Σχετικό: Τι έλεγαν για το Σχέδιο Ανάν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ;
ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Πριν 10 ακριβώς χρόνια, σε άρθρο με τον ίδιο τίτλο στη στήλη αυτή (“Ε”,17/4/2004), έγραφα ότι η διαδικασία για την επιβολή του σχεδίου Ανάν, δηλαδή του σχεδίου της υπερεθνικής ελίτ (Υ/Ε) που στόχευε στην επιβολή της Νέας Τάξης στην περιοχή, είχε εισέλθει σε κρίσιμη φάση με το δημοψήφισμα. Μια διαδικασία που άρχισε το 1960, με τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου που επέβαλε η αποικιοκρατική Βρετανία, με την συναίνεση της Δύσης, οι οποίες οδήγησαν σε εθνικιστικές συγκρούσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων και παρ’ ολίγον Τουρκική εισβολή το 1964 που αποσόβησε η κραταιά τότε Σοβιετική Ένωση. Όμως, το σχέδιο του αρχι-εγκληματία Αμερικανό-σιωνιστή Κίσινγκερ για την διχοτόμηση του νησιού είχε ήδη μπει σε εφαρμογή και ολοκληρώθηκε με την απόπειρα της Χούντας Ιωαννίδη για ένωση και την συνακόλουθη Τούρκικη εισβολή, με τις Αμερικανικές ευλογίες. Από τότε, τέθηκε σε κίνηση η διαδικασία για την ντε γιούρε αναγνώριση και νομιμοποίηση της διχοτόμησης, όπως επιδίωκε η Υ/Ε. Όπως τόνιζα τότε, απώτερος στρατηγικός στόχος ήταν η πλήρης ενσωμάτωση του Κυπριακού λαού στη Νέα Διεθνή Τάξη της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης που εξασφαλίζει την οικονομική και πολιτική κυριαρχία, καθώς και την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής από την υπερεθνική και τις ντόπιες ελίτ. Το Σχέδιο Ανάν δεν ήταν παρά η απόπειρα νομιμοποίησης των κεκτημένων με την ωμή βία, με τη «βούλα» μάλιστα της λαϊκής επιδοκιμασίας, ώστε να εξασφαλίζεται και η εξαπάτηση των λαών για τον δήθεν δημοκρατικό χαρακτήρα της Νέας Τάξης .
Έτσι, στο μεν πολιτικό επίπεδο, ενώ το 2004 ο Κυπριακός λαός είχε μια πατριωτική ηγεσία που τον εξέφραζε στην αντίστασή του στα σχέδια της Υ/Ε και είπε το μεγάλο ΟΧΙ, σήμερα ―με τις γνωστές μεθοδεύσεις που χρησιμοποιούν οι κοινοβουλευτικές Χούντες― Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι (κατά σύμπτωση!) ένα από τα πιο πιστά όργανα της Υ/Ε που αγωνιζόταν μανιωδώς υπέρ του Σχεδίου Ανάν, όταν ακόμη και το 61% του κόμματός του ήταν εναντίον του! Στην Ελλάδα, που στο μεταξύ έχει μετατραπεί σε κανονικό προτεκτοράτο της Υ/Ε, «κυβερνά» η κοινοβουλευτική Χούντα που διόρισε η ίδια ελίτ, (με «λαϊκή» βούλα, πάντα), ενώ όταν θα πρόκειται να γίνει το δημοψήφισμα πιθανότατα θα (συγ)κυβερνά («κατά σύμπτωση» πάλι) η «Αριστερά» τύπου ΣΥΡΙΖΑ που το 2004, ως ΣΥΝ και διάφορες σημερινές συνιστώσες, χαρακτήριζε «εθνικιστικό» το ΟΧΙ του Κυπριακού λαού. Έτσι, το νέο σχέδιο Ανάν μπορεί να αποκτήσει τώρα και την βούλα της πρώτης κυβέρνησης της εκφυλισμένης «Αριστεράς» στην Ελλάδα που θα ισχυρίζεται ότι, μέσα στην «οικογένεια» της ΕΕ, όπου θα είναι τώρα και τα δύο Κυπριακά προτεκτοράτα, θα αναπτυχθεί καλύτερα ο «ταξικός» αγώνας! Το ίδιο άλλωστε ισχυρίζεται και όταν αποκλείει την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ, με βάση μια δήθεν «μαρξιστική» ανάλυση (που ευτυχώς δεν συμμερίζεται το ΚΚΕ), η οποία (κατά σύμπτωση πάλι) βολεύει τέλεια την Υ/Ε! Και αυτό, ενώ ένα αντί-ΕΕ τσουνάμι από πατριωτικά και εθνικιστικά κόμματα σαρώνει την Ευρώπη, στο οποίο όμως δεν μετέχει η δική μας πατριωτική «αριστερά» (π.χ. Άρδην), δήθεν για να αντιμετωπίσουμε καλύτερα …την Τουρκική επιθετικότητα. Και αυτό, όταν τώρα είναι πια φανερό ότι η Τουρκική «επιθετικότητα» είναι τμήμα της επιθετικότητας της Υ/Ε και της Σιωνιστικής ελίτ.
