Σχετικό: Ο καλοκάγαθος Αντώνης Κάντας και οι σατανικοί "απόστρατοι" τσιράκια των πολυεθνικών εταιριών!
Με το παραπάνω σχετικό, προϊόν ιδίας αντίληψης και γνώσης, προσπαθήσαμε να δώσουμε μία από τις πτυχές που δομούν την εύθραυστη προσωπικότητα του Αντώνη Κάντα. Βέβαια είναι πολύ νωρίς να εξαχθούν τα τελικά συμπεράσματα καθότι "άδηλα, κρύφια και ανεξερεύνητα τα εσώψυχα του κάθε ανθρώπου". Αυτό που έχει σημασία όμως είναι το γεγονός ότι με την μαρτυρία Αντώνη Κάντα ξεδιπλώνεται το πουλόβερ της διαπλοκής στο κομμάτι εκείνο που ενδιαφέρει τις προμήθειες και τις βρώμικες συναλλαγές στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Την περίπτωση Κάντα δεν την υπολόγισαν καλά οι μιζαδόροι της ληστοσυμμορίας που λυμαίνονται επί πολλά χρόνια τον ιδρώτα του φορολογούμενου πολίτη. Ήταν κάτι σαν τον "απομηχανής θεό" που δίνει την λύση όταν υπάρχει το αδιέξοδο των σεναρίων. Είναι η σπίθα που άναψε και δεν σβήνει. Ο ελληνικός λαός έχει πια πειστεί ότι η πολιτική και οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης πρόδωσαν τις προσδοκίες του για δημοκρατία, αξιοσύνη και δικαιοσύνη. Αυτοί που πλούτισαν είναι πολύ εύκολο να βρεθούν με το πάτημα enter στον υπολογιστή και του μικρότερου στην ιεραρχία εφοριακού υπαλλήλου, αρκεί η πολιτική βούληση και η λαϊκή απαίτηση να γίνει πράξη. Όλα τα άλλα είναι "προφάσεις εν αμαρτίαις", προφάσεις προς δικαιολόγηση ολισθημάτων και εύσχημες δικαιολογίες για να καλύψουν τις συλλογικές αλλά κυρίως τις ατομικές τους ευθύνες.
Τα χρήματα που πρέπει να ανεβρεθούν, τουλάχιστον λογιστικά, είναι και αυτό μία απλή αριθμητική πράξη. Εάν υπολογιστεί με το μέσο όρο αγοράς των αντίστοιχων ετών του ιδίου εξοπλισμού με τα άλλα κράτη θα προκύψει μία ενδεικτική διαφορά η οποία μπορεί να αναζητηθεί ως προμήθεια μεζαζόντων. Οι μίζες του 0.5% - 1% του Κάντα σε μερικά εξ αυτών είναι μάλλον σταγόνα στον ωκεανό. Τα πολλά χρήματα πήγαν σε τσέπες των άμεσα εμπλεκόμενων, κυρίως όμως στα ταμεία των κομμάτων. Τα κόμματα (πασοκονεοδημοκρατία) για να συντηρήσουν το δικομματισμό πάνω από το 80% έπρεπε να έχουν χρήματα και αυτά τα χρήματα είναι από τα δήθεν κουπόνια που κατέληγαν οι μίζες. Κανένα κόμμα ίσως και σήμερα δεν μπορεί με πλήρη διαφάνεια να πείσει για τα οικονομικά του τόσο στην διαχείριση όσο και στις πηγές των εσόδων του. Οι ευθύνες κυρίως είναι στους αρχηγούς των κομμάτων και εκεί είναι η δυσκολία στο να αποδοθούν νομικές ευθύνες και καταλογίζονται ως δήθεν πολιτικές. Είναι αυτά τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης που ενώ δεν μπορούν να διαχειριστούν τα του οίκου τους με κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα καταληστεύουν τον ελληνικό λαό. Βέβαια κάποτε αυτό θα λάβει ένα τέλος και κατά πόσον αυτό θα είναι αίσιο ή απ-αίσιο θα δείξει στο επόμενο χρονικό διάστημα που θα δοκιμαστούν τόσο τα κόμματα όσο και και οι ψηφοφόροι να δώσουν αυτό το τέλος και να απαιτήσουν μία νέα αρχή με νέα πρόσωπα και νέους θεσμούς και προγράμματα καταργώντας ότι αντισυνταγματικό και επικίνδυνο έχει ενσωματωθεί στον καταστατικό χάρτη της χώρας και το νομικό πλαίσιο που αντιβαίνει σε αυτό που ονομάζουμε δίκαιο και νομικό πολιτισμό.
Τελειώνοντας αυτή την αναφορά μας θέλουμε να επισημάνουμε κάποια στοιχεία για τον Αντώνη Κάντα:
Είναι άραγε τυχαίο που δεν σπαταλήθηκαν οι μίζες και ο συγκεκριμένος θέλει να αποδώσει όλα τα ποσά στο δημόσιο;
Είναι μήπως και αυτό τυχαίο που δεν κατονόμασε και άλλες προμήθειες από εταιρείες της Αμερικής, αλλά μόνον ευρωπαϊκές;
Έχει και άλλα ποσά που δεν τα φανερώνει ή έχει πραγματικά μετ 'αμεληθεί και θέλει να ησυχάσει από τις "Ερινύες" που τον βασανίζουν;
Είναι πράγματι τόσο έντιμος και θα συνεργαστεί για την αποκατάσταση της νομιμότητας ή έχει και άλλους "άσσους" στο μανίκι του και θα τις δώσει όταν και όποτε χρειαστεί;
Πάντως καλό θα είναι οι εισαγγελείς να πάρουν όλα εκείνα τα απαιτούμενα μέτρα για να βρεθεί επιτέλους η άκρη της διαπλοκής και το κέντρο ελέγχου της διαφθοράς, ΄όπως και εύλογο είναι να προστατευθεί και η σωματική του ακεραιότητα από πιθανούς ενδεχόμενους και ενεχόμενους που δεν έχουν ακόμη κληθεί να καταθέσουν...
Η Συντακτική Ομάδα
ΥΣ: Ακολουθούν κάποια σχετικά δημοσιεύματα, με τις πηγές στους τίτλους, που καλό θα είναι να ρίξετε μια ματιά για μια πληρέστερη εικόνα της υπόθεσης. Το πράγμα δεν τελειώνει εδώ, θα έχουμε πολλά ακόμη να δούμε, πάντως το σύστημα καταρρέει και όποιος το ακολουθήσει και δεν διαχωρίσει την θέση του από τις βεβαιωμένες τουλάχιστον έκνομες ενέργειες, θα είναι ο ίδιος υπεύθυνος για την κατάληξή ντου...
Η φαρσοκωμωδία των «εξεταστικών επιτροπών»!
Η γνωστή μας φαρσοκωμωδία με τίτλο «Εξεταστικές-Προανακριτικές Επιτροπές της Βουλής» συνεχίζεται, με τελευταίο επεισόδιο την πρόταση του Δικαστικού Συμβουλίου για παραγραφή στην περίπτωση του Βατοπεδίου.
Έχει παγκόσμια αναγνωριστεί ότι κριτές που έχουν σχέσεις πολιτικής, ή άλλης, εξάρτησης –συμμαχίας ή αντιπαλότητας– με τους κρινόμενους αποκλείεται να είναι αντικειμενικοί και να αποδώσουν δίκαιο.
Στη χώρα μας έχει στην πράξη αποδειχτεί ότι αυτό που επιδιώκεται πάντα με τις «εξεταστικές επιτροπές» είναι να πληγεί ο πολιτικός αντίπαλος και να αποκομισθούν κομματικά οφέλη, όχι να διερευνηθούν αντικειμενικά οι υποθέσεις και «να λάμψει η αλήθεια» («Ο θεσμός των εξεταστικών επιτροπών δεν προσφέρεται για τη διαλεύκανση σκανδάλων και την απόδοση ευθυνών. Με συμμετοχή κατά πλειοψηφία βουλευτών του κυβερνητικού στρατοπέδου οι εξεταστικές επιτροπές σπανίως προχωρούν σε βάθος. Κατά κανόνα εξυπηρετούν τις επικοινωνιακές ανάγκες όσων ζητούν τη σύστασή τους», επισημαίνει ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Ν. Αλιβιζάτος, («Καθημερινή», 19.10.08)).
Η άσκηση δίωξης κατά υπουργών, για ποινικά αδικήματα που διέπραξαν κατά την ενάσκηση των υπουργικών τους καθηκόντων, πρέπει να γίνεται αποκλειστικά και μόνο από τη Δικαιοσύνη, χωρίς την «αρωγή» κομματικών «εξεταστικών επιτροπών», αν η πρόθεση είναι η εύρεση της αλήθειας και η απονομή δικαιοσύνης.
Το πώς μπορεί να γίνει αυτό –η απεξάρτηση της δίωξης των υπουργών από τη Βουλή – σήμερα, και μέχρι την αναθεώρηση του σχετικού άρθρου του Συντάγματος, το έχει υποδείξει ο καθηγητής Αλιβιζάτος στο άρθρο του «Ποινική ευθύνη υπουργών: υπάρχει λύση», στην «Καθημερινή», στις 12.7.09. Αντιγράφουμε από το σημαντικό αυτό άρθρο:
«Με την ισχύουσα ρύθμιση (άρθρο 86 Σ. και ν. 3126/2003) ο υπουργός ή πρώην υπουργός που κατηγορείται από τη Βουλή παραπέμπεται τελικά στο ακροατήριο μόνον ύστερα από κύρια ανάκριση, η οποία διεξάγεται με όλα τα δυνατά εχέγγυα, από ανακριτή και δικαστικό συμβούλιο, τα μέλη του οποίου περιβάλλονται με μείζονες εγγυήσεις. Από την άλλη, με τη σημερινή ρύθμιση ο υπουργός απαλλάσσεται αμετακλήτως και μπορεί να επιστρέψει στην κοινωνία (και στην πολιτική) άμωμος και άσπιλος, αν το ίδιο δικαστικό συμβούλιο διαφωνήσει με τη Βουλή και κρίνει ότι οι κατηγορίες εναντίον του δεν ευσταθούν.
