Οργή Σαμπιχά για ΣΥΡΙΖΑ: "Οι συμπολίτες μου αντιλαμβάνονται τη γελοιότητα του χαρακτηρισμού μιας τσιγγάνας ως ακροδεξιάς…" - Το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ή η επιτομή του εθνομηδενισμού"

Με ένα ιδιαιτέρως σκληρό άρθρο του σχολιάζει ο Γιώργος Καραμπελιάς, στο διαδικτυακή έκδοση του Άρδην, την απομάκρυνση της Σαμπιχά Σουλεϊμάν από το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Μάλιστα, ο γνωστός αριστερός εκδότης και δημοσιογράφος, κατηγορεί το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ως «την επιτομή του εθνομηδενισμού». Διαβάστε το πλήρες κείμενο του Γιώργου Καραμπελιά:

Το σκανδαλώδες «κόψιμο» της Σαμπιχά Σουλεϊμάν από τα ευρωψηφοδέλτια του Σύριζα δεν αποτελεί παρά την τελική πινελιά στην ολοκλήρωση ενός ψηφοδελτίου, το οποίο σηματοδοτεί και μία ρεβάνς –ή αποκάλυψη;– των απροκάλυπτα εθνομηδενιστικών κύκλων στο εσωτερικό του κόμματος.
Διότι το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ήδη σκανδαλώδες –και απολύτως μονομερές ως προς την κύρια κατεύθυνσή του, τόσο ως άνοιγμα προς το εκσυγχρονιστικό ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσο και ιδιαίτερα βεβαρυμμένο σε μια απολύτως εθνομηδενιστική κατεύθυνση.
Οι παρουσίες ανθρώπων όπως ο Δημήτρης Χριστόπουλος, διαβόητο μέλος του ΚΕΜΟ (Κέντρου Ερεύνης Μειονοτικών Ομάδων) και απροκάλυπτου υποστηρικτή των Σκοπίων και των νατοϊκών επεμβάσεων στη Γιουγκοσλαβία˙ η παρουσία της πασίγνωστης ανανικής Σίας Αναγνωστοπούλου· η υποψηφιότητα του Σημιτογιωργακικού Στέλιου Κούλογλου, θα ήταν ήδη αρκετές, με το ειδικό βάρος τους και την κατεύθυνση την οποία σηματοδοτούν, για να σφραγίσουν αυτό το ψηφοδέλτιο.
Όμως δεν έμειναν μόνον εκεί οι φωστήρες της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ενέταξαν στο ψηφοδέλτιο και το αγαπημένο παιδί του ΓΑΠ, Κρίτωνα Αρσένη, που, όπως δηλώνει στο βιογραφικό του, υπήρξε «ο μόνος μη Τούρκος εργαζόμενος στο υπουργείο Οικονομικών της Τουρκίας» (σημειωτέον αυτή η επαγγελματική του δραστηριότητα δεν περιλαμβάνεται στο σημερινό του βιογραφικό το οποίο έχει αλλοιώσει) και ο Αντώνης Κανάκης, υπαρχηγός της Λούκας Κατσέλη, σημιτικός και υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, το 2004.
Αυτοί ήρθαν να προστεθούν σε πολλούς άλλους γνωστούς και μη εξαιρετέους «αντιεθνικιστές», όπως ο Γιάννης Μηλιός, ο Δημήτρης Παπαδημούλης, και άλλοι ών ουκ έστιν αριθμός.
Η προσπάθεια μιας φαινομενικής εξισορρόπησης αυτής της κυρίαρχης επιλογής, με την παρουσία και κάποιων διαφορετικών φωνών, όπως του Νίκου Ξυδάκη, της Πέπης Ρηγοπούλου ή της Σοφίας Σακοράφα, αποτελούσε τη στάχτη στα μάτια των αφελών.
Ωστόσο, το έσχατο επιχείρημα όλων εκείνων των φίλων μας, που είτε συμμετέχουν, είτε ερωτοτροπούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η παρουσία –όντως εμβληματική– της Σαμπιχά Σουλεϊμάν, μιας Ρομά μουσουλμάνας που αντιστρατευόταν την πολιτική ενσωμάτωσης της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης στην Τουρκία, διακηρύσσοντας πως είναι Ελληνίδα και όχι Τουρκάλα μουσουλμάνα.
