Στέφανος Τζουμάκας: Πρωτοβουλία Ίδρυσης Σοσιαλιστικού Κόμματος

26 Ιανουαρίου 2014

Στέφανος Τζουμάκας

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΙΔΡΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Σας καλωσορίζω εκ μέρους της Πρωτοβουλίας μας και σας ευχαριστώ για τη συμμετοχή σας. Στις 24 Ιουλίου της προηγούμενης χρονιάς, προχωρήσαμε στη δημοσίευση ενός προσχεδίου διακήρυξης που σήμερα το οριστικοποιούμε ύστερα από συζήτηση με πολλούς φίλους και φίλες και καλούμε κάθε Δημοκράτη και Προοδευτικό πολίτη να δώσουμε από κοινού τη μάχη για να συμβάλλουμε στην προσπάθεια της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού καθώς και άλλων πολιτικών δυνάμεων για την δημοκρατική και προοδευτική έξοδο της χώρας από την κρίση. ...

Πρώτα από όλα είμαστε δίπλα στους απολυμένους ανθρώπους από την εργασία τους, στους ανέργους,, στους ανθρώπους που έχουν μήνες να πληρωθούν , στους ανθρώπους που είναι στα συσσίτια, στους ανθρώπους που καταστράφηκαν τα εισοδήματα τους και οι επιχειρήσεις τους, στους άστεγους, στους νέους πτυχιούχους και επιστήμονες της χώρας που ματαιώνονται τα όνειρα και οι επιδιώξεις τους και συνολικά, σε κάθε δοκιμαζόμενο συμπολίτη μας.

Η παγκόσμια κρίση διεθνώς συνεχίζεται με επιβράδυνση και με πτώση των ρυθμών ανάπτυξης. Καθότι τα χρηματοπιστωτικά δίκτυα επιμένουν να συγκεντρώνουν τεράστιο πλούτο χρηματοπιστωτικό με χειραγώγηση και άνοδο των χρηματιστηρίων, δημιουργώντας το έδαφος για νέες φούσκες. Επίσης, η επιθετική προσπάθεια των κεφαλαίων να επιτύχουν αύξηση του ποσοστού κέρδους επιβάλλοντας συνθήκες «κινεζοποιησης» με όρους περιβαλλοντικού, οικονομικού και κοινωνικού ντάμπινγκ, είναι ο δεύτερος παράγοντας περαιτέρω όξυνσης της κρίσης διεθνώς, στην Ε.Ε. και στη χώρα μας.

Το ενδιαφέρον των μεγάλων δυνάμεων μετατοπίζεται σήμερα γεωστρατηγικά στην ΝΑ Ασία και τον Ειρηνικό. Παράλληλα, η πολιτική των πλεονασμάτων της Κίνας σε βάρος των άλλων οικονομιών, έχει αναθεωρηθεί στην Κίνα τόσο λόγω εσωτερικών ανακατατάξεων αλλά και λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης.

Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να χρηματοδοτούν την αμερικάνικη οικονομία ενώ η Γερμανία επιμένει στην πολιτική πλεονασμάτων σε βάρος ελλειμματικών χωρών της Ε.Ε. Η πολιτική αυτή πρέπει να ηττηθεί.

Στην Ε.Ε., η επιθετικότητα των νεοφιλελεύθερων επιλογών, της γερμανικής ολιγαρχίας και της πολιτικής ελίτ και με τη συγκρότηση της νέας Κυβέρνησης συνασπισμού που προωθεί την ίδια πολιτική, ήδη βρίσκει αντιμέτωπους εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες καθώς και ηγεσίες όχι μόνο προοδευτικές αλλά και συντηρητικές.

Είναι προφανές γιατί ο ελληνικός λαός και η νεολαία θα πρέπει να εντείνουμε τη μάχη για την απομόνωση και την συντριπτική ήττα αυτής της πολιτικής.

Στην Ελλάδα η κρίση βαθαίνει. Αυτό το βιώνει καθημερινά η ελληνική κοινωνία. Το συντηρητικό μνημονιακό μπλοκ περί άλλα τυρβάζει. Αλλού είναι η χώρα και αλλού μια απομονωμένη πλέον κυβερνητική ηγεσία  δίνει μάχες οπισθοφυλακών με φαιδρές περιθωριακές ιδεολογικές αντιπαραθέσεις σε σύμπραξη με ορισμένα δίκτυα των ΜΜΕ που αν και πανικόβλητα, ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί ότι θα ηττηθούν και ως αντίληψη και ως συμφέροντα και ως κατάπτωση στο δημόσιο βίο.

Ενόψει της νέας πορείας που διαμορφώνει ο ελληνικός λαός και η νεολαία σε δημοκρατική και προοδευτική κατεύθυνση, ορισμένοι κύκλοι από την πολιτική ελίτ προωθούν τη θεωρία του «ω γέγονε, γέγονε» και ήδη επιχειρούν ανεπιτυχώς την «εθνική πολιτική ενότητα», ως ανάχωμα στα πλαίσια της πολιτικής οπισθοφυλακών προκειμένου να διασώσουν τόσο τα παρασιτικά συμφέροντα που αποτελούν ένα από τα βασικά αίτια της κρίσης στη χώρα όσο και να αποπροσανατολίσουν στα καθοριστικά. Ότι δηλαδή, έχει διαλυθεί η παραγωγική βάση της χώρας με πολιτικές ευθύνες αλλά και με ευθύνες επιχειρηματικών κύκλων. Ότι το πάρτι της φοροδιαφυγής και της μεταφοράς κεφαλαίων στο εξωτερικό δεν είχε όρια. Και τον τρίτο παράγοντα της κρίσης που αφορά στη διαφθορά και αυθαιρεσία, αποτελεί μεν θετική εξέλιξη η επιμονή δικαστικών λειτουργών να καταλύσουν την ατιμωρησία αλλά γνωρίζουμε ότι ορισμένοι κύκλοι παραμένουν στο απυρόβλητο.

Οι παλινωδίες και οι εκκρεμότητες αυτές στην πάταξη της διαφθοράς διευκολύνει ένα μαύρο και συντηρητικό μέτωπο που επιδιώκει να δηλητηριάσει την ελληνική κοινωνία και να οδηγήσει σε δυσπιστία τους πολίτες έναντι της Πολιτικής και των αρχών της, εναντίον δικαίων και αδίκων.

Δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Δεν είναι όλες οι πολιτικές το ίδιο. Υπάρχουν έντιμοι και διεφθαρμένοι. Υπάρχουν προοδευτικοί και συντηρητικοί πολιτικοί και αγωνιστές.

Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δοκιμάζεται και παρόλο που προσπαθεί να εξασφαλίσει πρώτα από όλα, την επιβίωση του προετοιμάζει και τις επόμενες θετικές εξελίξεις. Για να αναδείξει δημιουργικές και δημοκρατικές περιφερειακές διοικήσεις στις επερχόμενες εκλογές της Τ.Α. και να επιλέξει έντιμους και προοδευτικούς Δημάρχους στη χώρα. Να ξαναφέρει την Αυτοδιοίκηση στον τόπο που καταλύθηκε και υποκαταστάθηκε από μηχανισμούς «έτερο-διοίκησης» μέσα και έξω από τη χώρα. Δεύτερον, να οδηγήσει σε ήττα τις δυνάμεις του μνημονιακού μπλοκ και ιδιαίτερα του μεταλλαγμένου πλέον, πρώην ΠΑΣΟΚ και των συμμάχων τους μανδαρίνων τους συστήματος. Και τέλος, για να ανοίξει το δρόμο σε μια μεγάλη δημοκρατική και προοδευτική νίκη στις επόμενες εθνικές εκλογές για να ανακτήσει η χώρα τις δυνάμεις της και τις δυνατότητες της.

