Εκδότες-δημοσιογράφοι και μία μήνυση

του Γαλαξιάρχη

[UPDATE: Απειλές και στο The PressProject]

(αναδημοσίευση και των δύο μερών, άρθρου σχετικού με την επιδότηση του υπουργείου παιδείας σε εκδότες ΜΜΕ, για την έκδοση βιβλίων για σχολική χρήση)

ΜΕΡΟΣ Α’

H καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, ειδικά αν είναι Κυριακή και ο πρωινός καφές συνοδεύεται από απειλή μήνυσης. Ή αλλιώς, πως ένα ερώτημα βουλευτή στο ελληνικό κοινοβούλιο, μπορεί να οδηγήσει σε νομικές περιπέτειες έναν πολίτη που τόλμησε να το μεταφέρει στον ενδιαφερόμενο εκδότη-δημοσιογράφο…

Πρωινός ζεστός καφές, λίγη τσίμπλα ακόμη στο μάτι και σόσιαλ μίντια. Ένα τυπικό κυριακάτικο πρωινό δηλαδή.
Η είδηση που κυριαρχεί στην timeline του twitter αφορά μία “ιστορία διαπλοκής“, όπως μεταφέρεται από το The PressProject, μεταξύ υπουργείου παιδείας και τριών εκδοτών εφημερίδων, για την εκτύπωση τριών τίτλων βιβλίων με συνολικό κόστος περί τα δύο εκατομμύρια ευρώ. Αν μη τι άλλο ενδιαφέρον.
Σκαλίζοντας το δημοσίευμα, η πρώτη παρατήρηση είναι ότι τα αθροίσματα δεν “βγαίνουν”. Ενώ αναφέρει ότι οι εκδότες του Έθνους, του Πρώτου Θέματος και της Real News (Πήγασος, Εκδόσεις Πρώτο Θέμα και Real Media αντίστοιχα), μοιράστηκαν 2.392.461 ευρώ, τα ποσά των συνοδευτικών εγγράφων από τη δι@υγεια δεν ξεπερνούν τα 930.000 ευρώ. Η ιστορία αποκτά περισσότερο...
ενδιαφέρον.
Με λίγο ακόμη ψάξιμο, φτάνουμε στην αρχική πηγή της είδησης που δεν είναι άλλη από το ερώτημα της βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, Σταυρούλας Ξουλίδου, στη Βουλή, σχετικά με τις εν λόγω συμβάσεις που έγιναν μεταξύ ΟΕΔΒ -πριν τον κλείσει η κυβέρνηση- και των εκδοτών. Σύμφωνα λοιπόν με το ερώτημα (εδώ το pdf) της Στ. Ξουλίδου, τα ποσά που αναγράφονται στα έγγραφα αποτελούν υπόλοιπα της αρχικής υποχρέωσης. Για το ποσό των 2,4 εκατ. ευρώ, επικαλείται τις τρεις αρχικές συμβάσεις του ΟΕΔΒ (από το 2009). Επειδή υπάρχει η εκκρεμότητα της μη δημοσίευσης των συμβάσεων του ΟΕΔΒ που επικαλείται η κα. Ξουλίδου, δεν θεωρώ (για την ώρα) δεδομένα τα συνολικά ποσά.
Εκείνο που μου κίνησε περισσότερο την περιέργεια, δεν ήταν τόσο τα ποσά, όσο το ότι αυτά αντιστοιχούν σε τρεις μόλις τίτλους (Πάπισσα Ιωάννα, Υπέροχη Ελλάδα, Αθήνα – 60 μορφές στο φως). Σημειώστε εδώ ότι ο τρίτος τίτλος (μεγέθους 132 σελίδων) δεν κυκλοφορεί στην αγορά, αλλά τυπώθηκε για να μπει στη σακούλα της Real News, στις 11/9/2010. Επίσης, με τιμές βιβλιοπωλείου η Πάπισσα Ιωάννα κοστολογείται από 15 έως 30 ευρώ. Τέλος, η τύχη του Υπέροχη Ελλάδα, αγνοείται, καθώς δεν το βρήκα ούτε σαν “δώρο”, ούτε σε βιβλιοπωλείο (σύμφωνα με το The PressProject το βιβλίο αυτό μπορεί να μην υπάρχει καν).
Γνωρίζοντας ότι το κόστος εκτύπωσης ενός “ραφτού” βιβλίου χωρίς σκληρό εξώφυλλο δεν ξεπερνά τα 2 με 3 ευρώ (και είναι ενδεχομένως ακόμη χαμηλότερο αν το τιράζ είναι της τάξης των δεκάδων χιλιάδων), προκύπτουν εύλογα ερωτήματα σχετικά με τον αριθμό των βιβλίων που προμηθεύτηκε το υπ. παιδείας από τους τρεις εκδότες. Ειδικά για την περίπτωση της Πάπισσας Ιωάννας, μιλάμε για μισό εκατομμύριο, ίσως και παραπάνω αντίτυπα. Από την άλλη, πόσο να υποθέσω ότι κόστισε η εκτύπωση βιβλίου που μπήκε σε σακούλα εφημερίδας; Δύο, τρία, πέντε ευρώ; Άρα, αν πήρε 900.000 η Real Media, πόσα βιβλία τύπωσε;

