Για να έχετε ολοκληρωμένη άποψη: Κανονισμός "Δουβλίνο II"... οι δόλιοι του «Δουβλίνο ΙΙ» και τα όρια της μεταναστευτικής πολιτικής

Κανονισμός «Δουβλίνο II»

Ο παρών κανονισμός αποσκοπεί στον προσδιορισμό, το συντομότερο δυνατό, του κράτους μέλους το οποίο είναι υπεύθυνο για την εξέταση μιας αίτησης ασύλου και στην αποτροπή της κατάχρησης των διαδικασιών ασύλου.

ΠΡΑΞΗ

Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 343/2003 του Συμβουλίου της 18ης Φεβρουαρίου 2003 για τα κριτήρια και τους μηχανισμούς προσδιορισμού του κράτους μέλους το οποίο είναι υπεύθυνο για την εξέταση αίτησης ασύλου που έχει υποβληθεί σε κράτος μέλος από υπήκοο τρίτης χώρας.

ΣΥΝΟΨΗ

Ο κανονισμός θέτει την αρχή ότι ένα μόνο κράτος μέλος είναι υπεύθυνο για την εξέταση μιας αίτησης ασύλου. Στόχος είναι η αποφυγή της αποστολής των αιτούντων άσυλο από τη μια χώρα στην άλλη, αλλά επίσης η αποτροπή της κατάχρησης του συστήματος με την υποβολή περισσοτέρων αιτήσεων ασύλου από ένα μόνο άτομο.
Επομένως, ορίζονται αντικειμενικά και ιεραρχημένα κριτήρια, προκειμένου να προσφέρουν τη δυνατότητα προσδιορισμού, για κάθε αιτούντα άσυλο, του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο.
Κριτήρια
Τα κριτήρια για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο πρέπει να εφαρμόζονται σύμφωνα με τη σειρά παρουσίασής τους. Θα εφαρμόζονται ανάλογα με την κατάσταση που επικρατεί κατά τη στιγμή που ο αιτών το άσυλο υπέβαλε για πρώτη φορά την αίτησή του σε κράτος μέλος.

• Αρχή της ενότητας των οικογενειών

Εάν ο αιτών άσυλο είναι ασυνόδευτος ανήλικος, υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησής του είναι το κράτος μέλος στο οποίο ευρίσκεται νομίμως ένα μέλος της οικογένειάς του, εφόσον αυτό είναι προς το μείζον συμφέρον του ανηλίκου. Εάν δεν υπάρχει μέλος της οικογένειας, υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης είναι το κράτος μέλος στο οποίο ο ανήλικος υπέβαλε την αίτησή του για άσυλο. ...


Για τους ενήλικους, εάν ένα μέλος της οικογένειας του αιτούντος έλαβε άδεια παραμονής σε κράτος μέλος ως πρόσφυγας ή εάν η αίτηση του εν λόγω ατόμου τελεί υπό εξέταση, αυτό το κράτος μέλος είναι υπεύθυνο για την αίτηση ασύλου υπό τον όρο ότι το επιθυμεί ο ενδιαφερόμενος.
Επιπλέον, οι αιτήσεις ασύλου που υποβάλλονται ταυτόχρονα ή σε παραπλήσιες ημερομηνίες από πλείονα μέλη μιας οικογενείας μπορούν να εξετάζονται από κοινού.

• Έκδοση αδειών διαμονής ή θεωρήσεων

Το κράτος μέλος που χορήγησε στον αιτούντα ισχύοντα τίτλο διαμονής ή έγκυρη θεώρηση θα είναι υπεύθυνο για την αίτηση ασύλου. Εάν ο αιτών είναι κάτοχος περισσότερων αδειών ή θεωρήσεων που εκδόθηκαν από διαφορετικά κράτη μέλη, υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης ασύλου θα είναι το κράτος που εξέδωσε το έγγραφο με την απώτερη ημερομηνία λήξεως ισχύος.
Οι ίδιοι κανόνες ισχύουν εάν ο αιτών άσυλο είναι κάτοχος ενός ή περισσοτέρων τίτλων διαμονής που έχουν λήξει για διάστημα μικρότερο από πριν από δύο έτη ή μίας ή περισσοτέρων θεωρήσεων που έχουν λήξει για διάστημα μικρότερο από πριν από έξι μήνες, αλλά εφόσον ο αιτών άσυλο δεν έχει εγκαταλείψει το έδαφος των κρατών μελών.

