Στις 28 Φλεβάρη του 1968, ο Ανδρέας Παπανδρέου ιδρύει το ΠΑΚ (Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα), μια οργάνωση που...
έμελλε να χαράξει βαθιά την πολιτική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, την οργάνωση που έδωσε ζωή στο ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη, που έδωσε μια άλλη προοπτική στις δυνάμεις της νέας πατριωτικής αριστεράς στην Ελλάδα.
Πέρασαν 46 χρόνια… κι είναι πολλοί, ακόμη και σήμερα, που σκέπασαν και συνεχίζουν να σκεπάζουν με σύννεφα αμφιβολίας τη δράση του ΠΑΚ. Μάλιστα, σ’ αυτούς προστέθηκαν οι λεγόμενοι «εκσυγχρονιστές» που μετά το θάνατο του αρχηγού του ΠΑΚ -δυστυχώς συμπεριλαμβανομένου του γιου του- έκαναν ότι ήταν δυνατόν να μετασχηματίσουν το ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη, το δημιούργημα του ΠΑΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου μια συνιστώσα της πιο αναχρονιστικής δεξιάς, ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο κίνημα.
Συχνά, ακόμη και το επίσημο κράτος, θέλησε να ταυτίσει τον αγώνα αυτού του Κινήματος και των αγωνιστών του με την «τρομοκρατία». Το κατεστημένο, ακόμη κι αν πέρασαν τόσα χρόνια από την αμερικανοκίνητη δικτατορία, δεν «συγχωρεί» τις αντιστασιακές οργανώσεις, ενώ σε κάθε επανόρθωση του «πολιτεύματος» σπεύδει πρώτο και επωφελείται τα αγαθά της δημοκρατίας. Της δημοκρατίας που λυσσαλέα πολέμησε: είναι τυχαίο γεγονός πως οι κύριοι εκφραστές της δικτατορίας είναι σήμερα επίλεκτα στελέχη, ακόμη κι υπουργοί, της μνημονιακής συγκυβέρνησης ΝΔ-νέο ΠΑΣΟΚ;
Όσοι συμμετείχαν στο ΠΑΚ και τους Φίλους του ΠΑΚ, το κίνημα που με τις θέσεις του για μια νέα Ελλάδα και την πρόταση του για δυναμική αντίσταση με όλα τα μέσα εναντίον της χούντας, τρομοκράτησε τους δικτάτορες και το κατεστημένο: ο Αβέρωφ -τυχαίο γεγονός ότι είναι ο μέντορας του σημερινού πρωθυπουργού που υποστηρίζει το σημερινό ΠΑΣΟΚ;-, από τους «πατριάρχες» της δεξιάς και στην υπηρεσία ατλαντικών συμφερόντων, στη διάρκεια της χούντας καταφέρεται εναντίον του Α. Παπανδρέου και του ΠΑΚ κι όχι εναντίον των δικτατόρων. ...
Όσοι συμμετείχαν στο ΠΑΚ τήρησαν πίστη στο άρθρο 114 του
Συντάγματος, χωρίς να συμβιβαστούν με το νεοφασιστικό καθεστώς των
συνταγματαρχών. Στρατεύτηκαν στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα για τη
δημοκρατία και την ελευθερία.
Σήμερα, 46 χρόνια μετά την ίδρυση του ΠΑΚ, η σύγχρονη πολιτική ιστοριογραφία οφείλει να θυμηθεί την επέτειο. Σήμερα οφείλουμε να θυμηθούμε τους δεκάδες ανώνυμους αγωνιστές που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα και τους οφείλουμε πάρα πολλά. Σήμερα τιμούμε τους αγωνιστές όλων των αντιδικτατορικών οργανώσεων, γιατί ο τόπος τους χρειάζεται όλους. Ειδικά σήμερα που η πατρίδα μας στενάζει κάτω από τον ζυγό των επικυρίαρχων «δανειστών», που μας οδήγησαν οι πολιτικοί υπάλληλοι των τραπεζιτών.
Το ΠΑΚ αποτέλεσε την καρδιά του ΠΑΣΟΚ, κατόρθωσε ν’ αλλάξει την πατρίδα μας στεριώνοντας δημοκρατικούς θεσμούς, προστατεύοντας τον πολίτη. Κι όποιος δεν έχει μνήμη δεν έχει μέλλον!
Επιπροσθέτως άφησε βαριά παρακαταθήκη που κανένας «εκσυγχρονιστής» δεν θα μπορέσει να σβήσει.
Σήμερα, μετά από 46 χρόνια, κανείς δεν μπορεί να θέσει σε «λήθη» τον αγώνα του Λαού μας για Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία, τις θέσεις του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη, του Ανδρέα Παπανδρέου.
Καμία «εκσυγχρονιστική» πολιτική δεν θα μπορέσει να «πείσει» ότι η Κύπρος πρέπει να μετατραπεί σε κοινότητα, να έχουμε ζώνες κι ομοσπονδοποίηση: είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής!
Καμία «εκσυγχρονιστική» πολιτική δεν θα μπορέσει να «πείσει» ότι οι καιροί απαιτούν να παραδοθεί η Μακεδονία, η Θράκη, το Αιγαίο…
Απάντηση σ’ αυτές τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές «λήθης» έδωσε ο Χέρμπερτ Μαρκούζε:
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
έμελλε να χαράξει βαθιά την πολιτική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, την οργάνωση που έδωσε ζωή στο ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη, που έδωσε μια άλλη προοπτική στις δυνάμεις της νέας πατριωτικής αριστεράς στην Ελλάδα.