Στην προοδευτική κατεύθυνση της χώρας δεν συμβάλλουν η πόλωση, τα διλήμματα και η δημιουργία αντί-συσπειρώσεων που προωθούν ορισμένες δυνάμεις και που πάντα ιστορικά ενίσχυαν και ισχυροποιούσαν τις επιδιώξεις της Δεξιάς. Όπως επίσης, δε συμβάλλουν και πρακτικές συγκρότησης μετώπων χωρίς συνεκτικές πολιτικές, που να πατούν στερεά στο έδαφος πραγματικών λύσεων για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα. Η πρακτική των μετώπων και των συμμαχιών για να φύγει η Δεξιά, την έχουμε γνωρίσει.

Θέση μας είναι η ενότητα του λαού στη βάση και η δημοκρατική συνεργασία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα που να βασίζεται σε κοινές θέσεις και λύσεις για την έξοδο από την κρίση.

Εκ των προτέρων και έγκαιρα, έχουμε μιλήσει με εντιμότητα για την κρίση στη χώρα και στην Ε.Ε.

Εκ των προτέρων, είχαμε μιλήσει για το διεθνή χαρακτήρα της κρίσης του καπιταλισμού-καζίνο, και για τις δύο διαφορετικές στρατηγικές, που αφορούν η μια στο νεοφιλελευθερισμό, στην ύφεση, στην ανεργία, στη φτώχεια και στη διάλυση των επιχειρήσεων και η άλλη στην προοδευτική έξοδο από την κρίση, στην ανάπτυξη, στην πάταξη της φοροδιαφυγής και στην αύξηση των δημόσιων εσόδων, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, στις επιχειρήσεις σε δυναμικούς κλάδους με νέες τεχνολογίες και στην αξιοπρεπή διαβίωση.

Το καθοριστικό ζήτημα όσον αφορά την έξοδο από την κρίση ήταν και εξακολουθεί να είναι: σε ποια κατεύθυνση, υπέρ ποιών συμφερόντων, με ποιες πολιτικές επιλογές και με ποιες κοινωνικές δυνάμεις.

Υπό συνθήκες, καπιταλιστικής και υποβόσκουσας γεωπολιτικής κρίσης, η χώρα βρίσκεται σήμερα σε μια μεγάλη καμπή, η Δημοκρατία και η κυριαρχία της χώρας έχουν υπονομευθεί, ο ελληνικός λαός είναι σε μεγάλη αγωνία για το αύριο και οι δεξιές-μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις ασκούν πολιτική αντίθετη με τις δημοκρατικές κατακτήσεις, τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια, όπου τον κυρίαρχο ρόλο έχουν η οικονομική ολιγαρχία, η διαπλοκή και  χειραγώγηση σε βάρος της κοινωνίας των πολιτών.

Η κρίση πρωτίστως, έχει στη βάση της τη νέο-συντηρητική, νεοφιλελεύθερη στρατηγική, που σωρεύει κέρδη για τον παρασιτισμό και ζημιές για τους λαούς. Οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της Ε.Ε. προωθούν συμφέροντα έξω από κατεκτημένες αρχές αμοιβαιότητας και συνεργασίας, αποδομούν την ίδια την Ευρώπη και ωθούν στην αναβίωση των εθνικισμών. Αιχμή της κρίσης στη χώρα αποτελούν οι ακραίες νεοφιλελεύθερες επιλογές και τα μνημόνια λιτότητας, διάλυσης του κοινωνικού κράτους και κατάλυσης δικαιωμάτων.

Πρώτο λοιπόν, κεντρικό ζήτημα είναι η επικράτηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και η ήττα της Προοδευτικής πολιτικής. Μετά ακολουθούν οι αφηγήσεις. Γιατί αν δεν πούμε για τα αίτια της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης δεν θα βρούμε το δρόμο της δημοκρατικής και προοδευτικής πολιτικής που χρειάζεται η χώρα, η ελληνική κοινωνία και η ΕΕ για την έξοδο από αυτή. Όσο λοιπόν, θα την ασκούν, η πολιτική αυτή θα συνεχίζει να αναπαράγει τα αδιέξοδα στη χώρα. Πουθενά στον κόσμο η νεοφιλελεύθερη πολιτική δεν έδωσε λύσεις και διέξοδο. Δεν μας χρειάζονται αποσιωπήσεις.

Πέραν της ήττας από τον νεοφιλελευθερισμό, έχουμε ήττα της ίδιας της Πολιτικής συνολικά από τις διεθνείς αγορές, το διεθνές χρηματιστηριακό κεφαλαίο, τις πιο σκληρές μερίδες της ολιγαρχίας των χωρών τους και των αντίστοιχων συμφερόντων πολυεθνικών τραπεζικών δικτύων που επιβάλλουν τις αγοραίες επιλογές τους εναντίον των δυνάμεων της παραγωγής, των παραγωγικών επιχειρήσεων και της εργασίας. Αυτή η πολιτική δεν έχει μέλλον, είναι αδιέξοδη και χρειαζόμαστε λύσεις που υπάρχουν και έχουμε υποδείξει τόσο στο πολιτικό όσο και στο κοινωνικό-οικονομικό επίπεδο.

Η κρίση λοιπόν, είναι καθοδηγούμενη και ελεγχόμενη από αυτούς που τη δημιούργησαν. Δηλαδή, τις χρηματοπιστωτικές ελίτ και από πολιτικούς ενεργούμενα τους.

Η κρίση είναι  επίσης οικονομική και κοινωνική. Καθήκον μας είναι να αγωνιστούμε για να επαναφέρουμε την Οικονομία στην Ελλάδα και στην Ε.Ε., απέναντι σε δύο βάρβαρες κερδοσκοπικές και μεσαιωνικές επιδιώξεις των χρηματιστηριακών και τοκογλυφικών κεφαλαίων. Αυτές αφορούν στην περαιτέρω συγκέντρωση πλούτου και στην διαρκή απαίτηση να ανέλθει το μέσο ποσοστό κέρδους κεφαλαίων με την κατάλυση κάθε δικαιώματος και κάθε διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων και των νοικοκυριών τόσο στη χώρα μας όσο και στην ευρωπαϊκή ήπειρο και σε άλλες περιοχές του πλανήτη.

Είναι κρίση ηγεσίας. Ηγεσίας κατώτερης των περιστάσεων που υποτάχθηκε σε εκβιασμούς ή συνομολόγησε με συμφέροντα αντίθετα προς αξίες και αρχές που αφορούν σε δημοκρατικές κοινωνίες. Πρωταγωνιστές αυτής της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας είναι τα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα της Κεντρικής Ευρώπης και βέβαια ενσωματωμένη σε αυτή την στρατηγική είναι και η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία, που αποτελεί διαχειριστική δύναμη αυτής της πολιτικής.

Επιβεβαιώνεται έτσι, και η ιστορική θέση ότι η Σοσιαλδημοκρατία είναι μια προσπάθεια διαιώνισης του καπιταλιστικού συστήματος και ιδιαίτερα, η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία δεν είναι παρά μια έντεχνη έκφραση ενός κόμματος του συστήματος. Να υπενθυμίσουμε σχετικά, την δικαιωμένη τοποθέτηση του Α. Παπανδρέου ότι «η Σοσιαλδημοκρατία έχει τόση σχέση με τον Σοσιαλισμό, όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο».

Κρίσιμο θέμα που αφορά στη χώρα μας όπως και άλλες χώρες, αποτελεί επομένως, το γεγονός ότι εμφάνισαν την κρίση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου ως κρίση χρέους ενώ αυτή είναι το αποτέλεσμα όχι το αίτιο.