Αυτή η υποψηφιότητα αποτελούσε την πέτρα του σκανδάλου για όλους τους υποταγμένους στην τουρκική πολιτική και τους κήνσορες του αντιεθνικισμού.
Γι’ αυτό και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την εκδιώξουν από το ψηφοδέλτιο. Και το πέτυχαν.
Διότι, όπως δήλωσε ο Δημήτρης Χριστόπουλος, που φαίνεται πως είναι αυτός που καθορίζει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και όχι ο Τσίπρας, αυτός δεν μπορούσε να είναι συνυποψήφιος με μια υποψήφια που αρνείται ότι «η μειονότητα είναι ένα ενιαίο συμπαγές τούρκικο πράμα», και «δούλεψε» για να διωχθεί!
Εξάλλου, προχθές μόλις, ο Κούλογλου επιτέθηκε στον φίλο του Σταύρο Θεοδωράκη, γιατί δεν υπερασπίστηκε όπως όφειλε τον Νίκο Δήμου, υποχωρώντας στον «λαϊκισμό», σε μια χώρα που ο Κούλογλου χαρακτήρισε σαν το «Ιράν της Ευρώπης»!
Έτσι, ολοκληρώθηκε μια πορεία αποκάλυψης του βαθειά ριζωμένου, στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, εθνομηδενισμού, που δεν μπορεί να θεραπευτεί με την συχνή επανάληψη της λέξης «πατρίδα» από τον Τσίπρα.
Εξάλλου, και ένας γνωστός προδότης –που κυβέρνησε, για κακή μας τύχη, και τη χώρα – μιλούσε συχνά-πυκνά για την «πατρίδα». Χρειάζεται ρήξη με τα κυκλώματα του εκσυγχρονισμού και του εθνομηδενισμού, τα οποία ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την σημερινή κατάντια της χώρας και τα οποία αποδεικνύεται ότι είναι κυρίαρχα σε αυτό το κόμμα, γι’ αυτό και το εμποδίζουν να μεταβληθεί σε ηγεμονική πολιτική δύναμη.
Διότι, στην Ελλάδα της κρίσης, της πείνας των μνημονίων και του τσαλαπατήματος της αξιοπρέπειάς μας, από Δύση και Ανατολή, δεν μπορεί να υπάρξει αυθεντική αντιμνημονιακή δύναμη αν δεν είναι ταυτόχρονα πατριωτική.
Και ακριβώς γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποπνέει αυτό το ισχυρό «άρωμα» του εθνομηδενισμού, δεν κατορθώνει να μεταβληθεί σε πραγματικά πλειοψηφική πολιτική δύναμη. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να ξεκολλήσει από τα χαμηλά δημοσκοπικά ποσοστά, γι’ αυτό και είναι συνυπεύθυνος, όπως όλοι οι εθνομηδενιστές, για την γιγάντωση της Χρυσής Αυγής, διότι εγκαταλείπει τον πατριωτισμό και τα εθνικά συμφέροντα στη ρητορική των φασιστών.
Αν στην Ελλάδα υπήρχε σήμερα μια αντιμνημονιακή πατριωτική δύναμη, θα μπορούσε να συσπειρώσει την πλειοψηφία του λαού. Και αυτή η δύναμη δεν είναι ούτε μπορεί να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και, πάντως, σε καμία περίπτωση δεν είναι το ευρωψηφοδέλτιό του.

Η Σαμπιχά Σουλεϊμάνογλου για την "κομμένη" υποψηφιότητά της

Οργή Σαμπιχά για ΣΥΡΙΖΑ: "Οι συμπολίτες μου αντιλαμβάνονται τη γελοιότητα του χαρακτηρισμού μιας τσιγγάνας ως ακροδεξιάς…"
Η επίθεση και οι συκοφαντίες που δέχθηκα με αφορμή την υπόδειξή μου ως υποψηφίας ευρωβουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, δεν με ξαφνιάζουν. Από τη στιγμή που οι γυναίκες Ρομά του Δροσερού αποφασίσαμε να αγωνιστούμε για τη μόρφωση και τη βελτίωση της ζωής των παιδιών μας, πριν από οκτώ περίπου χρόνια, δεχτήκαμε τις πιο εξωφρενικές επιθέσεις από πολλές πλευρές του τύπου, τουρκικού και ελληνικού ,αλλά και των τοπικών αρχών της πόλης και του νομού.
