Ποιοι κρύβονται στη σκιά του νεοφιλελεύθερου ηγέτη της πρώην “Ελιάς” και του πάλαι ποτέ Κομουνιστικού Κόμματος Ιταλίας;

 Από το "PRESS-GR"

Σημειώνει ο Νίκος Κλειτσίκας
http://www.nikosklitsikas.gr/

Όταν επισημαίναμε με αφορμή την παράδοση της ηγεσίας του “Δημοκρατικού Κόμματος” της Ιταλίας σε έναν δεξιό πολιτικό (Habemus klone! To πρώην K.Κ.Ι. απέκτησε νεοφιλελεύθερο ηγέτη, 10 Δεκέμβρη 2013), με αφορμή την προώθηση του Matteo Renzi στην ιταλική πολιτική σκηνή, διαπιστώναμε τους πανηγυρισμούς του χρηματοπιστωτικού παρασιτικού συστήματος: “Επιτέλους ένας αρχηγός της αριστεράς που δεν διάβασε Μαρξ και δεν δαιμονοποιεί τον καπιταλισμό”.

Στις λεγόμενες «δημοκρατικές διαδικασίες» της «κεντροαριστεράς», στο να ψηφίζει δηλαδή ο οποιοσδήποτε -είναι δεν είναι μέλος του κόμματος- για την εκλογή του αρχηγού ενός κόμματος της αριστεράς αρκεί να δίνει 2 ευρώ -διαδικασία που εισήγαγε στην Ευρώπη ο πρωτοπόρος των καινοτόμων εκσυγχρονιστικών μεθόδων άσκησης πολιτικής Γ. Παπανδρέου- η πλάστιγγα έγειρε χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες υπέρ του νεοφιλελεύθερου, πρώην στελέχους της δεξιάς Matteo Renzi.

Τη μεγάλη ώθηση έδωσε η Ένωση Βιομηχάνων, το μνημονιακό συγκρότημα Carlo De Benedetti και η εβραϊκή κοινότητα της Ρώμης που αναμείχθηκε ενεργά στην εκλογή του νέου ηγέτη του “Δημοκρατικού Κόμματος” της Ιταλίας -όπως συμβαίνει προκλητικά στις μέρες μας στην Ελλάδα με τις παρεμβάσεις του ΚΙΣ, αλλά και του εβραϊκού Συνεδρίου των ΗΠΑ, στα εσωτερικά των ελληνικών πολιτικών κομμάτων κι ειδικότερα στον ΣΥΡΙΖΑ-, με επίσημες εκκλήσεις: «Να το κάνετε για το Ισραήλ, ψηφίστε Renzi» (Primarie centrosinistra, appelli sul web ed sms tra gli ebrei romani: "Fatelo per Israele, votate Renzi")

Τι σχέση μπορεί να έχει ένας ιταλός πολίτης, εβραίος το θρήσκευμα με το Ισραήλ;

Ότι ακριβώς ο έλληνας πολίτης, εβραίος το θρήσκευμα. Όμως, ο σιωνισμός, είναι η χειρότερη μορφή ρατσισμού και ναζισμού. Η περιγραφή από τον Menachem Begin, πρωθυπουργός του Ισραήλ από το 1977 μέχρι το 1983, δεν αφήνει περιθώρια ερμηνείας: «Η ράτσα μας είναι εκείνη των κυρίαρχων. Εμείς είμαστε θεϊκά όντα σ’ αυτό τον πλανήτη. Είμαστε διαφορετικοί από τις κατώτερες ράτσες, όσο διαφορετικές είναι αυτές οι ράτσες σε σχέση με τα έντομα. Οι άλλες ράτσες είναι σαν τα ανθρώπινα περιττώματα. Ο δικός μας προορισμός είναι να βασιλεύουμε σ’ αυτές τις κατώτερες ράτσες.»