Εν όψει των ανωτέρω, ερωτάται: Γιατί τα δύο μεγάλα κόμματα να μη συμφωνήσουν ότι κάθε φορά που θα διαβιβάζονται στη Βουλή στοιχεία εναντίον υπουργών ή πρώην υπουργών τους, θα τα υποβάλλουν χωρίς χρονοτριβή στο δικαστικό συμβούλιο της παρ. 4 του άρθρου 86 Σ. προκειμένου αυτό να αποφασίσει την παραπομπή ή όχι των κατηγορουμένων;
Για να γίνει αυτό, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ χρειάζεται να δεσμευθούν σε ένα πράγμα: Ότι οσάκις διαβιβάζονται στη Βουλή στοιχεία κατά υπουργού τους, η τελευταία θα ασκεί μόνον τύποις την προβλεπόμενη από το Σύνταγμα αρμοδιότητά της, δηλαδή θα διώκει τον εγκαλούμενο χωρίς να ερευνά καθόλου την υπόθεση. Και τούτο, χωρίς προηγούμενη συζήτηση, με τυπική απλώς ψηφοφορία, στην οποία, αν τα δύο αυτά κόμματα συμφωνήσουν, θα είναι πολύ εύκολο να συγκεντρωθούν οι απαραίτητες 151 ψήφοι, παρά τη μυστικότητα της ψηφοφορίας.
Με αυτόν τον τρόπο και ο τύπος θα τηρείται (δηλαδή, η άσκηση δίωξης θα γίνεται από τη Βουλή) και η ουσία θα διασφαλίζεται (αφού οι εμπλεκόμενοι θα παραπέμπονται μόνον έπειτα από αμερόληπτη δικαστική κρίση)».
Η λύση λοιπόν για να σταματήσει η φαρσοκωμωδία των εξεταστικών επιτροπών υπάρχει, είναι απλή και αμέσως εφαρμόσιμη.
Αν τα δύο κόμματα εξουσίας θέλουν πράγματι «ο λαός να μαθαίνει την αλήθεια», αν θέλουν πράγματι «να πηγαίνουν φυλακή οι κλέφτες» πολιτικοί και να επιστρέφουν «άμωμοι και άσπιλοι στην κοινωνία (και στην πολιτική)» οι τίμιοι, δεν έχουν παρά να την εφαρμόσουν, «εδώ και τώρα».
Αν δεν το κάνουν, θα δείξουν για άλλη μια φορά την υποκρισία των λόγων τους!
Οι «βόμβες» Κάντα που φτάνουν έως τη δεκαετία του '80
Διακομματικά και σε βάθος ετών, ακόμη και από τη δεκαετία του 1980, είχε στηθεί παραμάγαζο στην προμήθεια των εξοπλιστικών προγραμμάτων στους κόλπους του υπουργείου Αμυνας, όπως αποκάλυψε στην απολογία του ο προφυλακισμένος Αντώνης Κάντας. Με συγκλονιστικές λεπτομέρειες, ο πρώην διευθυντής Εξοπλισμών του ΥΠΕΘΑ την περίοδο 1996-2002 περιέγραψε στην τετραήμερη απολογία του στους ανακριτές Διαφθοράς Γαβριήλ Μαλλή και Γιάννη Σταυρόπουλο ποια πρόσωπα, επιχειρηματίες, αντιπρόσωποι εταιριών και τραπεζίτες με έδρα την Ελβετία ήταν οι κρίκοι στη διαδρομή της μίζας για την υλοποίηση των εκάστοτε εξοπλιστικών, ενώ κρίσιμες είναι και οι πολιτικές αναφορές του για... παιχνίδια στις πλάτες του ελληνικού λαού. Τα στοιχεία «φωτιά» της απολογίας Κάντα μένει να αξιολογηθούν τώρα από τους ανακριτές και εισαγγελείς Διαφθοράς, οι οποίοι πάντως σύντομα αναμένεται να διευρύνουν τον κύκλο των κατηγορουμένων για τις μίζες των εξοπλιστικών.
Ο Α. Κάντας έδωσε περιγραφή «βόμβα» ενός αποκαλυπτικού περιστατικού, με βασικό πρωταγωνιστή τον επίτιμο πρόεδρο της Ν.Δ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, το οποίο είχε συμβεί επί κυβέρνησης Κώστα Σημίτη και αφορά την περίοδο (1999-2000) πριν από την «αγορά του αιώνα» για την αεράμυνα της χώρας: «Είναι ενδεικτικό της διακομματικής διαπλοκής το γεγονός ότι κατά την προμήθεια των αεροπλάνων στην Επιτροπή Αμυνας της Βουλής, όπου ήμουν παρών, ο Μητσοτάκης επιχειρηματολογούσε με πολύ λεπτομερή στοιχεία υπέρ της προμήθειας των F-16, ενώ ο Εβερτ υπέρ των F-15. Αυτό με εξέπληξε, διότι και οι δύο ήταν στο ίδιο κόμμα. Μάλιστα, όταν επελέγησαν τα F-16, στους διαδρόμους του ΥΕΘΑ κυκλοφορούσε και με μία δόση χιούμορ η φράση “ο Μητσοτάκης κέρδισε τον υπουργό”, γιατί ο Τσοχατζόπουλος ήταν μαζί με τον Εβερτ υπέρ της προμήθειας των F-15, τα οποία εκπροσωπούσε ο κ. Λιακουνάκος».
Μόνο στα έξι χρόνια που ήταν στη Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών, ο Α. Κάντας ομολόγησε ότι δωροδοκήθηκε για 10 εξοπλιστικά προγράμματα! Παραδέχθηκε όμως ότι έπαιρνε μίζες ακόμη και από τη δεκαετία του 1980, ενώ απέδωσε κεντρικό ρόλο σε δύο αντιπροσώπους εταιριών προμήθειας εξοπλιστικών, τον Πάνο Ευσταθίου (έχει κληθεί σε απολογία για τις 2 Ιανουαρίου 2014) και τον επιχειρηματία Θωμά Λιακουνάκο. Ετσι εξήγησε και το γεγονός ότι προ του 1997 είχε ήδη αποταμιεύσεις 2.000.000 ευρώ: «Πριν συνταξιοδοτηθώ υπηρετούσα στο γραφείο αντισταθμιστικών ωφελημάτων του ΥΠΕΘΑ. Το έτος 1989 επί κυβέρνησης Ζολώτα το ΓΕΣ επείγετο να υπογράψει σύμβαση για την αναβάθμιση των αρμάτων Μ48, αμερικανικής προέλευσης, με γερμανική τεχνολογία. Για την αναβάθμιση ενδιαφερόταν ο Ευσταθίου για λογαριασμό της STN ATLAS, την οποία και τότε εκπροσωπούσε. Για να ενεργήσω γρήγορα και χωρίς αντιρρήσεις και να ετοιμάσω το σχέδιο των αντισταθμιστικών ωφελημάτων, ο Ευσταθίου μου είχε δώσει τότε το ποσό του 1.000.000 ευρώ με σημερινή ισοτιμία. Το άλλο εκατομμύριο προέρχεται από διάφορα άλλα ποσά, που ήταν είτε από προγράμματα του κυρίου Λιακουνάκου από το 1998 και μετά, προγράμματα τα οποία δεν θυμάμαι ακριβώς ποια ήταν, είτε από άλλα προγράμματα άλλων εκπροσώπων».
Στο κάδρο των ποινικών ευθυνών ο Α. Κάντας έβαλε πολιτικά πρόσωπα, μην αφήνοντας αμφιβολία για την ανάμειξη σε μίζες των ήδη καταδικασθέντων πολιτικών του προϊσταμένων Ακη Τσοχατζόπουλου, του οποίου ήταν επιλογή για τη συγκεκριμένη θέση, και Γιάννη Σμπώκου, ενώ τεχνηέντως άφησε αιχμές κατά του Γιάννου Παπαντωνίου - κυρίως για τις σχέσεις τους με τον Θ. Λιακουνάκο όσον αφορά την προμήθεια των αρμάτων μάχης Leopard 2.
Τα σκοτεινά σημεία της απολογίας Κάντα που αποκρύπτουν τα ΜΜΕ
Μίλησε, λοιπόν, ο Κάντας και απεκάλυψε διάφορα ονόματα. Βέβαια, δεν το έκανε λόγω «ειλικρινούς μεταμέλειας» ή «τύψεων», το έκανε για να επωφεληθεί από τις δυνατότητες που του παρέχει η Δικαιοσύνη, ώστε να λάβει μία καλύτερη αντιμετώπιση. Υπάρχουν, όμως, κάποια σημεία της όλης ιστορίας που φαίνεται να είναι κενά, είτε επειδή ο Κάντας δεν θέλησε να τα αναφέρει, είτε επειδή τα ανέφερε και δεν έχουν αξιοποιηθεί αρκούντως ακόμα.
Το πρώτο που χρήζει σχολιασμού είναι ότι ο Κάντας ανέφερε μονάχα ένα περιστατικό γύρω από το σκάνδαλο των εξοπλιστικών, που περιλαμβάνει πολιτικό, πέραν των ήδη «καμένων» Τσοχατζόπουλου και Παπαντωνίου. Η αναφορά έγινε γύρω από το όνομα του εκλιπόντος Μιλτιάδη Έβερτ. Τι βολικό, αλήθεια, για το σύστημα το όλο σκάνδαλο να το «φορτωθούν» αυτοί που ήδη έχουν πάρει «φύλλο πορείας» για τις φυλακές και ένας μακαρίτης. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στην απολογία του «ο Κων. Μητσοτάκης επιχειρηματολογούσε με λεπτομερή στοιχεία υπέρ της προμήθειας των F-16, ενώ ο Μιλτιάδης Έβερτ υπέρ των F-15 ». Εν τέλει η παραγγελία έγινε για τα F-16 και «κυκλοφορούσε -με μία δόση χιούμορ- ότι ο Μητσοτάκης κέρδισε τον υπουργό, γιατί ο Τσοχατζόπουλος ήταν μαζί με τον Έβερτ υπέρ της προμήθειας των F-15».
Το δεύτερο που χρήζει σχολιασμού είναι το γεγονός ότι στις μίζες Κάντα περιλαμβάνονται οπλικά συστήματα αυστηρώς ευρωπαϊκής προελεύσεως, την στιγμή που η πλειονότητα των εξοπλιστικών προγραμμάτων των ΕΔ, προέρχεται από τις ΗΠΑ. Αυτό μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα. Είτε οι αμερικανοί δεν έδιναν μίζα και παρόλα αυτά κατάφερναν να ανταγωνίζονται εταιρίες που έδιναν μίζα, είτε ότι ο Κάντας δεν μας τα λέει όλα ή δεν τα γνωρίζει όλα. Υπάρχουν, λοιπόν, πάμπολλες παραγγελίες, όπως τα προαναφερθέντα F-16, αλλά και οι πύραυλοι Patriot των οποίων οι φάκελοι χρήζουν διερεύνησης από την δικαιοσύνη.