• Παράνομη είσοδος ή διαμονή σε κράτος μέλος

Εάν ο αιτών διέβη παράνομα τα σύνορα ενός κράτους μέλους, αυτό το κράτος μέλος θα είναι υπεύθυνο να εξετάσει την αίτηση ασύλου. Η ευθύνη αυτή παύει να υφίσταται δώδεκα μήνες μετά την ημερομηνία κατά την οποία έλαβε χώρα η παράνομη διάβαση των συνόρων.
Όταν ο αιτών άσυλο διέμεινε σε κράτος μέλος για μία συνεχή περίοδο τουλάχιστον πέντε μηνών πριν υποβάλει την αίτησή του, το κράτος μέλος αυτό είναι υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης. Εάν ο αιτών άσυλο διέμεινε για διάστημα τουλάχιστον πέντε μηνών σε πλείονα κράτη μέλη, υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης ασύλου είναι το κράτος μέλος της τελευταίας διαμονής.

• Νόμιμη είσοδος σε κράτος μέλος

Εάν υποβάλλει αίτηση ασύλου υπήκοος τρίτης χώρας σε κράτος μέλος όπου αυτός δεν υπόκειται σε υποχρέωση θεώρησης, υπεύθυνο είναι το κράτος μέλος υποβολής της αίτησης.

• Αίτηση στο χώρο διεθνούς διέλευσης αερολιμένα

Εάν υπήκοος τρίτης χώρας υποβάλλει αίτηση ασύλου στο χώρο διεθνούς διέλευσης αερολιμένα κράτους μέλους, αυτό το κράτος μέλος είναι υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης.
Εξαιρέσεις
Εάν δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί το κράτος μέλος το οποίο είναι υπεύθυνο βάσει των κριτηρίων που απαριθμούνται, υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης είναι το πρώτο κράτος μέλος στο οποίο υποβλήθηκε η αίτηση ασύλου.
Ύστερα από αίτηση ενός άλλου κράτους μέλους, κάθε κράτος μέλος μπορεί να δεχθεί να διαπραγματευθεί μια αίτηση ασύλου για την οποία δεν είναι υπεύθυνο, για λόγους ανθρωπιστικούς και βάσει, εν μέρει, οικογενειακών ή πολιτισμικών κριτηρίων, εφόσον οι ενδιαφερόμενοι συναινούν.
Αναδοχή του αιτούντος άσυλο
Το κράτος μέλος που έχει προσδιοριστεί ως υπεύθυνο για την αίτηση ασύλου πρέπει να αναδεχτεί τον αιτούντα και να εξετάσει την αίτηση. Εάν ένα κράτος μέλος στο οποίο έχει υποβληθεί αίτηση ασύλου θεωρεί ότι άλλη χώρα της ΕΕ είναι υπεύθυνη, μπορεί να απευθύνει προς αυτήν αίτημα αναδοχής της αίτησης.
Η αίτηση αναδοχής ή εκ νέου ανάληψης θα πρέπει να υποδεικνύει κάθε στοιχείο που επιτρέπει στο κράτος προς το οποίο απευθύνεται το αίτημα να προσδιορίσει εάν είναι πράγματι υπεύθυνο. Όταν το κράτος προς το οποίο απευθύνεται το αίτημα δέχεται την αναδοχή ή εκ νέου ανάληψη του ενδιαφερομένου προσώπου, αποστέλλεται στον αιτούντα αιτιολογημένη απόφαση που δηλώνει ότι η αίτησή του κρίνεται απαράδεκτη στο κράτος μέλος όπου υποβλήθηκε, και ότι υπάρχει υποχρέωση μεταφοράς του αιτούντος άσυλο στο κράτος μέλος που είναι υπεύθυνο.
Πλαίσιο
Ο κανονισμός του Δουβλίνου ΙΙ αντικαθιστά τη σύμβαση του Δουβλίνου του 1990 η οποία όριζε τα κριτήρια για τον προσδιορισμό του αρμόδιου κράτους όσον αφορά την εξέταση αίτησης ασύλου. Όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ εφαρμόζουν τον κανονισμό καθώς και η Νορβηγία, η Ισλανδία, η Ελβετία και το Λιχτενστάιν.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