Λοιπόν, είναι πλέον φανερό ποιοι είναι αυτοί που ταυτίζουν τον...
σιωνισμό με την εβραϊκή θρησκεία;

Μετά το αποτυχημένο πολιτικό «πείραμα» της “Ελιάς”, που όμως αποτέλεσε την νίκη του νεοφιλελευθερισμού απέναντι στην αριστερά και την κεντροαριστερά, αφού μετέφερε το πεδίο της πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης, τις κοινωνικές κατακτήσεις, το κοινωνικό κράτος στο ποιος είναι ο καλύτερος και ικανότερος μονεταριστής διαχειριστής της νέας τάξης πραγμάτων, φθάσαμε στην «εκλογή» ηγετών-υπαλλήλων από τις επονομαζόμενες «αγορές» και μάλιστα με φερετζέ της δήθεν δημοκρατικής διαδικασίας, να ψηφίζουν όσοι κι όποιοι θέλουν αρκεί να καταβάλουν 2 ευρώ. Για την ακρίβεια, στη νέα δυνατότητα της άρχουσας τάξης να επεμβαίνει μαζικά στις επιλογές κομμάτων και κινημάτων.

Αμέσως μετά την παράδοση της κομματικής εξουσίας στον μέχρι τότε  άχρωμο, άοσμο δήμαρχο της Φλωρεντίας, που πηγαίνει στο γραφείο του με το ποδήλατο, που του αρέσουν τα σπορ κι η γυμναστική, που μισεί τα κομματικά επιτελεία αλλά δεν διστάζει να γίνει αρχηγός κόμματος, ξεκίνησε μια διαδικασία που λίγο πολύ ζήσαμε και στην Ελλάδα με τον Γ. Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνησή του.

Ο κ. Matteo Renzi δεν διστάζει να διορίσει στην Πολιτική Γραμματεία του κόμματος τους κηπουρούς του, που δεν έχουν καμία σχέση με το πολιτικό γίγνεσθαι αλλά είναι πιστοί φίλοι του και μεταξύ αυτών 7 γυναίκες στο 15μελές ανώτατο κομματικό όργανο της Πολιτικής Γραμματείας. Επίσης έδωσε ένα τέλος σ’ εκείνες τις «χρονοβόρες και χωρίς περιεχόμενο διαδικασίες», δηλαδή τα Συνέδρια και τις κομματικές διαδικασίες των οργανώσεων, του πάλαι μεγαλύτερου κομμουνιστικού κόμματος της δύσης, του ΚΚΙ Ιταλίας του Αντόνιο Γκράμσι, του Ενρίκο Μπερλίνγκουερ, του Παλμίρο Τολιάτι… Επίσης, τα ονόματα που ήδη συζητιούνται για τον σχηματισμό του υπουργικού συμβουλίου, είναι προσωπικοί του φίλοι. Κάτι που ζήσαμε κι εμείς από τον Γ. Παπανδρέου. Ποιος ξεχνάει τους Γερουλάνους, τους Δρούτσες, τους Λαμπρινίδηδες, τις Μπιρμπίληδες κ.ο.κ. Και φυσικά οι σύμβουλοι του Γ. Παπανδρέου, όπως οι αξιότιμοι Ρόντος, Βαλιανάτος… Padoa Schioppa και σια...

Και το έργο συνεχίζεται…

Αφού ολοκληρώθηκε το «έργο» που είχε ανατεθεί στον υπάλληλο της Goldman Sachs πρωθυπουργό Enrico Letta, ο οποίος ανέλαβε να συμπληρώσει το «έργο» του επίσης υπαλλήλου της Goldman Sachs Mario Monti, οι μονεταριστές έχουν κατακτήσει το “Δημοκρατικό Κόμμα” κι έχουν αρχηγό του κόμματος τον δικό τους άνθρωπο: Matteo Renzi.

Η παραβίαση του Συντάγματος, τρίτη συνεχόμενη, από τον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας Giorgio Napolitano, πρώην κομμουνιστή ηγέτη, με σαφή αριστερό κι αντιστασιακό παρελθόν -κάτι σαν τον Κάρολο Παπούλια, που κατά δήλωσή του συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση, τον αντιδικτατορικό αγώνα και το ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη- έγινε πλέον ρουτίνα. Έτσι παραδίδει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Matteo Renzi, που δεν είναι καν βουλευτής και φυσικά δεν ήταν υποψήφιος πρωθυπουργός, όπως το εκλογικό σύστημα και το Σύνταγμα τους επιτάσσει.

Ποιοι βρίσκονται πίσω από τον Matteo Renzi;

Η δεξιά του Ρεπουμπλικανικού κόμματος των ΗΠΑ (neocon), το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία, τα συγκροτήματα Morgan Stanley, Mediobanca, De Benedetti και Caltagirone.