Το τρίτο που χρήζει σχολιασμού είναι η αναφορά του ονόματος του Θ. Λιακουνάκου. Ο εν λόγω είναι κουμπάρος του Μιλτιάδη Έβερτ, έμπορος οπλικών συστημάτων και εκδότης. Είχε συμμετάσχει εκδοτικά στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» της ΝΔ και οι προαναφερθείσες παραγγελίες F-16, Patriot, είχαν περάσει μέσα από την εταιρία του. Παρόλα αυτά κατονομάζεται μόνο για τα Leopard. Το όνομα του εμπλέκεται σε διάφορες εταιρίες τύπου και όπλων και διαπλέκεται με ζωντανά ονόματα που ελέγχουν την σύγχρονη δημοσιογραφία. Σε άρθρο του ο δημοσιογράφος Βασίλης Ζήσης, αναφέρει:
«Εκτός από κουμπάρος του Έβερτ και εκδότης και άλλων εντύπων, ο Λιακουνάκος έλεγχε τότε και κάποιο «Διεθνές Επιχειρηματικό και Πολιτιστικό Κέντρο ΑΕ», μεταξύ των μελών του ΔΣ του οποίου βρήκαμε και τον κ. Σταύρο Ψυχάρη του Παναγιώτου. Παλαιότερα δημοσιεύματα έφεραν εξάλλου το «συγκρότημα Λαμπράκη» να αγοράζει ένα μεγάλο πακέτο μετοχών των εταιρειών του κ. Λιακουνάκου, ο οποίος θα αναδεικνυόταν έτσι σε «άνθρωπο κλειδί» των διαπλεκομένων, ιδιαίτερα για τα δισεκατομμύρια των προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Από την εποχή (1987) που το προαναφερθέν σκάνδαλο των «Λέοπαρντ» συγκλόνιζε το πολιτικό κατεστημένο και το «Βήμα» κατηγορούσε ανοικτά τον Θωμά Λιακουνάκο ως «έμπορο όπλων» και «μεσάζοντα» είχε κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Το δυνατό φλερτ του κ. Λιακουνάκου με τον Λαμπράκη εκείνης της εποχής ανησύχησε ως φαίνεται σφόδρα τον Σ. Κοκκαλη, ο οποίος ανακήρυξε τον Λιακουνάκο «εχθρό» του. Το αποτέλεσμα ήταν να στριμωχτεί ο Έβερτ, ο οποίος για να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση εμφανίστηκε τότε αιφνιδίως από το βήμα της Βουλής ως πολέμιος των διαπλεκομένων . Αργότερα οι δύο εχθροί τα βρήκαν και ο Θωμάς Λιακουνάκος έβαλε στο παιχνίδι των ενόπλων δυνάμεων τον Σωκράτη Κόκκαλη, καθώς εμφανίζονταν να έχουν κοινή παρουσία σε εξοπλιστικά προγράμματα.»
Βλέπουμε, λοιπόν, μια ευθεία ανάμιξη υψηλόβαθμων στελεχών της ΝΔ στην όλη υπόθεση με τις μίζες. «Παραδόξως» η όλη αυτή ανάμιξη αποσιωπάται σκοπίμως από τα αργυρώνητα ΜΜΕ που έχουν λάβει εντολή στήριξης της συγκυβέρνησης. Έτσι τα μόνο ονόματα που ακούμε είναι ανθρώπων που έχουν εξέλθει της πολιτικής και ανθρώπων που έχουν πεθάνει. Απομένει πολύς δρόμος λοιπόν μέχρι την πλήρη εξιχνίαση του σκανδάλου των εξοπλιστικών. Δρόμος που μόνο μία Εθνική Κυβέρνηση χωρίς εξαρτήσεις μπορεί να διανύσει.
Ο Κάντας, ο Λιακουνάκος και της οπλο-διαπλοκής το κάγκελο
Από έκπληξη έως σάλο προκάλεσαν οι αποκαλύψεις στην κατάθεση του πρωην διευθυντή εξοπλισμών Α. Κάντα για τον επιχειρηματία και έμπορο όπλων Θωμά Λιακουνάκο. Σε εμάς όμως οι δραστηριότητες του κ. Λιακουνάκου στο υπουργείο Άμυνας δεν ήταν άγνωστες από την δεκαετία του 80. Σε οποιαδήποτε σύμβαση/προμήθεια του ΥΕΘΑ έχει ανάμιξη ο Λιακουνάκος υπάρχει και κάποιο πρόβλημα, ή σκάνδαλο, γράφαμε την εποχή εκείνη στο περιοδικό “Αντί”, αλλά τότε το “σύστημα” όχι μόνο κώφευε αλλά τον ευλογούσε στην Μύκονο ως νέο και επιφανές μέλος του.
ΛΕΟΠΑΡΝΤ: Η ΑΧΧΟΝ εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο προσκήνιο με το σκάνδαλο της πρώτης αγοράς Λέοπαρντ. Την δεκαετία του 80 στο πόρισμα της ΕΔΕ που διενήργησε ύστερα από αποκαλύψεις του περιοδικού «Αντί» ο τότε αρχηγός της στρατιωτικής Δικαιοσύνης αντιστράτηγος Κ.Φωτάκης χαρακτήρισε την αγορά των Λέοπαρντ «σκανδαλώδη και παράνομη» και ζήτησε να διαβιβασθεί η υπόθεση στον εισαγγελέα για άσκηση ποινικής δίωξης κατά παντός υπευθύνου. Ανταγωνιστής του Λιακουνάκου στο σκάνδαλο σε εκείνη την προμήθειαήταν ένας άλλος έμπορος οπλών, ο Βασίλης Τσάκος, που διεκδικούσε από την KRAUSS-MAFFEI προμήθεια 10 εκ μάρκων (του 1981),πράγμα που σημαίνει ότι ανάλογη ήταν και η προμήθεια της ΑΧΧΟΝ. Με εντολή του τότε υπουργού Άμυνας Γιάννη Χαραλαμπόπουλου (17/12/86) το ΥΕΘΑ παρέπεμψε την υπόθεση στην τακτική δικαιοσύνη, η οποία ως συνήθως την έβαλε τελικά στο αρχείο.
ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΣ:Τον Ιούλιο του 1987 ο τότε ΥΕΘΑ Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου (ECCM) που είχε αγοράσει η ΠΑ για 60 μαχητικά αεροσκάφη ήταν «ελαττωματικά και αμφιβόλου αποτελεσματικότητας», κατά την προμήθεια τους σημειώθηκαν απαράδεκτες υπερτιμολογήσεις και ότι στην απάτη ενέχεται μια «κλειστή σπείρα αξιόπιστων προσώπων». Σύμφωνα με δημοσίευμα στο ΑΝΤΙ (τχ 349 της 19/7/87) τo σύστημα αγοράστηκε από την αμερικάνικη RAYTHEON, αντιπρόσωπος της οποίας είναι η ΑΧΧΟΝ. Μέλος της επιτροπής αγοράς της ΠΑ ήταν και ο αναφερόμενος στην απολογία Κάντα ταξίαρχος Αρκουμανέας,εκδοτης της εφημερίδας του Λιακουνάκου «Κέρδος» αργότερα και στενός συνεργάτης του.
ΑΣΥΡΜΑΤΟΙ VRC-12: Το Φεβρουάριο του 1986 και ύστερα από τρεις επαναλήψεις του μειοδοτικού διαγωνισμού το ΓΕΣ έδωσε την προμήθεια 1000 σταθμών ασυρμάτου VRC-12 στην αμερικανική E-SYSTEMS, αντιπρόσωπος της οποίας ήταν η ΑΧΧΟΝ. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η E-SYSTEMS είχε κηρυχθεί έκπτωτη από τις προμήθειες του αμερικανικού Πενταγώνου, επειδή οι ασύρματοι της δεν ανταποκρίνονταν στις προδιαγραφές του αμερικανικού ΓΕΣ.Ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Προμηθειών του ΓΕΣ, υποστράτηγος Καραμπερίδης, που έδωσε τη δουλειά στο Λιακουνάκο προσελήφθη αργότερα στην ΑΧΧΟΝ. Στις 13/9/88 το 4ο Γραφείο του ΓΕΣ υπέβαλε αναφορά σύμφωνα με την οποία σε έλεγχο που έγινε στο ΚΕΠΗΥ απορρίφθηκαν ως άχρηστοι οι 432 από τους ασυρμάτους που πούλησε η ΑΧΧΟΝ. Ούτε αυτό το δημοσίευμα διέψευσε ποτέ ο Λιακουνάκος.
Παντελώς άχρηστα τα ραντάρ
Σύμφωνα με δημοσίευμα της 11/10/04 στην έγκυρη αμερικανική εφημερίδα Defense News, τα ραντάρ TPQ-37 που πούλησε η ΑΧΧΟΝ του Θ. Λιακουνάκου στο ΓΕΣ παρουσίαζαν ήδη προβλήματα από εικοσαετίας, όταν δηλαδή εισήχθηκαν στον αμερικανικό στρατό. Ύστερα από αλλεπάλληλες διαπραγματεύσεις, η κατασκευάστρια εταιρεία Raytheon παρουσίασε πριν από τον πόλεμο του Ιράκ μια βελτιωμένη έκδοση του λογισμικού. Στη μάχη , όμως, τα ραντάρ αποδείχθηκαν άχρηστα επειδή δεν έκαναν τη δουλειά για την οποία προορίζονται: να εντοπίζουν δηλαδή τις εχθρικές βολές όλμων.
Για τους άντρες της 1ης Μοίρας του 3ουArmored Cavalry Regiment, το TPQ-37 δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα από τη βοήθεια που πρόσφερε. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ , η μονάδα αυτή δέχθηκε επιθέσεις με όλμους 40 φορές ,αλλά τα ραντάρ που μας πούλησε ο κ. Λιακουνάκος ανίχνευσαν εισερχόμενα βλήματα μόνο …τρεις (αριθμός 3) φορές.