Πράξη	Έναρξη ισχύος	Προθεσμία για μεταφορά στο εθνικό δίκαιο των κρατών μελών	Επίσημη Εφημερίδα
Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 343/2003	17.3.2003	-	ΕΕ L 50 της 25.2.2003

ΣΥΝΑΦΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

Πρόταση κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τη θέσπιση των κριτηρίων και μηχανισμών για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο για την εξέταση αίτησης διεθνούς προστασίας που υποβάλλεται σε κράτος μέλος από υπήκοο τρίτης χώρας ή από απάτριδα (αναδιατύπωση) [COM(2008) 820 τελικό/2 – Δεν έχει δημοσιευτεί στην Επίσημη Εφημερίδα].
Η παρούσα πρόταση τροποποίησης του κανονισμού του Δουβλίνου II έχει ως στόχο να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα του συστήματος και να εξασφαλίσει τη συνολική αντιμετώπιση των αναγκών των αιτούντων διεθνή προστασία βάσει του μηχανισμού για τον προσδιορισμό της ευθύνης. Επιπλέον, συνάδοντας με το σχέδιο δράσης για το άσυλο, η πρόταση στοχεύει στην αντιμετώπιση καταστάσεων ιδιαίτερης πίεσης στις ικανότητες υποδοχής και τα συστήματα για το άσυλο των κρατών μελών, καθώς και καταστάσεων όπου υπάρχει ανεπαρκές επίπεδο προστασίας για τους αιτούντες διεθνή προστασία.
Διαδικασία συναπόφασης (COD/2008/0243)
Έκθεση της Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο για την αξιολόγηση της συστήματος του Δουβλίνου [COM(2007) 299 τελικό – Επίσημη Εφημερίδα C 191, 17.8.2007].
Η Επιτροπή αναφέρει ότι οι στόχοι του συστήματος του Δουβλίνου επιτεύχθηκαν γενικά. Ελλείψει ακριβών δεδομένων από τα κράτη μέλη, η Επιτροπή διευκρινίζει ότι δεν κατόρθωσε να αξιολογήσει το κόστος του συστήματος. Προσθέτει ότι ορισμένα προβλήματα εμμένουν τόσο στο επίπεδο της εφαρμογής όσο και στο επίπεδο της αποτελεσματικότητας του συστήματος.

 

[Το παρόν δελτίο διανέμεται ενημερωτικά. Δεν έχει ως στόχο να ερμηνεύσει ή να αντικαταστήσει το έγγραφο αναφοράς, που παραμένει η μόνη δεσμευτική νομική βάση.]

Ημερομηνία τελευταίας τροποποίησης: 18.11.2011

 

Το Μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα αναφέρεται στη συστηματική παράνομη/παράτυπη ^[α] είσοδο μεγάλου αριθμού μεταναστών στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1990 - 2011.

Η πτώση των Σοσιαλιστικών καθεστώτων στην ανατολική Ευρώπη το 1989, δημιούργησε το πρώτο κύμα οικονομικής μετανάστευσης με προορισμό την Ελλάδα (με μετανάστες κυρίως από την Αλβανία, Βουλγαρία και Ρουμανία) διαμέσου των βόρειων συνόρων και στην συνέχεια προστέθηκαν μετανάστες από χώρες της Αφρικής και της Ασίας.^[1] Κατά την