Σύμβουλος του για την Εξωτερική πολιτική ο Michael Ledeen, στρατηγικός αναλυτής Cia και του Λευκού Οίκου την εποχή Ρήγκαν. Ο εμπνευστής της στρατηγικής ψυχρού πολέμου, το μυαλό των ομάδων θανάτου στη Νικαράγουα και σύμβουλος των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών στην περίοδο της «στρατηγικής της έντασης». Ο εγκέφαλος στην προεδρία Μπους, για την επίθεση εναντίον του Ιράκ.

Η συνεργασία με τον Michael Ledeen μπήκε σε στέρεες βάσεις το 2007, όταν ο κ. Matteo Renzi ως πρόεδρος της Επαρχίας Φλωρεντίας ταξίδευσε στις ΗΠΑ. Έτσι δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως σήμερα ο John Kerry μιλάει με τα καλύτερα λόγια για τον νέο ηγέτη του “Δημοκρατικού Κόμματος”

Ο οικονομικός σύμβουλος του Matteo Renzi είναι ο ισραηλινός Yoram Gutgeld και πολιτικός σύμβουλος ο δεξιός επιχειρηματίας  Marco Carrai, γνωστοί κι οι δύο για τη σχέση τους με το Ισραήλ.

Ο Ugo Sposetti, τελευταίος οικονομικός διευθυντής του “Δημοκρατικού Κόμματος”, μάλλον είχε απόλυτο δίκιο στη διάρκεια των προεκλογικών συγκεντρώσεων για τις προκριματικές εκλογές αρχηγού του κόμματος, όταν είπε: «Πίσω από τα εκατομμύρια οικονομικών ενισχύσεων στον Renzi, βρίσκονται το Ισραήλ κι η αμερικάνικη δεξιά».

Γεγονός είναι ότι πίσω από τον Renzi βρίσκονται κολοσσοί του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Πίσω από τον Renzi βρίσκονται τα πανίσχυρα οικονομικά συμφέροντα των μονεταριστών, αρχής γενομένης της τράπεζας που έχει κύρια ευθύνη για την παγκόσμια κρίση, την Morgan Stanley.

Ο Davide Serra, δεξί χέρι του Renzi για την οικονομία, είναι για τους γνώστες των «χρηματοπιστωτικών» οργανισμών ένας διεθνής καρχαρίας των κερδοσκόπων!

Ο Pier Luigi Bersani, πρώην Γενικός Γραμματέας του “Δημοκρατικού Κόμματος” προερχόμενος από την επαναστατική αριστερά (Εργατική Εξουσία), χαρακτήρισε τον Davide Serra «ο κλέφτης των Νήσων Κέιμαν». Σήμερα ο 40χρονος Serra ζει στο Mayfair, την αριστοκρατική συνοικία του Λονδίνου κι εκτός από το να είναι ο κύριος σύμβουλος χρηματιστικών υποθέσεων Renzi, εκτός από μεγάλος «επενδυτής» της περιουσίας του Renzi (εδώ μας έρχονται στο νου οι επίσημοι «επενδυτές» στις διεθνείς κερδοσκοπικές εταιρίες, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ…) και οργανωτής δείπνων οικονομικής ενίσχυσης του Renzi, από τη γνωστή «εταιρία» Algebris και το ίδρυμά του με την ονομασία «Metropolis».

Έτσι, τη χρονιά που πέρασε η αφρόκρεμα της ιταλικής βιομηχανίας και του χρηματοπιστωτικού συστήματος των μονεταριστών τάχθηκαν ένας ένας στο πλευρό του Renzi. Αρχής γενομένης από τον Fedele Confalonieri, ο οποίος αναφερόμενος στον δήμαρχό της Φλωρεντίας είχε δήλωσε: «Δεν θα είναι οι Fini (πρώην νεοφασίστας και μετέπειτα κεντροδεξιός ηγέτης… Βλέπε τον δικό μας Μάκη Βορίδη), οι Casini (αρχηγός του Κεντρώου Κόμματος) κι οι άλλοι πολιτικοί ηγέτες που υπάρχουν στην ιταλική πολιτική σκηνή, αλλά θα είναι κάποιος νεαρός αυτός που θα διαδεχθεί τον Μπερλουσκόνι».