Ραντάρ STENTOR: Σύμφωνα με πολλά δημοσιεύματα (πχ «Τύπος της Κυριακής» της 12/2/88) η ΑΧΧΟΝ εκπροσώπησε στο ΥΕΘΑ τη γαλλική εταιρεία LCT που πούλησε στον ελληνικό στρατό τα άχρηστα ραντάρ STENTOR
Αποκλεισμός από τις προμήθειες
Στις 27/12/88 και λόγω των προαναφερθέντων σκανδάλων το ΓΕΕΘΑ απέκλεισε την ΑΧΧΟΝ από τις προμήθειες των ΕΔ για το χρονικό διάστημα 6/12/88-6/12/89 επειδή «κατα τις συναλλαγές του δεν εκπλήρωσε τις συμβατικές του υποχρεώσεις και αποδεδειγμένα φάνηκε κακής πίστης προμηθευτής».
Της οπλοδιαπλοκής το κάγκελο
Όπως έγραψε αργότερα η “Ελευθεροτυπία” ο Θωμάς Λιακουνάκος είναι ένας από τους πιο παλιούς επιχειρηματίες στο χώρο των εξοπλισμών μέσω της ΑΧΟΝ, με πάνω από 20 αντιπροσωπείες στο χαρτοφυλάκιό του.
Θεωρείται ο βασικότερος έμπορος αμυντικών συστημάτων. Υπήρξε ιδιοκτήτης της εφημερίδας «Κέρδος» και ελέγχει τον όμιλο Eurοmedica στο χώρο της υγείας.
Ενδεικτικά, η «αυτοκρατορία» των αντιπροσωπειών του Θ. Λιακουνάκου περιλαμβάνει τις: Raytheon (Ρatriοt, Sοnars, αντιαεροπορικοί πύραυλοι HAWK, Fire-Finders), United Defense (στρατιωτικά οχήματα-ανήκει στην ΒΑΕ Systems Land & Armaments), Systems & Electrοnics Inc (όπλα για πολεμικά πλοία), Kοp-Flex (ηλεκτρο-οπτικά), Hοneywell (αεροναυπηγική και συστήματα προσομοίωσης), Delex (ειδικεύεται στην παραγωγή λογισμικού για αμυντικά προγράμματα), Day & Zimmerman, Bοeing Cοmpany (βιομηχανία αεροσκαφών), Alliant Techsystems (συστήματα πυρομαχικών, UAV), Aerοjet, L-3 Cοmmunicatiοns ΒΤ FUZE, Lοckheed Martin, Kοllmοrgen (ηλεκτρο-οπτικά).
Τα τελευταία χρόνια οι εταιρείες που αντιπροσωπεύει ο Θωμάς Λιακουνάκος έχουν κερδίσει προγράμματα υπερδιπλάσιας αξίας δύο «αγορών του αιώνα», άνω των 6 δισ. ευρώ. Τα μεγαλύτερα αφορούν τις προμήθειες των μεταφορικών ελικοπτέρων ΝΗ-90, τον εκσυγχρονισμό των αντιαεροπορικών πυραύλων HAWK, τον ηλεκτρονικό πόλεμο (μέσω της SONAK), τα ιπτάμενα ραντάρ για την αεροπορία, τις συστοιχίες Patriot (σχεδιάζεται να αγοραστούν και άλλες), τα νέα γερμανικά άρματα Leοpard, τα επιθετικά ελικόπτερα «Απάτσι», τα ελικόπτερα «Σινούκ», τους πυραυλάκατους Super Vita, το σύστημα αυτοπροστασίας Aspis των αμερικανικών F-16.
Διεκδίκησε, επίσης, τη ναυπήγηση της νέας κορβέτας αντιπροσωπεύοντας βρετανικό σχεδιαστικό οίκο.
Συμμετείχε στην απόπειρα εξαγοράς του 49% της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) σε συνεργασία με την Intracοm.
Ο Λιακουνάκος στον … “Ελεύθερο Τύπο”
Από την εποχή (1987) που το προαναφερθέν σκάνδαλο των «Λέοπαρντ» συγκλόνιζε το πολιτικό κατεστημένο και το «Βήμα» κατηγορούσε ανοικτά τον Θωμά Λιακουνάκο ως «έμπορο όπλων» και «μεσάζοντα» είχε κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Το δυνατό φλερτ του κ. Λιακουνάκου με τον Λαμπράκη εκείνης της εποχής ανησύχησε ως φαίνεται σφόδρα τον Σ. Κοκκαλη, ο οποίος ανακήρυξε τον Λιακουνάκο «εχθρό»του. Το αποτέλεσμα ήταν να στριμωχτεί ο Έβερτ, ο οποίος για να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση εμφανίστηκε τότε αιφνιδίως από το βήμα της Βουλής ως πολέμιος των διαπλεκομένων . Αργότερα οι δύο εχθροί τα βρήκαν και ο Θωμάς Λιακουνάκος έβαλε στο παιχνίδι των ενόπλων δυνάμεων τον Σωκράτη Κόκκαλη,καθώς εμφανίζονταν να έχουν κοινή παρουσία σε εξοπλιστικά προγράμματα.
Μια απόλυση και μια επιστολή στο Ίδρυμα Τύπου»
Όπως έχω αναφέρει και άλλες φορές η αποκάλυψη των αρχείων της Στάζι για τον ΕΛΑ και τον Κόκκαλη ήταν η αιτία της απόλυσής μου από τον «Ελεύθερο Τύπο». Η αφορμή για την οποία δόθηκε όταν ο Έβερτ έκανε μέλος του ΔΣ του ΕΤ τον Λιακουνάκο ο οποίος ούτε να με βλέπει δεν ήθελε εξαιτίας όσων είχα δημοσιεύσει γι αυτόν στο «Αντί». Μετά την απόλυσή μου έστειλα στο ΔΣ του ΕΤ μια επιστολή η οποία μεταξύ άλλων έγραφε:
«…Ο άλλος μεγάλος λόγος για την απόλυση μου είναι το εκδικητικό μένος που τρέφει το νέο μέλος του Δ.Σ. του «Ιδρύματος Τύπου» κ .Θωμάς Λιακουνάκος εναντίον μου, επειδή είμαι ο συντάκτης σειράς αποκαλυπτικών ρεπορτάζ στο περιοδικό «Αντί» και τον «ΕΤ», την περίοδο 1984-90 για τα σκάνδαλα στις προμήθειες των Ένοπλων Δυνάμεων στα οποία εμπλέκεται η εταιρεία του ΑΧΧΟΝ. Όπως αναφέρουν πρόσφατα δημοσιεύματα στον Τύπο «σε οποιαδήποτε σύμβαση / προμήθεια του Υ.ΕΘ.Α. έχει ανάμιξη ο Λιακουνάκος από το 1980 μέχρι σήμερα, υπάρχει και κάποιο πρόβλημα, η σκάνδαλο». Λόγος, άλλωστε, που ανάγκασε το Γ.Ε.Ε.Θ.Α. να αποκλείσει την ΑΧΧΟΝ στις 27/12/88 από τις προμήθειες των ΕΔ επειδή «κατά τις συναλλαγές της δεν εκπλήρωσε τις συμβατικές της υποχρεώσεις και αποδεδειγμένα φάνηκε κακής πίστης προμηθευτής». Στον «ΕΤ» της εποχής Βουδούρη μπορείτε εξάλλου να αναζητήσετε πληθώρα άρθρων που καταγγέλλουν τις συμβάσεις της ΑΧΧΟΝ με τις Ένοπλες Δυνάμεις. Που να φανταζόταν ο αείμνηστος Άρης ότι σήμερα ο κ.Λιακουνακος θα είχε κάτω από τον έλεγχο του την εφημερίδα του (!!!).
Είναι προφανές λοιπόν ότι οι υπεύθυνοι της εφημερίδας δεν έχουν ούτε τη διάθεση και φυσικά ούτε το σθένος να εφαρμόσουν την «κληρονομιά Βουδούρη». Να αντιταχθούν δηλαδή στον συστηματικό εκμαυλισμό και εξαγορά συνειδήσεων από τους προμηθευτές του δημόσιου και τα όργανα ξένων συμφερόντων. Η εφημερίδα του Άρη Βουδούρη έγινε μεγάλη ακριβώς επειδή διαχώρισε τη θέση της από αυτά τα συμφέροντα και αγωνίστηκε εναντίον τους με αποτέλεσμα να κατακτήσει την εμπιστοσύνη του αναγνωστικού κοινού. Σήμερα, οι εφημερίδες του Ιδρύματος έχουν ευνουχισθεί θεματολογικά και ο δυναμισμός τους του παρελθόντος έχει θυσιαστεί στο βωμό άλλων σκοπιμοτήτων. Σκοπιμότητες όμως που όχι μόνο δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μετά τα συμφέροντα της μεγάλης παράταξης που εκπροσωπεί ο «Ελεύθερος Τύπος»,αλλά στρέφονται εναντίον της.
Το ερώτημα λοιπόν που απομένει είναι αν το «Ίδρυμα Λιλιαν Βουδούρη» που έχει την υπέρτατη ευθύνη της διαφύλαξης της κληρονομιάς του αείμνηστου Άρη θα συνεχίσει να δέχεται αυτήν την κατάσταση, η θα πάρει αμέσως εκείνα τα μέτρα που θα διαφυλάξουν την ιστορία της εφημερίδας και θα ξανακάνουν τον «Ελεύθερο Τύπο» άξιο του ονόματος του.
Καταλήγοντας θέλω να επιστήσω την προσοχή σας στο εξής γεγονός. Στην οχτάχρονη σταδιοδρομία μου στο δημοσιογραφικό λειτούργημα κυριάρχησαν οι αποκαλύψεις μου ,από το περιοδικό «Αντί» και τον «ΕΤ», για τα σκάνδαλα Κοσκωτά και Λούβαρη και οι καταθέσεις μου ως μάρτυρα κατηγορίας στις δίκες που ακολούθησαν.Η στάση μου αυτή ήταν η αιτία να σπιλωθώ ποικιλοτρόπως από διάφορες κατευθύνσεις και μεταξύ των άλλων να απολυθώ και από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Σήμερα βρίσκομαι στην οδυνηρή θέση να απολύομαι για παρόμοιους λόγους και από την εφημερίδα στην οποία αφιέρωσα ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Δεν παραπονούμαι όμως. «Πληρώνω» τη στάση που επέλεξα συνειδητά στη δημοσιογραφία και τη ζωή. Ένα μόνο δεν μπορεί κανείς να πει για μένα: Ότι «εξαγοράστηκα» και υπέκυψα. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω το ίδιο και για ορισμένους άλλους στην εφημερίδα.
