Οι ανιστόρητοι παπαγάλοι και η αληθινή ιστορία για τα "γουναράδικα"

Ποιος θα πει "τι" και ποιος θα προλάβει το "τι" πρώτος, χωρίς σκέψη, περίσκεψη, χωρίς αιδώ, οι παπαγάλοι πολιτικοί προσαρμόζονται με την επικοινωνιακή τακτική του καθωσπρεπισμού των image makers και των ΜΜΕδων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, εκτός των μνημονιακών και,  ο θλιβερός* εργατολόγος Μητρόπουλος που τάχα ήθελε να αποστασιοποιηθεί από το "τερατούργημα" που ειπώθηκε (ήξερε άραγε τι να σημαίνει αυτή η ιστορική φράση;) από τον Βαγγέλη Διαμαντόπουλο.

 Η στοχαστική αυτή φράση δείχνει την αγωνία αλλά και την τιμή της θυσίας προ της κάθε μάχης των μαχητών που γνωρίσαμε, από την εποχή του Λεωνίδα με τους τριακόσιους, εκτός της εθνικής αντίστασης του εμφυλίου κλπ κυρίως έμεινε γνωστό από την ελληνική επανάσταση των αρματωλών και των κλεφτών, ιδιαίτερα όμως των σουλιωτών με το περίφημο:
"καλό βόλι".

Ακολουθούν δύο ενδιαφέροντα κείμενα που ρίχνουν φως στην εν λόγω φράση και αποστομώνει 
τους ανιστόρητους παπαγάλους...

Νάσος

αληθινή ιστορία για τα "γουναράδικα"

Ορισμένοι φίλοι αναρωτήθηκαν και με το δίκιο τους, τι σημαίνει η έκφραση «ραντεβού στα γουναράδικα» . Έτσι λοιπόν υποχρεώνομαι να πω δυο λόγια για το τι σημαίνει αυτό το πράγμα και ζητώ προκαταβολικά συγνώμη αν σας φέρει λίγη ανατριχίλα…

Ας ξεκινήσουμε από τη γλώσσα των αγρίων γουνοφόρων ζώων, των κουναβιών και κυρίως των αλεπούδων που κάποτε τις κυνηγούσαν απηνώς για το δέρμα τους και ήταν μάλιστα επικηρυγμένες. Κάθε φορά λένε που έβγαιναν οι αλεπούδες για τροφή, είτε στα χωράφια, είτε στα κοτέτσια ποτέ δεν ήταν βέβαιες πως θα επιστρέψουν στη φωλιά τους και έλεγαν μεταξύ τους σαν αστείο τον χαιρετισμό «καλή αντάμωση στα γουναράδικα». Όπερ σήμαινε ότι αν έπεφταν σε κάποια παγίδα ή τις σκότωναν οι κυνηγοί, θα συναντιόνταν πάλι στον πάγκο του γουναρά όπου το τομάρι τους θα γίνονταν ρούχο, αντικείμενο ή κάποιο αξεσουάρ να στολίσει το κορμί ή το σπίτι.

Αυτή ήταν μια από τις πολλές λαϊκές εκφράσεις που χρησιμοποιούσε ο Άρης Βελουχιώτης σαν ήθελε να σχολιάσει το μέλλον το δικό αλλά και των πιστών συντρόφων του. Θα μπορούσαμε να γράψουμε ένα σωρό πράγματα για τις προσεγγίσεις που έκανε ο Άρης για την εξέλιξη του αγώνα και την ιδιαίτερη ικανότητα να αναλύει τις εξελίξεις που καθορίζονταν από την ηγεσία του Κόμματος. Με βάση λοιπόν αυτά τα στοιχεία ο Άρης θεωρώ πως από πολύ νωρίς ήξερε πως το τομάρι του θα έφτανε κάποια στιγμή στα «γουναράδικα» για να το κάνουν κομμάτια οι εχθροί του και οι «φίλοι» του. Η διαίσθησή του αυτή τελικά επιβεβαιώθηκε με πολύ τραγικό τρόπο στο Φάγγο.

Όποιος δε ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα για τον Άρη αλλά και την Εθνική Αντίσταση, μπορεί να ανατρέξει στην επίσημη βιβλιογραφία που μπορεί να την αναζητήσει σε όλους τους καταλόγους των βιβλιοπωλείων και έτσι ενδεχομένως βελτιώσει τις ισχνές αλλά και συχνά υποβολιμαίες γνώσεις που του παρέχει το Wikipedia…

(Παραθέτω το εξώφυλλο του πρώτου βιβλίου που γράφτηκε από τον Πάνο Λάγδα και τις μαρτυρίες των συντρόφων του πριν περάσουν τα χρόνια και αρχίσουν να παραποιούνται τα πράγματα).

actimon

Από τον αρχικαπετάνιο του ΕΛΑΣ στον βουλευτή Βαγγελη Διαμαντόπουλο. Και εμφύλιος στον ΣΥΡΙΖΑ με απάντηση του Αλέξη Μητρόπουλου.
«Καλή αντάμωση στα γουναράδικα». Και μόνο στο άκουσμά της, η φράση που χρησιμοποίησε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, πυροδότησε τεράστιες πολιτικές εντάσεις, κάνοντας ορισμένους να μιλούν -στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- ακόμα και για εμφυλιοπολεμικές συρράξεις.