δεκαετία 2000 - 2010 η Ελλάδα έγινε πόλος έλξης εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών όχι μόνο από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες αλλά από ολόκληρο τον κόσμο με αποτέλεσμα ένας στους δέκα περίπου κατοίκους στην Ελλάδα να είναι αλλοδαπός. Η συσσώρευση μεγάλου πλήθους μεταναστών, κυριολεκτικά πρωτόγνωρη για τον γηγενή Ελληνικό πληθυσμό, άφευκτα δημιούργησε ένα μείζων πολιτικό ζήτημα με τελείως διαφορετικές αναλυτικές προσεγγίσεις και προτάσεις επίλυσης από το κάθε ελληνικό πολιτικό κόμμα. Επίσης, η Ελλάδα το διάστημα 2005 - 2010 χαρακτηρίστηκε ως κύρια-είσοδος μετανάστευσης στην Ευρώπη (συγκεκριμένα χαρακτηρίζεται η Ελλάδα ως "η πύλη της Ευρώπης για παράνομη μετανάστευση" ^[2]) παρότι επιχειρείται μείωση της έλευσης από τις διόδους μέσω μεταναστευτικών φρακτών (Ισπανία), στην Ελλάδα παραμένει το μείζον ζήτημα.^[3] Η Ελληνική κρίση χρέους 2010-2012 δεν έχει μειώσει τον αριθμό των μεταναστών που έρχονται στην Ελλάδα, η οποία αποτελεί το κύριο δρόμο εισόδου στην Ευρώπη.^[4] Το 2010 σύμφωνα με την Frontex 9 στους 10 μετανάστες που εισήλθαν παράνομα στην Ευρώπη, εισήλθαν μέσω της Ελλάδος. Πολλοί μετανάστες που εισέρχονται στην Ελλάδα, ξαναφεύγουν μετά από χρονικό διάστημα.^[5][6] Ωστόσο, οι πολιτικές εξελίξεις στην Λιβύη και την Τυνησία το 2011, επανέφεραν την μετανάστευση προς την Ευρώπη μέσω της Ιταλίας (κυρίως μέσω της νήσου Λαμπεντούζα). Η Ιταλία το 2011, μετά τις πολιτικές εξελίξεις στην βόρεια Αφρική, θεωρείται επίσης μιας από τις κύριες πύλες εισόδου μεταναστών προς την Ευρώπη.^[7] Το 2011 αυξήθηκε περαιτέρω η μετανάστευση. Συγκεκριμένα σύμφωνα με την Frontex, τους πρώτους 9 μήνες του 2011 περάσαν τα σύνορα 112.844 μετανάστες έναντι 76.697 την αντίστοιχη περίοδο του 2010.^[8]

Πίνακας περιεχομένων 1 Νομοθετικό πλαίσιο 1.1 Ευρωπαϊκή Ένωση 1.2 Ελλάδα 1.3 Πρόσφυγας 1.4 Ανήλικοι 1.5 Άσυλο - Δουβλίνο ΙΙ 1.5.1 Άσυλο 1.5.2 Δουβλίνο ΙΙ 1.5.3 Εφαρμογή Δουβλίνου ΙΙ στην Ελλάδα 2 Ελλάδα 2.1 Έβρος 2.1.1 Κέντρα κράτησης μεταναστών 2.1.2 Νεκροταφείο μεταναστών χωρίς χαρτιά 2.1.3 Frontex 2.1.4 Τείχος-φράχτης - τάφρος στον Έβρο 2.1.4.1 Πορεία 15 Ιανουαρίου 2011 κατά τείχους-φράκτη 2.2 Αιγαίο 2.2.1 Κέντρο Κράτησης Παγανής 2.3 Αθήνα 2.3.1 Προβλήματα διαμονής μεταναστών 2.3.2 Ρατσισμός 2.3.2.1 Δολοφονία 44χρονου στην Αθήνα τον Μάιο 2011 2.3.3 Απεργία πείνας 300 μεταναστών 2011 2.3.4 Μεταναστευτικό ζήτημα στον Άγιο Παντελεήμονα 2.4 Πάτρα 2.5 Ηγουμενίτσα 2.6 Συνθήκες εργασίας 2.7 Απελάσεις - επαναπατρισμοί 3 Βίντεο-ρεπορτάζ 4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι 5 Δείτε επίσης 6 Σημειώσεις 7 Παραπομπές

Κατηγορία:

• Μετανάστευση στην Ελλάδα

Η Ιταλία κατηγορείται ότι έδωσε χρήματα σε Αφρικανούς μετανάστες υποκινώντας τους να κατευθυνθούν στη Γερμανία. Η δε Bild ωρύεται ότι τους εφοδίασε και με προσωρινές άδειες παραμονής, για χρήση εντός Σένγκεν.