Γιατί ρωτάς; Θες να φας μήνυση;

Αν και δεν είμαι τέρας ευγένειας και ψυχραιμίας στα κοινωνικά δίκτυα, όταν πρόκειται για αμιγώς ειδησεογραφικό θέμα και αφορά συγκεκριμένα πρόσωπα στα οποία θέλω να απευθύνω ερώτημα, είμαι τυπικός όσο δε λέγεται. Σα Βρετανός κρατικός υπάλληλος.
Με το Νίκο Χατζηνικολάου έχουμε κάνει αρκετές συζητήσεις στο twitter. Τον έχω μάλιστα χαρακτηρίσει ίσως τον πιο ευφυή δημοσιογράφο σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των κοινωνικών δικτύων. Αν και είχαμε μικροεντάσεις στο παρελθόν, γενικά μπορούσαμε να βρούμε έναν κοινό τόπο συζήτησης (σ.σ. αρκεί να μην θεωρούσε ότι θίγεται η προσωπικότητά του, οπότε και γίνεται “πύραυλος”). Έτσι λοιπόν, έκρινα ότι έπρεπε να παραπέμψω το ερώτημα της κας Ξουλίδου, αλλά και την εύλογη απορία που είχα σχετικά με τα αντίτυπα που αντιστοιχούν στα ποσά, στο λογαριασμό του Χατζηνικολάου. Στο tweet μου παρέθεσα το pdf του ερωτήματος Ξουλίδου, ώστε να καταλάβει σε τι αναφέρομαι (και ότι δεν έβγαλα τα στοιχεία από την κοιλιά μου).
Η στιχομυθία που ακολούθησε είναι αποκαλυπτική:
Αποτέλεσμα της “αναίδειάς” μου ήταν μία ωραιότατη απειλή για μήνυση και μπλοκάρισμα του λογαριασμού μου, δώρο. Προσοχή στη λεπτομέρεια: δεν υιοθέτησα καν τα δεδομένα της κοινοβουλευτικής παρέμβασης της Στ. Ξουλίδου, αλλά ρώτησα “αν ισχύει“. Επίσης διευκρίνισα για το συνολικό ποσό από το υπόλοιπο.
Εννοείται ότι απάντηση δεν πήρα ποτέ για τον αριθμό των βιβλίων, παρά μόνο το γνωστό ρητό του Σημίτη (ναι, αυτού που πρωθυπούργευε με υπουργό τον Άκη Τσοχατζόπουλο) “αν έχετε στοιχεία, να πάτε στον εισαγγελέα“. Α, ναι, κι αυτό για την ψευδωνυμία, αλλά έχει γίνει τόσο βαρετό, που πλέον το προσπερνάω με χαμόγελο.
Καλέ μου Νίκο Χατζηνικολάου, δεν είχα στοιχεία. Γι’ αυτό ρώτησα. Για να μάθω. Δημόσια. Εσένα απευθείας. Τον άμεσα ενδιαφερόμενο.
Μετά από αυτήν τη στάση, θα είμαι κακός να σκεφτώ ότι η Ξουλίδου έπιασε λαβράκι; Ότι λύνονται διάφορες απορίες για το πώς και πόσο προωθεί την κυβέρνηση ένας αυτοαποκαλούμενος “αντιμνημονιακός” δημοσιογράφος; Ότι ακόμη κι αν θέλετε, ούτε μπορείτε, ούτε πρόκειται να ελέγξετε ποτέ την εξουσία;  Κι άλλες παρόμοιες “κακεντρέχειες”.