«Είμαστε αυτοί που θα ενώσουμε αυτό τον κύκλο, που έσπασε το σάπιο πολιτικό σας σύστημα. Από το λαό στη Βουλή και ξανά στο λαό. Είμαστε έξω που ακούμε όλους αυτούς» είπε ο κ. Διαμαντόπουλος, απευθυνόμενος σε όσους κατηγορούν τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ότι έφυγαν από την Ολομέλεια και πήγαν στην πορεία.

Στη συνέχεια πρόσθεσε ότι «όλοι μας λένε ότι δεν εκβιάζεται είναι αποφασισμένοι για ρήξη και ανατροπή. Αυτό που έλεγε και ο Άρης Βελουχιώτης "ραντεβού στα γουναράδικα"».

Το twitter και το facebook, μέσα σε δευτερόλεπτα, πήραν φωτιά με εκατέρωθεν αντεγκλήσεις μεταξύ δεξιών και αριστερών, που σε πολλές περιπτώσεις άγγιξαν και τα όρια των ύβρεων.

Ποια είναι όμως η πραγματική προέλευση της φράσης που συχνά πυκνά χρησιμοποιούσε ο αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ, Άρης Βελουχιώτης;

Όλα ξεκινούν από τη γλώσσα των κυνηγών αγρίων γουνοφόρων ζώων, των κουναβιών και κυρίως των αλεπούδων που κάποτε τις κυνηγούσαν για το πανάκριβο και πολύτιμο δέρμα τους και ήταν μάλιστα επικηρυγμένες.

Σαν λαϊκός μύθος, κάθε φορά, λένε, που έβγαιναν οι αλεπούδες για τροφή, είτε στα χωράφια, είτε στα κοτέτσια ποτέ δεν ήταν βέβαιες πως θα επιστρέψουν στη φωλιά τους και έλεγαν μεταξύ τους σαν αστείο τον χαιρετισμό «καλή αντάμωση στα γουναράδικα».

Έκφραση που σήμαινε ότι αν έπεφταν σε κάποια παγίδα ή τις σκότωναν οι κυνηγοί, θα συναντιόνταν πάλι στον πάγκο του γουναρά όπου το τομάρι τους θα γίνονταν ρούχο, αντικείμενο ή κάποιο αξεσουάρ να στολίσει το κορμί ή το σπίτι.

Αυτή ήταν μια από τις πολλές λαϊκές εκφράσεις που χρησιμοποιούσε ο Άρης Βελουχιώτης όταν ήθελε να σχολιάσει το μέλλον το δικό του, αλλά και των πιστών συντρόφων του. «Θα τα πούμε» δηλαδή «εκεί που θα μας γδάρουν» έλεγε ο Άρης για να τον ακούν περισσότερο οι άνθρωποι που έστελνε το κόμμα για να τον ελέγξουν.

Ήταν δηλαδή ένα μήνυμα που έστελνε ο Άρης στο εσωτερικό και στην πολιτική ηγεσία του κόμματος, αφού είναι γνωστές οι ρήξεις του με τις επιταγές των «καλαμαράδων» όπως ο ίδιος τους αποκαλούσε και με την καθοδήγηση του ΚΚΕ.

Με βάση λοιπόν αυτά τα στοιχεία ο Άρης ήξερε από πολύ νωρίς πως το τομάρι του θα έφτανε κάποια στιγμή στα «γουναράδικα» για να το κάνουν κομμάτια οι εχθροί του και οι «φίλοι» του.

Η διαίσθησή του αυτή τελικά επιβεβαιώθηκε με τον πιο τραγικό τρόπο στο φαράγγι του Φάγγου.

Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία...(protothema)

ΣΣ: Το θλιβερός* "κολλάει" στις ελπίδες για τα αναδρομικά από το επίδομα των 176 ευρώ που υποσχέθηκε σε χιλιάδες ένστολους και μη έναντι των 20 ευρώ...

 Σχόλιο για πρώτη φώτο:

Andreas Papadakis

Ας ξεκινήσουμε από τη γλώσσα των αγρίων γουνοφόρων ζώων, των κουναβιών και κυρίως των αλεπούδων που κάποτε τις κυνηγούσαν απηνώς για το δέρμα τους και ήταν μάλιστα πικηρυγμένες.
Κάθε φορά λένε που έβγαιναν οι αλεπούδες για τροφή, είτε στα χωράφια, είτε στα κοτέτσια ποτέ δεν ήταν βέβαιες πως θα επιστρέψουν στη φωλιά τους και έλεγαν μεταξύ τους σαν αστείο τον χαιρετισμό «καλή αντάμωση στα γουναράδικα».
Όπερ σήμαινε ότι αν έπεφταν σε κάποια παγίδα ή τις σκότωναν οι κυνηγοί, θα συναντιόνταν πάλι στον πάγκο του γουναρά όπου το τομάρι τους θα γίνονταν ρούχο.

 
==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"