Με τιμή,
Βασίλης Ζήσης”
Υ.Γ. Κάποτε ο Λιακουνάκος ζήτησε να με συναντήσει μαζί με τον μακαρίτη τον Χρήστο Παπουτσάκη για να μας γνωρίσει κλπ κλπ. Πήγαμε λοιπόν στο γραφείο του (στον γυάλινο πύργο της Κηφισίας) και κάποια στιγμή αφού τον στριμώξαμε για τα καλά τσατίστηκε σηκώθηκε και μας έδειξε ένα διάγραμμα της πορείας της ΑΧΧΟΝ που είχε κρεμασμένο στο τοίχο. “Το βλέπετε αυτό, θα ανεβαίνει μέχρι να τρυπήσει το ταβάνι”μας είπε. Βεβαίως, μεγάλε, και ως γνωστόν ότι ανεβαίνει κάποτε κατεβαίνει απότομα.
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Με το παραπάνω σχετικό, προϊόν ιδίας αντίληψης και γνώσης, προσπαθήσαμε να δώσουμε μία από τις πτυχές που δομούν την εύθραυστη προσωπικότητα του Αντώνη Κάντα. Βέβαια είναι πολύ νωρίς να εξαχθούν τα τελικά συμπεράσματα καθότι "άδηλα, κρύφια και ανεξερεύνητα τα εσώψυχα του κάθε ανθρώπου". Αυτό που έχει σημασία όμως είναι το γεγονός ότι με την μαρτυρία Αντώνη Κάντα ξεδιπλώνεται το πουλόβερ της διαπλοκής στο κομμάτι εκείνο που ενδιαφέρει τις προμήθειες και τις βρώμικες συναλλαγές στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Την περίπτωση Κάντα δεν την υπολόγισαν καλά οι μιζαδόροι της ληστοσυμμορίας που λυμαίνονται επί πολλά χρόνια τον ιδρώτα του φορολογούμενου πολίτη. Ήταν κάτι σαν τον "απομηχανής θεό" που δίνει την λύση όταν υπάρχει το αδιέξοδο των σεναρίων. Είναι η σπίθα που άναψε και δεν σβήνει. Ο ελληνικός λαός έχει πια πειστεί ότι η πολιτική και οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης πρόδωσαν τις προσδοκίες του για δημοκρατία, αξιοσύνη και δικαιοσύνη. Αυτοί που πλούτισαν είναι πολύ εύκολο να βρεθούν με το πάτημα enter στον υπολογιστή και του μικρότερου στην ιεραρχία εφοριακού υπαλλήλου, αρκεί η πολιτική βούληση και η λαϊκή απαίτηση να γίνει πράξη. Όλα τα άλλα είναι "προφάσεις εν αμαρτίαις", προφάσεις προς δικαιολόγηση ολισθημάτων και εύσχημες δικαιολογίες για να καλύψουν τις συλλογικές αλλά κυρίως τις ατομικές τους ευθύνες.
Τα χρήματα που πρέπει να ανεβρεθούν, τουλάχιστον λογιστικά, είναι και αυτό μία απλή αριθμητική πράξη. Εάν υπολογιστεί με το μέσο όρο αγοράς των αντίστοιχων ετών του ιδίου εξοπλισμού με τα άλλα κράτη θα προκύψει μία ενδεικτική διαφορά η οποία μπορεί να αναζητηθεί ως προμήθεια μεζαζόντων. Οι μίζες του 0.5% - 1% του Κάντα σε μερικά εξ αυτών είναι μάλλον σταγόνα στον ωκεανό. Τα πολλά χρήματα πήγαν σε τσέπες των άμεσα εμπλεκόμενων, κυρίως όμως στα ταμεία των κομμάτων. Τα κόμματα (πασοκονεοδημοκρατία) για να συντηρήσουν το δικομματισμό πάνω από το 80% έπρεπε να έχουν χρήματα και αυτά τα χρήματα είναι από τα δήθεν κουπόνια που κατέληγαν οι μίζες. Κανένα κόμμα ίσως και σήμερα δεν μπορεί με πλήρη διαφάνεια να πείσει για τα οικονομικά του τόσο στην διαχείριση όσο και στις πηγές των εσόδων του. Οι ευθύνες κυρίως είναι στους αρχηγούς των κομμάτων και εκεί είναι η δυσκολία στο να αποδοθούν νομικές ευθύνες και καταλογίζονται ως δήθεν πολιτικές. Είναι αυτά τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης που ενώ δεν μπορούν να διαχειριστούν τα του οίκου τους με κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα καταληστεύουν τον ελληνικό λαό. Βέβαια κάποτε αυτό θα λάβει ένα τέλος και κατά πόσον αυτό θα είναι αίσιο ή απ-αίσιο θα δείξει στο επόμενο χρονικό διάστημα που θα δοκιμαστούν τόσο τα κόμματα όσο και και οι ψηφοφόροι να δώσουν αυτό το τέλος και να απαιτήσουν μία νέα αρχή με νέα πρόσωπα και νέους θεσμούς και προγράμματα καταργώντας ότι αντισυνταγματικό και επικίνδυνο έχει ενσωματωθεί στον καταστατικό χάρτη της χώρας και το νομικό πλαίσιο που αντιβαίνει σε αυτό που ονομάζουμε δίκαιο και νομικό πολιτισμό.Τελειώνοντας αυτή την αναφορά μας θέλουμε να επισημάνουμε κάποια στοιχεία για τον Αντώνη Κάντα:
Είναι άραγε τυχαίο που δεν σπαταλήθηκαν οι μίζες και ο συγκεκριμένος θέλει να αποδώσει όλα τα ποσά στο δημόσιο;
Είναι μήπως και αυτό τυχαίο που δεν κατονόμασε και άλλες προμήθειες από εταιρείες της Αμερικής, αλλά μόνον ευρωπαϊκές;
Έχει και άλλα ποσά που δεν τα φανερώνει ή έχει πραγματικά μετ 'αμεληθεί και θέλει να ησυχάσει από τις "Ερινύες" που τον βασανίζουν;
Είναι πράγματι τόσο έντιμος και θα συνεργαστεί για την αποκατάσταση της νομιμότητας ή έχει και άλλους "άσσους" στο μανίκι του και θα τις δώσει όταν και όποτε χρειαστεί;
Πάντως καλό θα είναι οι εισαγγελείς να πάρουν όλα εκείνα τα απαιτούμενα μέτρα για να βρεθεί επιτέλους η άκρη της διαπλοκής και το κέντρο ελέγχου της διαφθοράς, ΄όπως και εύλογο είναι να προστατευθεί και η σωματική του ακεραιότητα από πιθανούς ενδεχόμενους και ενεχόμενους που δεν έχουν ακόμη κληθεί να καταθέσουν...
Η Συντακτική Ομάδα
ΥΣ: Ακολουθούν κάποια σχετικά δημοσιεύματα, με τις πηγές στους τίτλους, που καλό θα είναι να ρίξετε μια ματιά για μια πληρέστερη εικόνα της υπόθεσης. Το πράγμα δεν τελειώνει εδώ, θα έχουμε πολλά ακόμη να δούμε, πάντως το σύστημα καταρρέει και όποιος το ακολουθήσει και δεν διαχωρίσει την θέση του από τις βεβαιωμένες τουλάχιστον έκνομες ενέργειες, θα είναι ο ίδιος υπεύθυνος για την κατάληξή ντου...
Η φαρσοκωμωδία των «εξεταστικών επιτροπών»!
Έχει παγκόσμια αναγνωριστεί ότι κριτές που έχουν σχέσεις πολιτικής, ή άλλης, εξάρτησης –συμμαχίας ή αντιπαλότητας– με τους κρινόμενους αποκλείεται να είναι αντικειμενικοί και να αποδώσουν δίκαιο.
Στη χώρα μας έχει στην πράξη αποδειχτεί ότι αυτό που επιδιώκεται πάντα με τις «εξεταστικές επιτροπές» είναι να πληγεί ο πολιτικός αντίπαλος και να αποκομισθούν κομματικά οφέλη, όχι να διερευνηθούν αντικειμενικά οι υποθέσεις και «να λάμψει η αλήθεια» («Ο θεσμός των εξεταστικών επιτροπών δεν προσφέρεται για τη διαλεύκανση σκανδάλων και την απόδοση ευθυνών. Με συμμετοχή κατά πλειοψηφία βουλευτών του κυβερνητικού στρατοπέδου οι εξεταστικές επιτροπές σπανίως προχωρούν σε βάθος. Κατά κανόνα εξυπηρετούν τις επικοινωνιακές ανάγκες όσων ζητούν τη σύστασή τους», επισημαίνει ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Ν. Αλιβιζάτος, («Καθημερινή», 19.10.08)).
Η άσκηση δίωξης κατά υπουργών, για ποινικά αδικήματα που διέπραξαν κατά την ενάσκηση των υπουργικών τους καθηκόντων, πρέπει να γίνεται αποκλειστικά και μόνο από τη Δικαιοσύνη, χωρίς την «αρωγή» κομματικών «εξεταστικών επιτροπών», αν η πρόθεση είναι η εύρεση της αλήθειας και η απονομή δικαιοσύνης. Το πώς μπορεί να γίνει αυτό –η απεξάρτηση της δίωξης των υπουργών από τη Βουλή – σήμερα, και μέχρι την αναθεώρηση του σχετικού άρθρου του Συντάγματος, το έχει υποδείξει ο καθηγητής Αλιβιζάτος στο άρθρο του «Ποινική ευθύνη υπουργών: υπάρχει λύση», στην «Καθημερινή», στις 12.7.09. Αντιγράφουμε από το σημαντικό αυτό άρθρο:
«Με την ισχύουσα ρύθμιση (άρθρο 86 Σ. και ν. 3126/2003) ο υπουργός ή πρώην υπουργός που κατηγορείται από τη Βουλή παραπέμπεται τελικά στο ακροατήριο μόνον ύστερα από κύρια ανάκριση, η οποία διεξάγεται με όλα τα δυνατά εχέγγυα, από ανακριτή και δικαστικό συμβούλιο, τα μέλη του οποίου περιβάλλονται με μείζονες εγγυήσεις. Από την άλλη, με τη σημερινή ρύθμιση ο υπουργός απαλλάσσεται αμετακλήτως και μπορεί να επιστρέψει στην κοινωνία (και στην πολιτική) άμωμος και άσπιλος, αν το ίδιο δικαστικό συμβούλιο διαφωνήσει με τη Βουλή και κρίνει ότι οι κατηγορίες εναντίον του δεν ευσταθούν.