Σκάνδαλο;

Όχι, γράφει η γερμανική εφημερίδα Die Zeit : η συνέπεια μιας πολιτικής που κλείνει τα μάτια στο δράμα των προσφύγων και ξεφορτώνεται την ευθύνη επιρρίπτοντάς την σε άλλες χώρες.

Σήμερα γίνονται οι Ιταλοί οι «κακοί» της υπόθεσης, αφού υποτίθεται «χαρτζιλίκωσαν» με 500 ευρώ μερικούς Λίβυους πρόσφυγες και τους ξαπόστειλαν στη Γερμανία.

Άστεγοι στο Αμβούργο, μια ομάδα από δαύτους ζει σήμερα στους δρόμους και αναστατώνει τις αρχές της πόλης. Πού θα ‘πρεπε να κατοικούν; Σε σκηνές; Στα υπερπλήρη καταφύγια έκτακτης ανάγκης; Ποιος θα πληρώσει γι’ αυτά; Και το σημαντικότερο : πώς θα απαλλαγούμε βιαστικά από το πρόβλημα;

Γιατί η μόνη επιλογή, φυσικά, «είναι να τους στείλουμε πίσω (στην Ιταλία)», όπως έσπευσε να διαβεβαιώσει το κοινό ο Detlef Scheele, γερουσιαστής του Αμβούργου για θέματα κοινωνικής πρόνοιας.

Μάλλον όμως θα ‘πρεπε να είμαστε ευγνώμονες τόσο στους κατεργάρηδες Ιταλούς όσο και στους φουκαράδες Λίβυους που ήρθαν στο Αμβούργο. Υπήρξε χρήσιμο το σοκ που μάς προκάλεσε η αντιμετώπιση της πραγματικότητας, καθώς η Γερμανική πολιτική για τους πρόσφυγες –μάλλον, η ανυπαρξία οποιασδήποτε πολιτικής για τους πρόσφυγες- αποτελεί όνειδος.

Όχι μόνο το Αμβούργο, ολόκληρη η Γερμανία έχει επιλέξει τη βολή της.

Είναι τόσο βολικό να μάς χωρίζει μεγάλη απόσταση από τα ανθρωπιστικά δράματα του κόσμου, τόσο ανακουφιστικό το γεγονός ότι μεσολαβούν πολλαπλά σύνορα (ΣτΜ : της Ελλάδας πρώτα και κύρια) τα οποία μάς προφυλάσσουν από τα δράματα αυτά, ώστε μπορούμε να τα ατενίζουμε εκ του μακρόθεν ριγώντας από έκπληξη ή απλά να τα αγνοούμε παντελώς.

Οι μισοπνιγμένοι Βορειοαφρικανοί στις Ιταλικές ακτές, οι πεινασμένοι Αφγανοί στα Ελληνοτουρκικά σύνορα, εκατοντάδες χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια Σύριοι πρόσφυγες στην Τουρκία, στον Λίβανο, στην Ιορδανία : φρικτές ανθρώπινες μοίρες, ασφαλώς! Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι πώς εμείς γλυτώνουμε από παρόμοια μοίρα!

Οι δύσμοιρες παραλιακές χώρες

Η Γερμανία και οι χώρες στο γεωγραφικό κέντρο της Ευρώπης έχουν ήδη από δεκαετίες ταμπουρωθεί πίσω από τον λεγόμενο «Κανονισμό της τρίτης χώρας».

(ΣτΜ :Το περιβόητο «Δουβλίνο ΙΙ», Κανονισμός 343/2003, εδώ στα ελληνικά).

Είναι νομικά αποδεκτό αλλά ηθικά πανάθλιο και δόλιο κατασκεύασμα.

