Σχετικό: Και όμως: Ο ΓΑΠ πιστεύει ακόμη στο... "Λεφτά Υπάρχουν"!
Του Γιώργου Κράλογλου
Ο λαός τους έστειλε εκεί που τους άξιζε αλλά αυτοί κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Θέλουν και να αναγεννηθούν. Στο ΠΑΣΟΚ φαντάζονται αναγέννηση και αρχίζουν να το συζητάνε μέσα από συνέδρια που προετοιμάζουν. Στην Νέα Δημοκρατία ονειρεύονται Νέα Ελλάδα. Και στον ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν να αναστήσουν ο καθένας την πλατφόρμα του.
Τι άλλο πρέπει να γίνει για να καταλάβουν ότι οι πολιτικές τους (όσων κυβέρνησαν φυσικά) ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, καταστροφικές. Στην χειρότερη μαφιόζικες και απατεωνίστικες.
Ντρέπομαι ειλικρινά για τις λέξεις που χρησιμοποιώ. Αλλά δεν μπορώ να βρω άλλες που να αποδίδουν την πραγματική εικόνα.
Την εικόνα που, τότε, στις αρχές τις μεταπολίτευσης όλοι μας «μεθυσμένοι» από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και των ελευθεριών δεν μπορούσαμε να βάλουμε με τον νου μας, ότι στο όνομα της και με «Δούρειο Ίππο» τον σοβιετισμό (κόλλαγε άριστα τότε από τους «αρχιτέκτονες» του Πολυτεχνείου) θα χτίζανε μια «πολιτεία συμφερόντων και πλουτισμού» μόνο όσων ήταν πραγματικά υποψιασμένοι. Μόνο όσων μπορούσαν να αντιληφθούν άμεσα τι πραγματικά συμβαίνει και πόσο μεγάλο και μακρόχρονο θα ήταν το πάρτι…
Έζησα (δημοσιογραφικά) ημέρα με την ημέρα την μεταπολίτευση και κατάλαβα πολύ νωρίς ότι οι πάντες κορόιδευαν τους πάντες… Στην αρχή δεν μπορούσα να πιστέψω τις μικρότητες των τόσο μεγάλων ανδρών. Δεν μπορούσα να δεχθώ ότι τα φαινόμενα δεν θα είχαν ημερομηνία σύντομης λήξης. Ότι θα κρατούσαν για πάντα.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε ως μέγιστη προτεραιότητα τον ανταγωνισμό του Ανδρέα Παπανδρέου και για τον λόγο αυτό συνέτεινε στην διάλυση του Κέντρου και στην κρατικοποίηση όποιου ομίλου προσφερόταν για να αναδείξει λαϊκίστικο προφίλ.
Οι βιασύνες και οι σκυλοκαβγάδες Ωνάση και Νιάρχου έδωσαν την ευκαιρία και στον Καραμανλή και στον φανατικό κρατιστή Παναγή Παπαληγούρα να κάνουν τις πρώτες κρατικοποιήσεις και να πάρει έτσι η Νέα Δημοκρατία «κεφάλι» από το ΠΑΣΟΚ.
Τα λάθη και κάποια υπεροψία του Ανδρεάδη έδωσαν την ευκαιρία για ακόμη ένα γύρο με κέρδη του Καραμανλή στον «αγώνα δρόμου» με τον Παπανδρέου.
Τα δήθεν πετρέλαια διευκόλυναν (όπως και τώρα διευκολύνουν όποιον θέλει να παίξει το παιχνίδι της Ελλάδας ως Εμιράτου…) τον Καραμανλή να βάλει στην άκρη τον ιδιωτικό τομέα και να ρίξει στην θάλασσα τους βιομηχάνους της εποχής. Έπρεπε να πέσουν στην θάλασσα, επιλεκτικά από τον Καραμανλή και μαζικά από τον Παπανδρέου; Μπορεί να έπρεπε, αλλά τότε η Ελλάδα είχε και βλέψεις, είχε και όραμα είχε και οραματιστές. Και αντί να τους εξαναγκάσουμε να κάνουν αυτό που πρέπει όπως πρέπει (έστω και με το πιστόλι στον κρόταφο) τους ρίξαμε στην θάλασσα για κάνουμε στην Ελλάδα πρωταγωνιστή την πολιτική σε βάρος της οικονομίας.
Αυτά τα κόμματα της καταστροφής θέλουν τώρα να τα αναγεννήσουν οι διάδοχοί τους γιατί δεν έχουν τα κότσια να βρουν τον δρόμο που να κατευθύνουν την Ελλάδα σε ορίζοντες οράματος ή έστω κάποιας προκοπής.
Μέσα στην αναμπουμπούλα τους θυμήθηκαν ξανά και το Κέντρο που ως ιδεολογική επιλογή, από το 1980 μέχρι σήμερα, «δουλεύει» ως πολιτικό καθαρτήριο.