«Τι έλεγαν για το “Σχέδιο Ανάν”»
04 Απρίλη 2004, σελ. 4
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Πριν 10 ακριβώς χρόνια, σε άρθρο με τον ίδιο τίτλο στη στήλη αυτή (“Ε”,17/4/2004), έγραφα ότι η διαδικασία για την επιβολή του σχεδίου Ανάν, δηλαδή του σχεδίου της υπερεθνικής ελίτ (Υ/Ε) που στόχευε στην επιβολή της Νέας Τάξης στην περιοχή, είχε εισέλθει σε κρίσιμη φάση με το δημοψήφισμα. Μια διαδικασία που άρχισε το 1960, με τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου που επέβαλε η αποικιοκρατική Βρετανία, με την συναίνεση της Δύσης, οι οποίες οδήγησαν σε εθνικιστικές συγκρούσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων και παρ’ ολίγον Τουρκική εισβολή το 1964 που αποσόβησε η κραταιά τότε Σοβιετική Ένωση. Όμως, το σχέδιο του αρχι-εγκληματία Αμερικανό-σιωνιστή Κίσινγκερ για την διχοτόμηση του νησιού είχε ήδη μπει σε εφαρμογή και ολοκληρώθηκε με την απόπειρα της Χούντας Ιωαννίδη για ένωση και την συνακόλουθη Τούρκικη εισβολή, με τις Αμερικανικές ευλογίες. Από τότε, τέθηκε σε κίνηση η διαδικασία για την ντε γιούρε αναγνώριση και νομιμοποίηση της διχοτόμησης, όπως επιδίωκε η Υ/Ε. Όπως τόνιζα τότε, απώτερος στρατηγικός στόχος ήταν η πλήρης ενσωμάτωση του Κυπριακού λαού στη Νέα Διεθνή Τάξη της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης που εξασφαλίζει την οικονομική και πολιτική κυριαρχία, καθώς και την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής από την υπερεθνική και τις ντόπιες ελίτ. Το Σχέδιο Ανάν δεν ήταν παρά η απόπειρα νομιμοποίησης των κεκτημένων με την ωμή βία, με τη «βούλα» μάλιστα της λαϊκής επιδοκιμασίας, ώστε να εξασφαλίζεται και η εξαπάτηση των λαών για τον δήθεν δημοκρατικό χαρακτήρα της Νέας Τάξης .
Το ΟΧΙ της συντριπτικής πλειοψηφίας του Κυπριακού λαού δεν πτόησε βέβαια την Υ/Ε που ποτέ δεν εγκαταλείπει τους στρατηγικούς στόχους της, και αν η «δημοκρατία» που έχει στήσει κάποτε δεν ελέγχεται, όπως το 2004, απλά την αγνοεί. ...
Το ίδιο άλλωστε έκανε συστηματικά η Ευρω-ελίτ που έφερνε πάλι και πάλι τα όποια σχέδια της απέρριπταν με δημοψήφισμα οι Ευρωπαϊκοί λαοί, μέχρι να τα ψηφίσουν! Όπως άλλωστε έγραφα μετά το θρίαμβο του ΟΧΙ, ‘δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Υ/Ε τελικά θα επιβάλει την θέλησή της να «νομιμοποιήσει» την διχοτόμηση του νησιού με κάποια παραλλαγή του Σχεδίου Ανάν, ιδιαίτερα αν καταφέρει, με την πολύτιμη βοήθεια της ρεφορμιστικής Αριστεράς στην Ελλάδα και την Κύπρο, να διασπάσει το μέτωπο του «όχι»’ (“Ε”, 15/5/2004).
Το ίδιο άλλωστε έκανε συστηματικά η Ευρω-ελίτ που έφερνε πάλι και πάλι τα όποια σχέδια της απέρριπταν με δημοψήφισμα οι Ευρωπαϊκοί λαοί, μέχρι να τα ψηφίσουν! Όπως άλλωστε έγραφα μετά το θρίαμβο του ΟΧΙ, ‘δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Υ/Ε τελικά θα επιβάλει την θέλησή της να «νομιμοποιήσει» την διχοτόμηση του νησιού με κάποια παραλλαγή του Σχεδίου Ανάν, ιδιαίτερα αν καταφέρει, με την πολύτιμη βοήθεια της ρεφορμιστικής Αριστεράς στην Ελλάδα και την Κύπρο, να διασπάσει το μέτωπο του «όχι»’ (“Ε”, 15/5/2004).
Σήμερα, έχουν δημιουργηθεί από την Υ/Ε οι τέλειες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες για την οριστική «νόμιμη» διχοτόμηση της Κύπρου, με βάση ένα νέο τερατούργημα τύπου Ανάν. Μια διχοτόμηση που θα μετατρέψει μια εθνική μειονότητα, η οποία αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 20% του Κυπριακού πληθυσμού (χωρίς τους μαζικά εισαχθέντες Τούρκους έποικους), σε «ισότιμη συνιστώσα» με την συντριπτική πλειονότητα του προτεινόμενου συνομοσπονδιακού κράτους. Πράγμα, βέβαια, που κανένας κυρίαρχος λαός δεν θα συζητούσε καν, εκτός αν είχε πίσω του μια κτηνώδη στρατιωτική εισβολή που είχε ήδη επιβάλλει την διχοτόμηση ντε φάκτο. Έτσι η Κύπρος θα χωριστεί σε δύο εθνοκαθαρμένα και αλληλομισούμενα προτεκτοράτα που επιφανειακά θα ελέγχουν οι κατά τόπους ελίτ, αλλά στην ουσία η υπερεθνική ελίτ. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι καθοριστικό ρόλο για την έναρξη διαπραγματεύσεων σχετικά με το νέο σχέδιο Ανάν έπαιξε η γνωστή Αμερικανοσιωνίστρια υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νιούλαν, η οποία «συνελήφθη επ’ αυτοφώρω» προ ημερών να συνωμοτεί με τον Αμερικανό πρεσβευτή στην Ουκρανία για την μορφή της νέας κυβέρνησης στην χώρα, μετά την επικράτηση της «επανάστασης» που είχε οργανώσει και χρηματοδοτήσει η Υ/Ε!...