Χρειαζόμαστε λοιπόν, πολιτική απάντηση σε αυτό που ως ένα βαθμό έχει επιχειρηθεί σε άλλες χώρες εκτός Ε.Ε. Όλα τα άλλα ακολουθούν. Καθώς το ζήτημα ήταν ότι εφόσον δεν υπήρχε πολιτική ηγεσία αντι- νεοφιλελεύθερη στην ΕΕ και κυρίαρχη δύναμη στην Ε.Ε. ήταν οι αγορές, το διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο και οι δανειστές, αυτοί θα έθεταν τους όρους.

Το μνημόνια, το μεσοπρόθεσμό πρόγραμμα και οι δανειακές συμβάσεις ήταν το αποτέλεσμα λοιπόν, της ήττας της Προοδευτικής Πολιτικής και της Πολιτικής συνολικά όπως και της Οικονομίας. Και πρώτα από όλα έχουμε ευθύνη να επαναφέρουμε την Πολιτική  και τις αρχές της καθώς και την Οικονομία και την παραγωγική ανασυγκρότηση γιατί Οικονομία δεν είναι μόνο έλλειμμα και χρέος, στην Ελλάδα και την Ε.Ε.

Εμείς ξέρουμε ότι σε κάθε καπιταλιστική χώρα, το κεφάλαιο όταν διακυβεύονται τα πιο αγοραία συμφέροντα του, επιδιώκει να οδηγήσει την πολιτική σε ήττα, ακολουθούν οι τράπεζες και έπονται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί. Είναι γνωστό το έργο το έχουμε βιώσει και επειδή έχουμε παραπεμφθεί και στα στρατοδικεία, υπάρχει ζήτημα της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ανασυνταχτούμε, να οργανώσουμε τη χώρα, να συμμαχήσουμε με άλλες προοδευτικές δυνάμεις στην ΕΕ και να ανατρέψουμε αυτή τη νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα. Ηγεσίες ανίκανες και κατώτερες των περιστάσεων οδήγησαν τον ελληνικό λαό σε μεγάλη αδυναμία και απογοήτευση που αποτέλεσε το έδαφος για να καλλιεργηθεί το μίσος και η λογική της εκδίκησης. Πρακτικές που αποτελούν τον πυρήνα των φασιστικών αντιλήψεων οι οποίες στη χώρα μας καθοδηγούνται από τμήματα της ολιγαρχίας, προβαίνουν σε εγκληματικές ενέργειες και ο δημοκρατικός λαός του τόπου μας θα αποτελέσει ανάχωμα για περαιτέρω αυταρχικές επιδιώξεις αυτών των κύκλων που τους εμφανίζουν ως Χρυσή Αυγή. Η χώρα χρειάζεται προοδευτική λύση, δημοκρατική λύση και όχι φασιστικές αντιλήψεις.

Γιατί νέα βαρβαρότητα αποτελούν μονόπλευρη λιτότητα, η ανεργία, η φτώχια, η ύφεση, η φοροδιαφυγή, η συγκέντρωση πλούτου και οι προκλητικές ανισότητες απέναντι σε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, που το κυρίαρχο τους θέμα είναι η αξιοπρεπής διαβίωση. Αυτή η βαθιά συντηρητική εξέλιξη αποτελεί το νέο πεδίο της μάχης των Σοσιαλιστών για έναν άλλο ορίζοντα στη χώρα, για την ανατροπή αυτής της πραγματικότητας. Ξέρουμε, το έχουμε ξανακάνει.

Το κυρίαρχο μπλοκ της ευρωπαϊκής δεξιάς είχε 3 στόχους να ιδιοποιηθούν ένα μέρος του πλούτου της χώρας, να υποτιμήσουν τα περιουσιακά στοιχεία και τις αμοιβές εργασίας και να επιβάλλουν ένα μοντέλο δορυφορικής και συμπληρωματικής οικονομίας για την Ελλάδα. Επέβαλε τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική με κατεύθυνση τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, του κράτους δικαίου και χιλιάδων επιχειρήσεων. Οδήγησε σε ύφεση και σε εκατομμύρια ανέργους, διαλύοντας οικονομικές και κοινωνικές δομές εν ονόματι της αντιμετώπισης του δημόσιου χρέους και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, οδηγώντας σε ένα φαύλο κύκλο λιτότητας με αποτέλεσμα το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο δεκάδων χωρών στην Ε.Ε. Εμείς δεν είχαμε καμιά αμφιβολία ότι εκεί θα οδηγούσε αυτή η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα και έχουμε όλες τις δυνατότητες να οδηγήσουμε σε ήττα σε κάθε χώρα και συνολικά στην Ε.Ε. αυτή την πολιτική που στην Ελλάδα εκφράζεται μέσα από το κοινωνικά μειοψηφικό, μνημονιακό μπλοκ της σύγχρονης συντηρητικής συμμαχίας Ν.Δ. και του εναπομείναντος, μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ που αποτελεί πλέον χαρακτηριστικό δείγμα κρατικού μορφώματος απέναντι στην ελληνική κοινωνία.

Οι Σοσιαλιστές, οι δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες, η κοινωνική βάση, μπροστά στην παρακμή του ΠΑΣΟΚ, τήρησε κριτική στάση, κράτησε αρχές έναντι της δεξιάς, νεοφιλελεύθερης και μνημονιακής πολιτικής της ηγεσίας της παράταξής τους και πρωτοστάτησε σε κοινή δράση για μια προοδευτική πολιτική σε αντίθεση με τη νεοφιλελεύθερη επιδίωξη των παρασιτικών κύκλων και της διαπλοκής και παρά τη χειραγώγηση από τα ΜΜΕ και από ορισμένους πολιτικούς παράγοντες. 2.5 εκατομμύρια και πλέον πολίτες, που το 2009 ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, πλέον του έχουν στρέψει την πλάτη  καθώς επίσης, και χιλιάδες μέλη και στελέχη του.

Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ επομένως, είναι αποτέλεσμα της παρακμής, της ηθικής κατάπτωσης και της συντριβής ενός μετώπου ετερόκλητων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων χωρίς ιδεολογική και πολιτική ενότητα και στελέχωση και από ανθρώπους χωρίς αρχές και αξίες. Η κατάληξη είναι ένα μεταλλαγμένο μόρφωμα, ως προς τις προοδευτικές αξίες και αρχές, μια εκφυλισμένη και μεταμορφωμένη νομενκλατούρα ανθρώπων με επιδιώξεις που δεν αφορούν στο δημόσιο συμφέρον και στην ελληνική κοινωνία, που ουδεμία σχέση έχουν με ένα ιστορικό προοδευτικό κόμμα, όπως ήταν το ΠΑΣΟΚ των αξιών και των αγώνων με ουσιαστική προσφορά στον τόπο.