Ένας τυπώνει, όλοι κερδίζουν;

Ψάχνοντας λίγο περισσότερο (και με υπόδειξη ενός φίλου από το Facebook) βρήκα κάποιες, μάλλον χρήσιμες για την εξαγωγή συμπερασμάτων, πληροφορίες.
Οι τρεις εφημερίδες που ανήκουν στις αντίστοιχες εκδοτικές εταιρείες που πήραν τις συμβάσεις για τα βιβλία, το Έθνος (Πήγασος), το Πρώτο Θέμα και η Real News (Real Media), τυπώνονται από την ίδια εταιρεία. Πιο συγκεκριμένα την IRIS Εκτυπώσεις. Άρα είναι πολύ πιθανό τα τρία βιβλία, οι εκτυπώσεις των οποίων μοιράστηκαν στις τρεις εκδοτικές, να τυπώθηκαν κι αυτά από το ίδιο τυπογραφείο.
Ακόμη πιο ενδιαφέρον, το γεγονός ότι το μετοχικό σχήμα της IRIS Εκτυπώσεις περιλαμβάνει δύο μόνο μετόχους, από 50% ο καθένας: ΔΟΛ και ΠΗΓΑΣΟΣ (Μπόμπολας).

To ίδιο τυπογραφείο (IRIS) τυπώνει τις εφημερίδες Real News, Πρώτο Θέμα και Έθνος.

Ελλείψει άλλων πόρων και κυρίως κρατικής διαφήμισης, έπρεπε να βρεθεί τρόπος να συνεχιστεί η παραδοσιακή σχέση κυβερνήσεων-εκδοτών εφημερίδων. Οι μεν παρέχουν δημόσιο χρήμα στους δε, προκειμένου να εξασφαλίζουν την υποστήριξη των ΜΜΕ και τούμπαλιν. Στην προκειμένη περίπτωση το λογικό συμπέρασμα είναι ότι ενώ την κυρίως δουλειά αναλαμβάνει ένα εταιρικό σχήμα (IRIS) που ανήκει στους δύο βασικότερους μιντιάρχες της χώρας, τα χρήματα διαχέονται και προς άλλα εξίσου σημαντικά ΜΜΕ, τα οποία μοιράζονται τους τίτλους των υπό έκδοση βιβλίων.
Το δημόσιο πολλοί εμίσησαν. Το δημόσιο χρήμα ουδείς.

