Αντισυνταγματικές διατάξεις στο πολυνομοσχέδιο

Αντισυνταγματικές κρίνει το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής κρίσιμες διατάξεις του πολυνομοσχεδίου.

Παράλληλα, κάνει παρατηρήσεις σχεδόν σε όλα τα άρθρα του, και κυρίως αυτά που αφορούν τους δήμους.

Ειδικότερα, το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής κρίνει:

• το άρθρο 76 για την συγκρότηση Παρατηρητηρίου Οικονομικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ το Επιστημονικό Συμβούλιο επισημαίνει ότι «εγείρει προβληματισμό» αν κάμπτεται η διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των ΟΤΑ. Οι παρεμβάσεις που γίνονται «δεν φαίνεται να συνάδουν πλήρως» προς τις εγγυήσεις του Συντάγματος, καθώς και προς την προστασία της οικονομικής αυτοτέλειά τους, τονίζει το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής.
• για το άρθρο 90 που αφορά την διαθεσιμότητα και την εφεδρεία έχουν εκδοθεί πολλές αποφάσεις πρωτοβάθμιων δικαστηρίων που αναφέρουν ότι παραβιάζεται το Σύνταγμα και η Συνθήκη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, και καμία ανώτερου ή ανώτατου δικαστηρίου.

Για την παράγραφο 1 του άρθρου 90, που δίνει στον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και τον αρμόδιο υπουργό τη δυνατότητα να καταργούν θέσεις ανά κατηγορία κλάδο ή ειδικότητα, το Επιστημονικό Συμβούλιο τονίζει ότι η εξουσιοδότηση πρέπει να είναι «ειδική και ορισμένη» και να περιλαμβάνει συγκεκριμένο αριθμό θεμάτων. ...

«Η εξουσιοδότηση είναι αντισυνταγματική όταν κρίνεται γενική και αόριστη», προσθέτει και υπογραμμίζει ότι «δεν στοιχειοθετείται το ορισμένο των εξουσιοδοτήσεων» στους υπουργούς.

Την ίδια επισήμανση για αντισυνταγματικότητα κάνει και για την δυνατότητα στον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης να αξιολογεί τους εργαζόμενους.

Για την κατάργηση οργανικών θέσεων των ΟΤΑ με υπουργικές αποφάσεις, τονίζεται ότι κάμπτεται η διοικητική αυτοτέλεια των ΟΤΑ που προστατεύεται από το Σύνταγμα.

• για το άρθρο 91 ότι με την κινητικότητα ενδεχομένως παύει ο συνταγματικά κατοχυρωμένος θεσμός των μεταθέσεων των δημοσίων υπαλλήλων.
• για την παροχή ασυλίας στα μέλη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (άρθρο 74) η Επιστημονική Υπηρεσία υπογραμμίζει ότι είναι «μαχητό» το τεκμήριο που εισάγει το νομοσχέδιο ότι οι αποφάσεις των μελών του ΤΧΣ είναι συμφέρουσες προς το δημόσιο και προτείνει να εισαχθούν αναλυτικά «κανόνες επιμελούς διαχείρισης».
• στα άρθρα 16, 29, 40, 43 για τους συντελεστές επιβολής φόρου δεν περιλαμβάνεται αφορολόγητο κλιμάκιο. «Η κατάργηση του αφορολόγητου ποσού εισοδήματος ή η θέσπιση αφορολόγητου ποσού εισοδήματος το οποίο είναι χαμηλότερο από το ελάχιστο όριο διαβίωσης ενδεχομένως δεν είναι συμβατή με την αρχή της φορολόγησης βάσει της φοροδοτικής ικανότητας, τον σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την υποχρέωση προστασίας της οικογένειας και της παιδικής ηλικίας». Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ το κατώφλι κινδύνου φτώχειας είναι 6.591 ευρώ ετησίως ανά άτομο. Επίσης για την χορήγηση του ΕΚΑΣ τα κριτήρια είναι 9.884,11 ευρώ ατομικό εισόδημα και 15.380,90 οικογενειακό.
• στο άρθρο 7 για το φορολογητέο εισόδημα «ανακύπτει ζήτημα ως προς το εάν η εφαρμογή διαφορετικής κλίμακας φορολογικών συντελεστών ανά κατηγορία εισοδήματος συνάδει προς τις αρχές της καθολικότητας του φόρου και της φορολόγησης με βάση την φορολογική ικανότητα». Το φορολογικό σύστημα «άγει σε διαφορετική φορολογική επιβάρυνση εισοδημάτων ιδίου ύψους αναλόγως της πηγής από την οποία προέρχονται».
• στο άρθρο 4 για τις διατάξεις που αφορούν τον έλεγχο στις offshore: «η γενικότητα και η ευρύτητα που είναι διατυπωμένα τα προτεινόμενα κριτήρια είναι πολύ πιθανόν να προκαλέσουν ανασφάλεια δικαίου, ιδίως σε αλλοδαπά νομικά πρόσωπα που δραστηριοποιούνται ή διατηρούν επενδύσεις στην Ελλάδα». Το Επιστημονικό Συμβούλιο προτείνει στην κυβέρνηση «να περιλαμβάνει περισσότερο εξειδικευμένα και χρονικώς προσδιορισμένα κριτήρια».
• στο άρθρο 5 για τους κανόνες πηγής, που προσδιορίζουν το αντικείμενο του φόρου ως προς τη χωρική του διάσταση, το Επιστημονικό Συμβούλιο, τονίζει ότι δεν πρέπει να αναφέρονται «αναλυτικά μεν, ενδεικτικά δε», όπως κάνει η αιτιολογική έκθεση, αλλά «συστηματικώς και ανά κατηγορίες εισοδήματος».
• υπάρχει ασυμφωνία στα άρθρα 4 και 6, καθώς τα ίδια νομικά περιστατικά (δηλαδή η άσκηση διοίκησης της αλλοδαπής επιχείρησης στην Ελλάδα) «άγουν σε διαφορετικές συνέπειες». Στο άρθρο 6 άγει σε μόνιμη εγκατάσταση της αλλοδαπής επιχείρησης στην Ελλάδα, ενώ στο άρθρο 4 στον χαρακτηρισμό της ως φορολογικού κατοίκου της Ελλάδας. (TVxs)

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"