Τα θετικά και τα αρνητικά του πρώην ΠΑΣΟΚ για τη χώρα και τον ελληνικό λαό, κρίνονται και θα κριθούν ιστορικά. Οι σχεδιασμοί ορισμένων παραγόντων να μεταμορφωθούν με δήθεν νέα εκλογικά σχήματα, ήδη έχουν γίνει κατανοητοί ως προς τους σκοπούς τους. Οι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν ότι αποτελούν δημιουργούς της κρίσης και μέρος του προβλήματος και όχι φορείς προοδευτικών λύσεων. Η Δημοκρατική, Προοδευτική παράταξη δεν είναι υπόθεση ορισμένων στελεχών. Δεν είναι υπόθεση κορυφής. Η συγκρότηση της Προοδευτικής παράταξης δεν είναι άσκηση επί χάρτου στα πλαίσια συζητήσεων μεταξύ πολιτικών παραγόντων. Συνδέεται με το γεγονός ότι δεν μπορούν να συμπεριλαμβάνονται στην Προοδευτική παράταξη, νεοφιλελεύθερες και μονεταριστικές αντιλήψεις και θέσεις. Συνδέεται με το γεγονός ότι δεν μπορούν να περιλαμβάνουν στελέχη ενταγμένα στα δίκτυα της διαπλοκής. Δεν μπορεί να περιλαμβάνει στελέχη αξιωματούχους, πρόθυμους να υπηρετήσουν οποιαδήποτε πολιτική, δεν μπορεί να περιλαμβάνει στελέχη που ενώ γνωρίζουν ότι έβλαψαν τη χώρα, παριστάνουν ότι τη σώζουν και  δημιουργούν ομάδες και δίκτυα αποπροσανατολισμού από τις ευθύνες τους. Τους ενώνει- πέραν από τις επιμέρους διαφορές τους - η κοινή συνενοχή το ότι από κοινού ψήφισαν, στήριξαν και εφάρμοσαν αυτή την καταστροφική πολιτική για τη χώρα.

Οι πολίτες και οι εργαζόμενοι της χώρας θα τους οδηγήσουν οριστικά στο περιθώριο.

Γιατί οι αξίες  και οι αρχές ασκούνται στη πράξη .

Η προοδευτική παράταξη συνδέεται με τους εργαζόμενους της χώρας και τις επιδιώξεις τους. Συνδέεται με τους ανθρώπους στην ύπαιθρο, τους νέους, τους άνεργους, τους επαγγελματίες, τους παραγωγούς.

Η πραγματικότητα  αποτελεί για όλους εμάς το νέο οδικό χάρτη για τον Προοδευτικό χώρο. Και σε κάθε περίπτωση χωρίς συγκροτημένο Σοσιαλιστικό Κόμμα ιδεολογικά, πολιτικά και προγραμματικά, οι κοινωνικές δυνάμεις που αποδέχονται τη φυσιογνωμία του Σοσιαλιστικού κινήματος και τις αρχές του, θα αδυνατούν να συγκροτηθούν και να ενωθούν σε κοινούς αγώνες και επιδιώξεις για την έξοδο από την κρίση.

Αναλαμβάνουμε λοιπόν, την πρωτοβουλία από κοινού, ανταποκρινόμενοι στη θέληση των δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτών και ως συνέχεια των αγώνων της πρόσφατης πολιτικής περιόδου, για την ίδρυση  Σοσιαλιστικού κόμματος. Καθώς η συρρίκνωση των δυνάμεων με τις οποίες διαχρονικά συνδεόταν το ΠΑΣΟΚ και η μαζική μετακίνηση τους σε άλλους πολιτικούς χώρους, θέτει ξανά το θέμα της επανασύνδεσης του Σοσιαλιστικού κινήματος με της δυνάμεις της εργασίας και της παραγωγής. Θρυμματίστηκε το Κοινωνικό Συμβόλαιο από τις κυβερνητικές επιλογές βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής και λιτότητας με εφεδρείες ανέργων και νέα φτώχια.

Η στρατηγική του Κοινωνικού Συμβολαίου που αποτελούσε τη βάση συναίνεσης και συναποδοχής των δημόσιων πολιτικών για την υγεία, την παιδεία και την κοινωνική ασφάλιση καθώς και των αμοιβών εργασίας σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο, είχαν ως αρχή όχι μόνο την οικονομική μεγέθυνση, τη λεγόμενη αύξηση της πίτας αλλά τη συνολική οικονομική ανάπτυξη. Σε αυτή τη βάση το ΠΑΣΟΚ οργάνωνε μια πλατιά εθνική, λαϊκή ενότητα και ένα μεγάλο τόξο κοινωνικών συμμαχιών, που αγκάλιαζε κοινωνικά όλους τους εργαζόμενους, τους παραγωγούς και τους επαγγελματίες. Και αυτό σε συνδυασμό με τη δημοκρατική παράδοση και τους αγώνες στα πλαίσια μιας ευρείας δημοκρατικής και προοδευτικής συνεργασίας στο πολιτικό πεδίο με προοδευτικές δυνάμεις της ευρύτερης Αριστεράς. Σε μια πολιτική για την άμβλυνση των ανισοτήτων, για τη διεκδίκηση δίκαιων απαιτήσεων, για τη διεύρυνση ελευθεριών και τον εκδημοκρατισμό, για την ανάπτυξη.

Οι Σοσιαλιστές διαχρονικά έχουν ως κύριο σημείο αναφοράς τους την Κοινωνία. Αγωνίζονται από κοινού, έχουν ιδεολογικές και πολιτικές αρχές, δεν έχουν απλά ένα στίγμα πολιτικό. Το θέμα δεν είναι η αναζήτηση αρχών, αρχές ήδη υπάρχουν, αλλά εάν οι άνθρωποι αγωνίζονται έμπρακτα με βάση αυτές.

Οι Σοσιαλιστές συνδέονται διαχρονικά με πολιτικές για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη, την Λαϊκή Κυριαρχία, την Κοινωνική Χειραφέτηση, με δεκαετίες αγώνων ενάντια στον αυταρχισμό και τις ανισότητες.

Συνδέονται με τους αγώνες των δυνάμεων της εργασίας, με τις δυνάμεις της κοινωνίας της δημιουργίας, της μόρφωσης και του πολιτισμού, των δυνάμεων της παραγωγής, στα αστικά κέντρα και στην ύπαιθρο, τοποθετούνται απέναντι σε ένα σύστημα με το οποίο η ολιγαρχία, το παρασιτικό κεφάλαιο, οι τραπεζίτες και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ επιχειρούν να υποκαταστήσουν την Πολιτική, οδηγώντας στο περιθώριο κάθε συντηρητική και αντιλαϊκή δράση και προοπτική. Συνδέονται με αγώνες για τα δικαιώματα ισότητας των φύλων και της νεολαίας. Δεν συνδέονται με το παρασιτικό κεφάλαιο και τη διαπλοκή. Οι Σοσιαλιστές είναι στην όχθη των Προοδευτικών δυνάμεων, η άλλη όχθη είναι η κεντροδεξιά, η δεξιά και η ακροδεξιά.

Αυτή την κρίσιμη περίοδο για τους Σοσιαλιστές, βασική κατεύθυνση πρέπει να αποτελεί η χάραξη ενός άλλου δρόμου με πολιτικές και κοινωνικές αρχές, με ιδεολογικό και πολιτικό λόγο, με προγραμματισμό και με σταθερή αναφορά στις κοινωνικές δυνάμεις. Για να διαμορφωθούν προοδευτικές πολιτικές με δεδομένα και όχι με κενές και κοινότυπες αναφορές, μεθοδεύσεις και πρακτικές διαπλοκής που οδηγούν σε πολιτικές δεσμεύσεις ενάντια στα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Αυτά είναι φαινόμενα που τροφοδοτούν την πόλωση και τον λαϊκισμό. Κι αυτές οι συμπεριφορές θα απομονωθούν, για την επαναφορά της Προοδευτικής πολιτικής και την απομόνωση των νεοφιλελεύθερων και μονεταριστικών συνταγών.

 Η χώρα και ο ελληνικός λαός χρειάζονται ελπίδα με βάση τις πραγματικές δυνατότητες. Προοπτική εξόδου από το φαύλο κύκλο της κρίσης, το φαύλο κύκλο της λιτότητας της ύφεσης και της ανεργίας, προοπτική για ένα καλύτερο αύριο.

Η Ανάπτυξη αποτελεί , η πραγματική οικονομία  αποτελεί  βασικό όρο για την έξοδο από την κρίση.

