Γράφει ο askordoulakos
«Το χαστούκι του Κασιδιάρη δεν σημαίνει, ότι κάποιος χαστούκισε έναν συνάνθρωπό μας. Συμβολίζει, χτυπάω κάτι κατεστημένο».
Γιάννης Μπέζος.
____________________Το ένα άκρο, ο Φύρερ της Πεύκης. Ο τύπος, που ενσάρκωσε όλη την -επί 20ετία- συσσωρευμένη βρωμιά, πουστιά, βλακεία, αμορφωσιά και χοντροπετσιά της νεοελληνικής κοινωνίας και τους έδωσε πολιτική έκφραση.
Αυτός, ο οποίος, όταν αντίκρισε τον Ανακριτή και κατ’ επέκταση την προοπτική να παίρνει το πρωινό του τσάι παρέα με τον Αραβαντινό, άρχισε ν’ αποκηρύσσει και ιδεολογίες και άρθρα και ανθρώπους και γενικώς, να κάνει κωλοτούμπες λέγοντας κοινές ανοησίες, όπως «...τότε, πριν από 35 χρόνια, υπήρξε αυτή η αρθρογραφία της οποίας το περιεχόμενο δεν αποδέχομαι σήμερα. Η Χρυσή Αυγή σε ιδεολογικό επίπεδο δεν έχει καμία σχέση με τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό του μεσοπολέμου, εκφράζεται μόνο από το εθνικιστικό κίνημα. Γι αυτό ουδέποτε υιοθέτησε εθνικοσοσιαλιστικά σύμβολα, το σύμβολο μας είναι ο αρχαιοελληνικός μαίανδρος. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι στρατός, καταδικάζω τέτοιες συμπεριφορές και την αμφίεση (σ.σ. υπάρχει πλήθος φωτογραφιών, οι οποίες δείχνουν το μισάνθρωπο ουρακοτάγκο να φοράει T-shirt με στάμπα τη νεκροκεφαλή των Waffen SS), αλλά και τον συγκεκριμένο βηματισμό δεν τον υιοθετώ, όπως έχω πει και σε τηλεοπτική μου εμφάνιση. Γενικώς έχω καταγγείλει μέσα και έξω από τη βουλή κάθε πράξη βίας...Καταδικάζω όλα τα επεισόδια καταστρατήγησης του νόμου».
Πριν περίπου 60 χρόνια, ο συγκρατούμενος του Μπελογιάννη, Δημήτρης Μπάτσης, γόνος πλούσιας και γνωστής αθηναικής οικογένειας με πατέρα Ναύαρχο, κλήθηκε από τον Εισαγγελέα της έδρας στο γραφείο του τελευταίου, ο οποίος του ζήτησε να καταθέσει ότι ο Μπελογιάννης ήταν κατάσκοπος της ΕΣΣΔ, με αντάλλαγμα τη μη εκτέλεσή του. Ο Μπάτσης σχεδόν τον έφτυσε και ζήτησε να επιστρέψει στο κελί του. Αυτό είναι το «άλλο άκρο». ...
Το ένα άκρο, ο ψυχοπαθής Κασιδιάρης. Μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα έβγαινε με τρεμάμενη φωνή στα κανάλια και διέψευδε πανικόβλητος, ότι η παράταξη είχε κάποια σχέση με την επίθεση στην Αμφιάλη, υποστήριζε ότι όσοι συμμετείχαν στην επίθεση «δεν έχουν καμία σχέση με τη Χρυσή Αυγή» και τόνισε ότι «θα απαντήσουμε με μηνύσεις σε όσους μας εμπλέκουν». Μολονότι ήξερε πολύ καλά τι είχε γίνει, έσκουζε σαν 15χρονη μαθήτρια, που την έπιασαν να χαμουρεύεται στο πάρκο, δηλώνοντας ότι «δεν μπορείτε να μας εμπλέκετε σε ένα έγκλημα επειδή ειπώθηκαν κάτι πράγματα στον Μελιγαλά». Εν ριπή οφθαλμού, η ατρόμητη εθνικοσοσιαλιστική στρατιά μετουσιώθηκε σε... «μαγκιά κλανιά και κώλος φινιστρίνι».