Για το ΠΑΣΟΚ ως Κεντροαριστερά ώστε να «καμουφλάρονται» οι κομμουνιστές του που δεν τους επιτρέπεται, λόγω κουλτούρας, να προσεγγίζουν το ΚΚΕ.
Για την Νέα Δημοκρατία ως Κεντροδεξιά για να μην χάνουμε και την δόση λαϊκισμού που έβαλε (με προσοχή) ο ιδρυτής της και την αύξησε (με ποσότητα δεξαμενής) ο διάδοχος ανιψιός του αφού δεν ήταν σε θέση να δώσει προσανατολισμό.
Και τώρα θέλουν να αναγεννηθούν.
Το ΠΑΣΟΚ με τους «πατριώτες» του μπας και συγκινήσει κάποιους από τους νοσταλγούς των κοινωνικοποιήσεων που έτρωγαν όσοι έτρωγαν και πληρώναμε όλοι μας τρισεκατομμύρια δραχμών…
Και η Νέα Δημοκρατία με τους «μόνιμους εκσυγχρονιστές» μήπως και φτιάξει ταυτότητα.
Τι να αναγεννήσουν όμως;
Την πολιτική ΠΑΣΟΚ που ήταν μπάτε σκύλοι και αλέστε;
Την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας που ήταν προσκύνημα στις συντεχνίες και μεγάλωμα του κράτους με προσλήψεις που κάθε μία μετράει (έτσι νόμιζαν) προς πέντε ψήφους;
Κοντά σ΄ αυτούς και οι πλατφόρμες του ΣΥΡΙΖΑ που δεν το βάζουν κάτω επιμένοντας στον εφηβικό τους αριστερισμό και σε δήθεν ύπαρξη εμφυλιοπολεμικής ρευστότητα στην Ελλάδα (ο κ. Στρατούλης σε πρόσφατη ραδιοφωνική του συνέντευξη) επειδή δεν μπορούν να απαγκιστρωθούν από την πεποίθηση ότι ο Έλληνας ψηφοφόρος «παραμυθιάζεται» αρκεί να τον πείσεις ότι είσαι ο «σωτήρας» του όπως οι Καραμανλήδες και οι Παπανδρέου.
Αντί να δεχθούν (όλοι τους) ότι η χώρα πρέπει επειγόντως να σταθεί στα πόδια της και να ταΐσει τα παιδιά της για να σταματήσουν να ξενιτεύονται αυτοί συνεχίζουν να ταΐζουν εμάς με ξαναζεσταμένα φαγητά και περσινά ξινά σταφύλια…
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Του Γιώργου ΚράλογλουΟ λαός τους έστειλε εκεί που τους άξιζε αλλά αυτοί κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Θέλουν και να αναγεννηθούν. Στο ΠΑΣΟΚ φαντάζονται αναγέννηση και αρχίζουν να το συζητάνε μέσα από συνέδρια που προετοιμάζουν. Στην Νέα Δημοκρατία ονειρεύονται Νέα Ελλάδα. Και στον ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν να αναστήσουν ο καθένας την πλατφόρμα του.
Ντρέπομαι ειλικρινά για τις λέξεις που χρησιμοποιώ. Αλλά δεν μπορώ να βρω άλλες που να αποδίδουν την πραγματική εικόνα.
Την εικόνα που, τότε, στις αρχές τις μεταπολίτευσης όλοι μας «μεθυσμένοι» από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και των ελευθεριών δεν μπορούσαμε να βάλουμε με τον νου μας, ότι στο όνομα της και με «Δούρειο Ίππο» τον σοβιετισμό (κόλλαγε άριστα τότε από τους «αρχιτέκτονες» του Πολυτεχνείου) θα χτίζανε μια «πολιτεία συμφερόντων και πλουτισμού» μόνο όσων ήταν πραγματικά υποψιασμένοι. Μόνο όσων μπορούσαν να αντιληφθούν άμεσα τι πραγματικά συμβαίνει και πόσο μεγάλο και μακρόχρονο θα ήταν το πάρτι…
Έζησα (δημοσιογραφικά) ημέρα με την ημέρα την μεταπολίτευση και κατάλαβα πολύ νωρίς ότι οι πάντες κορόιδευαν τους πάντες… Στην αρχή δεν μπορούσα να πιστέψω τις μικρότητες των τόσο μεγάλων ανδρών. Δεν μπορούσα να δεχθώ ότι τα φαινόμενα δεν θα είχαν ημερομηνία σύντομης λήξης. Ότι θα κρατούσαν για πάντα.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε ως μέγιστη προτεραιότητα τον ανταγωνισμό του Ανδρέα Παπανδρέου και για τον λόγο αυτό συνέτεινε στην διάλυση του Κέντρου και στην κρατικοποίηση όποιου ομίλου προσφερόταν για να αναδείξει λαϊκίστικο προφίλ.