Παρόλα αυτά δεν μετανιώνουμε που χάρη στο εκπαιδευτικό έργο που προσφέραμε υπερτριπλασιάστηκε ο αριθμός των Ρομά μαθητών και μειώθηκε δραστικά η σχολική διαρροή μεταξύ των μαθητών μας. Βοηθήσαμε έτσι στην δημιουργία και δεύτερου δημοτικού σχολείου καθώς και γυμνασίου.
Δεν μετανιώνουμε που, για πρώτη φορά στην ιστορία του οικισμού μας, τα παιδιά μας φοιτούν στο γυμνάσιο και στο Λύκειο. Ευχαριστούμε όσους ,από την κοινωνία της Ξάνθης αλλά και από όλη την Ελλάδα ,όλα αυτά τα χρόνια, μας στήριξαν στο όνειρό μας. Καθηγητές πανεπιστημίου, γιατρούς, μηχανικούς, δικηγόρους, φοιτητές, ενεργούς πολίτες της κοινωνίας της Θράκης, ιδρύματα με σπουδαία προσφορά στον τόπο που μας αγκάλιασαν με αυταπάρνηση και αγάπη. Ευχαριστούμε και τους θρακιώτες δασκάλους, ψυχολόγους ,κοινωνικούς λειτουργούς, καθηγητές και άλλους που στάθηκαν κοντά στα παιδιά μας, παράλληλα με τους εκπαιδευτικούς των σχολείων μας που δουλεύουν με πραγματική αυταπάρνηση.
Οι επιθέσεις, που λόγω της υποψηφιότητας μου, αναζωπυρώθηκαν και πάλι, οφείλονται πάντα στους ίδιους λόγους: είμαστε κάτοικοι του πιο υποβαθμισμένου τόπου της χώρας μας. Δεν έχουμε δικαίωμα να είμαστε πολίτες. Στις ειλικρινείς τους εξομολογήσεις, πολλοί τοπικοί άρχοντες μιλούν για μπουλντόζες που θα πρέπει να μας ξεριζώσουν από το χωριό μας και να πάμε στο καλό. Οι μισοί κάτοικοι του χωριού μας, που ευρίσκεται στην Ξάνθη πριν από την προσάρτηση της Θράκης στην Ελλάδα, δουλεύουν εργάτες στα σπαράγγια, πωλούν λουλούδια και μπαλόνια σε όλη την χώρα, πεθαίνουν από τις κακουχίες πριν από τα 55 τους.
Δεν καταφέραμε δυστυχώς παρά τις προσπάθειές μας, να βάλουμε στο σχέδιο πόλεως τον οικισμό. Όλα τα σπίτια και τα υποτυπώδη καταστήματά μας είναι παράνομα. Είμαστε έτσι έρμαιο στους εκβιασμούς αυτοδιοικητικών παραγόντων και πολιτικών που μας θυμούνται πάντα πριν από τις εκλογές.
Δώσαμε στους συντοπίτες μας, το δικαίωμα να ονειρεύονται για τα παιδιά τους, τη δυνατότητα να νοιώθουν πολίτες αυτής της χώρας.
Δεν απαντώ στα περί ακροδεξιάς και δικτύων. Τα λέγουν όσοι δεν με γνωρίζουν. Με πληγώνει γιατί δεν είχα ποτέ μου σχέση με αυτόν τον πολιτικό χώρο, αλλά δεν θα απαντήσω. Οι συμπολίτες μου αντιλαμβάνονται τη γελοιότητα του χαρακτηρισμού μιας τσιγγάνας ως ακροδεξιάς. Καταλαβαίνουμε ότι με τη δράση μας φτιάξαμε τη δική μας κοινωνία πολιτών, βοηθήσαμε τους Δροσερίτες να καταλάβουν ότι έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Στον αγώνα μας αυτό βρεθήκαμε αντιμέτωποι όχι μόνο με τον απύθμενο ρατσισμό μερίδας του τοπικού τύπου, αλλά και με τα ενεργούμενα του τουρκικού προξενείου που μας πιέζουν ,με νύχια και δόντια, να ομολογήσουμε τουρκική καταγωγή, από φόβο μήπως χάσει τη συσπείρωση και τη συνοχή της η μειονότητα.