Έτσι, στο μεν πολιτικό επίπεδο, ενώ το 2004 ο Κυπριακός λαός είχε μια πατριωτική ηγεσία που τον εξέφραζε στην αντίστασή του στα σχέδια της Υ/Ε και είπε το μεγάλο ΟΧΙ, σήμερα ―με τις γνωστές μεθοδεύσεις που χρησιμοποιούν οι κοινοβουλευτικές Χούντες― Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι (κατά σύμπτωση!) ένα από τα πιο πιστά όργανα της Υ/Ε που αγωνιζόταν μανιωδώς υπέρ του Σχεδίου Ανάν, όταν ακόμη και το 61% του κόμματός του ήταν εναντίον του! Στην Ελλάδα, που στο μεταξύ έχει μετατραπεί σε κανονικό προτεκτοράτο της Υ/Ε, «κυβερνά» η κοινοβουλευτική Χούντα που διόρισε η ίδια ελίτ, (με «λαϊκή» βούλα, πάντα), ενώ όταν θα πρόκειται να γίνει το δημοψήφισμα πιθανότατα θα (συγ)κυβερνά («κατά σύμπτωση» πάλι) η «Αριστερά» τύπου ΣΥΡΙΖΑ που το 2004, ως ΣΥΝ και διάφορες σημερινές συνιστώσες, χαρακτήριζε «εθνικιστικό» το ΟΧΙ του Κυπριακού λαού. Έτσι, το νέο σχέδιο Ανάν μπορεί να αποκτήσει τώρα και την βούλα της πρώτης κυβέρνησης της εκφυλισμένης «Αριστεράς» στην Ελλάδα που θα ισχυρίζεται ότι, μέσα στην «οικογένεια» της ΕΕ, όπου θα είναι τώρα και τα δύο Κυπριακά προτεκτοράτα, θα αναπτυχθεί καλύτερα ο «ταξικός» αγώνας! Το ίδιο άλλωστε ισχυρίζεται και όταν αποκλείει την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ, με βάση μια δήθεν «μαρξιστική» ανάλυση (που ευτυχώς δεν συμμερίζεται το ΚΚΕ), η οποία (κατά σύμπτωση πάλι) βολεύει τέλεια την Υ/Ε! Και αυτό, ενώ ένα αντί-ΕΕ τσουνάμι από πατριωτικά και εθνικιστικά κόμματα σαρώνει την Ευρώπη, στο οποίο όμως δεν μετέχει η δική μας πατριωτική «αριστερά» (π.χ. Άρδην), δήθεν για να αντιμετωπίσουμε καλύτερα …την Τουρκική επιθετικότητα. Και αυτό, όταν τώρα είναι πια φανερό ότι η Τουρκική «επιθετικότητα» είναι τμήμα της επιθετικότητας της Υ/Ε και της Σιωνιστικής ελίτ.
Στο οικονομικό επίπεδο, η Υ/Ε επίσης δημιούργησε τις τέλειες συνθήκες για να περάσει το νέο σχέδιο Ανάν αφού, με την ένταξη της Κύπρου στο Ευρώ, το νησί όχι μόνο έχασε κάθε οικονομική κυριαρχία και μετατράπηκε σε κανονικό οικονομικό προτεκτοράτο όπως η Ελλάδα, αλλά και αναγκάστηκε να εκδιώξει ουσιαστικά τον Ρωσικό οικονομικό παράγοντα από την Κύπρο που δημιουργούσε κάποιο βαθμό ανεξαρτησίας από την Υ/Ε. Έτσι, τώρα οι Κύπριοι, που επανήλθαν και αυτοί όπως και οι Ελλαδίτες σε συνθήκες δεκαετίας 1950, ξέρουν πολύ καλά τι θα αντιμετωπίσουν αν ξανακάνουν το «σφάλμα» του 2004. Βέβαια, αυτο δεν αποκλείει τα απρόοπτα...
Τι έλεγαν για το Σχέδιο Ανάν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ;
‘Ριζοσπάστης’«Τι έλεγαν για το “Σχέδιο Ανάν”»
04 Απρίλη 2004, σελ. 4
Υπέρ του «σχεδίου Ανάν» τάχτηκαν από την πρώτη στιγμή τόσο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, όσο και ο ΣΥΝ, αμέσως με τη γνωστοποίησή του το Νοέμβρη του 2002, προκαταλαμβάνοντας ακόμη και τα πολιτικά κόμματα της Κύπρου. Και έχουν μέγιστη ευθύνη για τις σημερινές εξελίξεις γιατί με τη στάση τους συνέβαλαν στους εκβιασμούς που οδήγησαν στη σημερινή πραγματικότητα. Παρουσιάζουμε, λοιπόν, ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις τότε τοποθετήσεις τους.
Ταυτόχρονα, είχε ανατεθεί η καλλιέργεια του κλίματος μέσω πιο προωθημένων δηλώσεων σε άλλα στελέχη. Ο Μ. Εβερτ, για παράδειγμα, δήλωνε πως «η Ελλάδα πρέπει να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να μην αποδοθεί σε εκείνη η ευθύνη της εμπλοκής και της άρνησης» (15/11/2002), ενώ ο Κ. Μητσοτάκης υποστήριζε (μετά μάλιστα από τη συνάντησή του με τον Κ. Καραμανλή): «Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αναλάβει η ελληνική πλευρά την ευθύνη της ματαίωσης της λύσης και της διακοπής των διαπραγματεύσεων» (19/11/2002).
Δυο μέρες αργότερα, κατόπιν συνεδρίασης και ομόφωνης απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δήλωνε: «Είμαστε όλοι σύμφωνοι ότι το σχέδιο αυτό αποτελεί την αφετηρία της εποικοδομητικής διαπραγμάτευσης… Είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία επίλυσης του Κυπριακού»…
«Διάβασα με κατάπληξη στην προχτεσινή της συνέντευξη ότι η κ. Παπαρήγα ζητά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν ως βάση διαπραγμάτευσης και αντιπροτείνει τη διεθνοποίηση του Κυπριακού. Μα εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σχέδιο του ΓΓ του ΟΗΕ και έχει το πράσινο φως του Συμβουλίου Ασφαλείας και που γίνεται σε γενικές γραμμές δεκτό και από την ΕΕ. Ποια διεθνοποίηση άραγε έχει υπόψη της η κ. Παπαρήγα; Κάποιου άλλου πλανήτη ίσως. Ομως, στον πλανήτη Γη έξω από τον ΟΗΕ και την ΕΕ άλλος διεθνής θεσμός όπου θα μπορούσε να προσφύγει η Κύπρος δεν υπάρχει».