Σε όλη τη χώρα πλέον, η κεντρική συζήτηση αφορά στην εναλλακτική λύση. Το παραγωγικό κεφάλαιο της χώρας, οι παραγωγικές της δυνάμεις, οι δυνάμεις της εργασίας στις πόλεις, και στην ύπαιθρο, η νεολαία, οι άνεργοι, η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας θέλουν μια δημοκρατική και προοδευτική λύση.

Τόσο από το χώρο των οικονομικών παραγόντων όσο και από κύκλους πολιτικών στελεχών, έχουν τεθεί μετ’ επιτάσεως στο δημόσιο διάλογο, θέματα περί λαϊκισμού, κρατισμού και καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Ωστόσο, καμία αναφορά δεν περιλαμβάνει  το παρασιτικό κεφάλαιο και εν γένει τις παρασιτικές δραστηριότητες στην Οικονομία, που είναι γνωστό ότι συνδέονται με τη διαπλοκή και τα ΜΜΕ.

Οι ρητορικές γύρω από τα ζητήματα αυτά, δεν μπορούν να αποτελέσουν τη Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για κάθε συντηρητική πολιτική, ενόψει του ότι προέχουν απαντήσεις για ουσιώδη και καθοριστικά προβλήματα της χώρας που αφορούν στην Οικονομία, στο σύνολό της. Δηλαδή, στις σημαντικές πρωτοβουλίες που πρέπει να αναλάβουν οι δυνάμεις του παραγωγικού κεφαλαίου της χώρας διότι από το περιεχόμενο των παραγωγικών δραστηριοτήτων και τις κατευθύνσεις της αναπτυξιακής διαδικασίας, θα διαμορφωθούν οι δυνατότητες για την έξοδο από την κρίση ή θα συνεχιστεί η διαιώνιση της.

Γιατί δεν λύνονται με τις προαναφερθείσες παρωχημένες ρητορικές, τα ουσιώδη και καθοριστικά προβλήματα της πραγματικής Οικονομίας, όπως είναι η διάλυση της παραγωγικής βάσης, η κατασπατάληση πόρων, η φοροδιαφυγή, η παραοικονομία η ανεξέλεγκτη εξαγωγή καταθέσεων σε ξένες τράπεζες και η εισφοροδιαφυγή, η αποτυχία στους δημοσιονομικούς στόχους καθώς και το πολυσυζητημένο θέμα της χαμηλής παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας που δεν είναι οι αμοιβές.

Το καθοριστικό είναι ότι δεν αναπτύχθηκαν στη χώρα κλάδοι παραγωγής με υψηλή προστιθέμενη αξία. Η επιχειρηματική τάξη της χώρας δεν θεωρούσε επικερδή μια τέτοια επιλογή.

Ανάλογες ευθύνες είχαν και οι κυβερνήσεις που δεν ενίσχυσαν πολιτικές στη καινοτομία, στην έρευνα, στη ποιοτική παραγωγή και τις υπηρεσίες, στην ποιοτική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών μονάδων, στη αξιοποίηση των φυσικών πόρων για  την βιώσιμη ανάπτυξη, που δεν αντιμετώπισαν τις στρεβλώσεις της αγοράς, την ύπαρξη καρτέλ και ολιγοπωλίων σε κομβικούς τομείς της Οικονομίας. Και τα ανωτέρω σε συνδυασμό με τους κρίσιμους δείκτες της ανεργίας, των αμοιβών αξιοπρεπούς διαβίωσης, του ορίου της φτώχειας και των περιβαλλοντικών κανόνων.

Αυτό θα σήμαινε μια άλλη προοδευτική ηγεσία στη χώρα που θα ερχόταν σε σύγκρουση με το παρασιτικό κεφάλαιο και τη διαπλοκή και που θα συμμαχούσε με το παραγωγικό κεφάλαιο της χώρας σε μια τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση.

Η παραδοσιακή ολιγαρχία, το παρασιτικό κεφάλαιο, με τον έλεγχο των ΜΜΕ  και γνωστά τμήματα της διαπλοκής και της λαφυραγώγησης των παραγωγικών πόρων της χώρας, σε συμπόρευση και με το πρόσχημα ενός δήθεν «εθνικού» ενδιαφέροντος για το δημόσιο χρέος  και το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας, επιχειρούν να οδηγήσουν την πορεία και την εξέλιξη της κρίσης με βάση τα δικά τους συμφέροντα, δηλαδή τη διαιώνιση της κυριαρχίας μονοπωλιακών πρακτικών, την εκποίηση του δημόσιου πλούτου και τη λαφυραγώγηση των υποδομών του δημόσιου τομέα ή την εκμετάλλευση επενδυτικών σχεδίων που δεν πρέπει να εξελιχθούν σε νέες φούσκες όπως στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και σε άλλες δραστηριότητες προκειμένου τον λογαριασμό να εξακολουθήσει να τον πληρώνει η ελληνική κοινωνία.

Ως Δημοκράτες, ως Προοδευτικοί άνθρωποι, ως πολίτες που υπερασπιζόμαστε αρχές δικαίου και τις ιστορικές αξίες του Διαφωτισμού, επιβεβαιώνουμε ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο.

Αποτελούν δε, φρούδες ελπίδες και περιτύλιγμα στις πολιτικές της βαρβαρότητας, τα περί δήθεν «μετά-μνημονιακής εποχής». Παρόμοια παραμύθια έλεγαν και για τη δήθεν αποβολή της χώρας από την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη. Είναι γνωστό ότι τα μνημόνια αποτελούν τον πιο σκληρό πυρήνα της δεξιάς νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Οι ηγεσίες του μνημονιακού μπλοκ ως νέοι ταχυδακτυλουργοί προσπαθούν να τα εμφανίσουν ότι έχουν πλέον ξεπεραστεί και δεν υπάρχουν.

Οι εγχώριοι απολογητές των μνημονίων, της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού στην πρώτη περίοδο της κρίσης αποτελούσαν τους υπέρμαχους των μονεταριστικών πολιτικών και της δημοσιονομικής βίας. Διότι θεωρούσαν ότι μεταξύ των άλλων, θα ωφελούνταν από αυτή και ότι δεν θα τους άγγιζε. Με τις πολιτικές επιλογές τους δεν κατέστρεψαν μόνο τη μεσαία τάξη αλλά και εκτεταμένα τμήματα επιχειρηματικών δραστηριοτήτων

Η ύφεση, το στέγνωμα της αγοράς και η κάθετη έλλειψη χρηματοδότησης από το τραπεζικό σύστημα, οδηγεί σε ρήγματα στην εν λόγω πολιτική και σε απομόνωση, καθότι πλέον η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού θα τους οδηγήσει σε εκλογική ήττα και συντριβή στην επόμενη ετυμηγορία. Ωστόσο, απομονωμένο το μνημονιακό μπλοκ σε αγαστή σύμπλευση με τη νεοφιλελεύθερη κυρίαρχη πολιτική στην Ε.Ε., εμμένει στη συνέχιση της στρατηγικής της λιτότητας, της ύφεσης και της ανεργίας, στην περαιτέρω υποτίμηση της εργασίας στη βάση του γνωστού Σύμφωνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας της Ε.Ε.

Και στη βάση αυτής της στρατηγικής λιτότητας θα επιδιώκουν να προβαίνουν σε διορθωτικές ενέργειες, όμως, ενσωματωμένες στα συμφέροντα τους και αυτά θα τα αποκαλούν «μετά-μνημονιακή εποχή» ή «μετά την κρίση εποχή». Προετοιμάζουν δε, το πακέτο τόσο για τη μετάθεση του χρέους, αντί της διαγραφής μέρους του όσο και το νέο οικονομικό πρόγραμμα λιτότητας μετά τις Ευρωεκλογές. 

