλουκωμένο καμένο αρνί πάνω στο οποίο οι διαφημιστές μας εύχονται «Καλό Πάσχα». Είναι genius. Tίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Μέσα σε λιγότερο από ένα λεπτό, ολόκληρη η νεοελληνική ασχήμια, μετατρέπεται σε διαφημιστικό όνειρο του Αλμοντοβάρ με επιρροές από τον κοινωνικό ρεαλισμό. Από την πρώτη κι όλας σκηνή, με τους άντρες της οικογένειας να πασαλείβουν το αρνί για τη σούβλα και να φωνάζουν την πολεμική ιαχή «στα μπούτια στα μπούτια». Του αρνιού. Που θέλει περισσότερο πασάλειμμα στα μπούτια για να για να μην κάψει. Αρνί πουτάνα κονσομασιόν κανονικά δηλαδή, σε συνοικιακό σκυλάδικο με μορφή τσουρομαδημένου κήπου που έχει λιώσει το γκαζόν, και στην είσοδο του σπιτιού κρέμονται τα κρόσια του ινδιάνου. Την ώρα που από κει βγαίνει φορτωμένη με πιάτα μια δούλα νοικοκυρά, με καμένο από το πιστολάκι και το ντεκαπάζ μαλλί, σκάει ξαφνικά η θεά Κατερινάρα τραγουδώντας και φορτωμένη σακούλες Jumbo. Με τα παχύσαρα να αναγκάζονται για μια φορά στη ζωή τους να κουνήσουν τον χοντρό κώλο τους και να τρέξουν για τα δώρα. Φωνάζοντας «η νονά η νονά». Και με αργή κίνηση για να τονιστεί τόσο το προγούλι στα πεντάχρονα που κουνιέται στο χοροπήδημα όσο η συναισθηματικότητα της σκηνής την ώρα που η Στανίση ανοίγει τα χέρια της σαν τον Ιησού του Ρίο για να αγκαλιάσει τα θρεφτάρια.
Για να κάτσουν όλοι μαζί μετά στις λευκές καρέκλες κήπου του γύφτου, με τη νονά στην κορυφή, τα αρσενικά με φανελάκι που τονίζει ερωτικά το πατσοκοίλι και τα θηλυκά με τη λάμψη πλύστρας από το ξεπάτωμα στην κουζίνα. Προκειμένου να γιορτάσουν την ανάσταση του Θεανθρώπου σε ένα τραπέζι στον κήπο, με αραδιασμένα πλαστικά μπουκάλια χύμα κρασί και πιάτα, σαν το παζάρι, να πιούνε και να φάνε μέχρι να ρευτούνε (αν και αυτό δυστυχώς δεν συμπεριλαμβάνεται στη διαφήμιση). Να πούνε σόκιν ανέκδοτα, και να αισθανθούν περήφανοι, επαρκείς και ευτυχισμένοι πιάνοντας κρυφά κάτω από το τραπέζι με τα λαδομένα από την πέτσα δάχτυλα τους, τον κώλο της γυναίκας του άλλου (ούτε αυτό δυστυχώς συμπεριλαμβάνεται).
Αυτή είναι η εικόνα της Ελλάδας και του Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα. Όσο πιο γλαφυρά και τίμια μπορεί να αποτυπωθεί. Τόσο αλμοντοβάρ όσο και ρεαλιστική. Ούτε καν κιτς, απλά πραγματική. Ρώτησα αυτόν τον φίλο μου που ανέφερα στην αρχή κάνοντας το δικηγόρο του διαβόλου και επιμένοντας ακόμα στην αρχική μου αποστροφή πριν δω με καθαρά μάτια το διαφημιστικό: «Οκ, κι αν υποθέσουμε ότι όντως το διαφημιστικό είναι συνειδητό μέσα στην κακογουστιά του, σαν άποψη, και πάλι σε ποιον τελικά απευθύνεται; Στον λιπαρό και φρικαλέο τύπο του ελληναρά που απεικονίζει ή στο πιο ψαγμένο κοινό που μπορεί να το αποκωδικοποιήσει;» Για να μου απαντήσει πολύ απλά: «Μα εννοείται και στους δύο. Γι αυτό είναι απόλυτα επιτυχημένο σαν διαφήμιση. Οι μεν θα πάνε στα Jumbo γιατί αυτό ακριβώς το μοτίβο ζωής τους εκφράζει και θα αισθανθούν οικεία που τους το αναγνωρίζει η διαφήμιση σαν πρότυπο. Οι δε θα πάνε επειδή είναι ή αισθάνονται πως είναι διαφορετικοί από αυτούς, πιο σικάτοι, εξελιγμένοι και έξυπνοι, οπότε θα υποθέσουν με τη σειρά τους, πως γι αυτούς έγινε η διαφήμιση, για να τους κάνει να γελάσουν. Επομένως θα πάνε όλοι». Με αποστόμωσε.
Σε μια χώρα σκυλάδικο, χωρίς καμία αισθητική που από μόνη της είναι στάση ηθικής. Με την πολιτική, να ακολουθεί αυτήν ακριβώς την τακτική: «Στα μπούτια στα μπούτια» κι «έρχεται η νονά». Ατάκα και περιεχόμενο, που καθιστά τη διαφήμιση των Jumbo μπούσουλα για μια επιτυχημένη αντιμνημονιακή επικοινωνιακή πολιτική όποιου κυβερνητικού κόμματος θέλει να ξαναβγεί. Και θα ξαναβγεί. Με αγωνιστικό ύμνο τους ακραία πολιτικούς στίχους του τραγουδιού της Κατερίνας: «Πώς να έρθω στο σπίτι με τα χέρια μου άδεια, γι αυτό πήγα στα τζάμπο κι άδειασα όλα τα ράφια. Τη λαμπάδα σου baby, σου τη ‘φτιάξαν στιλίστες, σχέδιο της νονάς, επνευσμένο απ’ τις πίστες. Χωρίς τζάμπο να ζήσω, δεν μπορώ ούτε ώρα, η ζωή μου θα μοιάζει με τ’ αρνιού καλή ώρα.» Τώρα που το σκέφτομαι, και στον Τσίπρα μια χαρά ταιριάζει. Μοιάζει με Τζάμπο μόνος του.
*** ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana. Κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.