Τρεις μέρες αργότερα, έγραφε ο Λ. Κύρκος (άρθρο στην «Ελευθεροτυπία», 19/11/2002):
«Το ΚΚΕ, με την κάθετη απόρριψη του σχεδίου Ανάν, αποπροσανατολίζει για μια ακόμα φορά τους εργαζόμενους και το λαό και τείνει να ευθυγραμμιστεί με ακραίους εθνικιστικούς κύκλους, στους οποίους πρωταγωνιστεί η “Χρυσή Αυγή”, για μικροκομματικούς σκοπούς»!!!
Από την άλλη, ειδικά στην εποχή ενός ιδιότυπου κοσμοπολιτισμού, κοσμοπολιτισμού σαν αυτόν του κυρίου Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος έχει διακηρύξει ότι «δεν έχει κανένα ταμπού σε ό,τι αφορά την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας», ορισμένοι καμώνονται ότι αυτός ο κοσμοπολιτισμός συνιστά «διεθνιστική» προσέγγιση του Κυπριακού. Θεωρούν δηλαδή ότι είναι «διεθνισμός» η υποταγή στο υποτιθέμενο διεθνές δίκαιο των ισχυρών, ισχυρίζονται ότι είναι «ρεαλισμός» και όχι υποταγή, αυτή η περίφημη «ευελιξία» τους (πρόκειται τελικά για υπόκλιση) στις πιέσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Εναν τέτοιο «διεθνισμό» (σε πολλά εισαγωγικά η λέξη), μια τέτοιου είδους «υπευθυνότητα», παρακολουθούμε εδώ και δυο χρόνια γύρω από το Κυπριακό από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ. Ο «ρεαλισμός» της πολιτικής τους, είναι γνωστός. Τον ξανασυναντήσαμε με τους «S-300», που θα πήγαιναν στην Κύπρο, αλλά πήγαν στην Κρήτη, είναι ο ίδιος «ρεαλισμός» που επιδείχτηκε με τη συμφωνία της Μαδρίτης, είναι ο «ρεαλισμός» που έφερε τα ΝΑΤΟικά τανκ στην Ελλάδα, επί Γιουγκοσλαβικού, και τώρα θα τα ξαναφέρει λόγω Ολυμπιάδας…
Από κει και πέρα, είναι δεδομένο ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις που χειρίστηκαν το Κυπριακό επένδυσαν στην έλλειψη μνήμης και στη διάχυση στην ελληνική κοινή γνώμη της «γραμμής» ότι το Κυπριακό είναι ένα «βάρος» που πρέπει «να απαλλαγούμε».
Αλλωστε:
Η λύση λοιπόν του Κυπριακού πρέπει να είναι μια λύση δίκαιη, μια λύση βιώσιμη, μια λύση λειτουργική. Λύση που θα σημαίνει Κύπρο ενιαία και ανεξάρτητη. Και ακόμη, μόνον εφόσον ικανοποιούνται αυτά τα κριτήρια θα υπάρξουν οι ασφαλιστικές δικλείδες, όσο αυτό είναι δυνατό, ώστε ο κυπριακός λαός, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, ο ελληνικός και ο τουρκικός λαός, να μην εμπλακούν σε περιπέτειες που κάποιοι θα θελήσουν να προκαλέσουν.
Το «σχέδιο Ανάν» με τέτοια κριτήρια πρέπει να κριθεί. Αυτά είναι τα διεθνιστικά και συνάμα πατριωτικά κριτήρια που απαιτείται να τεθούν. Αυτό το σχέδιο, λοιπόν, τα ικανοποιεί αυτά τα κριτήρια; Είναι ένα σχέδιο δίκαιο; Είναι βιώσιμο; Είναι λειτουργικό;
Οποιος έχει στοιχειωδώς διαβάσει το συγκεκριμένο σχέδιο και εφόσον δε βαρύνεται από λογής λογής σκοπιμότητες, μόνο μια απάντηση μπορεί να δώσει: «Οχι»! Το σχέδιο δεν οδηγεί ούτε σε δίκαιη, ούτε σε βιώσιμη, ούτε σε λειτουργική λύση για την Κύπρο. Είναι παράγοντας ανωμαλίας και νέων περιπετειών.
Η υποχρέωση των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα είναι να δώσουν δύναμη στους Κύπριους για να μην παραιτηθούν από το δίκιο τους. Αυτή είναι η θέση των κομμουνιστών στην Ελλάδα. Αυτή είναι η ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή. Καμία σχέση με τα πανηγύρια όσων χειροκροτούσαν το «σχέδιο Ανάν». Καμία σχέση με τις προθέσεις εκείνων που μεθοδεύουν να «αναβαθμίσουν» για μια ακόμα φορά το «ρεαλισμό» τους στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, μέσα από διαδικασίες «συναίνεσης» υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
«”Γκρίζες ζώνες” και σχέδιο Ανάν στη φαρέτρα του Καραμανλή»
26 Σεπτεμβρίου 2009
Νίκος Ρούμπος
Επέκρινε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ γιατί είχε τοποθετηθεί υπέρ του σχεδίου Ανάν πριν μιλήσει ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και αναρωτήθηκε τι κρύβουν οι «περίεργοι υπαινιγμοί» του για τον αγωγό πετρελαίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη.
Για το ΠΑΣΟΚ ο πρωθυπουργός είπε ότι δεν λέει την αλήθεια, κρύβει τις προθέσεις του και επιθυμεί να παραπλανήσει τον ελληνικό λαό. Το μόνο που το ενδιαφέρει είναι πώς δεν θα γίνει δυσάρεστο. Ομως με τα ευχάριστα λόγια το κόστος θα είναι δυσβάσταχτο, σημείωσε ο Κ. Καραμανλής και απηύθυνε ερωτήματα στο ΠΑΣΟΚ για το πού θα βρει τα χρήματα που απαιτούνται για να πραγματοποιήσει τις υποσχέσεις του.