Η κρίση ξεκίνησε μεν, από τις Η.Π.Α. χώρα του δολαρίου, όπου τράπεζες και επιχειρήσεις προέβαιναν σε πρακτικές καπιταλισμού-καζίνο και οδήγησαν σε κατάρρευση ενός μέρους του χρηματοπιστωτικού συστήματος της χώρας. Το ίδιο όμως, σύστημα των απαξιωμένων χρηματοπιστωτικών τίτλων μετέφερε την κρίση στην Ε.Ε. με νόμισμα το ευρώ, καθότι η αρχιτεκτονική του δεν ήταν σε συνοχή με τις δημοσιονομικές και οικονομικές πολιτικές των χωρών της Ευρωζώνης. Η κρίση ήταν του χρηματοπιστωτικού συστήματος και της υπερ-συγκέντρωσης κεφαλαίων και όχι των νομισμάτων. Επελέγησαν πολιτικές μονεταριστικές και νεοφιλελεύθερες στην Ε.Ε. σε αντίθεση με τις Η.Π.Α. που επέλεξαν την πληθωριστική πολιτική έναντι του «σκληρού ευρώ» της Ε.Ε. Η κρίση αφορά στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο, αυτό καθαυτό και όχι στα εργαλεία του. Χρειάζεται λοιπόν, ανασύνταξη της ελληνικής οικονομίας σε παραγωγική βάση και όχι την παράδοση της στη βορά των κερδοσκοπικών αγορών.

Διαμορφώνουν δύο πραγματικότητες: Η πραγματικότητα που ζουν οι πολίτες και μία «πραγματικότητα» που κατασκευάζουν. Υπάρχουν δύο αφηγήσεις για την κρίση: Αυτή που βιώνουν οι πολίτες και μία που κατασκευάζουν. Και δεν θα βρεθεί πραγματική λύση για τη χώρα και διέξοδος από το φαύλο κύκλο της κρίσης, αν δεν δούμε την πραγματική Οικονομία και την ανάπτυξη της χώρας, τις παραγωγικές δραστηριότητες, τα δημόσια έσοδα, την κατασπατάληση πόρων, την αξιοποίηση όλων των δημιουργικών δυνάμεων της χώρας, μια νέα δίκαιη κατανομή των οικονομικών βαρών

Δεν υπάρχει συμφωνία στα αίτια της κρίσης. Η συντηρητική ανάλυση επιμένει να αναγάγει τα αποτελέσματα σε αίτια και να αναβαθμίζει επιμέρους και περιφερειακά θέματα σε κυρίαρχα.

Η χώρα όμως, δεν είναι μόνο το δημόσιο είναι και η πραγματική οικονομία, οι εργαζόμενοι, τα προϊόντα, οι εξαγωγές, οι αμοιβές. Δεν οδήγησαν και δεν συνεχίζουν να οδηγούν σε κρίση, σε κατάρρευση εισοδημάτων  και σε ανεργία γενικώς η Ελλάδα ή γενικώς η ΕΕ, αλλά καθοριστικά η χρηματιστηριακή και η παρασιτική ολιγαρχία και όχι το παραγωγικό κεφάλαιο.

Η Ελλάδα είναι και τα 4 εκατομμύρια οικονομικά ενεργός πληθυσμός, είναι και οι πάνω από ένα εκατομμύριο νέοι στη παιδεία και στην εκπαίδευση, είναι το ένα εκατομμύριο και πλέον των ανέργων, είναι οι χιλιάδες επιχειρήσεις που παράγουν, εξάγουν και αγωνίζονται, είναι οι χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες, είναι ο κόσμος της υγείας και ο κόσμος της παιδείας, είναι ο κόσμος της υπαίθρου που τροφοδοτεί και τη χώρα και άλλες χώρες, είναι τα 2εκατομμύρια επτακόσιες χιλιάδες κάτω από το όριο της φτώχειας, είναι τα εκατομμύρια του απόδημου ελληνισμού. Είναι οι δυνάμεις της πραγματικής οικονομίας, του παραγωγικού κεφαλαίου, της ανάπτυξης. Είναι τα εκατομμύρια των προοδευτικών Ελλήνων πολιτών που έχουν αγωνιστική στάση.

Προς αυτή την κατεύθυνση, Τι πρέπει να κάνει σήμερα η Ελλάδα; Στα πλαίσια της παραγωγικής ανασυγκρότησης, πρεπει να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση με άμεσα μέτρα ανακούφισης αλλά ταυτόχρονα προτεραιότητα μιας δημοκρατικής και προοδευτικής κυβέρνησης πρέπει να αποτελέσει η σύσταση και η δημιουργία μιας πρωτοπόρας Εθνικής Ακαδημίας της Καινοτομίας, πληροφορικής, βιοτεχνολογίας, περιβάλλοντος και νέας γενιάς συστημάτων ΑΠΕ. Ένα πλέγμα συνεργασιών με ευέλικτες δομές που θα συνενώνει τα κέντρα έρευνας, τις μονάδες έρευνας των ΑΕΙ και ΤΕΙ, τις επιχειρήσεις τεχνολογίας και δικτύων και θα αποτελέσει πρότυπο και τομέα συμμετοχής στο ΑΕΠ, παράγοντα δημιουργίας πλούτου, θέσεων εργασίας και νέων προϊόντων.  Για το σκοπό αυτό θα προβούμε άμεσα  στη  συγκρότηση  ενός διαρκούς φόρουμ για την προώθηση της εν λόγω επιλογής  και την

 ίδρυση της Εθνικής Ακαδημίας Καινοτομίας  Γιατί κεντρικό ζήτημα είναι πώς μπορεί να βγει η χώρα από την κρίση; Μέσω του δυναμικού υψηλής μόρφωσης που διαθέτει η νέα γενιά του τόπου ή με την «επιστροφή στα χωράφια;» Αν μια φορά το κυρίαρχο θέμα είναι η ανεργία των νέων, ίσης και ανώτερης σημασίας αποτελεί το ότι η νέα γενιά τόσο για την ευημερία της χώρας συνολικά όσο και την ατομική τους πρόοδο και εξέλιξη, χρειάζεται να εργαστεί σε θέσεις οικονομίας της γνώσης.

Η αναβάθμιση της χώρας που επετεύχθη σε πολλούς τομείς, όπως το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας με υψηλό επίπεδο γνώσεων, πρέπει να αποτελέσει μαζί  με τη μεταφορά πόρων προς την καινοτομία και την οικονομία γνώσης, επιλογή άμεσου, βραχυπρόθεσμου και μεσοπρόθεσμου χαρακτήρα. Λόγω της καταστροφής επιχειρήσεων και θέσεων εργασίας, ορισμένοι κύκλοι που δεν είναι και τόσο άδολοι, προβάλλουν ως πανάκεια την επιστροφή στον αγροτικό τομέα και την πρωτογενή παραγωγή.

Όσοι κατευθύνουν στην παραγωγή προϊόντων χωρίς προστιθέμενη αξία, χωρίς ποιότητα, χωρίς βιομηχανία και ως εκ τούτου δευτερογενή τομέα και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου και σύγχρονα δίκτυα, απλώς αποτελούν μέρος  των κερδοσκοπικών επιδιώξεων και της οικονομικής καθήλωσης του τόπου. Ανταγωνιστική οικονομία δε χτίζεται χωρίς επενδύσεις, με υποβαθμισμένα προϊόντα, τριτοκοσμικές αμοιβές και εφεδρείες ανέργων.