Πριν από 66 χρόνια, στα μέσα του Απρίλη του 1947, δικαζόταν από το Δικαστήριο των δοσιλόγων Ηρακλείου στην Κρήτη, ο γκεσταμπίτης-συνεργάτης των Ναζί, Μαγιάσης. Στις 30 του μήνα ο ανωγειανός Γιώργης Βρέντζος και κατά κόσμον «Τηγανίτης» (στην Κρήτη και ιδίως στο Μυλοπόταμο, συνηθίζουν πολύ τα παρανόμια, δηλαδή τα παρατσούκλια) μπαίνει στο ακροατήριο και ορμά προς το εδώλιο, καταφέρνοντας δυο μαχαιριές στην κοιλιακή χώρα του σiχαμένου προδότη!
Αιτία; Ο Μαγιάσης είχε καρφώσει τον αδελφό του Τηγανίτη, Βρεντζομιχάλη, στους Ναζί, διότι είχε δώσει ψωμί και νερό στους ΕΛΑΣίτες (προφανώς επρόκειτο για τα τμήματα των καπετάνιων Σμπώκου και Ποδιά). Ο Βρεντζομιχάλης πλήρωσε την πράξη του αυτή με την εκτέλεσή του στο οροπέδιο της Νίδας, στον Ψηλορείτη, από τους Σουμπερίτες.
Κατά τη συνεδρίαση, περί τις 11.30΄ περίπου και ενώ εξεταζόταν ο Τηγανίτης, ως μάρτυρας κατηγορίας και αδελφός του εκτελεσθέντος, γύρισε και κτύπησε δυο φορές με μαχαίρι τον κατηγορούμενο δοσίλογο στην κοιλιακή χώρα. Σαν ήρθε ο Εισαγγελέας, ο Τηγανίτης τον πλησίασε με θάρρος. κατέθεσε στην έδρα του δικαστηρίου το μαχαίρι, παραδόθηκε στη φρουρά και δήλωσε πως δεν θέλει να κάνει κακό σε κανέναν άλλο. «Του είπα να με δικάσει, να με συλλάβει, να κάνει ό,τι λέει ο νόμος. Εγώ ήμουν ήρεμος πια, είχα ξαλαφρώσει, είχα κάνει αυτό που έπρεπε. Γυρίζω πίσω και θωρώ ανθρώπους να κλαίνε από χαρά και συγκίνηση, άλλοι με χειροκροτούσαν, άλλοι φώναζαν μπράβο. Με έκλεισαν στη φυλακή και με πήγαν στα Χανιά για να δικαστώ» θα πει ο Τηγανίτης στη μοναδική συνέντευξη, που είχε παραχωρήσει στο δημοσ/φο Νίκο Ψυλλάκη το φθινόπωρο του 1982 (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Κρητικές Εικόνες”). Αυτό είναι το «άλλο άκρο.
Για να τελειώνουμε λοιπόν, με τη συμπλεγματική πλέμπα της «ομάδας αληθείας» και τις γελοίες θεωρίες περί «δύο άκρων». Παρόλο, που η πολιτική τους παιδεία προσεγγίζεται μόνο με όρους μεσημεριανάδικου στο STAR, έχουν δίκιο.
Πράγματι, υπάρχουν δύο άκρα, τα οποία προσδιορίζονται, όχι με αυστηρώς πολιτικά/ιδεολογικά κριτήρια, αλλά με ξεκάθαρα πολιτισμικά: Στο ένα άκρο, οι Μαυρομιχαλαίοι κι οι Κωλέτηδες, οι Νενέκοι, οι δικαστές-αχυράνθρωποι που φυλάκισαν τον Κολοκοτρώνη και το Νικηταρά, οι τσιφλικάδες με τους επιστάτες τους, οι φασίστες της οργάνωσης ΕΕΕ του μεσοπολέμου, που έκαναν προγκρόμ στις προσφυγικές συνοικίες των «τουρκόσπορων», οι ταγματασφαλίτες, οι Ράλληδες κι οι μαυραγορίτες, οι δωσίλογοι, οι χουντικοί, τα νέα τζάκια της μεταπολίτευσης, οι νταβατζήδες του εκσυγχρονισμού, οι Μπάμπηδες κι οι Πρετεντέρηδες, οι Καρατζαφέρηδες κι οι «Καιάδες», οι Σάκηδες, οι Ελένες κι οι Φουρθιώτηδες. Όσοι πιστεύουν ότι η απάντηση στον υπόκοσμο με τις γραβάτες, είναι ο υπόκοσμος με τις αρβύλες, που δολοφονεί φτωχούς κι ανυπεράσπιστους.