Πέρασαν 46 χρόνια… κι είναι πολλοί, ακόμη και σήμερα, που σκέπασαν και συνεχίζουν να σκεπάζουν με σύννεφα αμφιβολίας τη δράση του ΠΑΚ. Μάλιστα, σ’ αυτούς προστέθηκαν οι λεγόμενοι «εκσυγχρονιστές» που μετά το θάνατο του αρχηγού του ΠΑΚ -δυστυχώς συμπεριλαμβανομένου του γιου του- έκαναν ότι ήταν δυνατόν να μετασχηματίσουν το ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη, το δημιούργημα του ΠΑΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου μια συνιστώσα της πιο αναχρονιστικής δεξιάς, ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο κίνημα.
Συχνά, ακόμη και το επίσημο κράτος, θέλησε να ταυτίσει τον αγώνα αυτού του Κινήματος και των αγωνιστών του με την «τρομοκρατία». Το κατεστημένο, ακόμη κι αν πέρασαν τόσα χρόνια από την αμερικανοκίνητη δικτατορία, δεν «συγχωρεί» τις αντιστασιακές οργανώσεις, ενώ σε κάθε επανόρθωση του «πολιτεύματος» σπεύδει πρώτο και επωφελείται τα αγαθά της δημοκρατίας. Της δημοκρατίας που λυσσαλέα πολέμησε: είναι τυχαίο γεγονός πως οι κύριοι εκφραστές της δικτατορίας είναι σήμερα επίλεκτα στελέχη, ακόμη κι υπουργοί, της μνημονιακής συγκυβέρνησης ΝΔ-νέο ΠΑΣΟΚ;
Όσοι συμμετείχαν στο ΠΑΚ και τους Φίλους του ΠΑΚ, το κίνημα που με τις θέσεις του για μια νέα Ελλάδα και την πρόταση του για δυναμική αντίσταση με όλα τα μέσα εναντίον της χούντας, τρομοκράτησε τους δικτάτορες και το κατεστημένο: ο Αβέρωφ -τυχαίο γεγονός ότι είναι ο μέντορας του σημερινού πρωθυπουργού που υποστηρίζει το σημερινό ΠΑΣΟΚ;-, από τους «πατριάρχες» της δεξιάς και στην υπηρεσία ατλαντικών συμφερόντων, στη διάρκεια της χούντας καταφέρεται εναντίον του Α. Παπανδρέου και του ΠΑΚ κι όχι εναντίον των δικτατόρων. ...
Σήμερα, 46 χρόνια μετά την ίδρυση του ΠΑΚ, η σύγχρονη πολιτική ιστοριογραφία οφείλει να θυμηθεί την επέτειο. Σήμερα οφείλουμε να θυμηθούμε τους δεκάδες ανώνυμους αγωνιστές που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα και τους οφείλουμε πάρα πολλά. Σήμερα τιμούμε τους αγωνιστές όλων των αντιδικτατορικών οργανώσεων, γιατί ο τόπος τους χρειάζεται όλους. Ειδικά σήμερα που η πατρίδα μας στενάζει κάτω από τον ζυγό των επικυρίαρχων «δανειστών», που μας οδήγησαν οι πολιτικοί υπάλληλοι των τραπεζιτών.
Το ΠΑΚ αποτέλεσε την καρδιά του ΠΑΣΟΚ, κατόρθωσε ν’ αλλάξει την πατρίδα μας στεριώνοντας δημοκρατικούς θεσμούς, προστατεύοντας τον πολίτη. Κι όποιος δεν έχει μνήμη δεν έχει μέλλον!
Επιπροσθέτως άφησε βαριά παρακαταθήκη που κανένας «εκσυγχρονιστής» δεν θα μπορέσει να σβήσει.
Σήμερα, μετά από 46 χρόνια, κανείς δεν μπορεί να θέσει σε «λήθη» τον αγώνα του Λαού μας για Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία, τις θέσεις του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη, του Ανδρέα Παπανδρέου.
Καμία «εκσυγχρονιστική» πολιτική δεν θα μπορέσει να «πείσει» ότι η Κύπρος πρέπει να μετατραπεί σε κοινότητα, να έχουμε ζώνες κι ομοσπονδοποίηση: είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής!
Καμία «εκσυγχρονιστική» πολιτική δεν θα μπορέσει να «πείσει» ότι οι καιροί απαιτούν να παραδοθεί η Μακεδονία, η Θράκη, το Αιγαίο…
Απάντηση σ’ αυτές τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές «λήθης» έδωσε ο Χέρμπερτ Μαρκούζε:
«Η θύμηση του παρελθόντος μπορεί να είναι η απαρχή επικίνδυνων
διαισθητικών γνώσεων και η παγιωμένη κοινωνία δείχνει να φοβάται τα
ανατρεπτικά περιεχόμενα της μνήμης».
=========================="O σιωπών δοκεί συναινείν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
To μπλόκ " Στοχσμός-Πολιτική" είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...Eπίσης δεν υιοθετεί απόψεις από καταγγελίες και σχόλια αναγνωστών καθώς και άρθρα που το περιεχόμενο τους προέρχεται από άλλες σελίδες και αναδημοσιεύονται στον παρόντα ιστότοπο και ως εκ τούτου δεν φέρει οποιασδήποτε φύσεως ευθύνη.