Οι βιασύνες και οι σκυλοκαβγάδες Ωνάση και Νιάρχου έδωσαν την ευκαιρία και στον Καραμανλή και στον φανατικό κρατιστή Παναγή Παπαληγούρα να κάνουν τις πρώτες κρατικοποιήσεις και να πάρει έτσι η Νέα Δημοκρατία «κεφάλι» από το ΠΑΣΟΚ.
Τα λάθη και κάποια υπεροψία του Ανδρεάδη έδωσαν την ευκαιρία για ακόμη ένα γύρο με κέρδη του Καραμανλή στον «αγώνα δρόμου» με τον Παπανδρέου.
Τα δήθεν πετρέλαια διευκόλυναν (όπως και τώρα διευκολύνουν όποιον θέλει να παίξει το παιχνίδι της Ελλάδας ως Εμιράτου…) τον Καραμανλή να βάλει στην άκρη τον ιδιωτικό τομέα και να ρίξει στην θάλασσα τους βιομηχάνους της εποχής. Έπρεπε να πέσουν στην θάλασσα, επιλεκτικά από τον Καραμανλή και μαζικά από τον Παπανδρέου; Μπορεί να έπρεπε, αλλά τότε η Ελλάδα είχε και βλέψεις, είχε και όραμα είχε και οραματιστές. Και αντί να τους εξαναγκάσουμε να κάνουν αυτό που πρέπει όπως πρέπει (έστω και με το πιστόλι στον κρόταφο) τους ρίξαμε στην θάλασσα για κάνουμε στην Ελλάδα πρωταγωνιστή την πολιτική σε βάρος της οικονομίας.
Αυτά τα κόμματα της καταστροφής θέλουν τώρα να τα αναγεννήσουν οι διάδοχοί τους γιατί δεν έχουν τα κότσια να βρουν τον δρόμο που να κατευθύνουν την Ελλάδα σε ορίζοντες οράματος ή έστω κάποιας προκοπής.
Μέσα στην αναμπουμπούλα τους θυμήθηκαν ξανά και το Κέντρο που ως ιδεολογική επιλογή, από το 1980 μέχρι σήμερα, «δουλεύει» ως πολιτικό καθαρτήριο.
Για το ΠΑΣΟΚ ως Κεντροαριστερά ώστε να «καμουφλάρονται» οι κομμουνιστές του που δεν τους επιτρέπεται, λόγω κουλτούρας, να προσεγγίζουν το ΚΚΕ.
Για την Νέα Δημοκρατία ως Κεντροδεξιά για να μην χάνουμε και την δόση λαϊκισμού που έβαλε (με προσοχή) ο ιδρυτής της και την αύξησε (με ποσότητα δεξαμενής) ο διάδοχος ανιψιός του αφού δεν ήταν σε θέση να δώσει προσανατολισμό.
Και τώρα θέλουν να αναγεννηθούν.
Το ΠΑΣΟΚ με τους «πατριώτες» του μπας και συγκινήσει κάποιους από τους νοσταλγούς των κοινωνικοποιήσεων που έτρωγαν όσοι έτρωγαν και πληρώναμε όλοι μας τρισεκατομμύρια δραχμών…
Και η Νέα Δημοκρατία με τους «μόνιμους εκσυγχρονιστές» μήπως και φτιάξει ταυτότητα.
Τι να αναγεννήσουν όμως;
Την πολιτική ΠΑΣΟΚ που ήταν μπάτε σκύλοι και αλέστε;
Την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας που ήταν προσκύνημα στις συντεχνίες και μεγάλωμα του κράτους με προσλήψεις που κάθε μία μετράει (έτσι νόμιζαν) προς πέντε ψήφους;
Κοντά σ΄ αυτούς και οι πλατφόρμες του ΣΥΡΙΖΑ που δεν το βάζουν κάτω επιμένοντας στον εφηβικό τους αριστερισμό και σε δήθεν ύπαρξη εμφυλιοπολεμικής ρευστότητα στην Ελλάδα (ο κ. Στρατούλης σε πρόσφατη ραδιοφωνική του συνέντευξη) επειδή δεν μπορούν να απαγκιστρωθούν από την πεποίθηση ότι ο Έλληνας ψηφοφόρος «παραμυθιάζεται» αρκεί να τον πείσεις ότι είσαι ο «σωτήρας» του όπως οι Καραμανλήδες και οι Παπανδρέου.
Αντί να δεχθούν (όλοι τους) ότι η χώρα πρέπει επειγόντως να σταθεί στα πόδια της και να ταΐσει τα παιδιά της για να σταματήσουν να ξενιτεύονται αυτοί συνεχίζουν να ταΐζουν εμάς με ξαναζεσταμένα φαγητά και περσινά ξινά σταφύλια…
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.