Καταλόγισε στο ΠΑΣΟΚ απόπειρα εμπαιγμού και απευθυνόμενος στους ψηφοφόρους επισήμανε: «Αμφισβητήστε όσους αμφισβητούν τη νοημοσύνη σας, αρνηθείτε όσους αρνούνται την αλήθεια». Από τη δυτική Μακεδονία ο πρωθυπουργός απευθύνθηκε στα γειτονικά Σκόπια και τόνισε ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να υποχωρήσει από τις ξεκάθαρες κόκκινες γραμμές που έχει χαράξει -το απέδειξε στο Βουκουρέστι η κυβέρνηση- και η τόλμη της και η αξιοπιστία της δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανένα. Σχετικά με τον νομό Κοζάνης και τους άλλους νομούς της Δυτικής Μακεδονίας, είπε ότι σχεδιάζεται το ενεργειακό μέλλον της περιοχής και η μετάβασή της προς την πράσινη οικονομία. Στο πλαίσιο αυτό θα αντικατασταθούν παλιές μονάδες της ΔΕΗ με σύγχρονο και λιγότερες ρυπογόνες και προωθείται η ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενεργείας.
==========================
Η Νέα Δημοκρατία
Το μήνυμα που εξέπεμπε η Ρηγίλλης, το Νοέμβρη του 2002, ήταν ότι έπρεπε να γίνει αποδεκτό ως βάση συζήτησης το «σχέδιο Ανάν», καλλιεργώντας παράλληλα αυταπάτες ότι μέσα από τις διαπραγματεύσεις θα αντιμετωπίζονταν οι «προβληματικές» πλευρές του σχεδίου και αναζητώντας από τότε «συναίνεση» μέσα από τη σύγκληση των πολιτικών αρχηγών υπό τον Κ. Στεφανόπουλο.
Στο πλαίσιο αυτό ο Κ. Καραμανλής περιοριζόταν σε δηλώσεις όπως: «Τώρα είναι η ώρα της ύψιστης εθνικής συνεννόησης… αυτή την ώρα χρειάζεται σοβαρότητα και υπευθυνότητα από όλες τις πλευρές» (11/11/2002), ή ότι χρειάζεται «μεγάλη προσπάθεια και σκληρός διαπραγματευτικός αγώνας για να επιτευχθεί η βιωσιμότητα, η λειτουργικότητα και η προσαρμογή στους ευρωπαϊκούς θεσμούς» (13/11/2002).Το μήνυμα που εξέπεμπε η Ρηγίλλης, το Νοέμβρη του 2002, ήταν ότι έπρεπε να γίνει αποδεκτό ως βάση συζήτησης το «σχέδιο Ανάν», καλλιεργώντας παράλληλα αυταπάτες ότι μέσα από τις διαπραγματεύσεις θα αντιμετωπίζονταν οι «προβληματικές» πλευρές του σχεδίου και αναζητώντας από τότε «συναίνεση» μέσα από τη σύγκληση των πολιτικών αρχηγών υπό τον Κ. Στεφανόπουλο.
Ταυτόχρονα, είχε ανατεθεί η καλλιέργεια του κλίματος μέσω πιο προωθημένων δηλώσεων σε άλλα στελέχη. Ο Μ. Εβερτ, για παράδειγμα, δήλωνε πως «η Ελλάδα πρέπει να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να μην αποδοθεί σε εκείνη η ευθύνη της εμπλοκής και της άρνησης» (15/11/2002), ενώ ο Κ. Μητσοτάκης υποστήριζε (μετά μάλιστα από τη συνάντησή του με τον Κ. Καραμανλή): «Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αναλάβει η ελληνική πλευρά την ευθύνη της ματαίωσης της λύσης και της διακοπής των διαπραγματεύσεων» (19/11/2002).
Το ΠΑΣΟΚ
Κάτι παραπάνω από υπέρμαχος του «σχεδίου Ανάν» ήταν τότε ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης. Δήλωνε ανήμερα της παρουσίασης του σχεδίου (11/11/2002):
«Εχουμε μια ιστορική ευκαιρία για τη λύση… Αυτή η πρόταση, αυτό το σχέδιο, είναι μια αφετηρία… Αυτό που έχει σημασία είναι η συνολική ισορροπία στην οποία αυτό το σχέδιο, με τη διαπραγμάτευση, μπορεί να οδηγήσει».Κάτι παραπάνω από υπέρμαχος του «σχεδίου Ανάν» ήταν τότε ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης. Δήλωνε ανήμερα της παρουσίασης του σχεδίου (11/11/2002):
Δυο μέρες αργότερα, κατόπιν συνεδρίασης και ομόφωνης απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δήλωνε: «Είμαστε όλοι σύμφωνοι ότι το σχέδιο αυτό αποτελεί την αφετηρία της εποικοδομητικής διαπραγμάτευσης… Είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία επίλυσης του Κυπριακού»…
Ο ΣΥΝ
Η συμφωνία του ΣΥΝ με το «σχέδιο Ανάν» δεν περιορίστηκε εκεί, αλλά επεκτάθηκε και σε μια πολιτικά ανέντιμη επίθεση κατά του ΚΚΕ.
Η εισήγηση του Ν. Κωνσταντόπουλου στην ΚΠΕ του ΣΥΝ, στις 16/11/2002 (η οποία υπερψηφίστηκε ομόφωνα, με μόλις 6 «λευκά»), έλεγε:Η συμφωνία του ΣΥΝ με το «σχέδιο Ανάν» δεν περιορίστηκε εκεί, αλλά επεκτάθηκε και σε μια πολιτικά ανέντιμη επίθεση κατά του ΚΚΕ.