Επίσης, θα πρέπει να συγκροτηθεί έκτακτη μονάδα στα Υπουργεία Ανάπτυξης , Αγροτική πολιτικής και Εργασίας που θα ασχοληθεί με το να αναδιανείμει δυνατότητες και πόρους και να διαμορφώσει κέντρα πρωτοβουλίας για συνδυασμό όλων των επιπέδων παραγωγής και ανάπτυξης. Σε ένα πνεύμα αλληλεγγύης που θα ενώνει τις πιο δημιουργικές δυνάμεις της νέας γενιάς και θα αξιοποιεί τις γνώσεις τους. Θα προχωρήσει δημιουργώντας έναν τόπο διαβούλευσης σε αξιολόγηση όλων των επιχειρήσεων –σκελετών που έκλεισαν και ερήμωσαν σε όλες τις ΒΙ.ΠΕ της χώρας, συστήνοντας Επιτροπές αξιολόγησης και επαναλειτουργίας χιλιάδων επιχειρήσεων τόσο από επιστήμονες και γνώστες όσο και από φορείς της Τ.Α. αλλά και από περιφερειακά ΑΕΙ και ΤΕΙ με άμεση κινητοποίηση και των εργαζομένων ανά κλάδο και περιοχή. Προκειμένου να συγκροτηθούν τοπικές και περιφερειακές συμπράξεις έκτακτες και κατεπείγουσες. Αξιολόγηση ανθρώπινου δυναμικού συνολικά για όλες τις επιχειρήσεις. Αυτή η διαδικασία θα αφορά τόσο στον πρωτογενή όσο και στο δευτερογενή τομέα καθώς και σε δυναμικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Οι πόροι θα μπορούν να προέλθουν από μια αναδιάρθρωση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ ή από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

Η χώρα δεν έχει ανάγκη από άλλη παραπληροφόρηση, εκβιαστικά διλήμματα και τρομολαγνεία. Χρειάζεται γνώση, πληροφόρηση και διάλογο επί της ουσίας και επί των πραγματικών προβλημάτων και των συνακόλουθων λύσεων. Δεν χρειάζεται άλλο εμπόριο φόβου και  μονολόγους σε στυλ πολεμικών ανακοινωθέντων προκειμένου να εξουδετερώσουν κάθε συμμετοχή και δημοκρατικό προσανατολισμό των πολιτών

Για το σκοπό αυτό, θα αναλάβουμε άμεσα πρωτοβουλία για την συγκρότηση Ομίλου προσωπικοτήτων αλλά και νέων ανθρώπων που θα αφορά τη δημιουργία Δημοκρατικής Τηλεόρασης με στόχο την πληροφόρηση και προβολή των θέσεων των προοδευτικών κινημάτων πολιτικών δυνάμεων και οργανώσεων.

Η Δημοκρατική  Προοδευτική Κυβερνητική Λύση

Η χώρα χρειάζεται μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία. Χρειάζεται μια δημοκρατική, προοδευτική διακυβέρνηση που θα δώσει αγώνες ενάντια στη νεοφιλελεύθερη στρατηγική και στο κυρίαρχο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο. Θα συμβάλλει αποφασιστικά στην ανάκτηση της αυτονομίας της πολιτικής από κάθε είδους συμφέροντα αλλότρια προς το δημόσιο συμφέρον και της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας, που θα απαλλάξει τον τόπο και την ΕΕ από το ΔΝΤ και την νεοφιλελεύθερη επικυριαρχία και θα συμβάλλει στη θεσμοθέτηση ενός Ευρωπαϊκού νομισματικού μηχανισμού, αμοιβαιοποίησης του χρέους, εισαγωγής του θεσμού των ευρωομολόγων, μιας κοινής τραπεζικής αρχής και εγγύησης των καταθέσεων και μιας κοινά αποδεκτής δημοσιονομικής  πολιτικής με βάση τις πραγματικές δυνατότητες των χωρών-μελών της Ε.Ε. και με αντίστοιχες μεταβιβάσεις από τις πλεονασματικές χώρες στις ελλειμματικές.

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ και βασικές της επιταγές όξυναν την κρίση στην Ε.Ε. Πρέπει να θεωρηθεί ότι αποτελεί αποτυχία στην εξέλιξη των συνθηκών της Ε.Ε. του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι Μια νέα θεμελίωση με βάση την καθιέρωση της αρχής των εγγυήσεων εκ μέρους της Ε.Ε. για τις υποχρεώσεις κάθε μέλους της πρέπει να αποτελέσει ακρογωνιαίο λίθο της αναθεώρησης συνθηκών σε συνδυασμό με την κοινωνική συνοχή και την ανάπτυξη. Η ισοτιμία δε μπορεί να περιλαμβάνει πλεονασματικές και ελλειμματικές χώρες.

Η λύση στο οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα της χώρας προϋποθέτει  την ήττα του μνημονιακού μπλοκ, νέα διακυβέρνηση και νέα οικονομική και κοινωνική πολιτική που θα βασίζεται στη βιωσιμότητα του χρέους και στις πραγματικές δυνατότητες της χώρας και σε ένα έκτακτο πρόγραμμα δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων για το πρώτο και καθοριστικό ζήτημα της ελληνικής κοινωνίας, την αντιμετώπιση της ανεργίας και για τη βαθμιαία αποκατάσταση των καταστραφέντων διαθέσιμων εισοδημάτων των ελληνικών νοικοκυριών. Μια νέα κυβέρνηση που θα εξασφαλίσει τα ελάχιστα. Δηλαδή, μια σχετική ρευστότητα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και ένα πρόγραμμα έκτακτων ενισχύσεων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Για να μπορούμε να μιλήσουμε εν συνεχεία, για μια νέα περίοδο και για την οργάνωση και την απόδοση της ελληνικής οικονομίας βραχύ-μεσοπρόθεσμα. Στα πλαίσια αυτά, καλούμε να επιδείξουν πατριωτική ευαισθησία και να επαναπατρίσουν τα δεκάδες δις ευρώ, όλοι όσοι ενστερνίστηκαν την οργανωμένη κινδυνολογία της διαπλοκής ότι δήθεν κινδυνεύουν οι καταθέσεις τους.

Η κρίση επιβάλλει την συγκρότηση Κυβέρνησης με συμφωνημένο πλαίσιο, με το δικαίωμα της ισοτιμίας, της πολιτικής διαπραγμάτευσης και της οικονομικής συνεργασίας, με το δικαίωμα ότι προτάσσεται η χώρα ενώπιον κάθε άλλης απαίτησης σε Ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Οι αντιφάσεις και οι παλινωδίες δεν μπορούν να αποτελούν μέρος μιας σαφούς πολιτικής ενότητας με άξονα την κυβερνητική πολιτική γιατί έχουμε μεγάλη ήττα της πολιτικής, και είναι γνωστό ότι ήδη την υποκαθιστά ένα δίκτυο διεθνών οργανισμών και οικονομικών κύκλων. Είναι χαρακτηριστική η θέση του Μ. Ντράγκι ότι «η κοινωνική Ευρώπη τελείωσε».

Η χώρα χρειάζεται ένα σχέδιο πολιτικού εκδημοκρατισμού με απλή αναλογική, μονοεδρικές και μείωση των περιφερειών καθώς και διακυβέρνηση και διοίκηση με πολιτικές αρχές γιατί και μέσα από τη διαφάνεια η διαφθορά, η ευνοιοκρατία καθώς και η καταστρατήγηση των κανόνων πλουτισμού μπορεί να συνεχίζονται.