Στο άλλο άκρο, η αγωνιώδης ιστορική πορεία ενός λαού να προκόψει, κόντρα στα ξενόδουλα αφεντικά και τα μαντρόσκυλά τους. Η κλεφτουριά του ’21. Ο Νικηταράς, που πέθανε τυφλός, ξεχασμένος και ζητιάνος στα σοκάκια του Πειραιά. Ο Βέγγος, που στάλθηκε στη Μακρόνησο.
Ο Μαρίνος Αντύπας κι ο Ρόκος Χοιδάς. Ο Τερτσέτης κι ο Πολυζωίδης, Η φτωχολογιά, που τη θέριζε η φυματίωση του μεσοπολέμου (χαρακτηριστικό χρονογράφημα της εποχής «Η αστροφεγγιά» του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου). Οι ρεμπέτες. Η λεβεντιά κι η αξιοπρέπεια των Ελλήνων αγωνιστών έναντι των γερμανικών πολυβόλων. Ο Ρίτσος, ο Καζαντζίδης κι ο Ξυλούρης. Η τιμή κι η αξιοπρέπεια του να υπερασπίζεσαι την ιδεολογία σου, κόντρα στον τεράστιο κρατικό/παρακρατικό μηχανισμό που’χει πέσει πάνω σου να σε λιώσει. Ο Παύλος Φύσσας κι ο κάθε άνθρωπος, που –ανεξάρτητα από πολιτικές, ιδεολογικές, φιλοσοφικές, ή θρησκευτικές αντιλήψεις- βάζει πάνω απ’ όλα την αξιοπρέπεια του ίδιου και των συνανθρώπων του και θεωρεί ως πρώτιστο καθήκον του να μη ζήσει σαν δούλος κανενός.
Προφανώς και ανήκουμε στο δεύτερο άκρο. Ευτυχώς!
Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του Μετώπου!
Ο Μιχαλολιάκος "καρφώνει" τον Β. Λαμπρόπουλο, ενώ δίνει τα εύσημα του σε γνωστούς δημοσιογράφους
Δεν μας ξαφνιάζει αυτό. Και στο παρελθόν έχει πουλήσει αρκετούς συνεργάτες του. Έξις δευτέρα φύσις, που έλεγε κι ο Αριστοτέλης.
Όπως αναφέρει Twitter του περιοδικό UNFOLLOW με τίτλο «Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης» ο Μιχαλολιάκος αναφέρει στην απολογία του «Όπως με πληροφόρησε ο αδελφός μου με την έναρξη της προανακριτικής εξέτασης από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ενημερώθηκε από τον δημοσιογράφο του Βήματος Βασίλειο Λαμπρόπουλο με την φράση: "Προσέξτε κύριε Τάκη γιατί ετοιμάζουν από την αντιτρομοκρατική θεαματικές συλλήψεις με τζιπ"».
Είναι φανερό ότι ο δημοσιογράφος του «Βήματος» πούλησε εκδούλευση στην Χ.Α. Λέτε να είναι τυχαίο ότι αμέσως όταν ξεκίνησε η έρευνα την Κυριακή 22 Σεπτέμβρη, ο υπαρχηγός της Χ.Α. Χ. Παππάς «με την γυναίκα του και τα παιδιά του έφυγαν από διαμέρισμά τους στην οδό Μιχαήλ Γρηγορίου 21. Μάλιστα για την μετακόμιση χρειάστηκαν τρία φορτηγά», όπως έγραψαν οι εφημερίδες τότε;
Μετακόμιση έκανε και ο βουλευτής της Χ.Α Η. Παναγιώταρος από το σπίτι στου Παπάγου που νοίκιαζε σε άγνωστη διεύθυνση.
Τι άραγε τους ανάγκασε να εξαφανίσουν ότι διατηρούσαν στα σπίτια τους; (Θα ήταν πλεονασμός να θέσουμε το ερώτημα γιατί η αστυνομία δεν τα παρακολουθούσε).