_______________________________________________________________________________

ΜΕΡΟΣ Β’

Όταν έγραφα χθες τις τουιτερικές μου περιπέτειες με το Νίκο Χατζηνικολάου, τον έναν εκ των τριών εκδοτών εφημερίδων, που πήραν εργολαβία το 2009 από το υπουργείο παιδείας να τυπώσουν ισάριθμα βιβλία για τις σχολικές βιβλιοθήκες, δεν είχα στη διάθεσή μου όλες τις παραμέτρους της ιστορίας. Για να λέω αλήθεια, ούτε τώρα τις έχω και πολύ φοβάμαι ότι ποτέ δεν θα τις μάθουμε.  Όπως και τις δεκάδες άλλες υποθέσεις απευθείας αναθέσεων, κατευθυνόμενων κρατικών διαφημίσεων, κατά παραγγελία άρθρων και ρεπορτάζ, και γενικότερα υποθέσεων διαπλοκής εξουσίας-δημοσιογράφων-μιντιαρχών. Ωστόσο, η χθεσινή μου ανάρτηση είναι ελαφρώς ελλιπής και χρειάζεται ένα “κλείσιμο” (έστω και για την ώρα).
Για όποιον ενδιαφέρεται, την όλη ιστορία, με βάση τα έως τώρα κοινοβουλευτικά δεδομένα, την έχουμε καταγράψει σε αυτό το άρθρο του radiobubble news, οπότε μένω μόνο σε ορισμένες λεπτομέρειες, πριν θέσω τα ερωτήματά μου. Ερωτήματα που πολύ φοβάμαι ότι θα μείνουν αναπάντητα…

Η πολυτελής σακούλα

Καταρχήν να τονίσω, ότι σύμφωνα με την απάντηση του υπουργείου παιδείας στην βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, Σταυρούλα Ξουλίδου, το συνολικό ποσόν που οφείλεται στην Realmedia για την έκδοση του βιβλίου “Αθήνα, 60 μορφές στο φως” ανέρχεται στα 127.894 ευρώ και 25 λεπτά. Η κα. Ξουλίδου, πάντα σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, μπέρδεψε τα ταμειακά υπόλοιπα με τις οφειλές. Άρα, οι επίσημες πηγές του κράτους, πιστοποιούν ότι η εταιρεία του κ. Χατζηνικολάου έλαβε 128 χιλιάδες ευρώ, αντί των 935.000 που ανέφερε στο ερώτημά της η βουλευτής των Ανεξ.Ελ.
Όμως, χθες αργά το βράδυ, από το προσωπικό site του κ. Χατζηνικολάου μάθαμε μία ακόμη πολύ χρήσιμη λεπτομέρεια. Χθεσινή ανάρτηση που έγινε στις 11:10 μ.μ. στο enikos.gr, με τον ελαφρώς αγοραίο τίτλο «Η αλήθεια για την ερώτηση της Ξουλίδου», καταλήγει με την παρακάτω παράγραφο:

Σημειώνεται ότι το ποσό των 127.894,25 ευρώ αφορά σε ολόκληρη την παραγωγή της έκδοσης (φωτογράφιση, κείμενα και ότι άλλο απαιτείται για την παραγωγή της έκδοσης) και εμπεριέχει το ΦΠΑ, ενώ επισημαίνεται ότι τα χρήματα δόθηκαν με τέσσερα χρόνια καθυστέρηση.