Κατόπιν μπήκε στο παιχνίδι ο Carlo De Benedetti, με το πανίσχυρο εκδοτικό κι όχι μόνον συγκρότημα του Espresso-Repubblica (στηρίζει με κάθε τρόπο τον Αλέξη Τσίπρα (!) στην Ευρώπη…) που τόνισε για τον Renzi: «Τα κόμματα έχασαν την επαφή με τους πολίτες, σε αντίθεση μ’ εκείνον που έχει αυτή την επαφή».

Κι ο κατάλογος αυτών της αστικής τάξης και του παρασιτικού κεφαλαίου που επισήμως ώθησαν και στήριξαν έναν πρώην δεξιό φέρελπι νέο να γίνει αρχηγός του πάλαι ποτέ μεγαλύτερου κομμουνιστικού κόμματος της δύσης, είναι ατελείωτος.

Ενδεικτικά: ο Diego Della Valle, το νούμερο ΕΝΑ της Vodafone Vittorio Colao, ο Leonardo Del Vecchio,  ιδρυτής της Luxottica, όπως κι ο Διευθύνων Σύμβουλός της Andrea Guerra, ο πρόεδρος της Pirelli Marco Tronchetti Provera, ο Oscar Farinetti, το αφεντικό της Eataly, η Barbara Berlusconi, κόρη του αγαπημένου φίλου του Renzi, του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, οι τραπεζίτες Fabrizio Palenzona και Claudio Costamagna, ο Patrizio Bertelli, αφεντικό της Prada, ο Fabrizio Palenzona – Unicredit, η τράπεζα ιταλικός κολοσσός Monte dei Paschi di Siena, ο Albert Nagel-Mediobanca, η τράπεζα που ελέγχει την μεγαλύτερη ιταλική εφημερίδα “Il Corriere della Sera”, ταγμένη διαχρονικά με τους ισχυρούς και την Ένωση Βιομηχάνων. Η εφημερίδα που επέβαλε την επανεκλογή του προέδρου Napolitano (ο ίδιος, υπέργηρος, είχε δηλώσει ότι δεν έπρεπε να επανεκλεγεί για το καλό της Δημοκρατίας), τον αντισυνταγματικό διορισμό των πρωθυπουργών Monti και Letta, τις κυβερνήσεις "τεχνοκρατών".  Είναι η ίδια εφημερίδα που έστειλε στα αζήτητα τον Letta -αφού τον ξεζούμισαν- κι άνοιξε τον δρόμο για την Τρίτη αντισυνταγματική ανάθεση εντολής σχηματισμού κυβέρνησης στον δήμαρχο Renzi.

Χαρακτηριστικά τα λόγια του παρεξηγημένου, τελευταίου Γενικού Γραμματέα του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιταλίας Bettino Craxi: «Κοίτα πως κινείται η Corriere και θα καταλάβεις πως θα διαμορφωθεί η πολιτική κατάσταση».

Ο φίλος κομμουνιστής Γερουσιαστής της κυβερνητικής πλειοψηφίας του Romano Prodi, ο Fernando Rossi, γράφει σήμερα (18 Φλεβάρη 2014) για τα μνημονιακά παιχνίδια και την εκτόξευση Renzi στην πρωθυπουργία της Ιταλίας και το μεταφέρω:

«“Με συνωμοσία σιωπής [ομερτά] διαμορφώνεται εταιρία”
Παράλληλες ιστορίες/Τι ενώνει την “κολλητή” Camusso με το “μασονικό κουταβάκι” Renzi;
Είναι κι οι δύο τους υπηρετικό προσωπικό, μαζί με εκατομμύρια άλλους ιταλούς, του χρηματοπιστωτικού συστήματος που κυβερνάει την πατρίδα μας, αλλά το “σύστημα” τους έχει επιβραβεύσει και προβιβάσει στον στενό κύκλο των 1.000 πραιτοριανών του.
Οι “καλές γνωριμίες” στις μασονικές στοές, στις εβραϊκές κοινότητες και τους συνταξιούχους πραιτοριανούς, αποτελούν τις χρήσιμες συστατικές επιστολές ώστε να τραβήξουν την προσοχή, αλλά για να εισέλθουν στον μαγικό κύκλο της εξουσίας πρέπει να περάσουν με επιτυχία μια εξέταση, να δώσουν εμπράκτως την πίστη τους στο σύστημα και ν’ αποκτήσουν τα αναγκαία προσόντα.