«Διάβασα με κατάπληξη στην προχτεσινή της συνέντευξη ότι η κ. Παπαρήγα ζητά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν ως βάση διαπραγμάτευσης και αντιπροτείνει τη διεθνοποίηση του Κυπριακού. Μα εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σχέδιο του ΓΓ του ΟΗΕ και έχει το πράσινο φως του Συμβουλίου Ασφαλείας και που γίνεται σε γενικές γραμμές δεκτό και από την ΕΕ. Ποια διεθνοποίηση άραγε έχει υπόψη της η κ. Παπαρήγα; Κάποιου άλλου πλανήτη ίσως. Ομως, στον πλανήτη Γη έξω από τον ΟΗΕ και την ΕΕ άλλος διεθνής θεσμός όπου θα μπορούσε να προσφύγει η Κύπρος δεν υπάρχει».
Τρεις μέρες αργότερα, έγραφε ο Λ. Κύρκος (άρθρο στην «Ελευθεροτυπία», 19/11/2002):
«Το ΚΚΕ, με την κάθετη απόρριψη του σχεδίου Ανάν, αποπροσανατολίζει για μια ακόμα φορά τους εργαζόμενους και το λαό και τείνει να ευθυγραμμιστεί με ακραίους εθνικιστικούς κύκλους, στους οποίους πρωταγωνιστεί η “Χρυσή Αυγή”, για μικροκομματικούς σκοπούς»!!!
- – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - -
Ο τρόπος προσέγγισης του Κυπριακού εμπεριέχει κινδύνους. Αλλά και δυνατότητες να αντιληφθεί ο λαός τις πραγματικές θέσεις του εκάστοτε «αναλυτή» γύρω από τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Ειδικά σε σχέση με τα πολιτικά κόμματα, ο τρόπος προσέγγισής τους αποτελεί σε μεγάλο βαθμό και ομολογία για το ποια πολιτική πρεσβεύουν πίσω από τα παχιά λόγια.
Οσον αφορά στους κινδύνους, μια «ελληνοκεντρική» προσέγγιση του ζητήματος αφήνει τεράστια περιθώρια να γίνει το Κυπριακό αφετηρία ενός δηλητηριώδους εθνικισμού και ενός υποτιθέμενου πατριωτισμού του τύπου «Γρίβα μ’ σε θέλει ο βασιλιάς»…Από την άλλη, ειδικά στην εποχή ενός ιδιότυπου κοσμοπολιτισμού, κοσμοπολιτισμού σαν αυτόν του κυρίου Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος έχει διακηρύξει ότι «δεν έχει κανένα ταμπού σε ό,τι αφορά την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας», ορισμένοι καμώνονται ότι αυτός ο κοσμοπολιτισμός συνιστά «διεθνιστική» προσέγγιση του Κυπριακού. Θεωρούν δηλαδή ότι είναι «διεθνισμός» η υποταγή στο υποτιθέμενο διεθνές δίκαιο των ισχυρών, ισχυρίζονται ότι είναι «ρεαλισμός» και όχι υποταγή, αυτή η περίφημη «ευελιξία» τους (πρόκειται τελικά για υπόκλιση) στις πιέσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Εναν τέτοιο «διεθνισμό» (σε πολλά εισαγωγικά η λέξη), μια τέτοιου είδους «υπευθυνότητα», παρακολουθούμε εδώ και δυο χρόνια γύρω από το Κυπριακό από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ. Ο «ρεαλισμός» της πολιτικής τους, είναι γνωστός. Τον ξανασυναντήσαμε με τους «S-300», που θα πήγαιναν στην Κύπρο, αλλά πήγαν στην Κρήτη, είναι ο ίδιος «ρεαλισμός» που επιδείχτηκε με τη συμφωνία της Μαδρίτης, είναι ο «ρεαλισμός» που έφερε τα ΝΑΤΟικά τανκ στην Ελλάδα, επί Γιουγκοσλαβικού, και τώρα θα τα ξαναφέρει λόγω Ολυμπιάδας…
Από τη στιγμή που ήδη από το Νοέμβρη του 2002, με το πρώτο «σχέδιο Ανάν», το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΝ το αποδέχτηκαν ως βάση διαπραγμάτευσης – πιέζοντας έτσι και την κυπριακή ηγεσία και στερώντας της ακόμα και αυτά τα διαπραγματευτικά περιθώρια που θα της παρείχε μια σθεναρή στάση της Ελλάδας απέναντι σε αυτό το αμερικανοβρετανικό έκτρωμα – είναι σαφές ότι η συζήτηση για το Κυπριακό μετατοπίστηκε σε ένα πολύ δυσμενές πλαίσιο, ανεξάρτητα από το αν το σχέδιο θα γίνει ή όχι δεκτό (βλέπε πιο συγκεκριμένα στη σελίδα 4). Από δω και πέρα κάθε εξέλιξη θα ξεκινά με βάση αυτό το μη δίκαιο, μη λειτουργικό και μη βιώσιμο σχέδιο.
Αυτή είναι μια αλήθεια που θα παραμείνει, όποια κι αν είναι η έκβαση των δημοψηφισμάτων. Πρόκειται επίσης για απόρροια του «ρεαλισμού» που επιδεικνύουν οι συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις, αρνούμενες να πουν τα αναγκαία «όχι», προτάσσοντας πάντα τον αρνητικό διεθνή συσχετισμό δύναμης. Ευτυχώς που η ιστορία έχει παραμερίσει τέτοιου είδους «ρεαλισμούς», ειδάλλως θα ήμασταν ακόμα επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Από κει και πέρα, είναι δεδομένο ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις που χειρίστηκαν το Κυπριακό επένδυσαν στην έλλειψη μνήμης και στη διάχυση στην ελληνική κοινή γνώμη της «γραμμής» ότι το Κυπριακό είναι ένα «βάρος» που πρέπει «να απαλλαγούμε».