Προβλέπει ότι όσοι πρόσφυγες φτάνουν σε μια «ασφαλή τρίτη χώρα» -εννοώντας με τον όρο όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ και πολλές από τις γειτονικές με αυτήν χώρες- απαγορεύεται να προχωρήσουν περαιτέρω. Η Γερμανία δεν δέχεται αιτήσεις ασύλου από τέτοιους πρόσφυγες καθώς (νοείται ότι) έχουν ήδη φτάσει σε ασφαλή τόπο. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι οι χώρες, που έχουν την ατυχία να συνορεύουν με μια περιοχή σε κρίση ή να βρέχονται από μια θάλασσα την οποία απελπισμένοι πρόσφυγες πασχίζουν να διασχίσουν, εγκαταλείπονται να τους αντιμετωπίσουν με ίδιες δυνάμεις.

Οι Λίβυοι και όλοι οι πρόσφυγες δεν καταφθάνουν στην Ιταλία επειδή προτιμούν τη συγκεκριμένη χώρα. Έρχονται επειδή απλούστατα είναι η ευκολότερη να προσεγγίσουν ευρωπαϊκή χώρα. Προορισμός τους είναι η Ευρώπη. Γι’ αυτό και η Ευρώπη ως σύνολο οφείλει να τους φροντίσει.

Σύμφωνα με τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών οργάνων, υποτίθεται, η δίκαιη κατανομή τού βάρους που ασκούν στις εθνικές κοινωνίες τα προσφυγικά ρεύματα αποτελεί πρωταρχικό στόχο των πολιτικών της ΕΕ.

Στην πράξη, οι περισσότερες χώρες κοιτάζουν να «ξεγλιστρήσουν κάτω από το φορτίο» – και να απαλλαγούν από αυτό.

Η Ευρωπαϊκή πολιτική για τους πρόσφυγες αποτελεί προδοσία αυτών καθαυτών των ευρωπαϊκών ιδανικών. Πουθενά σε αυτήν την πολιτική δεν εμπεριέχεται καλόπιστος διαμοιρασμός ευθυνών ανάμεσα στα κράτη-μέλη ή ανθρωπιστικό καθήκον.

Οι αρχές στις Βρυξέλλες, και ειδικά η υπηρεσία για τα σύνορα Frontex , δουλεύουν σκληρά για να απωθήσουν τους πρόσφυγες ακόμα μακρύτερα και να επεκτείνουν προς τα έξω τα τείχη του «Φρουρίου Ευρώπη». Πληρώνουν για να στηθούν μεθοριακοί φράχτες και να κατασκευαστούν κέντρα κράτησης στην Τουρκία, για να απαλλαγούν από το πρόβλημα πριν «ακουμπήσει» τους ίδιους.

Επιλογές από τα στρατόπεδα προσφύγων

Και τι κάνει η Ευρώπη –ειδικά η Γερμανία- απέναντι στο τεράστιο πρόβλημα των προσφύγων λόγω της Συριακής κρίσης; Απολύτως τίποτα. Ο Υπουργός των Εσωτερικών αρνήθηκε την υποδοχή Σύριων προσφύγων για τον επόμενο ενάμιση χρόνο. Μόνο μετά από ακατάπαυστες διαμαρτυρίες του Ομοσπονδιακού Επιτρόπου για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την περασμένη άνοιξη αποδέχτηκε είσοδο 5.000 Σύριων προσφύγων στη χώρα – αλλά μετά τον ερχόμενο Ιούνιο και μόνον ορφανά ή έχοντες συγγενείς στη Γερμανία, προτιμούνται δε οι Χριστιανοί. Οι λίγοι τυχεροί επιλέγονται τώρα από τα στρατόπεδα Σύριων προσφύγων. Εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι αφήνονται στη μοίρα τους.

Μια μακάβρια, επαίσχυντη αποτυχία

Σίγουρα, το να προσκαλέσεις όλους τους πρόσφυγες του κόσμου στο Αμβούργο δεν αποτελεί λύση. Ωστόσο οφείλει να βρεθεί μια ισορροπία ανάμεσα στο ολοκληρωτικό άνοιγμα των συνόρων και στο σημερινό καθεστώς πλήρους αποκλεισμού.