Susanna Camusso
Το 1995 απολύεται, εκπαραθυρώνεται με ατιμωτική οριστική διαγραφή από το συνδικάτο της FIOM, γιατί έκανε συμφωνίες κάτω από το τραπέζι με την Fiat.
Όλοι γνωρίζουν για “ευαίσθητους” συνδικαλιστές που συνήθως κάνουν τα χατίρια των εργοδοτών τους αντί να υπερασπιστούν τους εργαζόμενους, αλλά τέτοιο γεγονός σαν αυτό δεν είχε ποτέ συμβεί.
Η Camusso, παρότι απολύθηκε από το συνδικάτο της (FIOM) δεν εξοβελίστηκε, αλλά “πέρασε σε άλλη αποστολή” κι όσο οι πρώην κομμουνιστές εκσυγχρονιζόταν προωθούμενοι στο σύστημα, τόσο ανερχόταν η Camusso… μέχρι που σήμερα είναι η ηγέτης της CGIL (Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ιταλίας).
πηγή: http://archiviostorico.corriere.it/1995/dicembre/12/Scoppia_guerra_alla_Fiom_Cgil_co_0_9512129779.shtml
Matteo Renzi 

 Όταν μια φωτογραφία αξίζει περισσότερο από 1.000 λέξεις

Αναθρεμμένος στην αυλή του De Mita και του Andreotti, παιδί του κόμματος της Χριστιανικής Δημοκρατίας, από καλή οικογένεια μασόνων, στη συνέχεια θαμπώνεται από τους τραπεζίτες του Τελ Αβίδ. 
Όσον αφορά τις δοκιμασίες/εξετάσεις κατήχησης/αποδοχής… ο Matteo [Renzi ] πέρασε δύο!
Στην πρώτη τον βρίσκουμε εμπλεκόμενο με τα κλεμμένα χρήματα από το ταμείο του κόμματος “Margherita” (συνιστώσα της ιταλικής "ελιάς") από τον Lusi
και προσλήψεις προσωπικού, απευθείας αναθέσεις στους φίλους του κομματάρχες (http://www.beppegrillo.it/listeciviche/liste/firenze/2012/11/10-sfumature-di-renzi.html) .
Στη δεύτερη, τουναντίον,  αποκομίζει μια καταδίκη από το Ελεγκτικό Συνέδριο για κακοδιαχείριση και οικονομική ζημιά στο Ταμείο της Επαρχίας Φλωρεντίας, ύψους 6 εκατομμυρίων € (http://www.ilfattoquotidiano.it/2012/09/16/tesoro-indaga-sulla-provincia-di-firenze-guidata-da-renzi-6-milioni-di-danno-erariale/354223/).
Ποιος μπορεί καλύτερα από την Camusso να οδηγήσει/εξαπατήσει τους εργαζόμενους που ακόμη δεν έχουν απολυθεί κι οι οποίοι θα πρέπει να υποστούν απολύσεις, μειώσεις μισθών και εργατικών δικαιωμάτων;
Ποιος μπορεί καλύτερα από τον Renzi να οδηγήσει/εξαπατήσει έναν λαό παραπλανημένο από το νόμισμα-χρέος και με το κρατικό ταμείο στα χέρια εκείνου που ήδη έχει καταδικαστεί για κακοδιαχείριση και οικονομική ζημιά 6 εκατομμυρίων € ενός μικρού ταμείου της Επαρχίας;».

Γιατί τα εγχώρια μνημονιακά ΜΜΕ, στην πρώτη γραμμή οι τηλεοπτικοί σταθμοί προχωρούν σε αγιογραφίες για τον κύριο Renzi, υπάρχουν ευνόητα συμπεράσματα.

Τώρα, γιατί ο σύντροφος Τσίπρας περιφέρθηκε ως μαϊμού στην Ιταλία, συναντήθηκε με τον Λέττα (αφού ήταν ήδη γνωστό ότι τον είχαν στείλει στα απορρίμματα της πολιτικής), αποδέχεται στήριξη από τα συγκροτήματα του Renzi… είναι δική του υπόθεση.