Εν όψει των ανωτέρω, ερωτάται: Γιατί τα δύο μεγάλα κόμματα να μη συμφωνήσουν ότι κάθε φορά που θα διαβιβάζονται στη Βουλή στοιχεία εναντίον υπουργών ή πρώην υπουργών τους, θα τα υποβάλλουν χωρίς χρονοτριβή στο δικαστικό συμβούλιο της παρ. 4 του άρθρου 86 Σ. προκειμένου αυτό να αποφασίσει την παραπομπή ή όχι των κατηγορουμένων;
Για να γίνει αυτό, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ χρειάζεται να δεσμευθούν σε ένα πράγμα: Ότι οσάκις διαβιβάζονται στη Βουλή στοιχεία κατά υπουργού τους, η τελευταία θα ασκεί μόνον τύποις την προβλεπόμενη από το Σύνταγμα αρμοδιότητά της, δηλαδή θα διώκει τον εγκαλούμενο χωρίς να ερευνά καθόλου την υπόθεση. Και τούτο, χωρίς προηγούμενη συζήτηση, με τυπική απλώς ψηφοφορία, στην οποία, αν τα δύο αυτά κόμματα συμφωνήσουν, θα είναι πολύ εύκολο να συγκεντρωθούν οι απαραίτητες 151 ψήφοι, παρά τη μυστικότητα της ψηφοφορίας.Με αυτόν τον τρόπο και ο τύπος θα τηρείται (δηλαδή, η άσκηση δίωξης θα γίνεται από τη Βουλή) και η ουσία θα διασφαλίζεται (αφού οι εμπλεκόμενοι θα παραπέμπονται μόνον έπειτα από αμερόληπτη δικαστική κρίση)».
Η λύση λοιπόν για να σταματήσει η φαρσοκωμωδία των εξεταστικών επιτροπών υπάρχει, είναι απλή και αμέσως εφαρμόσιμη.
Αν τα δύο κόμματα εξουσίας θέλουν πράγματι «ο λαός να μαθαίνει την αλήθεια», αν θέλουν πράγματι «να πηγαίνουν φυλακή οι κλέφτες» πολιτικοί και να επιστρέφουν «άμωμοι και άσπιλοι στην κοινωνία (και στην πολιτική)» οι τίμιοι, δεν έχουν παρά να την εφαρμόσουν, «εδώ και τώρα».
Αν δεν το κάνουν, θα δείξουν για άλλη μια φορά την υποκρισία των λόγων τους!
--Ο κ. Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλος είναι Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος, Οικονομολόγος και
Οι «βόμβες» Κάντα που φτάνουν έως τη δεκαετία του '80
Ο Α. Κάντας έδωσε περιγραφή «βόμβα» ενός αποκαλυπτικού περιστατικού, με βασικό πρωταγωνιστή τον επίτιμο πρόεδρο της Ν.Δ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, το οποίο είχε συμβεί επί κυβέρνησης Κώστα Σημίτη και αφορά την περίοδο (1999-2000) πριν από την «αγορά του αιώνα» για την αεράμυνα της χώρας: «Είναι ενδεικτικό της διακομματικής διαπλοκής το γεγονός ότι κατά την προμήθεια των αεροπλάνων στην Επιτροπή Αμυνας της Βουλής, όπου ήμουν παρών, ο Μητσοτάκης επιχειρηματολογούσε με πολύ λεπτομερή στοιχεία υπέρ της προμήθειας των F-16, ενώ ο Εβερτ υπέρ των F-15. Αυτό με εξέπληξε, διότι και οι δύο ήταν στο ίδιο κόμμα. Μάλιστα, όταν επελέγησαν τα F-16, στους διαδρόμους του ΥΕΘΑ κυκλοφορούσε και με μία δόση χιούμορ η φράση “ο Μητσοτάκης κέρδισε τον υπουργό”, γιατί ο Τσοχατζόπουλος ήταν μαζί με τον Εβερτ υπέρ της προμήθειας των F-15, τα οποία εκπροσωπούσε ο κ. Λιακουνάκος».Μόνο στα έξι χρόνια που ήταν στη Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών, ο Α. Κάντας ομολόγησε ότι δωροδοκήθηκε για 10 εξοπλιστικά προγράμματα! Παραδέχθηκε όμως ότι έπαιρνε μίζες ακόμη και από τη δεκαετία του 1980, ενώ απέδωσε κεντρικό ρόλο σε δύο αντιπροσώπους εταιριών προμήθειας εξοπλιστικών, τον Πάνο Ευσταθίου (έχει κληθεί σε απολογία για τις 2 Ιανουαρίου 2014) και τον επιχειρηματία Θωμά Λιακουνάκο. Ετσι εξήγησε και το γεγονός ότι προ του 1997 είχε ήδη αποταμιεύσεις 2.000.000 ευρώ: «Πριν συνταξιοδοτηθώ υπηρετούσα στο γραφείο αντισταθμιστικών ωφελημάτων του ΥΠΕΘΑ. Το έτος 1989 επί κυβέρνησης Ζολώτα το ΓΕΣ επείγετο να υπογράψει σύμβαση για την αναβάθμιση των αρμάτων Μ48, αμερικανικής προέλευσης, με γερμανική τεχνολογία. Για την αναβάθμιση ενδιαφερόταν ο Ευσταθίου για λογαριασμό της STN ATLAS, την οποία και τότε εκπροσωπούσε. Για να ενεργήσω γρήγορα και χωρίς αντιρρήσεις και να ετοιμάσω το σχέδιο των αντισταθμιστικών ωφελημάτων, ο Ευσταθίου μου είχε δώσει τότε το ποσό του 1.000.000 ευρώ με σημερινή ισοτιμία. Το άλλο εκατομμύριο προέρχεται από διάφορα άλλα ποσά, που ήταν είτε από προγράμματα του κυρίου Λιακουνάκου από το 1998 και μετά, προγράμματα τα οποία δεν θυμάμαι ακριβώς ποια ήταν, είτε από άλλα προγράμματα άλλων εκπροσώπων».
Στο κάδρο των ποινικών ευθυνών ο Α. Κάντας έβαλε πολιτικά πρόσωπα, μην αφήνοντας αμφιβολία για την ανάμειξη σε μίζες των ήδη καταδικασθέντων πολιτικών του προϊσταμένων Ακη Τσοχατζόπουλου, του οποίου ήταν επιλογή για τη συγκεκριμένη θέση, και Γιάννη Σμπώκου, ενώ τεχνηέντως άφησε αιχμές κατά του Γιάννου Παπαντωνίου - κυρίως για τις σχέσεις τους με τον Θ. Λιακουνάκο όσον αφορά την προμήθεια των αρμάτων μάχης Leopard 2.
Τα σκοτεινά σημεία της απολογίας Κάντα που αποκρύπτουν τα ΜΜΕ
Το πρώτο που χρήζει σχολιασμού είναι ότι ο Κάντας ανέφερε μονάχα ένα περιστατικό γύρω από το σκάνδαλο των εξοπλιστικών, που περιλαμβάνει πολιτικό, πέραν των ήδη «καμένων» Τσοχατζόπουλου και Παπαντωνίου. Η αναφορά έγινε γύρω από το όνομα του εκλιπόντος Μιλτιάδη Έβερτ. Τι βολικό, αλήθεια, για το σύστημα το όλο σκάνδαλο να το «φορτωθούν» αυτοί που ήδη έχουν πάρει «φύλλο πορείας» για τις φυλακές και ένας μακαρίτης. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στην απολογία του «ο Κων. Μητσοτάκης επιχειρηματολογούσε με λεπτομερή στοιχεία υπέρ της προμήθειας των F-16, ενώ ο Μιλτιάδης Έβερτ υπέρ των F-15 ». Εν τέλει η παραγγελία έγινε για τα F-16 και «κυκλοφορούσε -με μία δόση χιούμορ- ότι ο Μητσοτάκης κέρδισε τον υπουργό, γιατί ο Τσοχατζόπουλος ήταν μαζί με τον Έβερτ υπέρ της προμήθειας των F-15».
Το δεύτερο που χρήζει σχολιασμού είναι το γεγονός ότι στις μίζες Κάντα περιλαμβάνονται οπλικά συστήματα αυστηρώς ευρωπαϊκής προελεύσεως, την στιγμή που η πλειονότητα των εξοπλιστικών προγραμμάτων των ΕΔ, προέρχεται από τις ΗΠΑ. Αυτό μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα. Είτε οι αμερικανοί δεν έδιναν μίζα και παρόλα αυτά κατάφερναν να ανταγωνίζονται εταιρίες που έδιναν μίζα, είτε ότι ο Κάντας δεν μας τα λέει όλα ή δεν τα γνωρίζει όλα. Υπάρχουν, λοιπόν, πάμπολλες παραγγελίες, όπως τα προαναφερθέντα F-16, αλλά και οι πύραυλοι Patriot των οποίων οι φάκελοι χρήζουν διερεύνησης από την δικαιοσύνη.