Τι μας λέει λοιπόν ο Νίκος Χατζηνικολάου; Η Realmedia δεν ανέλαβε απλά την εκτύπωση ενός τίτλου που επέλεξε το υπουργείο παιδείας για τις σχολικές βιβλιοθήκες (σ.σ. 500 στον αριθμό). Η εταιρεία του κ. Χατζηνικολάου, έλαβε την απευθείας ανάθεση να φτιάξει το βιβλίο από το μηδέν. Με άλλα λόγια, η τότε ηγεσία του υπουργείου, όπου παρεμπιπτόντως στη θέση υπουργού βρισκόταν η “μεταρρυθμίστρια” Άννα Διαμαντοπούλου, άγνωστο με ποιες προϋποθέσεις και με ποιες διαδικασίες, ζήτησε τη συγγραφή και παραγωγή του βιβλίου “Αθήνα, 60 μορφές στο φως” από τη Realmedia. Η εργασία αυτή κοστολογήθηκε με το ποσόν των 127.894 ευρώ. Άγνωστος παραμένει ως τώρα ο αριθμός των αντιτύπων που παραγγέλθηκαν από το υπουργείο Παιδείας, καθώς στοιχεία δεν υπάρχουν ούτε στην απάντησή του υπουργείου, ούτε στο άρθρο του enikos.gr.
Πάμε τώρα στην “πολυτελή έκδοση” του βιβλίου. Πρόκειται για ένα λεύκωμα 132 σελίδων (μαζί με τα εξώφυλλα) με φωτογραφίες 60 γλυπτών που «κοσμούν την ευρύτερη περιοχή της Αθήνας». Κάθε “σαλόνι” (ζεύγος αριστερής-δεξιάς σελίδας) του λευκώματος έχει μία φωτογραφία του αγάλματος -σε κάποια ούτε καν φωτογραφία- και μία μικρή παράγραφο αποκλειστικά με τα στοιχεία του γλυπτού. Ούτε βιογραφικό, ούτε ιστορικά δεδομένα για το αντίστοιχο πρόσωπο. Από συντακτικής και εικαστικής πλευράς διαθέτω την εμπειρία να κρίνω, τόσο για τον κόπο όσο και για το χρόνο που απαιτήθηκε για να φτιαχτεί το λεύκωμα. Εξαιρώντας τις λήψεις των φωτογραφιών, οι οποίες θέλω να πιστεύω ότι έγιναν από φωτογράφο της Real (και δεν “ξεσηκώθηκαν” από κανέναν τουριστικό/πολιτιστικό οδηγό), και είναι σίγουρα χρονοβόρες, η συντακτική εργασία και η παραγωγή του λευκώματος δεν πήρε πάνω από μία εργάσιμη εβδομάδα. Είναι δε σχεδόν βέβαιο, ότι -πέρα από το φωτογράφο- εργάστηκαν ένας συντάκτης, ένας μακετίστας και ένας επιμελητής.
Για του λόγου το αληθές, δείτε και μόνοι σας την ηλεκτρονική έκδοση (pdf) του βιβλίου, η οποία πλέον διατίθεται εντελώς δωρεάν (!) από τη σελίδα της Real News.

Προκύπτει εύκολα το συμπέρασμα ότι το κόστος της παραγωγής εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την ποιότητα του χαρτιού και της εκτύπωσης που επιλέχθηκε. Ούτως ή άλλως μπορούμε να έχουμε μία τάξη μεγέθους, καθώς περίπου ένα χρόνο μετά την παραγγελία από το υπουργείο Παιδείας (που έγινε το Νοέμβριο του 2009), η εν λόγω “πολυτελής έκδοση” μπήκε στη σακούλα της κυριακάτικης Real News. Η “πλούσια” έκδοση της εφημερίδας κοστολογείται με ένα ποσόν της τάξης των 4-5 ευρώ. Το δε τιράζ της κινείται μεταξύ των 100.000 και 150.000 φύλλων (όχι όλα με το βιβλίο-δώρο).
Δυστυχώς, χωρίς τον αριθμό των αντιτύπων που τυπώθηκαν για τις μαθητικές βιβλιοθήκες, που λογικά δεν μπορεί να ξεπερνά τις 5.000 (δέκα για κάθε βιβλιοθήκη), δεν μπορούμε να έχουμε πραγματική εικόνα για το κέρδος της Realmedia από την ανάθεση αυτή.  Πολύ δύσκολα όμως θα πιστέψω -ως άνθρωπος κι εγώ κάποτε του εντύπου- ότι στα ταμεία της εταιρείας μπήκαν λιγότερα από 60.000 ευρώ ή το 50% της αμοιβής.
Χαλάλι. Σε καλή μεριά και με έκφραση συμπάθειας για το δράμα που περνά η Realmedia λόγω της υπερβολικής καθυστέρησης της πληρωμής, που έφτασε τα τέσσερα χρόνια. Ίσως το υπουργείο να τιμωρεί για την αντιμνημονιακή του στάση τον κ. Χατζηνικολάου. Όχι;