Δυστυχώς, με δηλώσεις τους, δήθεν αριστεροί καθηγητές πανεπιστημίου μας μαλώνουν που επιμένουμε να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως τσιγγάνοι. Δεν έχουν βέβαια πατήσει το πόδι τους στο Δροσερό. Σιχαίνονται να πιούν ένα καφέ στα γραφεία του συλλόγου μας. Προτιμούν την ασφάλεια του Κολωνακίου. Μας αντιμετωπίζουν ως αναλώσιμες μονάδες στα παιγνίδια εντυπώσεων που θέλουν να παίξουν. Πού ήταν όλοι αυτοί όταν πριν ένα χρόνο οι τοπικές αρχές με απροκάλυπτό ρατσιστικό μένος έκλειναν το μοναδικό κέντρο εκπαίδευσης και δημιουργικής απασχόλησης στον οικισμό που έδινε καθημερινά ένα πιάτο φαγητό, ζεστή αγκαλιά και φροντίδα για τα τσιγγανόπουλα του Δροσερού; Τότε είχαμε την ευκαιρία να μετρήσουμε αυτούς που αληθινά νοιάζονται για μας, που δεν διστάζουν να σταθούν απέναντι στους μηχανισμούς που καταδυναστεύουν τον τόπο.
Με ενοχλεί που οι ιδέες τους περνούν για αριστερές. Ελπίζω πάντως, μετά την αδέξια, αλλά όντως συγκινητική προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει αντιληπτή στην αριστερά η φωνή των τσιγγάνων της Θράκης, εμάς που είμαστε η μειονότητα της μειονότητας, εμάς των ταπεινών, να κατάλαβαν ότι υπάρχουμε.
Να γίνει κατανοητή από την αριστερά η δυναμική που προέρχεται από τους απλούς ανθρώπους του χωριού μας και σκοπεύει να γιατρέψει βαθιές πληγές που, δεκαετίες ανήθικης πολιτικής και συναλλαγής με το προξενείο, μας κρατούν στο απόλυτο περιθώριο της κοινωνίας και ομήρους των γνωστών υπηρεσιών της Τουρκίας.
Εύχομαι επίσης ,κάποιοι «αριστεροί» που διέπρεψαν εναντίον μας τις τελευταίες ημέρες στα μέσα ενημέρωσης να προσπαθήσουν να συγκρατήσουν τον αβυσσαλέο τους ρατσισμό και την απέχθεια που νοιώθουν απέναντι σε αμόρφωτες τσιγγάνες, που τολμούν να κάνουν πολιτική για να βελτιώσουν τη ζωή των παιδιών τους και τις συνθήκες ύπαρξης των συγχωριανών τους. Ας αναρωτηθούν λοιπόν ποιους εξυπηρετούν με τους ψευδείς και συκοφαντικούς σε ορισμένες περιπτώσεις ισχυρισμούς τους σε βάρος μου όταν την ίδια επίθεση δέχτηκα από ακροδεξιές ομάδες στο διαδίκτυο.
Οι πανηγυρισμοί τους για την κατάληξη της υποψηφιότητάς μου μπορεί να προκαλούν προσωρινά θλίψη στους Ρομά της χώρας αλλά δεν μας απογοητεύουν. Νίκησαν μια γυναίκα τσιγγάνα που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των Ρομά, αλλά δεν θα σταματήσουν τον αγώνα μας. Προτίμησαν να μην διαταράξουν τις σχέσεις τους με το τουρκικό προξενείο που είναι πιο σημαντικό από εμάς τους ασήμαντους τσιγγάνους της Θράκης.
«Ρομ νάι κολάι του τε αβές»
«Τσιγγάνος δεν είναι εύκολο να είσαι»

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"