Το τρίτο που χρήζει σχολιασμού είναι η αναφορά του ονόματος του Θ. Λιακουνάκου. Ο εν λόγω είναι κουμπάρος του Μιλτιάδη Έβερτ, έμπορος οπλικών συστημάτων και εκδότης. Είχε συμμετάσχει εκδοτικά στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» της ΝΔ και οι προαναφερθείσες παραγγελίες F-16, Patriot, είχαν περάσει μέσα από την εταιρία του. Παρόλα αυτά κατονομάζεται μόνο για τα Leopard. Το όνομα του εμπλέκεται σε διάφορες εταιρίες τύπου και όπλων και διαπλέκεται με ζωντανά ονόματα που ελέγχουν την σύγχρονη δημοσιογραφία. Σε άρθρο του ο δημοσιογράφος Βασίλης Ζήσης, αναφέρει:
«Εκτός από κουμπάρος του Έβερτ και εκδότης και άλλων εντύπων, ο Λιακουνάκος έλεγχε τότε και κάποιο «Διεθνές Επιχειρηματικό και Πολιτιστικό Κέντρο ΑΕ», μεταξύ των μελών του ΔΣ του οποίου βρήκαμε και τον κ. Σταύρο Ψυχάρη του Παναγιώτου. Παλαιότερα δημοσιεύματα έφεραν εξάλλου το «συγκρότημα Λαμπράκη» να αγοράζει ένα μεγάλο πακέτο μετοχών των εταιρειών του κ. Λιακουνάκου, ο οποίος θα αναδεικνυόταν έτσι σε «άνθρωπο κλειδί» των διαπλεκομένων, ιδιαίτερα για τα δισεκατομμύρια των προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Από την εποχή (1987) που το προαναφερθέν σκάνδαλο των «Λέοπαρντ» συγκλόνιζε το πολιτικό κατεστημένο και το «Βήμα» κατηγορούσε ανοικτά τον Θωμά Λιακουνάκο ως «έμπορο όπλων» και «μεσάζοντα» είχε κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Το δυνατό φλερτ του κ. Λιακουνάκου με τον Λαμπράκη εκείνης της εποχής ανησύχησε ως φαίνεται σφόδρα τον Σ. Κοκκαλη, ο οποίος ανακήρυξε τον Λιακουνάκο «εχθρό» του. Το αποτέλεσμα ήταν να στριμωχτεί ο Έβερτ, ο οποίος για να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση εμφανίστηκε τότε αιφνιδίως από το βήμα της Βουλής ως πολέμιος των διαπλεκομένων . Αργότερα οι δύο εχθροί τα βρήκαν και ο Θωμάς Λιακουνάκος έβαλε στο παιχνίδι των ενόπλων δυνάμεων τον Σωκράτη Κόκκαλη, καθώς εμφανίζονταν να έχουν κοινή παρουσία σε εξοπλιστικά προγράμματα.»
Βλέπουμε, λοιπόν, μια ευθεία ανάμιξη υψηλόβαθμων στελεχών της ΝΔ στην όλη υπόθεση με τις μίζες. «Παραδόξως» η όλη αυτή ανάμιξη αποσιωπάται σκοπίμως από τα αργυρώνητα ΜΜΕ που έχουν λάβει εντολή στήριξης της συγκυβέρνησης. Έτσι τα μόνο ονόματα που ακούμε είναι ανθρώπων που έχουν εξέλθει της πολιτικής και ανθρώπων που έχουν πεθάνει. Απομένει πολύς δρόμος λοιπόν μέχρι την πλήρη εξιχνίαση του σκανδάλου των εξοπλιστικών. Δρόμος που μόνο μία Εθνική Κυβέρνηση χωρίς εξαρτήσεις μπορεί να διανύσει.
Ο Κάντας, ο Λιακουνάκος και της οπλο-διαπλοκής το κάγκελο
ΛΕΟΠΑΡΝΤ: Η ΑΧΧΟΝ εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο προσκήνιο με το σκάνδαλο της πρώτης αγοράς Λέοπαρντ. Την δεκαετία του 80 στο πόρισμα της ΕΔΕ που διενήργησε ύστερα από αποκαλύψεις του περιοδικού «Αντί» ο τότε αρχηγός της στρατιωτικής Δικαιοσύνης αντιστράτηγος Κ.Φωτάκης χαρακτήρισε την αγορά των Λέοπαρντ «σκανδαλώδη και παράνομη» και ζήτησε να διαβιβασθεί η υπόθεση στον εισαγγελέα για άσκηση ποινικής δίωξης κατά παντός υπευθύνου. Ανταγωνιστής του Λιακουνάκου στο σκάνδαλο σε εκείνη την προμήθειαήταν ένας άλλος έμπορος οπλών, ο Βασίλης Τσάκος, που διεκδικούσε από την KRAUSS-MAFFEI προμήθεια 10 εκ μάρκων (του 1981),πράγμα που σημαίνει ότι ανάλογη ήταν και η προμήθεια της ΑΧΧΟΝ. Με εντολή του τότε υπουργού Άμυνας Γιάννη Χαραλαμπόπουλου (17/12/86) το ΥΕΘΑ παρέπεμψε την υπόθεση στην τακτική δικαιοσύνη, η οποία ως συνήθως την έβαλε τελικά στο αρχείο.
ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΣ:Τον Ιούλιο του 1987 ο τότε ΥΕΘΑ Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου (ECCM) που είχε αγοράσει η ΠΑ για 60 μαχητικά αεροσκάφη ήταν «ελαττωματικά και αμφιβόλου αποτελεσματικότητας», κατά την προμήθεια τους σημειώθηκαν απαράδεκτες υπερτιμολογήσεις και ότι στην απάτη ενέχεται μια «κλειστή σπείρα αξιόπιστων προσώπων». Σύμφωνα με δημοσίευμα στο ΑΝΤΙ (τχ 349 της 19/7/87) τo σύστημα αγοράστηκε από την αμερικάνικη RAYTHEON, αντιπρόσωπος της οποίας είναι η ΑΧΧΟΝ. Μέλος της επιτροπής αγοράς της ΠΑ ήταν και ο αναφερόμενος στην απολογία Κάντα ταξίαρχος Αρκουμανέας,εκδοτης της εφημερίδας του Λιακουνάκου «Κέρδος» αργότερα και στενός συνεργάτης του.
ΑΣΥΡΜΑΤΟΙ VRC-12: Το Φεβρουάριο του 1986 και ύστερα από τρεις επαναλήψεις του μειοδοτικού διαγωνισμού το ΓΕΣ έδωσε την προμήθεια 1000 σταθμών ασυρμάτου VRC-12 στην αμερικανική E-SYSTEMS, αντιπρόσωπος της οποίας ήταν η ΑΧΧΟΝ. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η E-SYSTEMS είχε κηρυχθεί έκπτωτη από τις προμήθειες του αμερικανικού Πενταγώνου, επειδή οι ασύρματοι της δεν ανταποκρίνονταν στις προδιαγραφές του αμερικανικού ΓΕΣ.Ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Προμηθειών του ΓΕΣ, υποστράτηγος Καραμπερίδης, που έδωσε τη δουλειά στο Λιακουνάκο προσελήφθη αργότερα στην ΑΧΧΟΝ. Στις 13/9/88 το 4ο Γραφείο του ΓΕΣ υπέβαλε αναφορά σύμφωνα με την οποία σε έλεγχο που έγινε στο ΚΕΠΗΥ απορρίφθηκαν ως άχρηστοι οι 432 από τους ασυρμάτους που πούλησε η ΑΧΧΟΝ. Ούτε αυτό το δημοσίευμα διέψευσε ποτέ ο Λιακουνάκος.
Παντελώς άχρηστα τα ραντάρ
Σύμφωνα με δημοσίευμα της 11/10/04 στην έγκυρη αμερικανική εφημερίδα Defense News, τα ραντάρ TPQ-37 που πούλησε η ΑΧΧΟΝ του Θ. Λιακουνάκου στο ΓΕΣ παρουσίαζαν ήδη προβλήματα από εικοσαετίας, όταν δηλαδή εισήχθηκαν στον αμερικανικό στρατό. Ύστερα από αλλεπάλληλες διαπραγματεύσεις, η κατασκευάστρια εταιρεία Raytheon παρουσίασε πριν από τον πόλεμο του Ιράκ μια βελτιωμένη έκδοση του λογισμικού. Στη μάχη , όμως, τα ραντάρ αποδείχθηκαν άχρηστα επειδή δεν έκαναν τη δουλειά για την οποία προορίζονται: να εντοπίζουν δηλαδή τις εχθρικές βολές όλμων.
Για τους άντρες της 1ης Μοίρας του 3ουArmored Cavalry Regiment, το TPQ-37 δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα από τη βοήθεια που πρόσφερε. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ , η μονάδα αυτή δέχθηκε επιθέσεις με όλμους 40 φορές ,αλλά τα ραντάρ που μας πούλησε ο κ. Λιακουνάκος ανίχνευσαν εισερχόμενα βλήματα μόνο …τρεις (αριθμός 3) φορές.
Ραντάρ STENTOR: Σύμφωνα με πολλά δημοσιεύματα (πχ «Τύπος της Κυριακής» της 12/2/88) η ΑΧΧΟΝ εκπροσώπησε στο ΥΕΘΑ τη γαλλική εταιρεία LCT που πούλησε στον ελληνικό στρατό τα άχρηστα ραντάρ STENTOR
Αποκλεισμός από τις προμήθειες
Στις 27/12/88 και λόγω των προαναφερθέντων σκανδάλων το ΓΕΕΘΑ απέκλεισε την ΑΧΧΟΝ από τις προμήθειες των ΕΔ για το χρονικό διάστημα 6/12/88-6/12/89 επειδή «κατα τις συναλλαγές του δεν εκπλήρωσε τις συμβατικές του υποχρεώσεις και αποδεδειγμένα φάνηκε κακής πίστης προμηθευτής».
Της οπλοδιαπλοκής το κάγκελο
Ο κ. Λιακουνάκος
Θεωρείται ο βασικότερος έμπορος αμυντικών συστημάτων. Υπήρξε ιδιοκτήτης της εφημερίδας «Κέρδος» και ελέγχει τον όμιλο Eurοmedica στο χώρο της υγείας.
Ενδεικτικά, η «αυτοκρατορία» των αντιπροσωπειών του Θ. Λιακουνάκου περιλαμβάνει τις: Raytheon (Ρatriοt, Sοnars, αντιαεροπορικοί πύραυλοι HAWK, Fire-Finders), United Defense (στρατιωτικά οχήματα-ανήκει στην ΒΑΕ Systems Land & Armaments), Systems & Electrοnics Inc (όπλα για πολεμικά πλοία), Kοp-Flex (ηλεκτρο-οπτικά), Hοneywell (αεροναυπηγική και συστήματα προσομοίωσης), Delex (ειδικεύεται στην παραγωγή λογισμικού για αμυντικά προγράμματα), Day & Zimmerman, Bοeing Cοmpany (βιομηχανία αεροσκαφών), Alliant Techsystems (συστήματα πυρομαχικών, UAV), Aerοjet, L-3 Cοmmunicatiοns ΒΤ FUZE, Lοckheed Martin, Kοllmοrgen (ηλεκτρο-οπτικά).