Υπό το βάρος των τελευταίων εξελίξεων και επειδή τα δύσκολα είναι μπροστά, πρέπει να επαναλάβουμε:
Το Κυπριακό είναι ένα διεθνές πρόβλημα. Είναι πρόβλημα εισβολής ενός κράτους σε ένα άλλο. Είναι πρόβλημα κατοχής μέρους των εδαφών του. Αυτός και μόνον ο χαρακτήρας του, επιβάλλει να έχουμε μια ξεκάθαρη θέση για όσα μεθοδεύονται. Τα διεθνή προβλήματα, πάντα, αλλά στις μέρες μας πολύ περισσότερο, δεν είναι καθόλου μακρινά. Ο κόσμος μας πια είναι πολύ μικρός και δεν μπορεί να χωρέσει την αδιαφορία μας για οτιδήποτε συμβαίνει οπουδήποτε στον κόσμο.Αλλωστε:
- Πριν 12 χρόνια έγινε μια συμφωνία στο μακρινό Οσλο για το Παλαιστινιακό. Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΝ χειροκρότησαν. Το ΚΚΕ διαφώνησε ότι επρόκειτο για μια συμφωνία λύσης του Παλαιστινιακού. Είδαμε ποιος δικαιώθηκε…
- Πριν 9 χρόνια έγινε μια συμφωνία στο Ντέιτον για το Γιουγκοσλαβικό. Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΝ χειροκρότησαν. Το ΚΚΕ είπε ότι πρόκειται για συμφωνία διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας. Είδαμε ποιος δικαιώθηκε…
- Το ’91 το διεθνές πρόβλημα της επέμβασης στο Ιράκ έφερε τον πόλεμο «μέσα στη χώρα μας», με τη μετατροπή της Σούδας σε ορμητήριο των ΗΠΑ. Εκτοτε η Ελλάδα παρακολουθεί και συμμετέχει στους «αντιτρομοκρατικούς» και ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς από το Ιράκ μέχρι το Αφγανιστάν.
Στο πλαίσιο της διεθνούς διάστασης του Κυπριακού εντάσσεται, βεβαίως, και η ιδιαιτερότητά του, που σχετίζεται με την Ελλάδα και την Τουρκία. Στην Κύπρο υπάρχουν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Η Ελλάδα και η Τουρκία – βάσει και του «σχεδίου Ανάν» – παραμένουν «εγγυήτριες» δυνάμεις για την ανεξαρτησία της Κύπρου. Ο,τι λοιπόν συμβεί στην Κύπρο, στο πλαίσιο της διεθνούς διάστασης του προβλήματος, θα έχει άμεση αντανάκλαση στην Ελλάδα, στον ελληνικό λαό, στον τουρκικό λαό.
Να το πούμε χωρίς περιστροφές: Κάθε προβοκάτσια, κάθε δυσλειτουργία, κάθε επεισόδιο στην Κύπρο οξύνει απότομα και τις ελληνοτουρκικές αντιθέσεις, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει έως και πολύ κοντά σε πόλεμο την Ελλάδα με την Τουρκία. Είναι κάτι που παραλίγο να γίνει το 1964. Είναι κάτι που έγινε το 1974. Κάθε «διευθέτηση» του Κυπριακού είναι πρόκριμα για «διευθετήσεις» και στο Αιγαίο των «γκρίζων ζωνών» και των Ιμίων…Η λύση λοιπόν του Κυπριακού πρέπει να είναι μια λύση δίκαιη, μια λύση βιώσιμη, μια λύση λειτουργική. Λύση που θα σημαίνει Κύπρο ενιαία και ανεξάρτητη. Και ακόμη, μόνον εφόσον ικανοποιούνται αυτά τα κριτήρια θα υπάρξουν οι ασφαλιστικές δικλείδες, όσο αυτό είναι δυνατό, ώστε ο κυπριακός λαός, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, ο ελληνικός και ο τουρκικός λαός, να μην εμπλακούν σε περιπέτειες που κάποιοι θα θελήσουν να προκαλέσουν.
Το «σχέδιο Ανάν» με τέτοια κριτήρια πρέπει να κριθεί. Αυτά είναι τα διεθνιστικά και συνάμα πατριωτικά κριτήρια που απαιτείται να τεθούν. Αυτό το σχέδιο, λοιπόν, τα ικανοποιεί αυτά τα κριτήρια; Είναι ένα σχέδιο δίκαιο; Είναι βιώσιμο; Είναι λειτουργικό;
Οποιος έχει στοιχειωδώς διαβάσει το συγκεκριμένο σχέδιο και εφόσον δε βαρύνεται από λογής λογής σκοπιμότητες, μόνο μια απάντηση μπορεί να δώσει: «Οχι»! Το σχέδιο δεν οδηγεί ούτε σε δίκαιη, ούτε σε βιώσιμη, ούτε σε λειτουργική λύση για την Κύπρο. Είναι παράγοντας ανωμαλίας και νέων περιπετειών.
Είναι προφανές ότι την απόφαση για το μέλλον τους θα την πάρουν οι Κύπριοι. Ενα ερώτημα, όμως, είναι πώς θα την πάρουν; Με το πιστόλι στον κρόταφο; Υποκύπτοντας σε τελεσίγραφα; Με τα «βαποράκια» που έχουν ξεχυθεί τις τελευταίες μέρες σε ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο διακηρύσσοντας προς τους Κύπριους, ουσιαστικά, ότι «αφού κάποτε όλοι θα πεθάνουμε, γιατί να μην αυτοκτονήσουμε από τώρα;»! Με εκβιασμούς σχετικά με την είσοδο της Κύπρου στην ΕΕ; Και όλοι αυτοί οι «ευρωπαϊστές» που έλεγαν ότι η ένταξη της Κύπρου δε συνδέεται με την κατοχή του νησιού, τι έχουν να πουν τώρα;
Είναι προφανές ότι την απόφαση θα την πάρουν οι Κύπριοι, αλλά πίσω από αυτό το σχήμα ουδείς δικαιούται να αποσείσει τις δικές του ευθύνες σαν Πόντιος Πιλάτος. Ουδείς δικαιούται να επιβάλει σιωπητήριο (προφανώς εκεί αποσκοπεί ο προκλητικός αποκλεισμός του ΚΚΕ από την πλειοψηφία των ΜΜΕ στις συζητήσεις για το Κυπριακό) για ένα μέγιστο διεθνές πρόβλημα που, αφ’ ενός, αποδιεθνοποιείται για να «κλείσει» (και όχι να λυθεί) στα πλαίσια της «νέας τάξης» και, αφ’ ετέρου, έχει ευθεία αντανάκλαση και στην Ελλάδα.