Ο «Κανονισμός της τρίτης χώρας», συμπτωματικά, παραπέμπει στην συμβιβαστική λύση που δόθηκε για το καθεστώς ασύλου το 1992 στη Γερμανία, η οποία κατακρίνεται μέχρι σήμερα από τους ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Την εποχή εκείνη, οπότε οι διαπραγματεύσεις για τη δοθείσα λύση λάβαιναν χώρα, πυρπολούνταν οι ξενώνες που φιλοξενούσαν αιτηθέντες άσυλο. Αλλοδαποί πέθαιναν από την γερμανική ξενοφοβία και οι πολιτικοί απέτρεπαν τη χώρα από το να δεχθεί πρόσφυγες.

Αυτή η πολιτική υπήρξε μέχρι σήμερα μια μακάβρια, επαίσχυντη αποτυχία. Είναι ώρα να διορθωθεί.

Αντίλογος

«Δεν είναι αυτή η Ευρώπη που φανταστήκαμε»

«Η Ιταλία μάς στέλνει Αφρικανούς πρόσφυγες» σημειώνει αγανακτισμένα η Bild στο εξώφυλλό της. Φωνάζοντας για «σκάνδαλο», η εφημερίδα γράφει ότι η Ιταλία πράττει ό,τι πράττει «επειδή δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με το ασταμάτητο ρεύμα Βορειοαφρικανών προσφύγων. […] Δεν είναι αυτή η Ευρώπη που φανταστήκαμε».

«Αρκετές εκατοντάδες έχουν έρθει στο Αμβούργο και στη Βαυαρία, η πλειονότητα άστεγοι, μη έχοντας δικαίωμα εργασίας, επιδομάτων ή στέγασης», γράφει η Bild , η οποία δεν καθησυχάζει από ειδήσεις ότι οι πρόσφυγες θα σταλούν πίσω στην Ιταλία, προσθέτοντας ότι τελικά τα Γερμανικά ομόσπονδα κράτη είναι εκείνα που θα πληρώσουν τα εισιτήρια επιστροφής.

Εν τω μεταξύ στην Ιταλία η La Stampa υπογραμμίζει ότι το επίσημο έγγραφο που απέστειλε το Γερμανικό Υπουργείο Εσωτερικών στις περιφερειακές υπηρεσίες μετανάστευσης, στις 27 Μαρτίου, «δεν αναφέρει ότι υπήρξε ρητή υπόδειξη των Ιταλικών αρχών στους πρόσφυγες να πάνε στη Γερμανία», αλλά μόνον «να φύγουν με δική τους πρωτοβουλία».

Πηγή : presseurop

Σχόλιο :

Ω Γερμανία, χλωμή μητέρα, δώσε μας τα φώτα σου.

Μιας και οι ιθαγενείς αναλυτές που δέκα χρόνια φώναζαν ότι η Ελλάδα, με σαφείς οδηγίες και πολιτικές της ΕΕ, μετατράπηκε σε «σκουπιδοτενεκέ» ανεπιθύμητων για την Μεσευρώπη ψυχών, «εκτελέστηκαν» με την κατηγορία του «συνωμοσιολόγου».

Ας δούμε λοιπόν το φως της αλήθειας από την εφημερίδα της γερμανικής, κεντροαριστερής ιντελλιγκέντσιας, Die Zeit.

Το εξαιρετικό, αν και αυτονόητο για τους Έλληνες, άρθρο, επιδέχεται ωστόσο δύο αναγνώσεις.

Η πρώτη, υπάρχουν και καλοί Γερμανοί που όμως δεν εισακούονται.

Η δεύτερη, ότι το γερμανικό σύστημα εξουσίας διαθέτει την πολυτέλεια να παρουσιάζει την αλήθεια ως έχει, εμφανίζοντας το συμπονετικό προσωπείο ως το ένα πρόσωπο του Ιανού και παρέχοντας έτσι στο έτερο πρόσωπο ηθικό κεφάλαιο ώστε, στο τέλος της ημέρας, να επιβάλει με σκληρότητα στους υπόλοιπους, κυρίως στην Ελλάδα, αυτό που το στενό της συμφέρον επιτάσσει.