Εκδότης εφημερίδας, “σχολικών βιβλίων” και… ειδήσεων

 
O Νίκος Χατζηνικολάου είναι αναμφίβολα ένας ευφυής δημοσιογράφος και εξίσου επιτυχημένος εκδότης. Το πώς συμβιβάζονται αυτές οι δύο ιδιότητες είναι μία συζήτηση που θα μπορούσε να γίνει σε μία δημοκρατία που σέβεται τον εαυτό της, αλλά όχι στην βαλκανική και υπερσαχάρια ελληνική πραγματικότητα.
Πολύ κακώς συνηθίσαμε στην ιδέα ότι δημόσιο χρήμα κατευθύνεται στα ΜΜΕ και θεωρούμε μάλιστα ότι αν έχουν ακολουθηθεί οι τύποι και ο νόμος δεν είναι μεμπτό να χρηματοδοτούνται από το Κράτος εφημερίδες και δημοσιογράφοι, των οποίων ο πρωταρχικός σκοπός είναι ο έλεγχος της εξουσίας και του Κράτους. Ειδικά όμως στην περίπτωση του Νίκου Χατζηνικολάου η συγκέντρωση ιδιοτήτων στο ίδιο πρόσωπο δεν ξεπερνά απλώς τα όρια του κώδικα δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ, αλλά και οποιουδήποτε άλλου κώδικα αρχών:
Πώς είναι δυνατόν λοιπόν, ένα πρόσωπο να δηλώνει ταυτόχρονα δημοσιογράφος, επιχειρηματίας-ιδιοκτήτης εφημερίδας και εκδότης βιβλίων για το υπουργείο παιδείας;
Κάποιοι ενδεχομένως θα σχολιάσουν ότι είναι μικρό το ποσό, ή ότι έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από την ανάθεση, οπότε δεν αξίζει να ασχολούμαστε πλέον. Κατ’ αρχήν όποιος θεωρεί λογικό έστω και 1 ευρώ να κατευθύνεται με ανάθεση από υπουργείο σε εφημερίδα, αυτόματα καταργεί κάθε γνωστό ορισμό της δημοσιογραφίας. Κατά δεύτερον, ίσως να είναι, ίσως και να μην είναι η μοναδική ανάθεση που έχει γίνει από το Κράτος στη Realmedia. Ένα ενδελεχές ψάξιμο στη δι@υγεια ίσως να βγάλει κι άλλα λαβράκια.
Εύλογα ερωτήματα που προκύπτουν σε αυτό το σημείο:

• Θα πάρουμε ποτέ απάντηση για τον αριθμό των βιβλίων που τύπωσε η Realmedia;
• Πώς βρέθηκε το βιβλίο που παρήγγειλε το υπουργείο παιδείας ειδικά για τις σχολικές βιβλιοθήκες, με δημόσια δαπάνη 128.000 ευρώ, στη σακούλα της εφημερίδας και στη συνέχεια ελεύθερα διαθέσιμο σε ηλεκτρονική μορφή από τη διεύθυνση real.gr;
• Γιατί ο κ. Χατζηνικολάου ένιωσε την ανάγκη να απειλήσει με μήνυση πολίτη-δημοσιογράφο που του έκανε μία τυπική ερώτηση; Ποιος ο λόγος του εκνευρισμού; Τι θα κέρδιζε από την αγωγή; Γιατί θα επιδίωκε τη φίμωση;
• Πόσο νόμιμο και ηθικό είναι να χορηγούνται δημόσια κονδύλια για σχολικά βιβλία σε εκδότες εφημερίδων και πόσο δεοντολογικό είναι να αποδέχονται δημοσιογράφοι αυτές τις κρατικές αναθέσεις;
• Πόσες άλλες ιδιότητες μπορεί να έχει ένας δημοσιογράφος χωρίς να ελέγχεται από την ΕΣΗΕΑ;
• Και τέλος, ποιους άλλους ιδιώτες “χορήγησε” η Άννα Διαμαντοπούλου, αυτός ο φάρος μεταρρυθμισμού, η υπουργός που έφερε τον άνεμο αλλαγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αυτή η γυναίκα που «γεννήθηκε σε ορυχείο»;