Δυο επιλογές υπάρχουν επομένως: ‘Η μία Κύπρος υπό καθεστώς ντε φάκτο, πλέον, διχοτόμησης, μία Κύπρος υπό κηδεμονία και υπό καθεστώς ιδιότυπου προτεκτοράτου, μία Κύπρος με ένα λαό υποχείριο στα παιχνίδια του «διαίρει και βασίλευε» των ισχυρών, μία Κύπρος αβύθιστο αεροπλανοφόρο των ιμπεριαλιστών, ή μια Κύπρος ενιαία, ανεξάρτητη και ελεύθερη. Τέτοια Κύπρο δεν προάγει το «σχέδιο Ανάν». Αν θα το δεχτούν το σχέδιο οι Κύπριοι, είναι μια απόφαση που υποχρεούνται να τη λάβουν και θα τη λάβουν.
Σε ό,τι αφορά εμάς, πάντως, οφείλουμε, υποχρεούμαστε και δικαιούμαστε να τονίσουμε για μια ακόμα φορά, ότι το αίτημα για μια Κύπρο «ενιαία, ανεξάρτητη και ελεύθερη» είναι «αδιαπραγμάτευτο»!Η υποχρέωση των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα είναι να δώσουν δύναμη στους Κύπριους για να μην παραιτηθούν από το δίκιο τους. Αυτή είναι η θέση των κομμουνιστών στην Ελλάδα. Αυτή είναι η ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή. Καμία σχέση με τα πανηγύρια όσων χειροκροτούσαν το «σχέδιο Ανάν». Καμία σχέση με τις προθέσεις εκείνων που μεθοδεύουν να «αναβαθμίσουν» για μια ακόμα φορά το «ρεαλισμό» τους στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, μέσα από διαδικασίες «συναίνεσης» υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
- – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - – - -
‘Ελευθεροτυπία’«”Γκρίζες ζώνες” και σχέδιο Ανάν στη φαρέτρα του Καραμανλή»
26 Σεπτεμβρίου 2009
Νίκος Ρούμπος
Επίθεση στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Παπανδρέου για τη στάση του στα εθνικά θέματα και κυρίως στα ελληνοτουρκικά εξαπέλυσε ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής κατά τη χθεσινοβραδινή ομιλία του στην προεκλογική συγκέντρωση της Ν.Δ. στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης.
Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στις διερευνητικές επαφές της Ελλάδας με την Τουρκία επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και παρατήρησε πως ενώ ως υπουργός Εξωτερικών ο Γ. Παπανδρέου είχε δηλώσει ότι δεν θα συμπεριληφθούν οι λεγόμενες «γκρίζες ζώνες» στις διερευνητικές αυτές επαφές, ο τότε πρωθυπουργός αποκάλυψε ότι είχαν συμπεριληφθεί και οι «γκρίζες ζώνες». «Δεν αμφισβητώ τον πατριωτισμό κανενός, όμως δεν πρέπει να αμφισβητούν και τον δικό μας πατριωτισμό οι άλλοι», είπε ο Κ. Καραμανλής.Επέκρινε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ γιατί είχε τοποθετηθεί υπέρ του σχεδίου Ανάν πριν μιλήσει ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και αναρωτήθηκε τι κρύβουν οι «περίεργοι υπαινιγμοί» του για τον αγωγό πετρελαίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη.
Για το ΠΑΣΟΚ ο πρωθυπουργός είπε ότι δεν λέει την αλήθεια, κρύβει τις προθέσεις του και επιθυμεί να παραπλανήσει τον ελληνικό λαό. Το μόνο που το ενδιαφέρει είναι πώς δεν θα γίνει δυσάρεστο. Ομως με τα ευχάριστα λόγια το κόστος θα είναι δυσβάσταχτο, σημείωσε ο Κ. Καραμανλής και απηύθυνε ερωτήματα στο ΠΑΣΟΚ για το πού θα βρει τα χρήματα που απαιτούνται για να πραγματοποιήσει τις υποσχέσεις του.
Καταλόγισε στο ΠΑΣΟΚ απόπειρα εμπαιγμού και απευθυνόμενος στους ψηφοφόρους επισήμανε: «Αμφισβητήστε όσους αμφισβητούν τη νοημοσύνη σας, αρνηθείτε όσους αρνούνται την αλήθεια». Από τη δυτική Μακεδονία ο πρωθυπουργός απευθύνθηκε στα γειτονικά Σκόπια και τόνισε ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να υποχωρήσει από τις ξεκάθαρες κόκκινες γραμμές που έχει χαράξει -το απέδειξε στο Βουκουρέστι η κυβέρνηση- και η τόλμη της και η αξιοπιστία της δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανένα. Σχετικά με τον νομό Κοζάνης και τους άλλους νομούς της Δυτικής Μακεδονίας, είπε ότι σχεδιάζεται το ενεργειακό μέλλον της περιοχής και η μετάβασή της προς την πράσινη οικονομία. Στο πλαίσιο αυτό θα αντικατασταθούν παλιές μονάδες της ΔΕΗ με σύγχρονο και λιγότερες ρυπογόνες και προωθείται η ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενεργείας.
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.