Και οι καλοί όμως Γερμανοί απλά μοιάζουν ΔΗΜΑΡ. Με διατύπωση που στον δημόσιο λόγο στην Ελλάδα έχει πλειστάκις επαναληφθεί, ενώ σήμερα με τον φασισμό της πολιτικής ορθότητας θα κατηγορείτο σαν «χρυσαυγίτικη», ο αρθρογράφος καταλήγει στο γνωστό αδιέξοδο :

«…το να προσκαλέσεις όλους τους πρόσφυγες του κόσμου στο Αμβούργο δεν αποτελεί λύση… οφείλει να βρεθεί ισορροπία…η μέχρι σήμερα πολιτική είναι ώρα να διορθωθεί».

Αριστερίστικα ευχολόγια ανώριμων ανθρώπων.

Δηλαδή πόσους θα δεχθείς; Πόσους θα χαρακτηρίσεις «πρόσφυγες»; Και πώς; Και τους υπόλοιπους, στον Καιάδα;

Κουβέντα για την ωμή απαίτηση που θέτει η Ιστορία

- αφενός, να ασκηθεί βία για την ανάσχεση των προσφυγικών ρευμάτων

- αφετέρου, να σταματήσει να ασκείται βία από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις στις χώρες καταγωγής των προσφύγων, βία που δημιουργεί τα μεταναστευτικά κύματα.

Δεν υπήρχαν Λίβυοι πρόσφυγες πριν οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν να ανατρέψουν βίαια τον Καντάφι για να αρπάξουν τα πετρέλαια. Και ο νεαρός Γερμανός συντάκτης που στην Die Zeit κόπτεται για τους Σύριους πρόσφυγες δεν λέει κουβέντα για το ότι η Γερμανία, υπηρετώντας τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα και υποστηρίζοντας τους κατσαπλιάδες της Αλ Κάιντα, πρωτοστατεί για την ανατροπή του Άσαντ, απόπειρα που δημιούργησε το προσφυγικό πρόβλημα.

Κουβέντα για το ότι, βάζοντας το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να λάβει σχετική απόφαση, η Γερμανία για να μην έχει αυτή πρόβλημα πληρώνει στις περιφερειακές χώρες της ΕΕ για το κεφάλι κάθε πρόσφυγα που μένει εκεί χωρίς να επιστρέφει στην πατρίδα του.

Κονδύλι ύψους 6.000 ευρώ ανά πρόσφυγα που εγκαθίσταται για το πρώτο έτος, 5.000 για το δεύτερο και στη συνέχεια 4.000 ετησίως.

Ευτυχώς δεν ψέγει και αυτός τους «τεμπέληδες» έλληνες δημόσιους υπαλλήλους, όργανα σε έναν κρατικό μηχανισμό που έχει καταπονηθεί απερίγραπτα στην αντιμετώπιση των λαθρομεταναστών και δεν έχει πλέον την ικμάδα να αντιμετωπίσει τις εθνικές απειλές ούτε να επιτελέσει το έργο του απέναντι στους έλληνες πολίτες.

Πάντως το άρθρο θα αποτελεί χρήσιμη τεκμηρίωση όποτε η ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει να θέσει ευθέως, ίσως μαζί με τις πολεμικές αποζημιώσεις, θέμα αποζημίωσης τόσο για αυτήν την απερίγραπτη καταπόνηση όσο και για την εθνολογική αλλοίωση του ελληνικού χώρου, αποτέλεσμα άλλης μιας πολεμικής εισβολής.

Και θα ήταν αναπόσπαστο στοιχείο στο κατηγορητήριο του Ειδικού Δικαστηρίου για αυτούς που υπέγραψαν το «Δουβλίνο ΙΙ».

Επιλογές – Απόδοση – Σχολιασμός:

toaftonoito

Προφήτης -

 Διάγραμμα με αριθμό μεταναστών στην Ελλάδα από την δεκαετία του 1951 μέχρι την δεκαετία του 2001. Πηγή Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας - το διάγραμμα είναι από το βιβλίο "Το Μεταναστευτικό Ζήτημα στη Μεσόγειο (Ισπανία - Ιταλία - Ελλάδα)" σελ. 33.^[15]

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"