Παρεμπιπτόντως, από το περίφημο πρωτοσέλιδο που “προφήτευσε” το κλείσιμο της ΕΡΤ, η Real News έχει επιδοθεί σε πρωταθλητισμό προαναγγελιών κυβερνητικών πράξεων. Αγαπημένο παιδί της Συγγρού, όταν πρόκειται για “διαρροές”, την προπερασμένη Κυριακή ξεπέρασε κάθε όριο. Με πρωτοσέλιδο ένα δικαστικό βούλευμα ηλικίας 3,5 ετών για τη Μαρφίν και με δημοσίευση των ονομάτων των κατηγορουμένων, η εφημερίδα του Ν. Χατζηνικολάου έγινε η επίσημη “ντουντούκα” της Νέας Δημοκρατίας στο επικίνδυνο πολιτικό παιχνίδι των “δύο άκρων”. Η εφημερίδα δέχτηκε να συνδράμει πρώτη από όλες στη στοχοποίηση του “άλλου πόλου” (των κινημάτων) ελάχιστα εικοσιτετράωρα μετά τη συντονισμένη επαναφορά της Μαρφίν στο προσκήνιο από βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Για να μην αναφερθώ στο χθεσινό κατόρθωμα, με την καρκινογόνο κεραία της (υπό κατάληψη) ΕΡΤ που «εκπέμπει ακτινοβολία 4.800 Megahertz»(!)
Στα πόσα φύλλα συκής που θα πέσουν, μένει ο βασιλεύς γυμνός;

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε…

Όπως έγραψα χθες στο Facebook, τώρα που οι απειλές πυκνώνουν και συνοδεύονται συνήθως από φαιδρές συνωμοσιολογικές αναζητήσεις για το πρόσωπο πίσω από τον ψευδώνυμο “Γαλαξιάρχη”:  Εξώδικα από αντιμνημονιακούς μεγαλοεκδότες δέχομαι στη διεύθυνση 224 West 57th Street New York, NY 10019 USA – George Soros Foundation.
Στα σοβαρά όμως, όποιος θέλει να δοκιμάσει την τύχη του, ξέρει και την φάτσα μου και τα λημέρια μου. Άλλωστε, το έχω ξαναπεί. Το μικρόφωνο της εκπομπής #rbnews είναι πάντα ανοικτό… Aκόμη και για τον κύριο Μουρούτη. Πόσο μάλλον για έναν “αντιμνημονιακό συνάδελφο“;
Ζaphod
Υ.Γ. Επειδή διαβάζω αρκετά σχόλια που συγκρίνουν την πριν με την μετά ΟΕΔΒ εποχή, επισημαίνω και πάλι ότι οι εν λόγω συμβάσεις έγιναν από τον ΟΕΔΒ. Οι εκδότες εφημερίδων σιτίζονται, είτε υπάρχει, είτε όχι Οργανισμός. Ως υπεργολάβοι.

[UPDATE]

Ένας ακόμη “διάλογος” με απειλές για μηνύσεις αυτή τη φορά στο The PressProject.
Προσοχή: ο Χατζηνικολάου επιμένει να μην λέει το τιράζ. Ένας αριθμός είναι. Κι όμως δεν τον αναφέρει.

 SHORT URL: http://wp.me/p1pa1c-jnI

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"