Επίθεση από τον βήμα της προανακριτικής επιτροπής Γ. Ραγκούσης:
«Ντροπή να ηγείται ο Βενιζέλος της Δημοκρατικής παράταξης»
Σφοδρή επίθεση στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο εξαπέλυσε ο πρώην υπουργός Γιάννης Ραγκούσης μεταφέροντας στην προανακριτική επιτροπή της Βουλής που διερευνά την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ τις εσωκομματικές κόντρες της παράταξης.
Ειδικότερα, ο κ. Ραγκούσης την ώρα που δεχόταν ερωτήσεις για την ουσία της υπόθεσης από τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Παναγιώτη Ρήγα, βρήκε ευκαιρία να επιτεθεί λέγοντας ότι ο κ. Βενιζέλος φέρει βαρύτατες ευθύνες για το γεγονός ότι δεν ερεύνησε ως υπουργός Οικονομικών την λίστα και πως «την ώρα που μας παρότρυνε να κόψουμε μισθούς και συντάξεις και να στείλουμε τον κόσμο να τρώει από τα σκουπίδια, αυτός έκρυβε την λίστα Λαγκάρντ».
Ο κ. Ραγκούσης μάλιστα κορύφωσε την σκληρή κριτική λέγοντας ότι «είναι ντροπή να ηγείται ο κ. Βενιζέλος αυτής της Δημοκρατικής παράταξης» με αποτέλεσμα ο κ. Ρήγας να του ανταπαντήσει ότι «είστε εμπαθής, προσβλητικός και χαρακτηρίζεστε από πολιτικό μίσος». ...
Το ότι ο εν λόγω βουλευτής, σε ρόλο εισαγγελέα, δεν γνωρίζει ή και να γνωρίζει, προφανώς έχει ξεφύγει από το ρόλο του εισαγγελικού λειτουργού και σαφέστατα είναι υπεράνω πάσης φύσεως αμφιβολίας, διότι η παραπάνω στιχομυθία δεν χρήζει περαιτέρω αναλύσεως ή εκτενέστερου σχολιασμού.
Εμείς από εδώ θα στηλιτεύσουμε μόνο την ανάρμοστη συμπεριφορά του και θα το τεκμηριώσουμε με το παρακάτω άρθρο του Κώστα Χ. Χρυσόγονου, Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπως δημοσιεύτηκε στο aixmi,
με τίτλο: Εισαγγελείς να αποφασίζουν για την ποινική ευθύνη υπουργών
Η διαδικασία στη Βουλή για τη συγκρότηση επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης για τη «λίστα Λαγκάρντ» επιβεβαίωσε τις γνωστές από το παρελθόν παθογένειες του θεσμού της ποινικής «ευθύνης» των υπουργών στη χώρα μας. Η πρώτη από αυτές είναι η πλήρης κομματικοποίηση μιας – υποτίθεται- δικαστικής αρμοδιότητας της λαϊκής αντιπροσωπείας.
Τούτο, βέβαια, είναι ως ένα σημείο αναμενόμενο, αφού οι περισσότεροι βουλευτές δεν έχουν καν νομικές γνώσεις, και πολύ περισσότερο εξειδικευμένη γνώση ποινικού δικαίου, ώστε να μπορούν να ασκήσουν με επάρκεια τα καθήκοντα του (συλλογικού) εισαγγελέα (άσκηση ή μη ποινικής δίωξης) τα οποία αναθέτει σ’ αυτούς το Σύνταγμα.
Εξάλλου, ακόμη κι αν διέθεταν τις γνώσεις, είναι αμφίβολο αν θα έβρισκαν χρόνο να μελετήσουν ποινικές δικογραφίες (μερικοί από αυτούς ομολογούν ότι ψηφίζουν ακόμη και ολόκληρα… Μνημόνια χωρίς προηγουμένως να τα διαβάσουν!).
Το αποτέλεσμα είναι ότι οι βουλευτές ακολουθούν κατά βάση την κομματική «γραμμή» και η περαιτέρω συνέπεια ότι η ποινική ευθύνη δήθεν των «υπουργών» είναι στην πράξη ευθύνη μόνο των πρώην υπουργών, αφού η κοινοβουλευτική πλειοψηφία πάντοτε, όπως και τώρα, προασπίζει τους εν ενεργεία (και, πολύ περισσότερο, τους αρχηγούς κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση).
Η δεύτερη παθογένεια είναι η συνήθης πλέον καταστρατήγηση της (προβλεπόμενης στο άρθρο 155 παρ. 5 του Κανονισμού της Βουλής) μυστικότητας της ψηφοφορίας μέσω αποχής. Δεδομένου ότι η παρ. 3 του άρθρου αυτού απαιτεί την απόλυτη πλειοψηφία (151 ψήφων) για τη λήψη των σχετικών αποφάσεων, η αποχή ισοδυναμεί ουσιαστικά με φανερή απαλλακτική ψήφο υπέρ του κατηγορουμένου. Το 2008 μάλιστα, στην υπόθεση Βατοπεδίου, η καταστρατήγηση της μυστικότητας ήταν ακόμη προκλητικότερη, αφού με απόφαση της Κυβερνητικής Επιτροπής (!) οι βουλευτές της «Νέας Δημοκρατίας» είχαν υποχρεωθεί να απουσιάσουν από την αίθουσα την ώρα της ψηφοφορίας.
Τώρα αντίθετα όσοι ψήφισαν στη μία μόνο από τις τέσσερις κάλπες το έπραξαν «οικειοθελώς», ακολουθώντας βέβαια το παράδειγμα του αρχηγού τους και πρωθυπουργού.
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν το συμπέρασμα ότι η ανάθεση εισαγγελικών αρμοδιοτήτων στη Βουλή είναι τουλάχιστον άτοπη και ότι στοιχειώδης απαίτηση διαφάνειας και εκδημοκρατισμού του δημόσιου βίου είναι η κατάργηση του «αμαρτωλού» άρθρου 86 στο σύνολό του, σε προσεχή συνταγματική αναθεώρηση. Η άσκηση ποινικής δίωξης κατά προσώπων που ασκούν ή άσκησαν κυβερνητική εξουσία πρέπει να αποφασίζεται από εισαγγελικούς λειτουργούς περιβεβλημένους με τα εχέγγυα της επιστημονικής κατάρτισης και της δικαστικής ανεξαρτησίας, όπως συμβαίνει και για όλους εμάς τους «κοινούς θνητούς» – πολίτες αυτής της χώρας. Για τα εν ενεργεία πολιτικά πρόσωπα επαρκή εγγύηση θα συνιστούσε η, υφιστάμενη ούτως ή άλλως, απαίτηση (άρθρο 62 του Συντάγματος) άρσης της βουλευτικής ασυλίας.
Το πιο αξιοσημείωτο, πάντως, από όσα συνέβησαν είναι ότι ο πρωθυπουργός απαξίωσε να πλησιάσει στις τρεις κάλπες (δηλαδή εκείνες των προτάσεων της αντιπολίτευσης), καταστρατηγώντας ο ίδιος τη μυστικότητα της ψηφοφορίας. Αποδεικνύεται έτσι η υποκρισία της κυβέρνησής του, η οποία όταν τη συμφέρει εμφανίζεται ως ασυμβίβαστη εγγυήτρια της νομιμότητας (π.χ. στέλνει την ΕΛ.ΑΣ. να συλλάβει μαζικά τους καταληψίες της «Βίλας Αμαλία»), ενώ όταν δεν τη συμφέρει την αγνοεί προκλητικά μέσω του ίδιου του αρχηγού της. Εύγε και εις ανώτερα…
Νάσος
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.