Τα τελευταία χρόνια οι εταιρείες που αντιπροσωπεύει ο Θωμάς Λιακουνάκος έχουν κερδίσει προγράμματα υπερδιπλάσιας αξίας δύο «αγορών του αιώνα», άνω των 6 δισ. ευρώ. Τα μεγαλύτερα αφορούν τις προμήθειες των μεταφορικών ελικοπτέρων ΝΗ-90, τον εκσυγχρονισμό των αντιαεροπορικών πυραύλων HAWK, τον ηλεκτρονικό πόλεμο (μέσω της SONAK), τα ιπτάμενα ραντάρ για την αεροπορία, τις συστοιχίες Patriot (σχεδιάζεται να αγοραστούν και άλλες), τα νέα γερμανικά άρματα Leοpard, τα επιθετικά ελικόπτερα «Απάτσι», τα ελικόπτερα «Σινούκ», τους πυραυλάκατους Super Vita, το σύστημα αυτοπροστασίας Aspis των αμερικανικών F-16.
Διεκδίκησε, επίσης, τη ναυπήγηση της νέας κορβέτας αντιπροσωπεύοντας βρετανικό σχεδιαστικό οίκο.
Συμμετείχε στην απόπειρα εξαγοράς του 49% της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) σε συνεργασία με την Intracοm.
Ο Λιακουνάκος στον … “Ελεύθερο Τύπο”
Η σύζυγος του κ. Λιακουνάκου Νατάσα, μετά του αοιδού Μαζωνάκη
Μετά τον θάνατο του Άρη Βουδούρη και την απομάκρυνση του Δημήτρη Ρίζου εκδότης του «Ελεύθερου Τύπου» ανέλαβε ο Μιχάλης Σαρρής, αλλά τον απολυτό έλεγχο ασκούσε ο τότε πρόεδρος της ΝΔ Μιλτιάδης Έβερτ, ο οποίος επέβαλε στα άλλα μέλη του «Ιδρύματος Τύπου» (που διαχειριζόταν την κληρονομιά Βουδούρη) να πουλήσουν το 10% των μετοχών του «Ελεύθερου Τύπου», έναντι 300.000.000 δραχμών στον Θωμά Λιακουνάκο. Προσέξτε τώρα τη διαπλοκή:
Εκτός από κουμπάρος του Έβερτ και εκδότης και άλλων εντύπων, ο Λιακουνάκος έλεγχε τότε και κάποιο «Διεθνές Επιχειρηματικό και Πολιτιστικό Κέντρο ΑΕ», μεταξύ των μελών του ΔΣ του οποίου βρήκαμε και τον κ. Σταύρο Ψυχάρη του Παναγιώτου. Παλαιότερα δημοσιεύματα έφεραν εξάλλου το «συγκρότημα Λαμπράκη» να αγοράζει ένα μεγάλο πακέτο μετοχών των εταιρειών του κ. Λιακουνάκου, ο οποίος θα αναδεικνυόταν έτσι σε «άνθρωπο κλειδί» των διαπλεκομένων, ιδιαίτερα για τα δισεκατομμύρια των προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων.Από την εποχή (1987) που το προαναφερθέν σκάνδαλο των «Λέοπαρντ» συγκλόνιζε το πολιτικό κατεστημένο και το «Βήμα» κατηγορούσε ανοικτά τον Θωμά Λιακουνάκο ως «έμπορο όπλων» και «μεσάζοντα» είχε κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Το δυνατό φλερτ του κ. Λιακουνάκου με τον Λαμπράκη εκείνης της εποχής ανησύχησε ως φαίνεται σφόδρα τον Σ. Κοκκαλη, ο οποίος ανακήρυξε τον Λιακουνάκο «εχθρό»του. Το αποτέλεσμα ήταν να στριμωχτεί ο Έβερτ, ο οποίος για να ξεφύγει από τη δύσκολη θέση εμφανίστηκε τότε αιφνιδίως από το βήμα της Βουλής ως πολέμιος των διαπλεκομένων . Αργότερα οι δύο εχθροί τα βρήκαν και ο Θωμάς Λιακουνάκος έβαλε στο παιχνίδι των ενόπλων δυνάμεων τον Σωκράτη Κόκκαλη,καθώς εμφανίζονταν να έχουν κοινή παρουσία σε εξοπλιστικά προγράμματα.
Μια απόλυση και μια επιστολή στο Ίδρυμα Τύπου»
Όπως έχω αναφέρει και άλλες φορές η αποκάλυψη των αρχείων της Στάζι για τον ΕΛΑ και τον Κόκκαλη ήταν η αιτία της απόλυσής μου από τον «Ελεύθερο Τύπο». Η αφορμή για την οποία δόθηκε όταν ο Έβερτ έκανε μέλος του ΔΣ του ΕΤ τον Λιακουνάκο ο οποίος ούτε να με βλέπει δεν ήθελε εξαιτίας όσων είχα δημοσιεύσει γι αυτόν στο «Αντί». Μετά την απόλυσή μου έστειλα στο ΔΣ του ΕΤ μια επιστολή η οποία μεταξύ άλλων έγραφε:
«…Ο άλλος μεγάλος λόγος για την απόλυση μου είναι το εκδικητικό μένος που τρέφει το νέο μέλος του Δ.Σ. του «Ιδρύματος Τύπου» κ .Θωμάς Λιακουνάκος εναντίον μου, επειδή είμαι ο συντάκτης σειράς αποκαλυπτικών ρεπορτάζ στο περιοδικό «Αντί» και τον «ΕΤ», την περίοδο 1984-90 για τα σκάνδαλα στις προμήθειες των Ένοπλων Δυνάμεων στα οποία εμπλέκεται η εταιρεία του ΑΧΧΟΝ. Όπως αναφέρουν πρόσφατα δημοσιεύματα στον Τύπο «σε οποιαδήποτε σύμβαση / προμήθεια του Υ.ΕΘ.Α. έχει ανάμιξη ο Λιακουνάκος από το 1980 μέχρι σήμερα, υπάρχει και κάποιο πρόβλημα, η σκάνδαλο». Λόγος, άλλωστε, που ανάγκασε το Γ.Ε.Ε.Θ.Α. να αποκλείσει την ΑΧΧΟΝ στις 27/12/88 από τις προμήθειες των ΕΔ επειδή «κατά τις συναλλαγές της δεν εκπλήρωσε τις συμβατικές της υποχρεώσεις και αποδεδειγμένα φάνηκε κακής πίστης προμηθευτής». Στον «ΕΤ» της εποχής Βουδούρη μπορείτε εξάλλου να αναζητήσετε πληθώρα άρθρων που καταγγέλλουν τις συμβάσεις της ΑΧΧΟΝ με τις Ένοπλες Δυνάμεις. Που να φανταζόταν ο αείμνηστος Άρης ότι σήμερα ο κ.Λιακουνακος θα είχε κάτω από τον έλεγχο του την εφημερίδα του (!!!).
Είναι προφανές λοιπόν ότι οι υπεύθυνοι της εφημερίδας δεν έχουν ούτε τη διάθεση και φυσικά ούτε το σθένος να εφαρμόσουν την «κληρονομιά Βουδούρη». Να αντιταχθούν δηλαδή στον συστηματικό εκμαυλισμό και εξαγορά συνειδήσεων από τους προμηθευτές του δημόσιου και τα όργανα ξένων συμφερόντων. Η εφημερίδα του Άρη Βουδούρη έγινε μεγάλη ακριβώς επειδή διαχώρισε τη θέση της από αυτά τα συμφέροντα και αγωνίστηκε εναντίον τους με αποτέλεσμα να κατακτήσει την εμπιστοσύνη του αναγνωστικού κοινού. Σήμερα, οι εφημερίδες του Ιδρύματος έχουν ευνουχισθεί θεματολογικά και ο δυναμισμός τους του παρελθόντος έχει θυσιαστεί στο βωμό άλλων σκοπιμοτήτων. Σκοπιμότητες όμως που όχι μόνο δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μετά τα συμφέροντα της μεγάλης παράταξης που εκπροσωπεί ο «Ελεύθερος Τύπος»,αλλά στρέφονται εναντίον της.
Το ερώτημα λοιπόν που απομένει είναι αν το «Ίδρυμα Λιλιαν Βουδούρη» που έχει την υπέρτατη ευθύνη της διαφύλαξης της κληρονομιάς του αείμνηστου Άρη θα συνεχίσει να δέχεται αυτήν την κατάσταση, η θα πάρει αμέσως εκείνα τα μέτρα που θα διαφυλάξουν την ιστορία της εφημερίδας και θα ξανακάνουν τον «Ελεύθερο Τύπο» άξιο του ονόματος του.
Καταλήγοντας θέλω να επιστήσω την προσοχή σας στο εξής γεγονός. Στην οχτάχρονη σταδιοδρομία μου στο δημοσιογραφικό λειτούργημα κυριάρχησαν οι αποκαλύψεις μου ,από το περιοδικό «Αντί» και τον «ΕΤ», για τα σκάνδαλα Κοσκωτά και Λούβαρη και οι καταθέσεις μου ως μάρτυρα κατηγορίας στις δίκες που ακολούθησαν.Η στάση μου αυτή ήταν η αιτία να σπιλωθώ ποικιλοτρόπως από διάφορες κατευθύνσεις και μεταξύ των άλλων να απολυθώ και από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Σήμερα βρίσκομαι στην οδυνηρή θέση να απολύομαι για παρόμοιους λόγους και από την εφημερίδα στην οποία αφιέρωσα ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Δεν παραπονούμαι όμως. «Πληρώνω» τη στάση που επέλεξα συνειδητά στη δημοσιογραφία και τη ζωή. Ένα μόνο δεν μπορεί κανείς να πει για μένα: Ότι «εξαγοράστηκα» και υπέκυψα. Δυστυχώς, δεν μπορώ να πω το ίδιο και για ορισμένους άλλους στην εφημερίδα.
Με τιμή,
Βασίλης Ζήσης”
Υ.Γ. Κάποτε ο Λιακουνάκος ζήτησε να με συναντήσει μαζί με τον μακαρίτη τον Χρήστο Παπουτσάκη για να μας γνωρίσει κλπ κλπ. Πήγαμε λοιπόν στο γραφείο του (στον γυάλινο πύργο της Κηφισίας) και κάποια στιγμή αφού τον στριμώξαμε για τα καλά τσατίστηκε σηκώθηκε και μας έδειξε ένα διάγραμμα της πορείας της ΑΧΧΟΝ που είχε κρεμασμένο στο τοίχο. “Το βλέπετε αυτό, θα ανεβαίνει μέχρι να τρυπήσει το ταβάνι”μας είπε. Βεβαίως, μεγάλε, και ως γνωστόν ότι ανεβαίνει κάποτε κατεβαίνει απότομα.
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.