Η χώρα χρειάζεται ένα σχέδιο κλαδικό και περιφερειακό με πραγματικούς όρους για την ανασύνταξη της παραγωγικής βάσης της χώρας. Η χώρα χρειάζεται ένα πρόγραμμα κοινωνικής συνοχής με δίκαιη συμμετοχή στα βάρη.

Καθοριστική θεωρούμε  τη στρατηγική για μια Πολιτική Συμφωνία, που θα βασίζεται σε επιδιώξεις στα πλαίσια της Ε.Ε. και διεθνώς αλλά το πρόγραμμα πρέπει να έχει σχέση με τα πραγματικά δεδομένα.

Μια πολιτική και οικονομική συνεργασία σε επιπεδο Ε.Ε. και διεθνώς με βασικές επιλογές:

Πρώτον: Να καταστεί το χρέος βιώσιμο. Δευτερον τη σύνταξη ενός νέου –οικονομικά και κοινωνικά βιώσιμου-δημοσιονομικού προγράμματος σταθερότητας από κοινού με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στα πλαίσια του δικαιώματος της πολιτικής ισοτιμίας της χώρας.

Τρίτον: Σύνταξη από κοινού με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενός έκτακτου προγράμματος χρηματοδότησης αναπτυξιακών δράσεων κατά κλάδο και περιφέρεια, με συμμετοχή και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων στα πλαίσια και της αποκατάστασης της βλάβης στην ελληνική οικονομία που επέφεραν τα αποτυχημένα και βίαια μέτρα κατά της χώρας από τις αποφάσεις της διακυβερνητικής της Ε.Ε αλλά και άλλων οργάνων της.

Τέταρτο: Διάλυση της τρόικας και έξοδος του ΔΝΤ τόσο από τη  χώρα όσο και από την Ε.Ε.  και ανάκτηση της πολιτικής αυτονομίας της χώρας και στα πλαίσια της συζήτησης στους κόλπους της Ε.Ε. για την σύσταση Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου.

Πέμπτον,: Πολιτικές και νομοθετικές πρωτοβουλίες για την επανάκτηση δικαιωμάτων των δυνάμεων της εργασίας και της παραγωγής και τη δίκαιη συμμετοχή τόσο για την έξοδο από τη κρίση όσο και για την αναδιανομή του ΑΕΠ της χώρας.

Εκτο: Τη προώθηση για συνολική λύση της ευρωπαϊκής κρίσης .

Χρειαζόμαστε γνώση, σταθερότητα, αισιοδοξία. Χρειαζόμαστε κοινή πορεία, κοινούς σκοπούς και στόχους, κοινές ιδέες, κοινές αρχές

Θετική έκβαση της κρίσης,  ούτε υπήρχε ούτε θα υπάρξει χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς να φέρουν το βάρος οι έχοντες και κατέχοντες, οι οποίοι μέχρι τώρα είναι στο απυρόβλητο. 

Τίποτε δεν είναι αναλλοίωτο και αμετάβλητο.  Άνθρωποι αλλάζουν αποφάσεις άλλων ανθρώπων. Και η αλλαγή πορείας θα έχει επιτυχία με το λαό σε ενότητα, με τη κοινωνία σε υποστήριξη. Χρειαζόμαστε κοινή προοδευτική προσπάθεια για να ενώσει χιλιάδες πολίτες στον αγώνα τους και στη δίκαιη απαίτηση τους για να δώσουμε  λύσεις  και  να οδηγήσουμε από κοινού σε έξοδο από τη κρίση  με:

Προοδευτική πολιτική εξόδου από την κρίση απέναντι στη νεοφιλελεύθερη, μνημονιακή στρατηγική που ομολογήθηκε η αποτυχία της από τους ηγέτες της ευρωζώνης και ήδη ομιλούν και για νέο σχέδιο, που δεν θα ευοδωθεί όσο επιμένουν σε συνταγές αποτυχίας.

Αυτονομία της πολιτικής απέναντι σε παλιά και σε νέα δίκτυα  του παρασιτικού κεφαλαίου που επιδιώκουν τον έλεγχο της πολιτικής ζωής προς όφελος επιχειρηματικών συμφερόντων. Να ανορθώσουμε ξανά τη Πολιτική στην υπηρεσία του γενικού και του δημοσίου συμφέροντος. Είμαστε εδώ για να ξαναχτίσουμε την πολιτική στο βάθρο που τη θέλει η πλειοψηφία των πολιτών της χώρας.

Δημοκρατία απέναντι στις αντισυνταγματικές και αντιευρωπαϊκές απόπειρες επιβολής, καταλύοντας την αρχή της πολιτικής ισοτιμίας  και επιχειρώντας ανοικτές παρεμβάσεις στην  εσωτερική πολιτική ζωή. Να μην οδηγηθεί η Δημοκρατία σε αναπηρία όπου θα συμμετέχει το 40% του πληθυσμού στα κοινά,  ένα άλλο 40% θα ιδιωτεύει και ένα 20% θα κινείται σε  αντιπολιτικά δίκτυα. Και η προσπάθεια όλων μας πρέπει να είναι το όχι στην ιδιώτευση, ναι στη συμμετοχή για προοδευτική έξοδο από τη κρίση. Και η μεγάλη αποχή στις εκλογικές αναμετρήσεις , αποτελεί ένδειξη ενός  από τα αρνητικά ενδεχόμενα.

Παραγωγική ανασυγκρότηση απέναντι στην πολιτική μαζικής φτωχοποίησης και ανεργίας εις βάρος του λαού και προς όφελος του παρασιτικού κεφαλαίου.

Κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη απέναντι στην κοινωνική ισοπέδωση και στη διάλυση  εισοδημάτων και επιχειρηματικών προσπαθειών.

Με την σημερινή μας Διακήρυξη που θα αποτελέσει το πλαίσιο για το προγραμματικό σχέδιο,  που θα δοθεί στη δημοσιότητα άμεσα.

Καλούμε να συμμετάσχουν στην πλαισίωση και στη δράση του Σοσιαλιστικού κόμματος εργαζόμενοι και άνεργοι, νέες και νέοι, αγρότες, επαγγελματίες, επιστήμονες, άνθρωποι της τέχνης, της παιδείας και της υγείας, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης καθώς και επαγγελματικών, συνεταιριστικών,  συνδικαλιστικών, κοινωνικών και οικολογικών οργανώσεων.

Ήρθε η ώρα και οφείλουμε να συμβάλλουμε στην αναγέννηση του σοσιαλιστικού κινήματος, στην ανασύνταξη των σοσιαλιστικών και προοδευτικών δυνάμεων και στην ίδρυση ενός σοσιαλιστικού κόμματος, δημοκρατικού και προοδευτικού:

•       για να συμβάλλουμε στην ήττα αυτής της πολιτικής

·              για την επιστροφή στην πολιτική και την οικονομία

•       για την  ανάκτηση της κυριαρχίας και της ισοτιμίας της χώρας,

•       για την δημοκρατική λύση και για την προοδευτική έξοδο από την κρίση

•       για την αυτονομία της πολιτικής

•       για την λαϊκή κυριαρχία,

•       για τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και

•       για την κοινωνική απελευθέρωση.

Κόμμα αυτόνομο και αυτοτελές που θα λάβει μέρος στις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις. Πολιτική δύναμη χωρίς εξαρτήσεις, έξω από τα δίκτυα αντί-λαϊκών συμφερόντων και με δεσμούς με την ελληνική κοινωνία

ΜΕ ΓΝΩΣΗ , ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ .  ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ ΕΜΠΡΑΚΤΑ .

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2014/01/blog-post_2386.html
Για την Πρωτοβουλία Ίδρυσης Σοσιαλιστικού Κόμματος - Στέφανος Τζουμάκας.
http://socialistpartygr.blogspot.gr/2014/01/blog-post.html

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"