Ας ελπίσουμε να μην επαληθευθεί ο Fernando Rossi, o οποίος μετά την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στην Ιταλία, μεταξύ άλλων σχολίασε: «Και ποιος είναι ο Τσίπρας, για τον οποίο ο Vendola λέει πως έχει απομακρυνθεί από "την ανηλικιότητα και από τον εξτρεμισμό";

Είναι ο Έλληνας Renzi!

Ο Τσίπρας στην εκπομπή Οκτώ & μισή, φιλοξενούμενος από την Lilli Gruber (Aspen και Bilderberg) με την Barbara Spinelli της Repubblica (που περισσότερα € και χρηματοπιστωτικά λόμπυ δεν γίνεται...), μέσω Fernando Rossi

* Για την ιταλική "Έλιά", επιχείρηση διάλυσης της αριστεράς κι υποταγής της στο τραπεζικό σύστημα, που ορισμένοι θέλουν να μεταφέρουν και στην Ελλάδα σήμερα:

-  Ιταλικές Πολιτικές Εκλογές 2006 - Οι 60 ημέρες της πολιτικής, επικοινωνιακής και προγραμματικής σύγκρουσης Berlusconi - Prodi

- Το τέλος της ιταλικής κεντροαριστεράς; (12 Απρίλη 2008)

- Το θέατρο του παραλόγου που παρακολουθούν εδώ και χρόνια οι Ιταλοί ψηφοφόροι (24 Φλεβάρη 2008)

** Σχετικά:

- Το "Δημοκρατικό Κόμμα" Ιταλίας αυτοκτόνησε...

- Habemus klone! To πρώην K.Κ.Ι. απέκτησε νεοφιλελεύθερο ηγέτη…

- Οι άνθρωποι του Γ. Παπανδρέου προσφέρουν σήμερα τις “υπηρεσίες” τους στον Α. Τσίπρα! Συμπτώσεις;

- Diego Fusaro: Μαζί με τον Τσίπρα; Με τίποτα!

*** Φωτορεπορτάζ από την "καριέρα" του Matteo Renzi

Ο 19χρονος Renzi σε τηλεπαιχνίδι του Mike Bongiorno (1994) 

 Ποζάρει για το περιοδικό "Chi"

Aπό τα ιδρυτικά στελέχη της νέας Χριστιανικής Δημοκρατίας

Τυγχάνει της προστασίας του ηγέτη της δεξιάς De Mita

Έχει την εύνοια του πατριάρχη της ιταλικής δεξιάς Giulio Andreotti

Το 2004 εκλέγεται πρόεδρος της Επαρχίας Φλωρεντίας

Είναι συχνά προσκεκλημένος σε ψυχαγωγικές εκπομπές, όπως αυτή της Maria De Filippi 

Τον παρασημοφορεί ο ισραηλινός πρέσβης στη Ρώμη για τις υπηρεσίες του στο Ισραήλ

 Με την σύζυγό του εγκαινιάζουν μουσικές εκδηλώσεις

2013: Συμμετέχει στους Μαραθώνιους, στα βήματα του Γ. Παπανδρέου

 Λάτρης των σπορ και της ποδηλασίας, όπως ο Γ. Παπανδρέου

Με τους συνυποψήφιους για την αρχηγία του “Δημοκρατικού Κόμματος” Gianni Cuperlo και Giuseppe Civati, σε προεκλογικές τηλεοπτικές αντιπαραθέσεις που έγιναν πριν την «εκλογή»

* Tο κόμμα δεν ενέκρινε την υποψηφιότητα για την ηγεσία του αντιμνημονιακού φιλοσόφου και Προέδρου του "Δημοκρατικού Κόμματος" Stefano Rodotà. Η δικαιολογία να μην είναι υποψήφιος ο Stefano Rodotà, ήταν πως ήταν και πρόταση των κινημάτων της πλατείας, του διαδικτύου και του Grillo (Κίνημα 5 Αστέρων). Να σημειωθεί ότι ο Πρόεδρος του "Δημοκρατικού Κόμματος" Stefano Rodotà, το σύμβολο του κόμματος στις πρόσφατες ιταλικές εκλογές, ήταν και πρόταση όλων των κομματικών οργανώσεων βάσης.

Με την ιδιότητα του Γραμματέα του “Δημοκρατικού Κόμματος” προσέρχεται στην πρώτη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας που διόρισε και όχι στη Ρώμη, αλλά στη Φλωρεντία

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"