Υ.Γ. Στο ίδιο σημείο της απολογίας του ο Μιχαλολιάκος εκφράζει το παράπονο του γιατί δεν κλήθηκαν να δώσουν κατάθεση οι δημοσιογράφοι Τράγκας, Κουρής, Παυλόπουλος και Σταύρος Θεοδωράκης που θεωρεί ότι τον αντιμετώπισαν σωστά και δίκαια, δίνοντας του βήμα για να ξεράσει τα εμέσματα του.
Θρασύδειλα ανθρωπάκια
Οχι μόνο δεν τόλμησαν να επαναλάβουν μπροστά στους δικαστικούς λειτουργούς τις ύβρεις κατά της δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού, τις προσβολές κατά πάντων, τις τζάμπα μαγκιές, τα νταηλίκια και τα υπονοούμενα, που «πουλάνε» στη Βουλή, στο δρόμο και στις αναρτήσεις στο Διαδίκτυο, αλλά προσπάθησαν να κάνουν το άσπρο μαύρο. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Οι δήθεν ατρόμητοι αρχηγοί του εγκληματικού μορφώματος, αυτοί που χρησιμοποιούν τη δύναμη και την ισχύ ως βασικό συστατικό της ναζιστικής τους κοσμοθεωρίας μόνο και μόνο για να κοροϊδεύουν τον κόσμο, μπροστά στη Δικαιοσύνη τα αρνήθηκαν όλα!
«Εμείς δεν είμαστε εθνικοσοσιαλιστές, ούτε ναζιστές. Είμαστε εθνικιστές», απάντησαν με μια φωνή στους ανακριτές. Ούτε ναζιστικοί χαιρετισμοί ούτε κορόνες περί ταγμάτων εφόδου ούτε απειλές κατά πάντων ούτε ξιφολόγχες που ακονίζονται. Τσιμουδιά.
Οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής αποφάσισαν να μας δουλέψουν όλους κανονικά. Δικαστές και πολίτες. Ο διαβόητος «αρχηγός», «φίρερ» επί το ναζιστικότερον, επιλέγει να κάνει την πάπια όταν τον ρωτά ο ανακριτής για όσα έχει κατά καιρούς πει για τα τάγματα εφόδου. Και με άνεση χαμαιλέοντα αρνείται και διαστρεβλώνει ακόμη και δικές του ομιλίες στις οποίες απειλούσε ανοικτά όποιον επεδίωκε να τα διαλύσει!
Το ίδιο κάνει ο «αρχηγός» και σε όλες τις ερωτήσεις των δικαστών γύρω από τη νεοναζιστική τακτική του κόμματος, τα ομοιόμορφα ρούχα με τα άρβυλα και τα παντελόνια παραλλαγής που φορούν τα τάγματα εφόδου, τη στρατιωτική οργάνωση και εμφάνισή τους στον Μελιγαλά, τις απειλές που έχει εκστομίσει κατά καιρούς. Ομως φεύγοντας από τα δικαστήρια θυμήθηκε να ξαναστείλει το ναζιστικό μήνυμα «Ζήτω η Νίκη»...
Και ο υπαρχηγός Χ. Παππάς, που δήλωσε... «συλλέκτης» χιτλερικών εικόνων, δεν θυμόταν και τι ακριβώς κείμενα είχε συλλέξει. Ιδια τακτική ακολούθησαν και τα υπόλοιπα στελέχη της ναζιστικής συμμορίας. Μόνο που μόλις βγήκαν ελεύθεροι από την πόρτα του ανακριτή, ξαναθυμήθηκαν το ναζισμό, που τους ενώνει, και άρχισαν να χτυπούν, να κλοτσούν και να βρίζουν δημοσιογράφους και όποιον άλλον έβρισκαν μπροστά τους.
Με τη στάση τους αυτή απέδειξαν ότι τους νοιάζει περισσότερο να σώσουν τους εαυτούς τους, από το να υπερασπιστούν τις ιδέες τους «σαν άντρες», κατά την προσφιλή τους έκφραση. Επιβεβαιώνουν έτσι και την πρακτική τους να δέρνουν πολλοί μαζί, όπως κάνουν όλοι αυτοί που τους λείπει το ατομικό θάρρος. Αυτοί είναι οι Ελληνες που θα σώσουν τη χώρα; Αυτή τη γενναιότητα τους έμαθε η σπουδαία ελληνική ιστορία για την οποία επαίρονται;
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.